INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Podatnika przedstawione we wniosku z dnia 19.01.2012 r. (data wpływu 30.01.2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku na realizację materiału programowego przeznaczonego do emisji – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30.01.2012 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku na realizację materiału programowego przeznaczonego do emisji.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca działając jako przedsiębiorca i prowadząc działalność gospodarczą wpisaną do ewidencji działalności gospodarczej prowadzonej przez Urząd Miasta, jest zgłoszony w Krajowym Rejestrze Urzędowym Podmiotów Gospodarki Narodowej pod nr x z rodzajem przeważającej działalności wg PKD 2007-5911Z — Działalność związana z produkcją filmów, nagrań wideo i programów telewizyjnych.

Na przełomie lipca i sierpnia 2011 zrealizował projekt w oparciu o umowę zawartą z Narodowym Centrum Kultury oraz Estradą R. na podstawie której zobowiązał się do realizacji materiału programowego przeznaczonego do emisji na żywo na antenie TV z przebiegu koncertu inaugurującego Projekt Europejski Stadion Kultury o czasie antenowym netto około 90 minut oraz do pełnego zarejestrowania całości przebiegu występu artystycznego głównej gwiazdy Koncertu z przeznaczeniem do emisji na antenie TV lub innego nadawcy o czasie emisji nie krótszym niż 70 minut i przygotowanie zmontowanego materiału z przeznaczeniem do emisji telewizyjnej.

W skład tej usługi wchodziły:–reżyserowanie materiału programowego–opracowanie scenariusza koncertu pod nadzorem redakcyjnym TV,–zapewnienie występów wszystkich artystów i wykonawców,–kompleksowego zapewnienia obsługi technicznej i sprzętowej umożliwiającej realizację materiału programowego z przeznaczeniem do emisji na antenie TV,–dostarczenie kompletu materiałów wyjściowych nagrania tj. zmontowanej i udźwiękowionej wersji nagrania materiału programowego, materiałów wyjściowych, metryki nagrania i materiałów emisyjnych zgodnych z wymogami obowiązującej technologii produkcji,–przedłożenie TV zmontowanej wersji nagrania wraz z dźwiękiem do odbioru.

Prawa autorskie majątkowe do zrealizowanego przez Wnioskodawcę materiału programowego zostały przeniesione w całości na Narodowe Centrum Kultury. Przeniesienie to nastąpiło w pełnym zakresie, do korzystania i rozporządzania w całości, na zasadzie wyłączności.

Usługi te mieszczą się w grupowaniu 59.11.1 PKWiU — „Usługi związane z produkcją filmów, nagrań wideo, programów telewizyjnych”.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy podatnik może wystawić fakturę z zastosowaniem 8% stawki VAT zgodnie z poz.164 załącznika nr 3 do ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług...

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje usługi wg zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach statystycznych. Zdaniem Wnioskodawcy usługi, które świadczył mieszczą się w grupowaniu 59.11.1 PKWiU — „Usługi związane z produkcją filmów, nagrań wideo, programów telewizyjnych”.

Stanowisko Wnioskodawcy potwierdził Główny Urząd Statystyczny za pośrednictwem Urzędu Statystycznego w Łodzi w piśmie nr x/2011 z dnia 7 grudnia 2011 r.

Stawka podatku - na podstawie art. 41 ustawy o VAT wynosi 22% z zastrzeżeniem ust. 2-12, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Jednakże zarówno w treści wskazanej ustawy, jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie z podatku. Na podstawie art. 41 ust. 2 ustawy VAT, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust.1.

Zgodnie z art. 146a w okresie od 1 stycznia 2011 do 31 grudnia 2013 roku stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust, 2, art. 120 ust,2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

W załączniku nr 3 ustawy, zawierającym wykaz towarów i usług, opodatkowanych stawką podatku w wysokości 8% pod pozycją 164 znajdują się usługi sklasyfikowane pod symbolem PKWiU ex 59.11.1 „Usługi związane z produkcją filmów, nagrań wideo, programów telewizyjnych”. Ponadto ustawodawca zastrzegł, iż stawka ta nie dotyczy usług reklamowych i promocyjnych.

