Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
2461-IBPB-2-1.4515.237.2016.2.JWe
z 7 października 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2015 r., poz. 613, ze zm.) oraz § 7 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U., poz. 643) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z 1 sierpnia 2016 r. (data wpływu do Organu – 4 sierpnia 2016 r.), uzupełnionym 19 września 2016 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych darowizny składników majątkowych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 sierpnia 2016 r. do Biura wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w sprawie dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych darowizny składników majątkowych.

Z uwagi na fakt, iż wniosek nie spełniał wymogów formalnych w piśmie z 6 września 2016 r., znak: 2461.IBPB-2-1.4515.237.2016.1.JWe wezwano do jego uzupełnienia. Wniosek został uzupełniony 19 września 2016 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Siostra Wnioskodawczyni chce podarować jej środki pieniężne lub/i nieruchomość lub/i lokal mieszkalny. Składniki te objęte są one wspólnością majątkową małżeńską.

Wnioskodawczyni wskazała, że zgodnie z pozyskanymi informacjami, jeśli mąż siostry – szwagier Wnioskodawczyni – zaakceptuje darowiznę pisemnie, to wówczas siostra może dokonać darowizny bez względu na jej wartość.

W uzupełnieniu wniosku z 19 września 2016 r. (data wpływu do Biura), Wnioskodawczyni wskazała, że umowa darowizny zawarta będzie pomiędzy Wnioskodawczynią – obdarowaną a siostrą – darczyńcą. Szwagier Wnioskodawczyni, w związku z małżeńską wspólnością majątkową, zaakceptuje darowiznę poprzez odręczne złożenie na umowie akceptacji dokonania darowizny i potwierdzenie jej własnoręcznym podpisem. Przekazanie środków pieniężnych nastąpi na rachunek bankowy Wnioskodawczyni, z konta osobistego, którego jedynym właścicielem będzie siostra Wnioskodawczyni (darczyńca).

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytania:

Czy prawdą jest, że darowizna od siostry będzie całkowicie zwolniona z podatku i Wnioskodawczyni nie będzie musiała płacić podatku od połowy darowizny (za tak jakby darowiznę od szwagra) w sytuacji gdy szwagier pisemnie wyrazi zgodę na darowiznę?

Czy zwolnienie z podatku (w przypadku zgody szwagra na darowiznę) obejmuje tak samo środki pieniężne jak i nieruchomość, jak i lokal mieszkalny?

Zdaniem Wnioskodawczyni darowizna na jej rzecz od siostry powinna być w pełni objęta zwolnieniem podatkowym, mimo wspólności majątkowej małżeńskiej bowiem siostra wraz ze szwagrem stanowią jej najbliższą rodzinę.

Według Wnioskodawczyni, objęta ona będzie całkowitym zwolnieniem i nie będzie musiała płacić podatku od połowy (za tak jakby darowiznę od szwagra).

Wnioskodawczyni twierdzi, że wystarczy wyłącznie jeśli zgłosi darowiznę, w ciągu 6 miesięcy od jej zaistnienia, na wniosku SD-Z2.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie zaznacza się, iż przedmiotem niniejszej interpretacji jest wyłącznie ocena stanowiska Wnioskodawczyni przedstawionego w pytaniu sformułowanym we wniosku jako 1 oraz 4. W pozostałym zakresie wniosku zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

W myśl art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz.U. z 2016 r., poz. 205, ze zm.), podatkowi od spadków i darowizn, zwanemu dalej „podatkiem”, podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, m.in. tytułem darowizny.

Stosownie do art. 5 ustawy o podatku od spadków i darowizn obowiązek podatkowy ciąży na nabywcy własności rzeczy i praw majątkowych. Natomiast w myśl art. 6 ust. 1 pkt 4 tej ustawy przy nabyciu w drodze darowizny obowiązek podatkowy powstaje z chwilą złożenia przez darczyńcę oświadczenia w formie aktu notarialnego, a w razie zawarcia umowy bez zachowania przewidzianej formy – z chwilą spełnienia przyrzeczonego świadczenia; jeżeli ze względu na przedmiot darowizny przepisy wymagają szczególnej formy dla oświadczeń obu stron, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą złożenia takich oświadczeń.

