2016.08.26 - Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB3/4511-265/16/AD
z 26 sierpnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 z póź. zm.) oraz § 5 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 8 lipca 2016 r. (data wpływu 11 lipca 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów z pracy najemnej na pokładzie statków eksploatowanych przez przedsiębiorstwo z siedzibą i zarządem w Norwegii - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 lipca 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów z pracy najemnej na pokładzie statków eksploatowanych przez przedsiębiorstwo z siedzibą i zarządem w Norwegii.

W ww. wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest osobą fizyczną, posiadającą w myśl obowiązujących przepisów podatkowych rezydencję podatkową w Polsce, gdzie posiada także centrum interesów życiowych. W latach 2014 -2015 Wnioskodawca wykonywał pracę na statkach eksploatowanych w transporcie międzynarodowym przez przedsiębiorstwo z faktycznym zarządem i siedzibą w Norwegii, wykonuje ją także w 2016 r. i zamierza kontynuować tę pracę w latach następnych. Statki, na których podatnik wykonuje pracę są albo zarejestrowane w norweskim międzynarodowym rejestrze okrętowym - NIS, bądź podnoszą banderę państw trzecich, przy czym w obu przypadkach są one eksploatowane przez przedsiębiorstwo z faktycznym miejscem zarządu w Norwegii. Dochody Wnioskodawcy podlegają w Norwegii zwolnieniu spod opodatkowania na mocy przepisów norweskich (w przypadku statków zarejestrowanych w rejestrze NIS) lub brak jest uregulowań odnośnie ich opodatkowania w przepisach norweskich (w przypadku statków pod banderą państw trzecich). W związku z tym, w obu tych przypadkach, Wnioskodawca nie uiszcza w Norwegii podatku z tytułu pracy na statku eksploatowanym w transporcie międzynarodowym.

Wnioskodawca nie osiąga na terytorium Polski żadnego innego dochodu zarówno z pracy na statku, jak i z innych źródeł.

W związku z powyższym opisem sformułowano następujące pytania.

Czy do określonych wyżej dochodów zagranicznych Wnioskodawcy zastosowanie znajduje Konwencja o unikaniu podwójnego opodatkowania z Norwegią?
Czy do opodatkowania ww. dochodów zagranicznych Wnioskodawcy zastosowanie znajdzie metoda zaliczenia proporcjonalnego opisana w art. 22 ust. 1 lit „b” i „d” Konwencji o unikaniu podwójnego opodatkowania z Norwegią?
Czy w związku z uzyskiwaniem przez Wnioskodawcę dochodów, do których zgodnie z art. 22 ust. 1 lit. „b” i „d” Konwencji o unikaniu podwójnego opodatkowania z Norwegią oraz art. 27 ust. 9 i 9a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stosuje się metodę zaliczenia proporcjonalnego, Wnioskodawca, w latach 2014 - 2016 i następnych, był, jest i będzie uprawniony do skorzystania z ulgi, o której mowa w art. 27g ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych niezależnie od tego, czy podatek w państwie źródła został faktycznie pobrany?

Zdaniem Wnioskodawcy:

w zakresie pytania pierwszego - do ww. dochodów zagranicznych Wnioskodawcy zastosowanie znajdzie Konwencja o unikaniu podwójnego opodatkowania z Norwegią, gdyż zgodnie z art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b ustawy stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

W przypadku Wnioskodawcy, zastosowanie znajdzie też art. 14 ust. 3 Konwencji o unikaniu podwójnego opodatkowania z Norwegią, zgodnie z którym, bez względu na poprzednie postanowienia niniejszego artykułu, wynagrodzenie uzyskane w związku z wykonywaniem pracy najemnej na pokładzie statku morskiego eksploatowanego w transporcie międzynarodowym przez przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa, może być opodatkowane w tym Państwie (tj. Norwegii).