Zgodnie z art. 2 pkt 30 ustawy o VAT, przez PKWiU ex rozumie się zakres wyrobów i usług węższy niż określony w danym grupowaniu. Umieszczenie tego dopisku przed konkretnym symbolem ma na celu zawężenie stosowania stawki obniżonej tylko do usług należących do wymienionego grupowania. Zatem, wynikająca z konkretnego załącznika stawka VAT dotyczy wyłącznie danej usługi z danego grupowania. Ponieważ usługi, które świadczył Wnioskodawca zostały sklasyfikowane przez Główny Urząd Statystyczny jako „Usługi związane z produkcją filmów, nagrań wideo, programów telewizyjnych”, zatem korzystają one z obniżonej stawki opodatkowania VAT w wysokości 8%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Należy również zauważyć, że treść art. 5a ustawy stanowi, iż towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Z opisu stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca działa jako przedsiębiorca prowadzący działalność gospodarczą. Na przełomie lipca i sierpnia 2011 zrealizował projekt w oparciu o umowę zawartą z Narodowym Centrum Kultury oraz Estradą R. na podstawie której zobowiązał się do realizacji materiału programowego przeznaczonego do emisji na żywo na antenie TV oraz do pełnego zarejestrowania całości przebiegu występu artystycznego głównej gwiazdy Koncertu z przeznaczeniem do emisji na antenie TV lub innego nadawcy i przygotowanie zmontowanego materiału z przeznaczeniem do emisji telewizyjnej. W skład tej usługi wchodziły: reżyserowanie materiału programowego, opracowanie scenariusza koncertu pod nadzorem redakcyjnym TV, zapewnienie występów wszystkich artystów i wykonawców, kompleksowego zapewnienia obsługi technicznej i sprzętowej umożliwiającej realizację materiału programowego z przeznaczeniem do emisji na antenie TV, dostarczenie kompletu materiałów wyjściowych nagrania tj. zmontowanej i udźwiękowionej wersji nagrania materiału programowego, materiałów wyjściowych, metryki nagrania i materiałów emisyjnych zgodnych z wymogami obowiązującej technologii produkcji, przedłożenie TV zmontowanej wersji nagrania wraz z dźwiękiem do odbioru. Usługi te mieszczą się w grupowaniu 59.11.1 PKWiU — „Usługi związane z produkcją filmów, nagrań wideo, programów telewizyjnych”.

Wątpliwości Wnioskodawcy sprowadzają się do zastosowania właściwej stawki podatku VAT w odniesieniu do świadczonych przez siebie usług.

Odpowiadając na wątpliwości Wnioskodawcy należy wskazać, że na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Należy zaznaczyć, że zarówno w przepisach ustawy, jak i w rozporządzeniach wykonawczych do niej przewidziano możliwość zastosowania obniżonych stawek podatku w stosunku do niektórych czynności.

Stosownie do przepisu art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

W tym miejscu należy zauważyć, iż z dniem 1 stycznia 2011 r. zmianie uległy stawki podatku od towarów i usług. Stosownie do art. 146a pkt 1 i 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%;
2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

W załączniku nr 3 do ustawy, stanowiącym wykaz towarów i usług opodatkowanych stawką podatku w wysokości 7% (w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r. – 8%), pod poz. 164 wymieniono usługi związane z filmami, nagraniami wideo i programami telewizyjnymi – wyłącznie w zakresie produkcji programów telewizyjnych z zastrzeżeniem, że pozycja ta nie dotyczy usług reklamowych i promocyjnych.

