Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
2461-IBPB-1-2.4510.841.2016.1.ANK
z 4 listopada 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.) oraz § 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z 21 września 2016 r. (data wpływu do tut. Biura 23 września 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy odsetki i prowizje od kredytów naliczone i zapłacone lub (skapitalizowane) za okres od dnia oddania do użytkowania inwestycji do dnia wprowadzenia tych środków do ewidencji środków trwałych (ujawnienia) mogą stanowić koszt uzyskania przychodu w dacie zapłaty (kapitalizacji) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 września 2016 r. wpłynął do tut. Biura wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy odsetki i prowizje od kredytów naliczone i zapłacone lub (skapitalizowane) za okres od dnia oddania do użytkowania inwestycji do dnia wprowadzenia tych środków do ewidencji środków trwałych (ujawnienia) mogą stanowić koszt uzyskania przychodu w dacie zapłaty (kapitalizacji).

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: „Spółka”, „Wnioskodawca”) jest spółką celową powołaną do realizacji projektu inwestycyjnego polegającego na wybudowaniu Centrum Handlowo-Rozrywkowego (dalej: „Centrum”) a następnie wynajęciu jego powierzchni w celu uzyskiwania przychodów z najmu.

W celu finansowania realizacji projektu inwestycyjnego Spółka zawarła z konsorcjum banków umowę kredytową, w ramach której ze środków pochodzących z kredytu, Spółka dokonywała płatności za faktury otrzymywane od wykonawców prac.

Zgodnie z umową kredytową Spółka ponosiła koszty obsługi zadłużenia obejmujące:

• prowizje za udzielenie kredytu,
• odsetki od zadłużenia,
• prowizje od zaangażowania (tj. naliczane od wartości udostępnionej, ale jeszcze niewykorzystanej kwoty kredytu) oraz
• inne koszty określone w umowie kredytowej.
  
  

Powyższe koszty obsługi zadłużenia obciążające w okresie realizacji inwestycji nakłady na środki trwałe w budowie były na bieżąco kapitalizowane, tj. finansowane ze środków kredytu zwiększając jednocześnie kwotę zadłużenia, a od kwietnia 2016 r. były pobierane bezpośrednio ze środków zgromadzonych na rachunku bankowym Spółki.

Równolegle do finansowania inwestycji ze środków z kredytu bankowego, Spółka zaciągała pożyczki, których celem było finansowanie wydatków związanych z inwestycją. W trakcie trwania inwestycji, zgodnie z zawartymi umowami pożyczek, Spółka naliczała na bieżąco odsetki od kwoty udzielonych pożyczek, jednakże nie następowała fizyczna spłata naliczonych odsetek, a ich kwota zwiększała jedynie zobowiązania finansowe.

W dniu 22 września 2015 r. Spółka uzyskała pozwolenie na użytkowanie Centrum, co umożliwiło jej oddanie obiektu do użytkowania. W dniu 24 września 2015 r. nastąpiło oficjalne otwarcie Centrum dla zaproszonych gości, a następnie w dniu 25 września 2015 r. Centrum zostało udostępnione dla wszystkich klientów. Dzień otwarcia Centrum dla klientów stanowił moment rozpoczęcia działalności handlowo - usługowej przez najemców i tym samym stanowił moment rozpoczęcia osiągania przez Spółkę przychodów z tytułu najmu.

Pomimo otwarcia Centrum i udostępnienia go dla klientów, Generalny Wykonawca oraz inni wykonawcy nadal realizowali prace, których zakres obejmował drobne prace wykończeniowe, usuwanie usterek lub inne prace modernizacyjne, zwiększające wartość użytkową funkcjonującego od września 2015 r. obiektu.

Mnogość środków trwałych wytwarzanych w kilkuletnim procesie inwestycyjnym oraz konieczność szczegółowej inwentaryzacji obiektu pozwalającej zweryfikować zgodność realizowanych dostaw dla celów ostatecznego rozliczenia z dostawcami spowodowały, że faktyczne ujęcie środków trwałych w ewidencji Spółki nastąpiło po kilku miesiącach po otwarciu Centrum. W efekcie środki trwałe zostały wycenione i wprowadzone do ewidencji środków trwałych w lutym 2016 r. w drodze ujawnienia i od marca 2016 r. Spółka rozpoczęła ich amortyzację podatkową.