Zgodnie z art. 3 ust. 1 lit „f” Konwencji o unikaniu podwójnego opodatkowania z Norwegią określenia „przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa” oraz „przedsiębiorstwo drugiego Umawiającego się Państwa” oznaczają odpowiednio przedsiębiorstwo prowadzone przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w jednym Umawiającym się Państwie i przedsiębiorstwo prowadzone przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie. W praktyce oznacza to, że art. 14 ust. 3 Konwencji o unikaniu podwójnego opodatkowania z Norwegią znajduje zastosowanie do wszystkich statków eksploatowanych w transporcie międzynarodowym, które posiadają miejsce efektywnego zarządu w Norwegii - bez względu na miejsce ich rejestracji oraz bez względu na to, jaką banderę podnoszą.
w zakresie pytania drugiego - do opodatkowania ww. dochodów Wnioskodawcy zastosowanie znajdzie metoda zaliczenia proporcjonalnego z art. 22 ust. 1 lit „b” i „d” Konwencji o unikaniu podwójnego opodatkowania z Norwegią, gdyż w przypadku zastosowania do dochodów Wnioskodawcy Konwencji o unikaniu podwójnego opodatkowania z Norwegią, zastosowanie znajdzie art. 22 ust. 1 lit. „b” oraz „d” ww. Konwencji, zgodnie z którymi, jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce uzyskuje dochód, który zgodnie z postanowieniami niniejszej Konwencji może być opodatkowany w Norwegii, jednakże zgodnie z prawem wewnętrznym Norwegii, dochód ten jest zwolniony z podatku, Polska zezwoli na odliczenie od podatku od dochodu lub zysków majątkowych tej osoby kwoty równej podatkowi zapłaconemu w Norwegii. Jednakże, takie odliczenie nie może przekroczyć tej części podatku, obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która przypada na dochód lub zyski majątkowe uzyskane w Norwegii.

w zakresie pytania trzeciego - w związku z uzyskiwaniem po 1 stycznia 2014 r. przez Wnioskodawcę dochodów, do których zgodnie z art. 22 ust. 1 lit. „b” i „d” Konwencji o unikaniu podwójnego opodatkowania z Norwegią oraz art. 27 ust. 9 i 9a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stosuje się metodę zaliczenia proporcjonalnego, Wnioskodawca, w latach 2014 - 2016 i następnych, był, jest i będzie uprawniony do skorzystania z ulgi, o której mowa w art. 27g ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych niezależnie od tego, czy podatek w państwie źródła został faktycznie pobrany, gdyż art. 27g ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że podatnik podlegający obowiązkowi podatkowemu określonemu w art. 3 ust. 1 ustawy, rozliczający na zasadach określonych w art. 27 ust. 9 albo 9a ustawy uzyskane w roku podatkowym poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dochody ze stosunku pracy (art. 12 ust. 1 ustawy) ma prawo odliczyć od podatku dochodowego, obliczonego zgodnie z art. 27, pomniejszonego o kwotę składki, o której mowa w art. 27b, kwotę obliczoną zgodnie z art. 27 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do art. 27g ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odliczeniu podlega kwota stanowiąca różnicę między podatkiem obliczonym zgodnie z art. 27 ust. 9 albo 9a ustawy a kwotą podatku obliczonego od dochodów ze źródeł, o których mowa w ust. 1, przy zastosowaniu do tych dochodów zasad określonych w art. 27 ust. 8 ustawy. W praktyce oznacza to zrównanie obciążeń podatkowych osób korzystających z metody zaliczenia podatkowego opisanej w art. 27 ust. 9 i 9a ustawy oraz osób korzystających z metody wyłączenia z progresją opisanej w art. 27 ust. 8 ustawy. Należy przy tym podkreślić, że celem ulgi z art. 27g ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie jest zwolnienie z podatku, a zrównanie obciążeń podatkowych osób stosujących, zgodnie z daną umową o unikaniu podwójnego opodatkowania, metodę proporcjonalnego zaliczenia z osobami stosującymi metodę wyłączenia z progresją. Zrównanie - jak sama nazwa mówi - ma prowadzić do tego, że obciążenia te będą równe w przypadku zastosowania metody wymienionej w art. 27 ust. 8 ustawy oraz metody wymienionej w art. 27 ust. 9 i 9a ustawy. Równe oznacza także: takie same, identyczne czy też jednakowe.

Osoba korzystająca z metody wyłączenia z progresją opisanej w art. 27 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie ma obowiązku zapłaty podatku w Polsce wyłącznie w przypadku braku dochodów w Polsce. W przypadku bowiem osiągnięcia dochodów w Polsce, wysokość podatku od tych dochodów ustala się wg stawki procentowej dla połączonych dochodów polskich i zagranicznych (co w wielu przypadkach skutkuje opodatkowaniem dochodów polskich według wyższej stawki podatkowej).

Faktycznie więc podleganie metodzie wyłączenia z progresją nie prowadzi automatycznie do braku opodatkowania, gdyż opodatkowane są dochody osiągnięte w Polsce. Podatnicy podlegający metodzie wyłączenia z progresją nie mają obowiązku wykazania zapłaty podatku za granicą.

