INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 16 grudnia 2011r. (data wpływu 3 stycznia 2012r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do obniżenia obrotu i podatku należnego na podstawie wydruku z aptecznego programu komputerowego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 stycznia 2012r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do obniżenia obrotu i podatku należnego na podstawie wydruku z aptecznego programu komputerowego

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Podstawowym przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest handel detaliczny produktami leczniczymi, wyrobami medycznymi, produktami sanitarnymi, kosmetykami i odżywkami, preparatami ziołowymi itp. Wnioskodawca jest właścicielem aptek i prowadzi swoją działalność w zakresie detalicznego handlu lekami i wskazanymi powyżej towarami poprzez te placówki handlowe.

W celu zwiększenia przychodów i uatrakcyjnienia oferty handlowej, apteka udziela swoim klientom bonifikaty. Bonifikata polega na obniżeniu – w momencie dokonania sprzedaży – kwoty do zapłaty przez klienta o określoną wartość procentową lub kwotową. W efekcie, należność uiszczana przez kupujących w kasie apteki jest niższa od sumy wartości jednostkowych sprzedawanych towarów. Sposób naliczania rabatów zobrazowany jest w poniżej załączonej tabeli:

W ten sposób następuje obniżenie ceny towarów przed sprzedażą, o czym kupujący jest informowany i na co wyraża zgodę. Sprzedaż detaliczna ewidencjonowana jest przy zastosowaniu kasy rejestrującej i dokumentowana paragonami fiskalnymi, zawierającymi wszystkie niezbędne informacje, stosownie do § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008r. w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące oraz warunków ich stosowania.

Na paragonie fiskalnym dokumentującym sprzedaż z bonifikatą, bonifikata nie obniża cen poszczególnych artykułów, ale pomniejsza wykazaną w nim ostateczną kwotę do zapłaty.

Na paragonie wyspecyfikowane są bowiem ceny leków w kwotach netto i brutto, natomiast bonifikata przedstawiona jest na dole paragonu w postaci jednej kwoty – bez podziału na kwotę netto i podatek VAT oraz bez przyporządkowania do poszczególnych pozycji towarów wydanych klientowi. Do kasy apteki wpływa wyłącznie należność po bonifikacie, a zatem kwota faktycznie zapłacona przez klienta. Wartość bonifikat nie jest uwidoczniona w raporcie dobowym z kasy fiskalnej (bonifikata ujmowana jest w części informacyjnej, a nie fiskalnej kasy). Z tego powodu powstaje różnica pomiędzy raportem fiskalnym, który pokazuje wartość obrotu bez uwzględniania bonifikat oraz rzeczywistym obrotem, który jest o te bonifikaty pomniejszony. Wnioskodawca podkreśla, że kasy rejestrujące i ich algorytmy działania są zdeterminowane przepisami i brak jest możliwości ingerencji w strukturę oprogramowania przez podatnika. Z uwagi jednak na fakt, iż apteki pracują przy użyciu zintegrowanego systemu informatycznego, który powiązany jest z drukarkami fiskalnymi, wartość bonifikat i obrotu rejestrowanego za pomocą kas fiskalnych odzwierciedlona jest w ewidencji komputerowej i pojawia się na sporządzonych na jej podstawie zestawieniach komputerowych przez ten system, wykazujących kwoty sprzedaży, kwoty bonifikat, a co za tym idzie kwoty faktycznie osiągniętego obrotu. Apteczny program komputerowy umożliwia sporządzenie zestawienia komputerowego, uwidaczniającego udzielone bonifikaty (w oparciu o to zestawienie Wnioskodawca sporządza raport dzielący udzielone bonifikaty proporcjonalnie na poszczególne stawki VAT – na każdą pozycję sprzedaży), co również pozwala na prawidłowe udokumentowanie udzielonych bonifikat.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy na podstawie wydruku z aptecznego programu komputerowego (obejmującego poszczególne stawki VAT i udzielone bonifikaty), Wnioskodawca ma prawo obniżyć obrót, a w związku z tym również podatek należny o wartość udzielonej bonifikaty...

Zdaniem Wnioskodawcy, przy ustaleniu podstawy opodatkowania podatkiem VAT, Spółka ma prawo obniżyć obrót o wartość udzielonych bonifikat, bowiem podstawą opodatkowania, co do zasady, jest obrót, czyli kwota faktycznie otrzymana od nabywcy.

Zgodnie bowiem z art. 29 ust. 1 ustawy o VAT podstawą opodatkowania jest obrót. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej.

Stosownie do art. 29 ust. 4 ustawy o VAT, obrót podatnika zmniejsza się m.in. o kwoty udokumentowanych, prawnie dopuszczalnych i obowiązkowych rabatów (bonifikat, opustów, uznanych reklamacji i skont).

Art. 29 ust. 4 ustawy o VAT stanowi implementację art. 90 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE, zgodnie z którym, w przypadku obniżenia ceny po dokonaniu dostawy, podstawa opodatkowania jest stosownie obniżana na warunkach określonych przez państwa członkowskie. Dokonując wykładni tego przepisu (a ściślej – przepisu zawartego w Dyrektywie 77/388/EEC, będącej poprzedniczką Dyrektywy 2006/112/WE) Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (w orzeczeniu z dnia 24 października 1996r. C-317/94, Elida Gibbs) orzekł, iż „system VAT zmierza do obciążenia podatkiem jedynie ostatecznego konsumenta. Stąd też podstawa opodatkowania VAT postrzegana przez organy podatkowe nie może być wyższa od wynagrodzenia rzeczywiście zapłaconego przez konsumenta. To wynagrodzenie stanowi podstawę obliczenia VAT, którego ciężar ostatecznie ponosi konsument”.

Dalej TSUE wskazał, iż „zgodnie z istniejącym orzecznictwem ETS (pierwotna wersja TSUE) wynagrodzenie (podatnika) stanowi wartość subiektywną, tj. wartość rzeczywiście otrzymaną w danym przypadku, nie zaś wartość ocenianą według kryteriów obiektywnych. Nie byłoby zatem zgodne z dyrektywą, że podstawa opodatkowania służąca do wyliczenia VAT od podatnika, jest wyższa niż kwota ostatecznie przez niego otrzymana. Stanowiłoby to naruszenie zasady neutralności podatkowej”.

W ocenie TSUE z omawianego przepisu Dyrektywy wynika, że aby zapewnić realizację zasady neutralności należy, w sytuacji wyliczenia podstawy opodatkowania dla potrzeb VAT wziąć pod uwagę sytuację podatnika. Brak uwzględnienia sytuacji podatnika spowoduje, że administracja podatkowa pobierałaby z tytułu VAT kwotę wyższą od kwoty rzeczywiście zapłaconej przez ostatecznego konsumenta i to kosztem podatnika.

Na konieczność analizowania sytuacji konkretnego podatnika wskazał również Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 13 kwietnia 2010r. sygn. I FSK 600/09: „dokonując wykładni art. 29 ust. 4 ustawy o VAT z uwzględnieniem swoim bezpośrednim kontrahentom, lecz także kolejnym w łańcuchu obrotu odbiorcom jego towaru, o ile fakt udzielenia takiego rabatu znajduje stosowne udokumentowanie, które w takim przypadku nie mogąc przybrać formy faktury korygującej, może przybrać inną dopuszczalną prawnie formę dokumentacyjną, np. noty księgowej”.

Zatem zdaniem Sądu przedstawionym w cytowanym wyroku, w sytuacji, gdy brak jest możliwości dokonania korekty obrotu poprzez wystawienie faktury korygującej, gdyż podatnik nie pozostaje w bezpośredniej relacji handlowej z beneficjentem rabatu, możliwe jest obniżenie obrotu poprzez wystawienie noty rabatowej. Podobnie należy rozstrzygnąć w przypadku, gdy mamy do czynienia z podatnikiem obowiązanym do ewidencji obrotu za pomocą kas rejestrujących, które z przyczyn obiektywnych (warunki techniczne) nie pozwalają na wykazane bonifikaty udzielanej pacjentom w rozbiciu na poszczególne produkty oraz kwotę netto i VAT.

W takim przypadku należy uznać, iż posiadana przez ten podmiot ewidencja informatyczna dokładnie odzwierciedlająca przebieg transakcji i kwotę zmniejszenia kwoty netto i podatku VAT z tytułu udzielenia bonifikaty jest wystarczającym dokumentem pozwalającym na obniżenie podstawy opodatkowania VAT.

W ocenie Wnioskodawcy jedynie taka wykładnia art. 29 ust. 4 ustawy o VAT zapewnia prawidłową realizację zasady proporcjonalności VAT wyrażonej w art. 1 Dyrektywy 2006/11, zgodnie z którą zasada wspólnego systemu VAT polega na zastosowaniu do towarów i usług ogólnego podatku konsumpcyjnego dokładnie proporcjonalnego do ceny towarów i usług, niezależnie od liczby transakcji, które mają miejsce w procesie produkcji i dystrybucji poprzedzającym etap obciążenia tym podatkiem. Konsekwencją tej zasady jest prawo podatnika do obniżania obrotu w przypadku obniżenia ceny, np. w następstwie udzielonego rabatu, aby po korekcie podatek był nadal proporcjonalny do faktycznej ceny (wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 13 kwietnia 2010r. sygn. I FSK 600/09).

Zatem zdaniem Wnioskodawcy prawidłowe udokumentowanie udzielonych bonifikat pozwoli na zmniejszenie obrotu z tytułu prowadzonej przez Spółkę sprzedaży detalicznej ewidencjonowanej przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Art. 109 ust. 3 ustawy o VAT wskazuje, iż podatnicy, co do zasady, są obowiązani prowadzić ewidencję zawierającą dane niezbędne do określenia przedmiotu i podstawy opodatkowania, wysokość podatku należnego, kwoty podatku naliczonego obniżające kwotę podatku należnego oraz kwotę podatku podlegającą wpłacie do urzędu skarbowego lub zwrotowi z tego urzędu.

Przytoczona regulacja wskazuje zatem, na konieczność prowadzenia przez podatnika ewidencji, służącej prawidłowemu sporządzeniu deklaracji podatkowej.

Przepisy ustawy o VAT nie określają dokładnie postaci tej ewidencji, wskazując jedynie, jakie dane niezbędne do sporządzenia deklaracji podatkowej, ma ona zawierać.

Art. 111 ustawy o VAT wskazuje, kiedy podatnicy obowiązani są do ewidencjonowania sprzedaży za pomocą kasy rejestrującej.

Z uwagi na fakt, iż Spółka prowadzi sprzedaż na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej obowiązana jest do ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących. Wnioskodawca pragnie podkreślić, iż obowiązujące przepisy prawa nie przewidują możliwości skorygowania sprzedaży i podatku należnego zaewidencjonowanego za pomocą kasy rejestrującej.

Opierając się na cytowanych powyżej orzeczeniach należy podkreślić, iż brak unormowania sposobu dokonania korekty sprzedaży ewidencjonowanej przy pomocy kas rejestrujących, jak również brak technicznych możliwości przeprowadzenia tego procesu nie może pozbawić spółki możliwości dokonania korekty zaewidencjonowanego obrotu.

Wobec ograniczeń technicznych korekty należy dokonać za pomocą innych narzędzi księgowych. Odebranie tego prawa podatnikowi spowodowałoby naruszenie zasady wynikającej z art. 29 ust. 1 ustawy o VAT, zgodnie z którą podstawą opodatkowania jest obrót rozumiany jako kwota rzeczywiście należna od nabywcy, co w konsekwencji – jak Spółka wykazała wyżej – doprowadziłoby do naruszenia zasady neutralności opodatkowania VAT.

Z uwagi na brak możliwości dokumentowania bonifikaty za pomocą kasy rejestrującej Spółka prowadzi ewidencję w systemie informatycznym pozwalającym na ustalenie kwot sprzedaży, kwot podatku, wartości przyznanych bonifikat i kwot VAT naliczonych od tych bonifikat. Dane te, gromadzone w ewidencji informatycznej prowadzonej przez poszczególne apteki, przyporządkowane są do poszczególnych paragonów.

W takim przypadku, zdaniem Wnioskodawcy prowadzona przez nią dokumentacja jest wystarczająca dla udokumentowania faktu udzielenia bonifikaty i wykazania kwot zmniejszenia podatku należnego z tego tytułu.

Ponadto ze względu na specyfikę kas użytkowanych przez Spółkę, udzielona bonifikata nie będzie uwidoczniona w raporcie dobowym. Jednakże, apteczny program komputerowy umożliwia sporządzenie zestawienia komputerowego, uwidaczniającego udzielone bonifikaty (w oparciu o to zestawienie podatnik sporządza raport dzielący udzielone bonifikaty proporcjonalnie na poszczególne stawki VAT – na każdą pozycję sprzedaży), co również pozwala na prawidłowe udokumentowanie udzielonych bonifikat.

Wobec powyższego uznać należy, iż Spółka spełnia wymogi przewidziane w art. 29 ust. 4 ustawy o VAT, to jest udzielane przez nią bonifikaty uznać należy za „udokumentowane”.

Skoro bowiem przepisy podatkowe nie przewidują określonego wzoru takiej ewidencji, zdaniem Wnioskodawcy wystarczające jest, by zawierała ona co najmniej dane niezbędne do ustalenia przyczyn zaistniałej korekty, a zapisy w niej widniejące pozwalały na określenie prawidłowej kwoty obrotu i podatku należnego.

Stanowisko Wnioskodawcy potwierdzone jest w praktyce orzeczniczej Ministra Finansów. W interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 27 października 2010r. o nr ITPP1/443-788/10/AT Dyrektor twierdzi, iż „(…) wnioskodawca może przyjąć do określenia podstawy opodatkowania inną kwotę, niż wynika to z wydruku raportu fiskalnego przy założeniu, iż podstawą prawidłowego sporządzenia rozliczenia jest rzeczywisty przebieg transakcji gospodarczej udokumentowany rzetelnymi dowodami i wynika z zapisów zawartych w prowadzonych urządzeniach księgowych, z których dane wynikające za dany miesiąc rozliczeniowy obniżą łączną miesięczną sprzedaż zaewidencjonowaną w kasie rejestrującej (…)”.

Stanowisko zgodne z przedstawionym przez Spółkę zostało również zawarte w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 15 listopada 2010r. nr IPPP2-443-609/10-2/AK oraz z 22 kwietnia 2011r. nr IPPP2/443-302/11-4/KOM, jak również w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 10 listopada 2010r. nr ILPP2/443-1288/10-2/BA.

W konsekwencji, według Wnioskodawcy, dokumentowanie kwoty należnej od nabywcy, które następuje zarówno poprzez wykazanie na wydruku z kasy rejestrującej kwoty otrzymywanej od klienta oraz równolegle poprzez taki sam zapis w komputerowym programie sprzedaży Spółka ma prawo obniżyć obrót podlegający opodatkowaniu, a w związku z tym również kwotę podatku należnego, o wartość udzielonej bonifikaty.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu tym podatkiem podlegają m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do art. 29 ust. 1 ww. ustawy, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Podstawę opodatkowania zmniejsza się o kwoty udokumentowanych, prawnie dopuszczalnych i obowiązkowych rabatów (bonifikat, opustów, uznanych reklamacji i skont) i o wartość zwróconych towarów, zwróconych kwot nienależnych w rozumieniu przepisów o cenach oraz zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4b – art. 29 ust. 4 ustawy.

W działalności handlowej stosuje się często różnorodne preferencje cenowe. Przybierają one różne nazwy (zniżka, opust, rabat, bonifikata, premia itp.) i różne postacie (zmniejszenie ceny, zwiększenie ilości towaru, procentowe wynagrodzenie itp.).

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęcia „bonifikata”, w związku z powyższym pojęcie to należy interpretować stosując przede wszystkim wykładnię językową. Bonifikata to zniżka, ustępstwo od ustalonej ceny towaru na rzecz nabywcy (Słownik języka polskiego PWN, Wydawnictwo Naukowe PWN, rok wydania 2005, str. 62).

Przez bonifikatę (rabat) należy rozumieć zmniejszenie umówionej wcześniej należności za wykonane świadczenie. Najczęściej bonifikata udzielana jest w związku z faktycznie poniesioną lub przewidywaną szkodą kontrahenta. Bonifikata udzielana jest w przypadku, gdy wystąpią okoliczności, których strony nie mogły przewidzieć w momencie podpisania umowy i w jej efekcie następuje faktyczne obniżenie określonej w umowie ceny towaru. W przypadku, gdyby okoliczność wpływająca na zmniejszenie tej ceny była znana stronom przed podpisaniem umowy, powinna znaleźć odzwierciedlenie w cenie określonej w kontrakcie (…)”.

Odnosząc się do powyższego, z punktu widzenia podstawy opodatkowania, można wyróżnić następujące rodzaje rabatów:

• rabaty przyznane przed ustaleniem ceny i dokonaniem sprzedaży – niemające wpływu na podstawę opodatkowania, w rozumieniu art. 29 ust. 1 ustawy, ponieważ kwotą należną z tytułu sprzedaży jest kwota żądana od nabywcy pomniejszona już o udzielony rabat;
• rabaty przyznane po dokonaniu sprzedaży (bonifikaty, opusty, uznane reklamacje i skonta) wpływające na obniżenie wcześniej ustalonej kwoty osiągniętego obrotu; do tych rabatów ma zastosowanie art. 29 ust. 4 ustawy, a udzielenie takiego rabatu wymaga odpowiedniego udokumentowania (w przypadku sprzedaży dokumentowanej fakturą VAT – fakturą korygującą; w przypadku sprzedaży ewidencjonowanej na kasie rejestrującej – ewidencją korekt).
  
  

Zatem, biorąc pod uwagę powyższe stwierdzić należy, iż obrotem jest kwota należna ze sprzedaży pomniejszona o kwotę należnego podatku VAT, po wyłączeniu wartości udzielonych bonifikat. Należy zaznaczyć, iż bonifikata obniża zarówno podstawę opodatkowania, jak i podatek należny z niej wynikający. Wartość udzielonych bonifikat pomniejsza więc obrót podlegający opodatkowaniu podatkiem VAT.

Art. 106 ust. 1 ustawy określa, iż podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy (...).

Podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących (art. 111 ust. 1 ustawy).

Z powyższego wynika zatem, że podatnicy podatku od towarów i usług dokumentują dokonaną sprzedaż następującymi sposobami:

• wystawiając faktury VAT,
• ewidencjonując obrót na kasie rejestrującej.
  
  

Stosownie do treści art. 109 ust. 3 ustawy, podatnicy, z wyjątkiem podatników wykonujących wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 i 82 ust. 3 oraz zwolnionych od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, są obowiązani prowadzić ewidencję zawierającą: kwoty określone w art. 90, dane niezbędne do określenia przedmiotu i podstawy opodatkowania, wysokość podatku należnego, kwoty podatku naliczonego obniżające kwotę podatku należnego oraz kwotę podatku podlegającą wpłacie do urzędu skarbowego lub zwrotowi z tego urzędu oraz inne dane służące do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej, a w przypadkach określonych w art. 120 ust. 15, art. 125, 134, 138 – dane określone tymi przepisami niezbędne do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej.

Przytoczona regulacja wskazuje zatem, na konieczność prowadzenia przez podatnika ewidencji, służącej prawidłowemu sporządzeniu deklaracji podatkowej.

Z opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży produktów leczniczych, wyrobów medycznych, produktów sanitarnych, kosmetyków, odżywek i preparatów ziołowych. Spółka jest właścicielem aptek i prowadzi działalność w zakresie detalicznego handlu lekami i wskazanymi wyżej towarami poprzez placówki handlowe. W celu zwiększenia przychodów i uatrakcyjnienia oferty handlowej apteka udziela swoim klientom bonifikaty. Bonifikata polega na obniżeniu – w momencie dokonania sprzedaży – kwoty do zapłaty przez klienta o określoną wartość procentową lub kwotową. W efekcie, należność uiszczana przez kupujących w kasie apteki jest niższa od sumy wartości jednostkowych sprzedawanych towarów. Pacjent otrzymuje rabat wyliczany od łącznej wartości nabywanych towarów. Na paragonie fiskalnym dokumentującym sprzedaż z bonifikatą, bonifikata nie obniża cen poszczególnych artykułów, ale pomniejsza wykazaną w nim ostateczną kwotę do zapłaty. Wartość bonifikat nie jest uwidoczniona w raporcie dobowym z kasy fiskalnej. Z tego powodu powstaje różnica pomiędzy raportem fiskalnym, który pokazuje wartość obrotu bez uwzględniania bonifikat oraz rzeczywistym obrotem, który jest o te bonifikaty pomniejszony. Z uwagi jednak na fakt, iż apteki pracują przy użyciu zintegrowanego systemu informatycznego, który powiązany jest z drukarkami fiskalnymi, wartość bonifikat i obrotu rejestrowanego za pomocą kas fiskalnych odzwierciedlona jest w ewidencji komputerowej i pojawia się na sporządzonych na jej podstawie zestawieniach komputerowych przez ten system, wykazujących kwoty sprzedaży, kwoty bonifikat, a co za tym idzie kwoty faktycznie osiągniętego obrotu.

Wątpliwość Wnioskodawcy dotyczy kwestii czy na podstawie wydruku z aptecznego programu komputerowego Spółka ma prawo obniżyć obrót, a w związku z tym również podatek należny.

Jak wynika z wcześniej powołanego przepisu art. 111 ust. 1 ustawy, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Zasady prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kasy rejestrującej reguluje rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008r. w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące, oraz warunków ich stosowania (Dz. U. Nr 212, poz. 1338 ze zm.), zwane dalej rozporządzeniem.

Obowiązujące przepisy prawa nie przewidują możliwości skorygowania sprzedaży i podatku należnego zaewidencjonowanego za pomocą kasy rejestrującej, jednak brak regulacji prawnych w tym zakresie nie pozbawia podatnika możliwości dokonania korekty zaewidencjonowanego obrotu. Zakaz zmiany treści paragonu jest jedynie warunkiem stosowania kas rejestrujących i nie może on zmieniać zasady wynikającej z art. 29 ust. 1 ustawy, zgodnie z którą podstawą opodatkowania jest obrót rozumiany jako kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Obrotem jest zatem kwota rzeczywiście należna od nabywcy, a nie kwota figurująca na paragonie fiskalnym.

W celu więc ustalenia prawidłowej (rzeczywistej) podstawy opodatkowania w przypadku udzielenia bonifikat, które nie są uwidocznione w raportach fiskalnych należałoby prowadzić dodatkową, poza kasą rejestrującą, ewidencję (korekt), z której musi dokładnie wynikać kwota korekty sprzedaży i podatku należnego przypisana do konkretnego paragonu. Ewidencja taka nie ma określonego wzoru, ale wskazane jest, aby zawierała co najmniej dane niezbędne do ustalenia przyczyn zaistniałej korekty, a zapisy w niej widniejące pozwalały na określenie prawidłowej kwoty obrotu i podatku należnego.

Wnioskodawca wskazał, iż apteki pracują przy użyciu zintegrowanego systemu informatycznego, który powiązany jest z drukarkami fiskalnymi, wartość bonifikat i obrotu rejestrowanego za pomocą kas fiskalnych odzwierciedlona jest w ewidencji komputerowej i pojawia się na sporządzonych na jej podstawie zestawieniach komputerowych przez ten system, wykazujących kwoty sprzedaży, kwoty bonifikat, a co za tym idzie kwoty faktycznie osiągniętego obrotu. Apteczny program komputerowy umożliwia sporządzenie zestawienia komputerowego uwidaczniającego udzielone bonifikaty. W oparciu o to zestawienie Wnioskodawca sporządza raport dzielący udzielone bonifikaty proporcjonalnie na poszczególne stawki VAT – na każdą pozycję sprzedaży, co pozwala na prawidłowe udokumentowanie udzielonych bonifikat.

Odnosząc się zatem do przedstawionego opisu sprawy oraz mając na względzie brak szczegółowych uregulowań odnoszących się do sposobu korygowania obrotu ewidencjonowanego przy zastosowaniu kas rejestrujących stwierdzić należy, iż Wnioskodawca może przyjąć do określenia podstawy opodatkowania oraz rozliczenia deklaracji podatkowej inną kwotę, niż wynika to z wydruku raportu fiskalnego tj. kwotę, która rzeczywiście wpływa do kasy apteki czyli kwotę pomniejszoną o udzielane bonifikaty. Bowiem podstawą przysługującego uprawnienia do korekty sprzedaży i podatku należnego oraz podstawą prawidłowego sporządzenia deklaracji VAT-7 jest rzeczywisty przebieg transakcji gospodarczej udokumentowany rzetelnymi dowodami i wynika z zapisów zawartych w prowadzonych urządzeniach księgowych, z których dane za miesiąc rozliczeniowy obniżą łączną miesięczną sprzedaż zaewidencjonowaną w kasie rejestrującej.

Należy bowiem podkreślić, że to na podatniku spoczywa obowiązek rzetelnego udokumentowania prowadzonych transakcji w urządzeniach księgowych, tak by odzwierciedlały faktyczny ich przebieg.

Biorąc pod uwagę powyższe stwierdzić należy, iż prawidłowe będzie pomniejszanie przez Wnioskodawczynię podstawy opodatkowania w podatku od towarów i usług o udzielane bonifikaty, wynikające z dodatkowo prowadzonej ewidencji, tzn. zapisów aptecznego programu komputerowego.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.