Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB4/4511-763/16-4/AK
z 3 października 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 4 lipca 2016 r. (data wpływu 5 lipca 2016 r.) uzupełnione pismem z dnia 21 września 2016 r. (data nadania 22 września 2016 r., data wpływu 26 września 2016 r.) na wezwanie z dnia 15 września 2016 r. (data nadania 15 września 2016 r., data doręczenia 20 września 2016 r.) Nr IPPB4/4511-763/16-2/AK, o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zbycia nieruchomości – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 lipca 2016 r. został złożony wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zbycia nieruchomości.

Z uwagi na braki formalne, pismem z dnia 15 września 2016 r. Nr IPPB4/4511-763/16-2/AK (data nadania 15 września 2016 r., data doręczenia 20 września 2016 r.), wezwano Wnioskodawczynię do uzupełnienia braków formalnych wniosku.

Pismem z dnia 21 września 2016 r. (data nadania 22 września 2016 r., data wpływu 26 września 2016 r.) Wnioskodawczyni uzupełniła wniosek w terminie.

We wniosku i uzupełnieniu przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni jest następczynią prawną dawnych właścicieli nieruchomości. Nieruchomość ta była objęta działaniem dekretu z dnia 26 października 1945 roku o własności i użytkowaniu gruntów na obszarze Miasta (Dz. U. Nr 50, poz. 279). Następstwo prawne Wnioskodawczyni wynika z następującego wywodu: właścicielami hipotecznymi ww. nieruchomości byli Zofia i Jan K. (małżonkowie). Nieruchomość ta zabudowana była przedwojennym murowanym budynkiem mieszkalnym. Zgodnie z przepisami dekretu z dnia 26 października 1945 r. wszystkie grunty na obszarze Miasta w dniu wejścia dekretu w życie przeszły na własność gminy, a po likwidacji gmin w 1950 roku na własność Skarbu Państwa. Na podstawie art. 7 ust. 1 i 2 ww. dekretu dotychczasowi właściciele uprawnieni byli do złożenia wniosku o przyznanie prawa własności czasowej (późn. użytkowania wieczystego). Gmina miała obowiązek uwzględnienia wniosków, jeżeli korzystanie z gruntów przez dotychczasowych właścicieli dało się pogodzić z przeznaczeniem tych gruntów określonym w planie zabudowania. Z kolei budynki przechodziły na własność gminy tylko wówczas, gdy dotychczasowi właściciele lub ich następcy prawni nie złożyli w terminie wniosków o oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste lub gdy wnioski te zostały załatwione odmownie. Zgodnie z art. 7 ust. 5 dekretu w razie niezgłoszenia wniosku, przewidzianego w ust. 1 lub nieprzyznania z jakichkolwiek innych przyczyn dotychczasowemu właścicielowi wieczystej dzierżawy albo prawa zabudowy, gmina obowiązana jest uiścić odszkodowanie w myśl art. 9 (należy nadmienić, że władze państwowe nigdy nie wywiązały się z tego przepisu). Dawni właściciele hipoteczni (Zofia i Jan K.) nie złożyli stosownego wniosku w terminie przewidzianym w art. 7 ust. 1 dekretu. Tym samym przedwojenny budynek posadowiony na nieruchomości również przeszedł na własność gminy, a następnie Skarbu Państwa.

Spadek po Zofii K., zmarłej w dniu 18 lutego 1955 roku stosownie do treści postanowienia Sądu Powiatowego, Wydział Cywilny z dnia 17 września 1959 roku, w części majątku objętego wspólnością ustawową przeszedł w całości na Jej córkę Hannę W., w części zaś dotyczącej majątku osobistego przeszedł na Jej córkę Hannę W. w 3/4 częściach oraz na męża Jana K. w 1/4 części.