Dokonując wyceny ujawnionych środków trwałych Spółka przyjęła, że ich wartość początkową stanowią:

1. Wydatki bezpośrednio poniesione na wytworzenie danego środka trwałego w kwotach netto określonych w fakturach otrzymanych od wykonawców/dostawców;
2. Wydatki pośrednio poniesione na wytworzenie środków trwałych w wysokości kosztów wspólnych/pośrednich związanych z inwestycją przypisanych do danego środka trwałego proporcjonalnie do jego wartości nakładów bezpośrednich;
3. Koszty naliczonych do dnia oddania środka trwałego do użytkowania (tj. do dnia otwarcia Centrum dla klientów - dla uproszczenia: naliczonych do końca września 2015 r.) odsetek i prowizji od kredytów i pożyczek zaciągniętych na finansowanie wytworzonych środków trwałych. Koszty naliczonych odsetek i pożyczek zostały przypisane do poszczególnych środków trwałych proporcjonalnie do wartości nakładów bezpośrednich.
   
   

Koszty odsetek i prowizji od kredytów i pożyczek zaciągniętych na finansowanie inwestycji od momentu oddania środków trwałych do użytkowania, tj. po otwarciu Centrum dla klientów, ujmowane są przez Spółkę na bieżąco w kosztach finansowych, przy czym do kosztów uzyskania przychodów zaliczane są jedynie te koszty odsetek i prowizji, które zostały zapłacone.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy odsetki i prowizje od kredytów naliczone i zapłacone lub (skapitalizowane) za okres od dnia oddania do użytkowania inwestycji do dnia wprowadzenia tych środków do ewidencji środków trwałych (ujawnienia) mogą stanowić koszt uzyskania przychodu w dacie zapłaty (kapitalizacji)?

Zdaniem Spółki, zgodnie z art. 16g ust. 1 pkt 2 u.p.d.o.p., za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-14, uważa się w razie wytworzenia we własnym zakresie - koszt wytworzenia.

Definicję kosztu wytworzenia zawiera art. 16g ust. 4 u.p.d.o.p., na jego mocy, do kosztów wytworzenia środka trwałego, wpływających na jego wartość początkową, od której dokonuje się odpisów amortyzacyjnych, zalicza się wartość, w cenie nabycia, zużytych do jego wytworzenia: rzeczowych składników majątku i wykorzystanych usług obcych, kosztów wynagrodzeń za prace wraz z pochodnymi, i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych. Do kosztu wytworzenia nie zalicza się: kosztów ogólnych zarządu, kosztów sprzedaży oraz pozostałych kosztów operacyjnych i kosztów operacji finansowych, w szczególności odsetek od pożyczek (kredytów) i prowizji, z wyłączeniem odsetek i prowizji naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania.

Dodatkowo - mocą art. 16 ust. 1 pkt 12 u.p.d.o.p. - nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odsetek, prowizji i różnic kursowych od pożyczek (kredytów) zwiększających koszty inwestycji w okresie realizacji tych inwestycji.

Z powyższych przepisów wynika, że koszt wytworzenia, przy ustaleniu wartości początkowej środka trwałego, zwiększają te odsetki związane z wytworzeniem środka trwałego, które zostały naliczone za okres do dnia przyjęcia go do używania. Zatem, istotny w tym zakresie jest okres, za jaki odsetki zostały naliczone (naliczone za okres do dnia przyjęcia do używania środka trwałego powiększają jego wartość początkową).

Użyte w art. 16g ust. 4 u.p.d.o.p. określenie „naliczone do dnia przekazania środka trwałego do używania” w przypadku odsetek dotyczy zarówno odsetek zapłaconych przed tym dniem, jak i odsetek jedynie naliczonych do tego dnia, nawet jeśli nie zostały jeszcze faktycznie zapłacone.

W świetle powyższych przepisów odsetki od pożyczek i kredytów zaciągniętych na wytworzenie środków trwałych dzielą się na dwa rodzaje:

• odsetki naliczone do dnia przekazania środka trwałego do używania - odsetki takie powiększają wartość początkową tych środków trwałych,
• odsetki naliczone po dniu przekazania środka trwałego do używania - odsetki takie nie powiększają wartości początkowej środków trwałych, lecz stanowią pośrednie koszty uzyskania przychodów w dacie ich zapłaty.
  