W konsekwencji możliwość zastosowania wspomnianej wyżej preferencyjnej stawki VAT zależy zasadniczo od tego, czy usługi produkcyjne świadczone przez Wnioskodawcę mogą zostać zaklasyfikowane jako produkcja programów telewizyjnych w rozumieniu ustawy.

Tut. Organ pragnie zauważyć, iż ani ustawa ani rozporządzenia do niej wydane nie definiują pojęcia produkcja programów telewizyjnych.

W związku z tym, iż ani w ustawie, ani w PKWiU nie ma legalnej definicji programu telewizyjnego, należy dokonać jej wykładni w oparciu o przepisy z innych dziedzin.

W myśl art. 4 pkt 4 ustawy z dnia 29 grudnia 1992 r. o radiofonii i telewizji (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 43, poz. 226), w brzmieniu obowiązującym do dnia 22 maja 2011 r., programem (telewizyjnym lub radiowym) jest uporządkowany zestaw audycji radiowych lub telewizyjnych, reklam i innych przekazów, regularnie rozpowszechniany, pochodzący od jednego nadawcy.

Natomiast zgodnie z art. 4 pkt 5 cyt. ustawy, w brzmieniu obowiązującym do dnia 22 maja 2011 r., pod pojęciem audycji (telewizyjnej lub radiowej) rozumie się część programu radiowego lub telewizyjnego, stanowiącą odrębną całość ze względu na treść, formę, przeznaczenie lub autorstwo.

Powyższe definicje otrzymały nowe brzmienie w związku z nowelizacją ustawy wprowadzoną ustawą z dnia 25 marca 2011 r. o zmianie ustawy o radiofonii i telewizji oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 85, poz. 459), która weszła w życie z dniem 23 maja 2011 r.

Na podstawie znowelizowanego art. 4 ustawy o radiofonii i telewizji, programem w rozumieniu ustawy jest usługa medialna stanowiąca uporządkowany zestaw audycji, przekazów handlowych lub innych przekazów, rozpowszechniany w całości, w sposób umożliwiający jednoczesny odbiór przez odbiorców w ustalonym przez nadawcę układzie (art. 4 pkt 6 cyt. ustawy).

Natomiast w pkt 2 znowelizowanego art. 4 ww. ustawy, wskazano definicję audycji, którą jest ciąg ruchomych obrazów z dźwiękiem lub bez niego (audycja audiowizualna) albo ciąg dźwięków (audycja radiowa), stanowiący, ze względu na treść, formę, przeznaczenie lub autorstwo, odrębną całość w stworzonym przez dostawcę usługi medialnej programie lub katalogu audycji udostępnianych publicznie, zwanym dalej „katalogiem”.

Biorąc pod uwagę powyższe definicje, programem telewizyjnym będzie jedynie uporządkowany zestaw audycji telewizyjnych, reklam (przekazów handlowych) i innych przekazów wyprodukowanych przez sprzedawcę, którego produkcja będzie korzystała z preferencyjnej stawki (8%), na podstawie art. 41 ust. 2 w związku z art. 146a pkt 2 ustawy o VAT.

Z uwagi na opisaną we wniosku treść stanu faktycznego oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa podatkowego tut. Organ stwierdza, iż świadczone przez Wnioskodawcę usługi realizacji materiału programowego przeznaczonego do emisji oraz pełnego zarejestrowania całości przebiegu występu artystycznego pomimo, iż mieszczą się w grupowaniu PKWiU 59.11.1 nie korzystają z preferencyjnej stawki podatku VAT w wysokości 8%, bowiem efektem prac Wnioskodawcy nie jest program telewizyjny w rozumieniu ustawy o radiofonii i telewizji – Zainteresowany nie występuje w roli nadawcy tych programów telewizyjnych. W konsekwencji właściwą stawką podatku VAT dla świadczonych przez Wnioskodawcę usług związanych z realizacją materiału programowego przeznaczonego do emisji oraz pełnego zarejestrowania całości przebiegu występu artystycznego jest podstawowa stawka podatku VAT w wysokości 23%.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.