Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPB-2-1/4515-229/16-1/MCZ
z 20 października 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2015 r. poz. 613, ze zm.) oraz § 7 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U., poz. 643) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów, stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku
z 25 lipca 2016 r. (data wpływu do Biura – 28 lipca 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych przekazania tytułem darowizny prawa majątkowego w postaci części wierzytelności pieniężnej na rzecz swoich dzieci – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 lipca 2016 r. otrzymano ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych przekazania tytułem darowizny prawa majątkowego w postaci części wierzytelności pieniężnej na rzecz swoich dzieci.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca sprzedał na rzecz osoby trzeciej ogół praw i obowiązków wspólnika w spółce jawnej, z tytułu czego powstała na jego rzecz wierzytelność o zapłatę ceny za przedmiotową sprzedaż. Cena ta została rozłożona na raty, a obecnie do spłaty pozostaje ostatnia z nich.

Wnioskodawca rozważa darowanie na rzecz dwójki swoich dorosłych dzieci, w części po ½ na każde dziecko, wspomnianej wierzytelności o zapłatę ostatniej raty ceny z tytułu sprzedaży ogółu praw i obowiązków wspólnika w spółce jawnej.

Po nabyciu przez dzieci Wnioskodawcy ww. wierzytelności w drodze darowizny, spłata wierzytelności przez dłużnika nastąpiłaby już na rzecz nowych wierzycieli, tj. na rzecz dzieci Wnioskodawcy.

Wnioskodawca jest obywatelem polskim i ma miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie.

Czy darowane przez Wnioskodawcę powyższych wierzytelności na rzecz swoich dorosłych dzieci będzie się dla niego wiązało z obowiązkiem zapłaty podatku od spadków i darowizn?

Zdaniem Wnioskodawcy, darowanie przez niego wierzytelności na rzecz swoich dorosłych dzieci nie spowoduje powstania po stronie Wnioskodawcy obowiązku podatkowego z tytułu podatku od spadków i darowizn.

Uzasadniając swoje stanowisko Wnioskodawca powołał przepis art. 1 ust. 1 oraz art. 5 ustawy podatku od spadków i darowizn, na podstawie których wywiódł, iż przepisy ustawy o podatku od spadków i darowizn nie przewidują obowiązku podatkowego dla zbywcy praw majątkowych, w tym dla darczyńcy wierzytelności. Obowiązek taki obciąża bowiem nabywcę, chyba że zajdą wyjątki określone przepisami ustawy.

Z uwagi na zakres niniejszej interpretacji powyżej Organ przywołał tylko tę część stanowiska Wnioskodawcy, która odnosi się do pytania oznaczonego we wniosku nr 1.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Na wstępie zaznacza się, że przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska Wnioskodawcy w zakresie podatku od spadków i darowizn w kwestii skutków podatkowych przekazania tytułem darowizny prawa majątkowego w postaci części wierzytelności pieniężnej na rzecz swoich dzieci (pytanie oznaczone we wniosku nr 1).

W zakresie wypłaty przez dłużnika kwoty wierzytelności dzieciom Wnioskodawcy – nabywcom tej wierzytelność tytułem darowizny od ojca (pytanie oznaczone we wniosku nr 2) wydana została odrębna interpretacja znak: IBPB-2-1/4515-230/16-1/MCZ.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz.U. z 2016 r., poz. 205, ze zm.) podatkowi od spadków i darowizn, podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem m.in. darowizny.

Jako, że przepisy tej ustawy nie definiują pojęcia „darowizna” czy „wierzytelność” należy odwołać się do odpowiednich przepisów Kodeksu cywilnego.

W myśl art. 888 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz.U. z 2016 r., poz. 380, ze zm.) przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku.

Natomiast wierzytelność jest to przysługujące wierzycielowi wobec dłużnika uprawnienie do żądania spełnienia świadczenia z określonego stosunku zobowiązaniowego.

Zgodnie z art. 509 § 1 Kodeksu wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba, że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania.

Z treści art. 510 § 1 Kodeksu cywilnego wynika, że czynnością stanowiącą podstawę cesji może być umowa sprzedaży, zamiany, darowizny lub inne umowy zobowiązujące do przeniesienia wierzytelności.

Jak z powyższego wynika umowa cesji może przyjąć formę darowizny, jeżeli posiada cechy darowizny, tzn. oświadczenie darczyńcy (darczyńców) o przekazaniu darowizny oraz oświadczenie obdarowanego o przyjęciu darowizny oraz cesja dokonywana jest bezpłatnie – kosztem majątku cedenta (darczyńcy), a cesjonariusz (obdarowany) nie jest zobowiązany do jakiegokolwiek świadczenia w zamian za dokonaną cesję.

Stosownie do art. 5 ustawy o podatku od spadków i darowizn obowiązek podatkowy ciąży na nabywcy własności rzeczy i praw majątkowych.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca rozważa darowanie na rzecz dwójki zstępnych (swoich dzieci) wierzytelności o zapłatę ostatniej raty ceny z tytułu sprzedaży ogółu praw i obowiązków wspólnika w spółce jawnej, w części po ½ na każde dziecko.

Wobec powyższego, skoro Wnioskodawca zamierza dokonać darowizny wierzytelności na rzecz swoich zstępnych (dzieci) to czynność ta nie wywoła dla niego skutków podatkowych w podatku od spadków i darowizn. Co prawda umowa darowizny – co do zasady – podlega opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn na podstawie art. 1 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy. Jednak obowiązek podatkowy – w przypadku darowizny – ciąży na obdarowanym.

Mając na uwadze przedstawione zdarzenie przyszłe oraz powołane wyżej przepisy prawa należy stwierdzić, że przekazanie w drodze umowy darowizny prawa majątkowego (wierzytelności) na rzecz swoich dzieci nie skutkuje powstaniem u Wnioskodawcy, jako darczyńcy, obowiązku podatkowego w podatku od spadków i darowizn.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy przedstawionego przez Wnioskodawcę zdarzenia przyszłego oraz stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2016 r., poz. 718, ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) – w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie – w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.