W tej samej sytuacji jest więc - z uwagi na treść art. 27g ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - Wnioskodawca. Zastosowanie art. 27g ustawy ma bowiem na celu wyeliminowanie dyskryminacji osób znajdujących się w tej samej sytuacji faktycznej (marynarze i inne osoby osiągające dochody za granicą) i podlegających - nie z własnej woli - różnym metodom dotyczącym unikania podwójnego opodatkowania, co jest odzwierciedleniem zasad zawartych w art. 32 ust. 1 Konstytucji RP.

W tym kontekście, warto zwrócić także uwagę na nowy art. 21 pkt 23c ustawy, który zwalnia od podatku dochodowego dochody marynarzy, którzy są obywatelami państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub państwa należącego do Europejskiego Obszaru Gospodarczego (czyli również polskich), uzyskane z tytułu pracy na statkach morskich o polskiej przynależności.

Wynika z tego, że wolą ustawodawcy jest, aby w przypadku wykonywania pracy przez polskiego obywatela na polskim statku (powyżej 183 dni - tyle też czasu w roku zwykle przebywa poza Polską Wnioskodawca), nie wystąpiło opodatkowanie dochodu z tego tytułu. Biorąc pod uwagę powyższe, należy dojść do wniosku, że polski obywatel zatrudniony na statku eksploatowanym przez przedsiębiorstwo z faktycznym miejscem zarządu w Norwegii nie może być traktowany mniej korzystnie niż obywatel polski zatrudniony na statku o polskiej przynależności, gdyż sprzeciwiałoby się to zakazowi dyskryminacji określonym w art. 32 Konstytucji RP.

Dodatkowo, ogólną zasadą wyrażoną w Konwencji o unikaniu podwójnego opodatkowania z Norwegią jest metoda wyłączenia z progresją (art. 22 ust. 1 lit. „a” Konwencji). Metoda ta znajduje zastosowanie w każdym przypadku, gdy zgodnie z prawem wewnętrznym Norwegii, dochód nie jest zwolniony z podatku (a contrario z art. 22 ust. 1 lit. „d” Konwencji o unikaniu podwójnego opodatkowania z Norwegią. Zapłata podatku w Norwegii jednoznacznie implikuje wniosek, że dochód podatnika nie jest zwolniony z podatku w Norwegii, zatem w takim przypadku zastosowanie znajdzie art. 22 ust. 1 lit. „a” Konwencji z Norwegią. W tej sytuacji, warunek skorzystania z ulgi określonej w art. 27g od wcześniejszej zapłaty podatku w Norwegii, jest warunkiem niemożliwym do spełnienia.

Przesłanką warunkującą możliwość skorzystania z ulgi określonej w art. 27g ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest zatem, nie zapłata podatku w innym państwie, a wyłącznie fakt, że dochód podatnika korzysta z metody unikania podwójnego opodatkowania określonej w art. 27 ust. 9 oraz art. 27 ust. 9a ustawy - tj. metody zaliczenia proporcjonalnego. Wynika to z literalnego brzmienia ww. przepisów, które są sformułowane jasno i ani nie wprowadzają wymogu zapłaty podatku za granicą, ani też nie określają minimalnej kwoty takiego podatku niezbędnej do tego, aby dochód Wnioskodawcy mógł skorzystać z ulgi z art. 27g ustawy.

Prawidłowość takiego toku myślenia, potwierdza Minister Finansów, który za pośrednictwem Izby Skarbowej w Bydgoszczy oraz Izby Skarbowej w Łodzi, wydał już w 2016 szereg interpretacji indywidualnych w stanach faktycznych i prawnych zbieżnych z sytuacją Wnioskodawcy, które wskazują na to, że skorzystanie z ulgi określonej w art. 27g ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie jest uzależnione w jakikolwiek sposób od zapłaty podatku w kraju źródła (np. decyzje w sprawach: ITPB2/4511-408/16/AB, 1061-IPTPB1.4511.201.2016.2.KU, 1061-IPTPB1.4511.157.2016.2.KU, ITPB3/4511-204/16/MJ, ITPB2/4511-215/16/MZ, ITPB2/4511-216/16/MZ itp.)