Spadek po Janie K., zmarłym dnia 8 lipca 1978 roku stosownie do treści postanowienia Sądu Rejonowego Wydział Cywilny z dnia 28 grudnia 1978 roku, nabyła córka Hanna W. Spadek po Hannie W., zmarłej dnia 26 stycznia 2008 roku, stosownie do treści postanowienia Sądu Rejonowego Wydział cywilny z dnia 4 lipca 2008 roku, nabyli: mąż Henryk W., córka Mariola L. (Wnioskodawczyni), córka Barbara W. po 1/3 części każdy z nich. Spadek po Henryku W., stosownie do treści aktu poświadczenia dziedziczenia z dnia 2 czerwca 2009 roku, przed notariuszem nabyły: córka Mariola L. (Wnioskodawczyni) w 1/2 części i córka Barbara W. w 1/2 części.

Na mocy decyzji Prezydenta z dnia 28 sierpnia 2015 roku wydanej na podstawie art. 214 ust. 1-3 i 5 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 roku o gospodarce nieruchomościami oraz art. 1 ust. 1, art. 20 ust. 1, art. 26 ust. 2 ustawy z dnia 15 marca 2002 roku o ustroju Miasta, art. 39 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 8 marca 1990 roku o Samorządzie Gminnym oraz art. 104 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 roku Kodeks postępowania administracyjnego oraz uchwały z dnia 8 listopada 2007 roku Rady Miasta ustanowiono na lat 99 prawo wieczystego użytkowania do gruntu, pochodzącego z ww. nieruchomości hipotecznej. Dz. Ew. Nr 29/1, z opłatą roczną z tytułu ustanowienia użytkowania wieczystego w wysokości 897,59 zł i zwrócono własność jednorodzinnego murowanego budynku mieszkalnego na rzecz Wnioskodawczyni oraz Barbary W. w udziałach wynoszących 1/2 części. Zgodnie z art. 214 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 roku (tj. z dnia 30 października 2015 roku Dz. U. z 2015 roku, poz. 1774:

1. poprzednim właścicielom, których prawa do odszkodowania za przejęte przez państwo gruntu, budynki i inne części składowe nieruchomości przewidziane w art. 7 ust. 4 i 5 i art. 8 dekretu z dnia 26 października 1945 roku o własności i użytkowaniu gruntów na obszarze Miasta (Dz. U. Nr 50, poz. 279 oraz z 1985 roku Nr 22, poz. 99), wygasły na podstawie przepisów ustawy wymienionej w art. 241 pkt 1, jeżeli zgłosili oni lub ich następcy prawni w terminie do dnia 31 grudnia 1988 roku. Wnioski o oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste, może zostać zwrócona jedna nieruchomość.
2. Zwrot nieruchomości, o której mowa w ust. 1 przysługuje poprzednim właścicielom działek zabudowanych domami jednorodzinnymi, małymi domami mieszkalnymi i domami, w których liczba izb nie przekracza 20, oraz domami, w których przed dniem 21 listopada 1945 roku została wyodrębniona własność poszczególnych lokali, a także domami, które stanowiły przed tym dniem własność spółdzielni mieszkaniowych.
   
   

Wniosek taki został złożony w dniu 29 czerwca 1959 roku przez Jana K. oraz w dniu 28 lipca 1984 roku przez Hannę W. i zmodyfikowany przez nią wnioskiem z 23 października 1990 roku.

Prezydent powołał się w ww. decyzji na wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie sygn. akt I SA 1355/02 z 29 stycznia 2004 roku, zgodnie z którym wniosek złożony przed wejściem w życie uchwały Nr 11 Rady Ministrów z dnia 27 stycznia 1965 roku w sprawie oddania niektórych terenów na obszarze Miasta w wieczyste użytkowanie (M.P. Nr 6, poz. 18) winien zostać potraktowany jako złożony w zakreślonym ustawą terminie i ocenić go w kontekście przesłanek, o których mowa w przepisie art. 214 ust. 2 ustawy o gospodarce nieruchomościami. Ww. decyzja prezydenta stanowiła podstawę do zawarcia w dniu 25 listopada 2015 roku w formie aktu notarialnego przed notariuszem umowy pomiędzy Miastem, a Barbarą W. i Mariolą L. (Wnioskodawczynią) o oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste i przeniesienie własności budynku, o których jest mowa wyżej. Protokolarne przejęcie budynku znajdującego się na przedmiotowym gruncie od zakładu gospodarowania nieruchomościami w dzielnicy powinno nastąpić w terminie do 3 miesięcy od dnia 25 listopada 2016 roku.