  

Kluczową kwestią mającą wpływ na właściwe zastosowanie przepisów podatkowych jest zdefiniowanie „daty przekazania środka trwałego do używania”, gdyż właśnie ta data determinuje zmianę ujęcia podatkowego kosztów odsetek i prowizji od kredytów i pożyczek.

Data przekazania środka trwałego do używania nie została zdefiniowana przez prawo podatkowe. Przepisy stwierdzają jedynie, że składniki majątku trwałego wprowadza się – co do zasady - do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. Późniejszy termin wprowadzenia uznaje się za ujawnienie środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej. Jak z powyższego wynika przepisy podatkowe rozróżniają dwa różne jakościowo momenty - moment oddania do użytkowania i moment ujawnienia (rozpoczęcia amortyzacji).

W sytuacji braku definicji legalnej danego pojęcia, należy odwołać się do jego znaczenia w języku powszechnym, na co wskazują przedstawiciele doktryny: jeżeli w interpretowany tekst prawny nie zawiera definicji legalnej określonego wyrazu, czy wyrażenia, należy temu wyrazowi czy wyrażeniu przypisywać takie znaczenie, jakie ma ono w języku powszechnym (S. Wronkowska, Podstawowe pojęcia prawa i prawoznawstwa, Poznań 2005, str. 84)

Zgodnie z definicją zawartą w słowniku języka polskiego „przekazywać” oznacza „oddając powierzyć komuś coś”, natomiast słowo „używać” oznacza: posłużyć się czymś, zastosować coś jako środek, narzędzie (M. Szymczak (red), Słownik Języka Polskiego PWN, Warszawa 1995, str. 933).

Istotne przy ustaleniu daty oddania środka trwałego do używania jest to aby na tą chwilę dany składnik majątku spełniał wymogi definicji środka trwałego czy wartości niematerialnej i prawnej. Jeżeli dany składnik majątku spełnia te kryteria, wówczas jedynie od woli podatnika zależy, kiedy nastąpi przekazanie go do używania. Najprostszym sposobem wyrażenia woli przekazania na potrzeby prowadzonej działalności jest rozpoczęcie korzystania z danego składnika majątku. W przypadku Spółki był to dzień, w którym Centrum została otwarta dla klientów i w którym rozpoczęto naliczanie opłat za wynajem powierzchni dla najemców, tj. 24 września 2015 r. Na ten dzień Spółka posiadała pozwolenie na użytkowanie obiektu, co oznacza że był on kompletny i zdatny do użytku.

Zaznaczyć należy, że przepisy podatkowe nie uzależniają aby data przekazania środka trwałego do używania była tożsama z datą w jakiej dany środek trwały został ujęty (wprowadzony lub ujawniony) w ewidencji środków trwałych. Jakkolwiek przepisy podatkowe wskazują, że wprowadzenie środków trwałych do ewidencji powinno nastąpić najpóźniej w miesiącu oddania do użytkowania, to jednak przewidują one sytuację w której podatnik może nie dotrzymać takiego wymogu - czyli sytuację w której wprowadzenie środka trwałego nastąpi w okresie późniejszym niż miesiąc oddania środka trwałego do używania. Późniejsze ujawnienie środków trwałych w ewidencji środków trwałych determinujące moment rozpoczęcia ich amortyzacji nie przesądza o dacie faktycznego rozpoczęcia używania środków trwałych i tym samym nie wyznacza momentu zakończenia okresu, w którym odsetki i prowizje od kredytów i pożyczek powiększają wartość początkową wytworzonych środków trwałych.

Zdaniem Spółki, zapłacone odsetki i prowizje od kredytów i pożyczek po dacie faktycznego rozpoczęcia użytkowania Centrum, tj. po 24 września 2015 r., nie powinny być uwzględnione w wycenie ujawnionych środków trwałych i powinny być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów przy uwzględnieniu unormowań zawartych w art. 16 ust. 1 pkt 12 u.p.d.o.p.