W powyższych decyzjach, Minister Finansów (konkretnie Izba Skarbowa w Bydgoszczy) konsekwentnie stwierdza: „Podkreślić bowiem należy, iż prawo do ulgi abolicyjnej przysługuje także wtedy, kiedy do dochodów z pracy najemnej uzyskanych za granicą, ma zastosowanie - zgodnie z umową o unikaniu podwójnego opodatkowania - metoda odliczenia proporcjonalnego. W takiej sytuacji (tj. wówczas, gdy umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania jest zawarta) bez znaczenia pozostaje czy druga strona umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania (drugie państwo) pobiera podatek od danego dochodu”.

Powyższe potwierdzają także: uzasadnienie polskiej ustawy ratyfikującej Protokół do Konwencji o unikaniu podwójnego opodatkowania z Norwegią, który zmienił art. 22 Konwencji oraz analogiczny akt prawny parlamentu norweskiego - konkretnie projekt uchwały ratyfikującej ww. Protokół (uchwała nr PROP 145S). Oba dokumenty jednoznacznie potwierdzają (1) zastosowanie do zwolnionych z opodatkowania dochodów marynarskich metody zaliczenia proporcjonalnego, a także (2) możliwość skorzystania przez polskiego marynarza z ulgi, o której mowa w art. 27g ustawy, (3) zaś Norwegia wprost potwierdziła możliwość zastosowania Konwencji o unikaniu podwójnego opodatkowania także do marynarzy zatrudnionych na statkach norweskich armatorów pod zagraniczną banderą.

Powyższe dokumenty są - w myśl art. 32 Konwencji Wiedeńskiej o Prawie Traktatów z 1969 r. uznane za materiały przygotowawcze do umowy międzynarodowej i na mocy art. 32 ww. Konwencji można, w oparciu o nie, dokonywać interpretacji umowy międzynarodowej, którą jest także Konwencja o unikaniu podwójnego opodatkowania z Norwegią zmieniona Protokołem z 2012 r.

Norwegia nie jest objęta rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 9 kwietnia 2013 r. w sprawie określenia krajów i terytoriów stosujących szkodliwą konkurencję podatkową w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych (Dz. U. z 2013 r., poz. 493) oraz rozporządzeniem Ministra Finansów w sprawie określenia krajów i terytoriów stosujących szkodliwą konkurencję podatkową w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych, zatem nie odnosi się do niej wyjątek przewidziany w art. 27g ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Reasumując, Wnioskodawca, w latach 2014 i następnych, jest i będzie uprawniony do skorzystania z ulgi, o której mowa w art. 27g ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych niezależnie od tego, czy podatek w państwie źródła został faktycznie pobrany, w związku z czym, w przypadku braku osiągnięcia przez Wnioskodawcę dochodów ze źródeł położonych na terytorium RP opodatkowanych na zasadach ogólnych, podatek do zapłaty przez Wnioskodawcę w latach 2014 i następnych wyniesie 0,00 zł - tj. tyle samo, gdyby analogiczny dochód wnioskodawcy był objęty metodą wyłączenia z progresją opisaną w art. 27 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Na podstawie art. 3 ust. 1a ww. ustawy za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ww. ustawy).

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca jest osobą fizyczną, posiadającą w myśl obowiązujących przepisów podatkowych rezydencję podatkową w Polsce, gdzie posiada także centrum interesów życiowych. W latach 2014 i 2015 Wnioskodawca wykonywał pracę na statkach eksploatowanych w transporcie międzynarodowym przez przedsiębiorstwo z faktycznym zarządem i siedzibą w Norwegii. Dochody Wnioskodawcy na mocy norweskich przepisów wewnętrznych podlegają w Norwegii zwolnieniu spod opodatkowania, w związku z czym Wnioskodawca nie uiszcza od nich podatku w Norwegii. Wnioskodawca nie osiąga na terytorium Polski żadnego innego dochodu zarówno z pracy na statku, jak i z innych źródeł. Wnioskodawca kontynuuje pracę w 2016 r. i zamierza kontynuować pracę także w latach następnych.

W celu ustalenia, w którym kraju podlegały będą opodatkowaniu dochody uzyskane przez Wnioskodawcę należy zatem poddać analizie przepisy konwencji z dnia 9 września 2009 r. między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Norwegii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu oraz Protokół do tej Konwencji (Dz. U. z 2010 r. Nr 134, poz. 899 ze zm.).

Ww. konwencja wiąże bowiem opodatkowanie dochodu z tytułu pracy najemnej wykonywanej na pokładzie statku z państwem, w którym znajduje się siedziba przedsiębiorstwa eksploatującego statek w transporcie międzynarodowym.