Barbara W. i Wnioskodawczyni liczą się z zamiarem sprzedaży ww. nieruchomości w okresie do 5 lat od daty zawarcia ww. umowy w formie aktu notarialnego. Spadkobiercy nie prowadzą działalności gospodarczej.

Wnioskodawczyni w uzupełnieniu doprecyzowała, że Henryk W. zmarł dnia 6 maja 2009 r.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w przypadku sprzedaży nieruchomości w okresie do 5 lat od daty jej zwrotu, będzie ona traktowana jako źródło przychodu zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych i czy Wnioskodawczyni jako spadkobierca zobowiązana będzie do uiszczenia podatku dochodowego od sprzedaży Jej udziału w nieruchomości wynoszącego 1/2 części?

Zdaniem Wnioskodawczyni.

Data wydania ww. prawomocnej decyzji o zwrocie nieruchomości, tj. ustanowieniu prawa użytkowania wieczystego i zwrocie jednorodzinnego budynku mieszkalnego nie jest w tym przypadku datą nabycia nieruchomości lub udziału w niej, tylko przywróceniem stanu własności sprzed odebrania nieruchomości. Nieruchomość została odebrana pierwotnym właścicielom Janowi Antoniemu K. i Jego żonie Zofii K., dziadkowi i babci Wnioskodawczyni na mocy dekretu z dnia 26 października 1945 roku o własności i użytkowaniu gruntów na obszarze Miasta. W związku ze zwrotem tej nieruchomości (w postaci zwrotu budynku mieszkalnego i ustanowienia prawa użytkowania wieczystego gruntu na lat 99 decyzją prezydenta Miasta z dnia 28 sierpnia 2015 roku) spadkobiercom ww. osób prawo do zwrotu znajduje swoje źródło w nabyciu spadku. Zatem udział w prawie współwłasności Wnioskodawczyni nabyła w chwili otwarcia spadku po swoich rodzicach, tj. częściowo w dniu 26 stycznia 2008 roku – w dniu śmierci matki Hanny W. i częściowo w dniu 6 maja 2009 roku – w dniu śmierci ojca Henryka W. Powyższe zostało potwierdzone odpowiednio postanowieniem Sądu Rejonowego z dnia 4 lipca 2008 roku oraz aktem poświadczenia dziedziczenia z dnia 2 czerwca 2009 roku. Zgodnie z tym, bieg pięcioletniego terminu, po upływie którego sprzedaż odziedziczonej przez Wnioskodawczynię w 1/2 części nieruchomości nie podlega opodatkowaniu, należy liczyć od końca roku kalendarzowego, w którym zostało potwierdzone nabycie przez Wnioskodawczynię praw do spadku, tj. odpowiednio od końca roku 2008 i od końca roku 2009.