Ustawa o podatku od spadków i darowizn nie zawiera pojęcia „darowizna”, dlatego też w tym zakresie odwołać się należy do odpowiednich przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz.U. z 2016 r., poz. 380, ze zm.). Zgodnie z art. 888 § 1 Kodeksu, przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku. Darowizna należy do czynności, których celem jest dokonanie aktu przysporzenia majątkowego bez ekwiwalentu w postaci świadczenia wzajemnego i polega najczęściej na przesunięciu jakiegoś dobra majątkowego z majątku darczyńcy do majątku obdarowanego. Świadczenie ma charakter nieodpłatny, gdy druga strona umowy nie zobowiązuje się do jakiegokolwiek świadczenia w zamian za uczynioną darowiznę.

Z kolei, zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn opodatkowaniu podlega nabycie przez nabywcę, od jednej osoby, własności rzeczy i praw majątkowych o czystej wartości przekraczającej 9.637 zł jeżeli nabywcą jest osoba zaliczona do I grupy podatkowej.

W rozumieniu art. 14 ust. 3 pkt 1 ww. ustawy, do grupy I zalicza się małżonka, zstępnych, wstępnych, pasierba, zięcia, synową, rodzeństwo, ojczyma, macochę i teściów.

Zgodnie natomiast z art. 4a ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn zwalnia się od podatku nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych przez małżonka, zstępnych, wstępnych, pasierba, rodzeństwo, ojczyma i macochę, jeżeli:

1. zgłoszą nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego w terminie 6 miesięcy od dnia powstania obowiązku podatkowego powstałego na podstawie art. 6 ust. 1 pkt 2-5, 7 i 8 oraz ust. 2, a w przypadku nabycia w drodze dziedziczenia – w terminie 6 miesięcy od dnia uprawomocnienia się orzeczenia sądu stwierdzającego nabycie spadku, z zastrzeżeniem ust. 2 i 4, oraz
2. w przypadku gdy przedmiotem nabycia tytułem darowizny lub polecenia darczyńcy są środki pieniężne, a wartość majątku nabytego łącznie od tej samej osoby w okresie 5 lat poprzedzających rok, w którym nastąpiło ostatnie nabycie, doliczona do wartości rzeczy i praw majątkowych ostatnio nabytych, przekracza kwotę określoną w art. 9 ust. 1 pkt 1 – udokumentują ich otrzymanie dowodem przekazania na rachunek płatniczy nabywcy, na jego rachunek, inny niż płatniczy, w banku lub spółdzielczej kasie oszczędnościowo

-kredytowej lub przekazem pocztowym.

Zgłoszenia o nabyciu własności rzeczy i praw majątkowych dokonać należy na formularzu SD-Z2, zgodnie z rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 18 grudnia 2006 r. w sprawie zgłoszenia o nabyciu własności rzeczy lub praw majątkowych (Dz.U. z 2015 r., poz. 2060).

W przypadku niespełnienia warunków, o których mowa w ust. 1 i 2, nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych podlega opodatkowaniu na zasadach określonych dla nabywców zaliczonych do I grupy podatkowej (art. 4a ust. 3 ww. ustawy).

Stosownie do art. 4a ust. 4 cyt. ustawy obowiązek zgłoszenia nie obejmuje przypadków, gdy:

1. wartość majątku nabytego łącznie od tej samej osoby lub po tej samej osobie w okresie 5 lat, poprzedzających rok, w którym nastąpiło ostatnie nabycie, doliczona do wartości rzeczy i praw majątkowych ostatnio nabytych, nie przekracza kwoty określonej w art. 9 ust. 1 pkt 1 lub
2. nabycie następuje na podstawie umowy zawartej w formie aktu notarialnego albo w tej formie zostało złożone oświadczenie woli jednej ze stron.
   