W myśl art. 14 ust. 3 tej konwencji, bez względu na poprzednie postanowienia niniejszego artykułu, wynagrodzenie uzyskane w związku z wykonywaniem pracy najemnej na pokładzie statku morskiego eksploatowanego w transporcie międzynarodowym przez przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa, może być opodatkowane w tym Państwie.

Na podstawie art. 3 ust. 1 lit. f) ww. konwencji określenia "przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa" oraz "przedsiębiorstwo drugiego Umawiającego się Państwa" oznaczają odpowiednio przedsiębiorstwo prowadzone przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w jednym Umawiającym się Państwie i przedsiębiorstwo prowadzone przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie.

Określenie „transport międzynarodowy” oznacza wszelki transport statkiem morskim lub statkiem powietrznym, za wyjątkiem przypadku, gdy statek morski lub statek powietrzny jest eksploatowany wyłącznie między miejscami położonymi w Umawiającym się Państwie (art. 3 ust. 1 lit. g) ww. konwencji).

Biorąc pod uwagę opisane zdarzenie przyszłe oraz przedstawiony powyżej stan prawny uznać zatem należy, że dochody osiągnięte przez Wnioskodawcę w 2016 r. z pracy najemnej na pokładzie statku eksploatowanego w transporcie międzynarodowym przez przedsiębiorstwo z siedzibą w Norwegii mogą być opodatkowane zarówno w Norwegii, jak i w państwie rezydencji tj. w Polsce.

Jednocześnie w celu zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w Polsce znajduje zastosowanie metoda unikania podwójnego opodatkowania określona w art. 22 ust. 1 ww. konwencji.

Stosownie do art. 22 ust. 1 konwencji, w przypadku Polski, podwójnego opodatkowania unika się w następujący sposób:

Jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce osiąga dochód, który zgodnie z postanowieniami niniejszej Konwencji może być opodatkowany w Norwegii, Polska zwolni taki dochód z opodatkowania, z zastrzeżeniem postanowień punktu b) niniejszego ustępu;
Jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce osiąga dochód lub zyski majątkowe, które zgodnie z postanowieniami artykułów 10, 11, 12, 13 lub ustępu 7 artykułu 20 niniejszej Konwencji mogą być opodatkowane w Norwegii, Polska zezwoli na odliczenie od podatku od dochodu lub zysków majątkowych tej osoby kwoty równej podatkowi zapłaconemu w Norwegii. Jednakże, takie odliczenie nie może przekroczyć tej części podatku, obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która przypada na dochód lub zyski majątkowe uzyskane w Norwegii;
Jeżeli zgodnie z jakimkolwiek postanowieniem niniejszej Konwencji dochód uzyskany przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce jest zwolniony z opodatkowania w Polsce, Polska może, przy obliczaniu kwoty podatku od pozostałego dochodu lub zysków majątkowych takiej osoby, uwzględnić zwolniony dochód;
Bez względu na postanowienia litery a), unikanie podwójnego opodatkowania następuje poprzez zastosowanie odliczenia, o którym mowa w literze b) niniejszego ustępu, jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce uzyskuje dochód, który zgodnie z postanowieniami niniejszej Konwencji może być opodatkowany w Norwegii, jednakże zgodnie z prawem wewnętrznym Norwegii, dochód ten jest zwolniony z podatku.

Zgodnie z przedstawionym zdarzeniem przyszłym, dochód uzyskiwany przez Wnioskodawcę jest zwolniony w Norwegii z podatku. W konsekwencji, na podstawie art. 22 ust. 1 lit. d) Konwencji, zastosowanie znajdzie metoda odliczenia proporcjonalnego, o której mowa w art. 22 ust. 1 lit. b) konwencji oraz odpowiednio art. 27 ust. 9 albo ust. 9a ustawy.

W myśl art. 27 ust. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli podatnik, o którym mowa w art. 3 ust. 1, osiąga również dochody z tytułu działalności wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub ze źródeł przychodów znajdujących się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania nie stanowi o zastosowaniu metody określonej w ust. 8, lub z państwem, w którym dochody są osiągane, Rzeczpospolita Polska nie zawarła umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, dochody te łączy się z dochodami ze źródeł przychodów położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W tym przypadku od podatku obliczonego od łącznej sumy dochodów odlicza się kwotę równą podatkowi dochodowemu zapłaconemu w obcym państwie. Odliczenie to nie może jednak przekroczyć tej części podatku obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która proporcjonalnie przypada na dochód uzyskany w państwie obcym.