Z kolei ustanowienie prawa użytkowania wieczystego w oparciu o art. 214 ustawy o gospodarce nieruchomościami na rzecz Wnioskodawczyni należy traktować jako swoistą restytucję stosunków własnościowych sprzed odebrania nieruchomości jej dawnym właścicielom na mocy dekretu. Tym samym nabycie prawa użytkowania wieczystego w niniejszej sprawie przez Wnioskodawczynię w wyniku ww. zdarzeń prawnych i zwrot na rzecz Wnioskodawczyni budynku, nie może być traktowany jako nabycie w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Pięcioletni termin, po upływie którego sprzedaż odziedziczonej w udziale 1/2 części nieruchomości nie podlega opodatkowaniu – upłynął odpowiednio w dniu 31 grudnia 2013 roku i 31 grudnia 2014 roku. Biorąc pod uwagę powyższe oraz interpretację indywidualną wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 20 kwietnia 2016 roku, znak IPPB4/4511-78/16-2/MS2 w związku z podobnym wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zbycia nieruchomości z dnia 27 stycznia 2016 roku złożonym przez siostrę Wnioskodawczyni Barbarę W. dotyczącym tej samej nieruchomości, w której stwierdzono „Biorąc pod uwagę powyższe, planowana sprzedaż nieruchomości nie stanowi źródła przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych i Wnioskodawczyni nie będzie zobowiązana do uiszczenia podatku dochodowego z tego tytułu”, podatek jest nienależny.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) przed upływem 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że pierwotnymi właścicielami nieruchomości (gruntu i budynku), byli Zofia K. i Jan K. Spadek po pierwotnych właścicielach nieruchomości, nabyła Hanna W. – matka Wnioskodawczyni. Nabyła ona prawa i roszczenia do nieruchomości w 3/4 części na podstawie spadku po Zofii K. zmarłej w dniu 18 lutego 1955 roku oraz w całości na podstawie spadku po Janie K., zmarłym w dniu 8 lipca 1978 roku. Spadek po Hannie K., zmarłej w dniu 26 stycznia 2008 roku, nabyli po 1/3 części Henryk W. (ojciec Wnioskodawczyni), Mariola L. (Wnioskodawczyni) i Barbara W. (siostra Wnioskodawczyni). Spadek po Henryku W., zmarłym w dniu 6 maja 2009 roku po 1/2 części nabyły wprost na podstawie ustawy córka Mariola L.(Wnioskodawczyni) oraz córka Barbara W. (siostra Wnioskodawczyni). Na mocy decyzji Prezydenta z dnia 28 sierpnia 2015 roku wydanej na podstawie art. 214 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 roku o gospodarce nieruchomościami ustanowiono na lat 99 prawo wieczystego użytkowania do gruntu i zwrócono własność jednorodzinnego murowanego budynku mieszkalnego na rzecz Wnioskodawczyni oraz Marioli L. w udziałach wynoszących 1/2 części.

Wobec powyższego dla oceny skutków podatkowych zbycia przez Wnioskodawczynię nieruchomości konieczne jest ustalenie, czy jej zwrot na podstawie decyzji właściwego organu administracji stanowi nabycie w myśl powołanego art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wywłaszczenie nieruchomości jest instytucją, za pomocą której państwo wkracza w sferę indywidualnych praw obywateli dla osiągnięcia celów o szczególnej doniosłości publicznej. Dotychczasowy właściciel pozbawiony zostaje prawa własności nieruchomości, które przechodzi na rzecz Skarbu Państwa lub gminy. Jednocześnie ustawa z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2015 r., poz. 782) zawiera swoistą gwarancję, że wywłaszczona nieruchomość będzie wykorzystywana wyłącznie zgodnie z celem, na który dokonano wywłaszczenia. Gwarancją tą jest instytucja zwrotu nieruchomości, w przypadku kiedy nieruchomość stała się zbędna z punktu widzenia celu na jaki dokonano wywłaszczenia.

Zgodnie z art. 214 ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2015 poz. 782) poprzednim właścicielom, których prawa do odszkodowania za przejęte przez państwo grunty, budynki i inne części składowe nieruchomości, przewidziane w art. 7 ust. 4 i 5 i art. 8 dekretu z dnia 26 października 1945 r. o własności i użytkowaniu gruntów na obszarze miasta. (Dz. U. Nr 50, poz. 279 oraz z 1985 r. Nr 22, poz. 99), wygasły na podstawie przepisów ustawy wymienionej w art. 241 pkt 1, jeżeli zgłosili oni lub ich następcy prawni w terminie do dnia 31 grudnia 1988 r. wnioski o oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste, może zostać zwrócona jedna nieruchomość.

Zwrot nieruchomości, o którym mowa w ust. 1, przysługuje poprzednim właścicielom działek zabudowanych domami jednorodzinnymi, małymi domami mieszkalnymi i domami, w których liczba izb nie przekracza 20, oraz domami, w których przed dniem 21 listopada 1945 r. została wyodrębniona własność poszczególnych lokali, a także domami, które stanowiły przed tym dniem własność spółdzielni mieszkaniowych (art. 214 ust. 2 ww. ustawy).

W myśl art. 214 ust. 3 o przyznaniu prawa użytkowania wieczystego gruntów i o zwrocie budynków orzeka właściwy organ.

Decyzja o zwrocie nieruchomości powoduje przejście prawa własności na dotychczasowego właściciela, jednakże nie kreuje tego prawa; przywraca tylko wcześniej panujące stosunki prawnorzeczowe. W związku z tym w momencie zwrotu nieruchomości nie następuje nabycie, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Ma miejsce restytucja stosunków sprzed wywłaszczenia, tj. zwrot prawa własności do nieruchomości na rzecz poprzedniego właściciela lub jego spadkobierców. Zwrot uprzednio wywłaszczonej nieruchomości, do którego dochodzi na podstawie decyzji administracyjnej, jest więc zdarzeniem prawnym zmieniającym podmiotową stronę stosunku prawnorzeczowego odnośnie zwracanej nieruchomości, przywraca wcześniej panujące stosunki prawnorzeczowe.

W związku z powyższym, jeżeli wywłaszczona nieruchomość jest zwracana następcy prawnemu osoby, której nieruchomość tę wywłaszczono, to prawo do zwrotu tej nieruchomości ma swe źródło w stosunku prawnym z którego wynika to następstwo prawne. Za datę nabycia takiej nieruchomości dla celów podatkowych należy zatem w odniesieniu do tej osoby przyjąć dzień, w którym osoba taka nabyła uprawnienie po osobie, której nieruchomość tę wcześniej wywłaszczono. W sytuacji gdy tytułem prawnym do nabycia uprawnienia do wywłaszczonej nieruchomości jest spadkobranie, wówczas za dzień jej nabycia uznać należy datę śmierci uprawnionego, tj. wywłaszczonego właściciela lub też jego spadkobierców.

Zgodnie bowiem z art. 924 i 925 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121, z późn. zm.) spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku, natomiast otwarcie spadku następuje z chwilą śmierci spadkodawcy.

Natomiast data wydania decyzji o zwrocie wywłaszczonej nieruchomości pozostaje bez wpływu dla określenia skutków podatkowych odpłatnego zbycia nabytej w ten sposób nieruchomości (jak też udziału w niej).

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że do nabycia przez Wnioskodawczynię udziału w nieruchomości doszło w dacie śmierci spadkodawców, tj. w dniu śmierci Hanny W. - zmarłej 26 stycznia 2008 r., oraz w dniu śmierci Henryka W. – zmarłego 6 maja 2009 r. Zatem pięcioletni termin określony w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, upłynął odpowiednio z dniem 31 grudnia 2013 r. i 31 grudnia 2014 r.

Tym samym planowana sprzedaż udziału w prawie własności nieruchomości – z uwagi na upływ pięciu lat od końca roku kalendarzowego, w którym doszło do jej nabycia – nie będzie stanowiła źródła przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, a uzyskany przychód nie będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Biorąc pod uwagę powyższe, planowana sprzedaż nieruchomości nie stanowi źródła przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych i Wnioskodawczyni nie będzie zobowiązana do uiszczenia podatku dochodowego z tego tytułu.

Mając powyższe na uwadze, stanowisko Wnioskodawczyni jest prawidłowe.

Odnosząc się do powołanej we wniosku interpretacji, należy stwierdzić, że rozstrzygnięcie to zostało wydane w indywidualnej sprawie i nie jest wiążące dla organu wydającego interpretację. Ponadto powołana interpretacja została wydana w oparciu o przedstawiony stan faktyczny, który jest inny, aniżeli w przedmiotowej sprawie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.