   

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że siostra Wnioskodawczyni chce podarować jej środki pieniężne lub/i nieruchomość lub/i lokal mieszkalny. Składniki te objęte są wspólnością majątkową małżeńską.

Umowa darowizny zawarta będzie pomiędzy Wnioskodawczynią – obdarowaną a siostrą – darczyńcą. Szwagier Wnioskodawczyni, w związku z małżeńską wspólnością majątkową, zaakceptuje darowiznę poprzez odręczne złożenie na umowie akceptacji dokonania darowizny i potwierdzenie jej własnoręcznym podpisem.

Przekazanie środków pieniężnych nastąpi na rachunek bankowy Wnioskodawczyni, z konta osobistego, którego jedynym właścicielem będzie siostra Wnioskodawczyni (darczyńca).

Mając na uwadze powyższe, należy stwierdzić, że darowizna na rzecz siostry (Wnioskodawczyni), tj. osoby wymienionej w zamkniętym katalogu określonym w art. 4a ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn, będzie w całości korzystać ze zwolnienia podatkowego na podstawie art. 4a powołanej ustawy o podatku od spadków i darowizn, jeżeli zostaną spełnione łącznie warunki wymienione w powołanych wyżej przepisach ustawy o podatku od spadków i darowizn, tj.:

• w przypadku darowizny środków pieniężnych – ich otrzymanie będzie udokumentowane dowodem przekazania na rachunek płatniczy nabywcy, na jego rachunek, inny niż płatniczy, w banku lub spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej lub przekazem pocztowym;
• w przypadku, gdy umowa darowizny nie zostanie sporządzona w formie aktu notarialnego – Wnioskodawczyni dokona jej zgłoszenia na druku SD-Z2 w terminie określonym w art. 4a ustawy o podatku od spadków i darowizn.
  
  

Dla powyższego rozstrzygnięcia pozostaje bez wpływu fakt, że darowizna pochodzić będzie z majątku wspólnego siostry i jej męża. Okoliczność ta wywiera bowiem skutki jedynie w sferze prawa rodzinnego, gdyż stosownie do art. 37 § 1 pkt 4 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz.U. z 2015 r., poz. 2082, ze zm.), zgoda drugiego małżonka jest potrzebna do dokonania darowizny z majątku wspólnego, z wyjątkiem drobnych darowizn zwyczajowo przyjętych. W art. 37 § 4 ww. Kodeksu ustawodawca postanowił, że jednostronna czynność prawna dokonana bez wymaganej zgody drugiego małżonka jest nieważna. Jednakże, co wynika z § 2 omawianego przepisu ważność umowy, która została zawarta przez jednego z małżonków bez wymaganej zgody drugiego, zależy od potwierdzenia umowy przez drugiego małżonka. Z zacytowanych przepisów Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, w przypadku gdy jej przedmiotem są środki objęte wspólnością majątkową. Z faktu tego nie można jednak wywodzić, że wyrażając taką zgodę drugi z małżonków również staje się stroną umowy darowizny.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Końcowo wskazać należy, iż Organ uprawniony jest wyłącznie do oceny stanowiska Wnioskodawczyni i nie jest upoważniony do ustosunkowania się do zagadnień regulujących właściwość organów kontroli skarbowej. Organ interpretacyjny rozstrzyga wyłącznie w ramach uprawnień zawartych w art. 14b i dalszych Ordynacji podatkowej.

Zgodnie z art. 14b § 2a ww. ustawy, przedmiotem wniosku o interpretację indywidualną nie mogą być przepisy prawa podatkowego regulujące właściwość oraz uprawnienia i obowiązki organów podatkowych oraz organów kontroli skarbowej.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2016 r., poz. 718, ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.