Ponadto zauważyć należy, że stanowisko Spółki znajduje uzasadnienie w prawomocnych wyrokach sądowych m.in.: I SA Gd 1348/14 z 24 lutego 2015 r. oraz I SA Gd 1653/14 z 3 marca 2015 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczyć, że niniejsza interpretacja, w kontekście przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego oraz zadanego pytania dot. wyłącznie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów zapłaconych/skapitalizowanych odsetek od kredytów/pożyczek zaciągniętych na sfinansowanie kosztów wytworzenia środka trwałego (Centrum), nie dotyczy natomiast ewentualnych odsetek od kredytów/pożyczek zaciągniętych na pokrycie kosztów drobnych prac wykończeniowych, usuwania usterek lub innych prac modernizacyjnych prowadzonych po oddaniu środka trwałego do użytkowania i zwiększających wartość początkową.

Zgodnie z treścią art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 851 ze zm., dalej: „updop”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

W myśl art. 15 ust. 6 updop, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 16a –16m, z uwzględnieniem art. 16.

Stosownie do art. 16a ust. 1 updop amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością, maszyny, urządzenia i środki transportu, inne przedmioty – o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Tak więc, składnik majątkowy jako kompletny i zdatny do użytku może zostać zaliczony do środków trwałych podatnika i być amortyzowany w przypadku, gdy stanowić on będzie własność lub współwłasność podatnika, a przewidywany okres jego używania przekraczać będzie rok.

Kompletność i zdatność do użytku należy postrzegać nie tylko w aspekcie fizycznym, ale również na płaszczyźnie prawnej, np. nie będzie środkiem zdatnym do użytku rzecz, która co prawda może spełniać zaplanowane dla niej funkcje, jednakże nie spełnia określonych prawnych wymagań, których spełnienie jest warunkiem rozpoczęcia jej użytkowania.

Generalnie należy przyjąć, że budynek lub budowlę można uznać za zdatną do użytku i kompletną z chwilą uzyskania stosownych pozwoleń na użytkowanie obiektu budowlanego.

Zgodnie z art. 16g ust. 1 pkt 2 updop, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-14, uważa się w razie wytworzenia we własnym zakresie – koszt wytworzenia.

Definicję kosztu wytworzenia zawiera art. 16g ust. 4 updop. Na jego mocy, do kosztów wytworzenia środka trwałego, wpływających na jego wartość początkową, od której dokonuje się odpisów amortyzacyjnych, zalicza się wartość, w cenie nabycia, zużytych do jego wytworzenia: rzeczowych składników majątku i wykorzystanych usług obcych, kosztów wynagrodzeń za prace wraz z pochodnymi, i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych. Do kosztu wytworzenia nie zalicza się: kosztów ogólnych zarządu, kosztów sprzedaży oraz pozostałych kosztów operacyjnych i kosztów operacji finansowych, w szczególności odsetek od pożyczek (kredytów) i prowizji, z wyłączeniem odsetek i prowizji naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania.

Cytowana definicja ma charakter otwarty. Ustawodawca obejmuje pojęciem kosztu wytworzenia środka trwałego wszelkie koszty, których poniesienie jest związane bezpośrednio z realizacją inwestycji. Oceniając dany wydatek pod kątem możliwości uznania go za element wartości początkowej wytwarzanego we własnym zakresie środka trwałego należy zatem badać, czy stanowi on element procesu wytwarzania tego składnika majątku podatnika.

W szczególności, do wartości składających się na koszt wytworzenia środka trwałego należą:

1. wartość – w cenie nabycia – rzeczowych składników majątku zużytych do wytworzenia środków trwałych, tj. przede wszystkim materiałów, z których został wykonany środek trwały,
2. wartość – w cenie nabycia – wykorzystanych usług obcych zużytych do wytworzenia środków trwałych, tj. zarówno usług polegających na samym wytwarzaniu środka trwałego, tj. przede wszystkim jego budowie, jak i innych usług niezbędnych do wytworzenia i uczynienia tego składnika majątku zdatnym do używania, np. kosztów prac geologicznych niezbędnych do uzyskania pozwolenia na budowę, usług projektowych, usług inżynierskich, doradztwa finansowego i prawnego związanego z prowadzoną inwestycją, kosztów sporządzenia dokumentacji przetargowej, kosztów niezbędnych ekspertyz obiektów budowlanych,
3. koszty wynagrodzeń wraz z pochodnymi, tj. przede wszystkim koszty wynagrodzeń dla pracowników zatrudnionych przy realizacji inwestycji.
   
   

Należy ponadto podkreślić, że mocą art. 16g ust. 4 updop, wyraźnie wyłączono z kosztu wytworzenia środka trwałego koszty ogólne zarządu, koszty sprzedaży oraz pozostałe koszty operacyjne i koszty operacji finansowych, w tym odsetki od pożyczek (kredytów) i prowizje, z wyłączeniem odsetek i prowizji naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania. Wydatki te nie są bowiem bezpośrednio związane z realizacją inwestycji, ale z całokształtem działalności podatnika.

Dodatkowo – mocą art. 16 ust. 1 pkt 12 updop – nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odsetek, prowizji i różnic kursowych od pożyczek (kredytów) zwiększających koszty inwestycji w okresie realizacji tych inwestycji.

Z powyższych przepisów wynika, że koszt wytworzenia, przy ustaleniu wartości początkowej środka trwałego, zwiększają te odsetki związane z wytworzeniem środka trwałego, które zostały naliczone za okres do dnia przyjęcia go do używania. Zatem, istotny w tym zakresie jest okres, za jaki odsetki zostały naliczone (naliczone za okres do dnia przyjęcia do używania środka trwałego powiększają jego wartość początkową). Tym samym, koszt wytworzenia środka trwałego koryguje się o odsetki naliczone do dnia przekazania środka trwałego do używania. W omawianym przepisie ustawodawca wskazując, że do kosztu wytworzenia nie zalicza się m.in. kosztów operacji finansowych dokonał przykładowego wyliczenia („w szczególności”) odsetek od pożyczek (kredytów) i prowizji. Jednocześnie dokonał zastrzeżenia, że ten negatywny katalog nie obejmuje („z wyłączeniem”) odsetek i prowizji naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania. Oznacza to, że wszelkie odsetki i prowizje, które są naliczone do dnia przekazania środka trwałego do używania, jeżeli – co istotne – dotyczą zobowiązań związanych z daną inwestycją, stanowią koszt jej wytworzenia.

Zauważyć należy, że użyte w art. 16g ust. 4 updop sformułowanie „naliczone do dnia przekazania środka trwałego do używania” w przypadku odsetek dotyczy zarówno odsetek zapłaconych przed tym dniem, jak i odsetek jedynie naliczonych do tego dnia, nawet jeśli nie zostały jeszcze faktycznie zapłacone.

W świetle tego unormowania odsetki od pożyczek i kredytów zaciągniętych na wytworzenie środków trwałych dzielą się na dwa rodzaje:

• odsetki naliczone do dnia przekazania środka trwałego do używania – odsetki takie powiększają wartość początkową tych środków trwałych,
• odsetki naliczone po dniu przekazania środka trwałego do używania – odsetki takie nie powiększają wartości początkowej środków trwałych, lecz stanowią pośrednie koszty uzyskania przychodów.
  
  

Jak wykazano w opisie stanu faktycznego, warunek oddania Centrum do używania został spełniony poprzez uzyskanie przez Spółkę pozwolenia na użytkowanie obiektu, oddanie go do używania najemcom i rozpoczęcie osiągania przez Spółkę przychodów z tytułu najmu. Natomiast konsekwencje braku umieszczenia ww. budynku w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych sprowadzają się do pozbawienia Spółki prawa zaliczania do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych.

Mając na względzie przedstawiony stan prawny, należy wskazać, że odsetki od środków wykorzystanych na nabycie bądź wytworzenie środka trwałego, naliczone do dnia przekazania środka trwałego do używania, powinny powiększać wartość początkową tego składnika majątku. Ww. odsetki nie mogą zostać zaliczone do kategorii kosztów podatkowych w momencie zapłaty. Wydatki te mogą być ujmowane w kosztach uzyskania przychodów podatnika w szczególności poprzez odpisy amortyzacyjne (art. 15 ust. 6 updop) albo jako element kosztów uzyskania przychodów z odpłatnego zbycia środka trwałego (art. 16 ust. 1 pkt 1 updop).

Natomiast odsetki naliczone po dniu przekazania środka trwałego do użytkowania stanowią koszty podatkowe w dacie zapłaty lub kapitalizacji.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.