Zgodnie z art. 27 ust. 9a ww. ustawy w przypadku podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 1, uzyskującego wyłącznie dochody z tytułu działalności wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub ze źródeł przychodów znajdujących się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, które nie są zwolnione od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub z państwem, w którym dochody są osiągane, Rzeczpospolita Polska nie zawarła umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, zasady określone w ust. 9 stosuje się odpowiednio.

Uwzględniając powyższe, metodę unikania podwójnego opodatkowania określaną jako metoda proporcjonalnego odliczenia (zaliczenia) stosuje się w przypadku, gdy umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania nie stanowi o zastosowaniu metody wyłączenia z progresją. Zasada ta dotyczy również sytuacji, gdy z danym państwem Polska nie zawarła umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Zgodnie z tą metodą, podatnik osiągający dochody z pracy najemnej za granicą ma obowiązek wykazać łączne dochody (zarówno krajowe, jak i zagraniczne) w zeznaniu, a od podatku dochodowego obliczonego według skali podatkowej ma prawo odliczyć podatek zapłacony za granicą. Odliczenie to możliwe jest tylko do wysokości podatku przypadającego proporcjonalnie na dochód uzyskany w obcym państwie.

Zgodnie natomiast z art. 27g ust. 1 ustawy podatnik podlegający obowiązkowi podatkowemu określonemu w art. 3 ust. 1, rozliczający na zasadach określonych w art. 27 ust. 9 albo 9a uzyskane w roku podatkowym poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dochody:

ze źródeł, o których mowa w art. 12 ust. 1, art. 13, art. 14, lub
z praw majątkowych w zakresie praw autorskich i praw pokrewnych w rozumieniu odrębnych przepisów, z wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej działalności artystycznej, literackiej, naukowej, oświatowej i publicystycznej, z wyjątkiem dochodów (przychodów) uzyskanych z tytułu korzystania z tych praw lub rozporządzania nimi

ma prawo odliczyć od podatku dochodowego, obliczonego zgodnie z art. 27, pomniejszonego o kwotę składki, o której mowa w art. 27b, kwotę obliczoną zgodnie z ust. 2.

Stosownie do art. 27g ust. 2 ustawy, odliczeniu podlega kwota stanowiąca różnicę między podatkiem obliczonym zgodnie z art. 27 ust. 9 albo 9a a kwotą podatku obliczonego od dochodów ze źródeł, o których mowa w ust. 1, przy zastosowaniu do tych dochodów zasad określonych w art. 27 ust. 8.

Odliczenia nie stosuje się, gdy dochody ze źródeł, o których mowa w ust. 1, uzyskane zostały w krajach i na terytoriach wymienionych w rozporządzeniu wydanym na podstawie art. 25a ust. 6 (art. 27g ust. 3 ustawy).

Przepisy ust. 1-3 stosuje się odpowiednio do podatku obliczanego zgodnie z art. 30c (art. 27g ust. 4 ww. ustawy).

W świetle powyższego, dochody Wnioskodawcy z tytułu pracy wykonywanej na pokładzie statku zarządzanego przez przedsiębiorstwo mające siedzibę w Norwegii i eksploatowanego w transporcie międzynarodowym, mogą być opodatkowane zarówno w Norwegii, jak i w Polsce. Na podstawie art. 22 ust. 1 lit. d) konwencji do ww. dochodów zastosowanie znajdzie metoda unikania podwójnego opodatkowania w postaci metody zaliczenia proporcjonalnego.

Jednocześnie Wnioskodawcy przysługuje prawo skorzystania z ulgi, o której mowa w art. 27g ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. odliczenia kwoty stanowiącej różnicę pomiędzy podatkiem obliczonym zgodnie z art. 27 ust. 9a (metodą zaliczenia) a kwotą podatku obliczonego według zasad określonych w art. 27 ust. 8 ustawy (metoda wyłączenia).

Podkreślić bowiem należy, że prawo do ulgi abolicyjnej przysługuje także wtedy, kiedy do dochodów z pracy najemnej uzyskanych za granicą, ma zastosowanie – zgodnie z umową o unikaniu podwójnego opodatkowania – metoda odliczenia proporcjonalnego. W takiej sytuacji (tj. wówczas, gdy umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania jest zawarta) bez znaczenia pozostaje czy druga strona umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania (drugie państwo) pobiera podatek od danego dochodu.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016, poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin