Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
2461-IBPB-2-1.4514.526.2016.2.JKu
z 7 grudnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2015 r., poz. 613, ze zm.) oraz § 7 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U., poz. 643) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 21 września 2016 r. (data wpływu do Organu – 21 września 2016 r.), uzupełnionym 4 października oraz 10 listopada 2016 r., o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych przeniesienia nieruchomości do majątku prywatnego wspólnika – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 września 2016 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych przeniesienia nieruchomości do majątku prywatnego wspólnika.

Wniosek uzupełniono 4 października 2016 r.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, w związku z tym, w piśmie z 27 października 2016 r., znak: 2461.IBPB-2-1.4514.526.2016.1.JKu wezwano do jego uzupełnienia. Wniosek został uzupełniony 10 listopada 2016 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

19 grudnia 1994 r. Wnioskodawca wraz ze swoim ojcem zawarli umowę spółki cywilnej w której:

• stwierdzili, że zawierają spółkę dla wspólnego prowadzenia działalności gospodarczej,
• określili kapitał zakładowy oraz liczbę udziałów przepadających na każdego ze wspólników,
• postanowili, że będą uczestniczyli w zyskach i stratach Spółki w stosunku procentowym do objętych udziałów.

Ponadto zdecydowano o nazwie i siedzibie spółki oraz przedmiocie działalności. Określono zasady podejmowania decyzji oraz uprawniono każdego ze wspólników do samodzielnego jej reprezentowania.

28 listopada 2008 r. przed notariuszem w kancelarii notarialnej stawili się ojciec Wnioskodawcy, Wnioskodawca i matka Wnioskodawcy. Ojciec Wnioskodawcy wraz z Wnioskodawcą oświadczyli, że działają w tych umowach w imieniu własnym oraz jako wyłączni wspólnicy spółki cywilnej pod nazwą Z. B. spółka cywilna w R., na potwierdzenie czego okazali umowę spółki cywilnej z 19 grudnia 1994 r. wraz z aneksami z 9 sierpnia 2000 r. oraz 2 stycznia 2004 r. celem dokonania zmiany umowy spółki cywilnej oraz umowy przeniesienia własności nieruchomości.

Z przedłożonego przez ojca Wnioskodawcy odpisu z księgi wieczystej, wydanego przez Sąd Rejonowy w R., wynikało, że w wymienionej księdze wieczystej własność nieruchomości o obszarze 0,3113 ha, składającej się z działki wpisana jest na rzecz ojca Wnioskodawcy na podstawie umowy sprzedaży z 7 lipca 1995 r. Z odpisu wynikało również, że działy III i IV tej księgi wieczystej są wolne od wpisów. Ojciec Wnioskodawcy oświadczył, że:

• częściami składowymi opisanej nieruchomości są położone w R.: jednopiętrowy, jednorodzinny, murowany budynek mieszkalno-biurowy, o powierzchni użytkowej 116 m², wzniesiony w 2000 r., podpiwniczony, otynkowany, kryty drewnianym dachem i dachówką oraz murowany garaż o powierzchni użytkowej 24 m²,
• w planie zagospodarowania przestrzennego miasta opisana nieruchomość położona jest w przeważającej części w terenach działalności produkcyjnych, baz, magazynów i składów, w niewielkim fragmencie w terenach zalesień, częściowo w terenach zabudowanych do zachowania w procesie rozwoju miasta, częściowo w strefie izolacyjnej i ochronnej od głównych sieci infrastruktury technicznej, co wynika z treści okazanego zaświadczenia wydanego przez Urząd Miasta R.,
• opisana nieruchomość nie stanowi nieruchomości rolnej w rozumieniu przepisów ustawy o kształtowaniu ustroju rolnego,
• opisaną nieruchomość nabył w czasie trwania związku małżeńskiego, za środki stanowiące jego majątek osobisty, co potwierdza jego żona – matka Wnioskodawcy,
• jest właścicielem tej nieruchomości wolnej od wszelkich obciążeń i praw osób trzecich.
  
  

Rodzice Wnioskodawcy oświadczyli, że w ich małżeństwie obowiązuje ustrój wspólności ustawowej. Z okazanej w komparycji aktu umowy spółki cywilnej, sporządzonej w formie pisemnej wynika, że wspólnicy wnieśli do tejże spółki gotówkę w kwotach: ojciec Wnioskodawcy – 3.000 zł, natomiast Wnioskodawca w kwocie 2.000 zł

Wspólnicy spółki zmienili treść umowy spółki cywilnej, zawartej 19 grudnia 1994 r., w ten sposób, że określili, iż wartość wkładów wniesionych przez wspólników wynosi łącznie 505.000 zł.

Wspólnicy wnieśli następujące wkłady pieniężne:

• Ojciec Wnioskodawcy: 3.000 zł,
• Wnioskodawca: 2.000 zł.

Ojciec Wnioskodawcy – tytułem wkładu – dodatkowo wniósł do spółki zabudowaną budynkiem mieszkalno-biurowym nieruchomość położoną w R., o obszarze 0,3113 ha, opisaną w księdze wieczystej, o wartości 500.000 zł.

W związku z opisaną zmianą umowy spółki cywilnej, ojciec Wnioskodawcy, w wykonaniu zobowiązania wynikającego z tejże zmiany umowy, wniósł do spółki jako wkład opisaną wyżej zabudowaną nieruchomość i przeniósł własność powyższej nieruchomości na rzecz swoją i swego syna (Wnioskodawcy), jako wspólników spółki. Obaj jako wspólnicy wymienionej spółki powyższą nieruchomość, na zasadach współwłasności łącznej, nabyli do majątku tej spółki. Wspólnicy zapewnili, że wartość rynkowa opisanej nieruchomości wynosi 500.000 zł, tak więc wartość wkładów powiększających majątek powyższej spółki wynosi kwotę 500.000 zł.

Po uzyskaniu prawa własności, spółka wykorzystała część biurową (36% powierzchni budynku) dla celów własnych administracyjno-biurowych. Dlatego też podjęto decyzję o wprowadzeniu do ewidencji środków trwałych jedynie lokalu biurowego, który zaklasyfikowany został jako budynek biurowy (KŚT 105), amortyzowany miesięcznie według stawki 2,50%. Zaś część mieszkalna była okresowo wykorzystywana dla celów mieszkalnych, początkowo na potrzeby własne, a następnie wynajmowana – przychody z najmu były rozpoznawane jako pochodzące ze źródła działalność gospodarcza (w PKPIR prowadzonej na potrzeby spółki), zaś w podatku od towarów i usług korzystały ze zwolnienia.

W wyniku rozwoju, dnia 30 lipca 2009 r. uruchomiono punkt sprzedaży w odległości kilku kilometrów od siedziby, którą została wniesiona do spółki zabudowana nieruchomość. Spółka, ze względu na dekapitalizację obiektu, dokonała w 2016 r. remontu dachu budynku i wymianę drzwi w części biurowej. Kwota wydatkowana na remont dachu to ok 42.000 zł netto, przy czym odliczono tylko część podatku od towarów i usług przypadającą na lokal biurowy.

Spółka jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, zaś wspólnicy opodatkowują swoje dochody w podatku dochodowym od osób fizycznych – ojciec Wnioskodawcy podatkiem liniowym, zaś Wnioskodawca na zasadach ogólnych.

Ze względu na potrzebę większej koordynacji prac administracyjno-biurowych ze sprzedażą, planuje się decyzję o przeniesieniu siedziby spółki do budynku, w którym odbywa się sprzedaż. Zaś budynek stanowiący własność spółki wspólnicy zamierzają, aneksem do umowy spółki, zawartym w formie aktu notarialnego, przenieść na potrzeby prywatne Wnioskodawcy.

W uzupełnieniu wniosku z 10 listopada 2016 r. Wnioskodawca wskazał, że planowana czynność technicznie ma odbyć się jednym aktem, lecz zawierać dwie czynności prawne, tj. przeniesienie własności ze spółki cywilnej na obu wspólników z jednoczesnym zniesieniem współwłasności, poprzez zrzeczenie się udziału ojca na rzecz syna. Zdaniem Wnioskodawcy, czynność ta nie będzie skutkowała niezgodnością do tez art. 863 § i § 2 Kodeksu cywilnego. Zgodnie z tym przepisem, wspólnik nie może rozporządzać udziałem we wspólnym majątku wspólników ani udziałem w poszczególnych składnikach tego majątku. Ponadto, w czasie trwania spółki wspólnik nie może domagać się podziału wspólnego majątku wspólników.

Jak twierdzi Wnioskodawca, nieodpłatne przekazanie majątku przez ojca synowi nie jest wymuszoną formą podziału majątku wspólnego spółki, bowiem czynność ma charakter dobrowolny i dotyczy majątku już przekazanego na potrzeby prywatne wspólników.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy przeniesienie na potrzeby prywatne wspólnika nieruchomości uprzednio wniesionej jako wkład do spółki cywilnej jest czynnością opodatkowaną podatkiem od czynności cywilnoprawnych?

Zdaniem Wnioskodawcy, opodatkowaniu podlegać będzie zniesienie współwłasności nieruchomości. Czynność ta – zależnie od tego, czy zniesienie współwłasności nastąpi odpłatnie, czy nieodpłatnie – podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych (według stawki 2%, zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 2 lit. a) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych) albo podatkiem od spadków i darowizn. W przypadku wyżej opisanego zdarzenia przyszłego, zniesienie współwłasności nastąpi nieodpłatnie, zaś stosunek pokrewieństwa pomiędzy wspólnikami to wstępny i zstępny (ojciec i syn), co będzie skutkowało możliwością skorzystania ze zwolnienia wynikającego z art. 4a ustawy o podatku od spadków i darowizn po spełnieniu wymagań w nim określonych.

Reasumując, zdaniem Wnioskodawcy, przeniesienie na potrzeby prywatne wspólnika nieruchomości uprzednio wniesionej jako wkład do spółki cywilnej jest czynnością opodatkowaną podatkiem od czynności cywilnoprawnych jedynie w przypadku jednoczesnego odpłatnego zniesienia współwłasności. Zaś nieodpłatne zniesienie współwłasności pozostanie poza zakresem ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie zaznacza się, iż zgodnie z wolą Wnioskodawcy wyrażoną w uzupełnieniu, przedmiotem niniejszej interpretacji jest wyłącznie ocena stanowiska Wnioskodawcy dotyczącego podatku od czynności cywilnoprawnych. W odpowiedzi na wezwanie Organu Wnioskodawca stwierdził, że jego intencją jest uzyskanie interpretacji wyłącznie z zakresu podatku od czynności cywilnoprawnych.

Przepis art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz.U. z 2016 r., poz. 223, ze zm.) zawiera zamknięty katalog czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, podatkowi temu podlegają następujące czynności cywilnoprawne:

1. umowy sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych,
2. umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku,
3. (uchylona)
4. umowy darowizny – w części dotyczącej przejęcia przez obdarowanego długów i ciężarów albo zobowiązań darczyńcy,
5. umowy dożywocia,
6. umowy o dział spadku oraz umowy o zniesienie współwłasności – w części dotyczącej spłat lub dopłat,
7. (uchylona)
8. ustanowienie hipoteki,
9. ustanowienie odpłatnego użytkowania, w tym nieprawidłowego, oraz odpłatnej służebności,
10. umowy depozytu nieprawidłowego,
11. umowy spółki.
    
    

Podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlegają także zmiany ww. umów, jeżeli powodują one podwyższenie podstawy opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych oraz orzeczenia sądów, w tym również polubownych, oraz ugody, jeżeli wywołują one takie same skutki prawne (art. 1 ust. 1 pkt 2 i 3 cyt. ustawy).

Zgodnie z art. 1 ust. 2 cyt. ustawy, przepisy ustawy o:

1. umowie spółki i jej zmianie – stosuje się odpowiednio do aktów założycielskich spółek, statutów spółek i ich zmiany;
   
2. czynnościach cywilnoprawnych – stosuje się odpowiednio do przedmiotów opodatkowania określonych w ust. 1 pkt 2 i 3;
   
3. umowie o dziale spadku oraz umowie o zniesieniu współwłasności – stosuje się odpowiednio do:
   
   1. nabycia własności rzeczy wspólnej lub wspólnego prawa majątkowego albo ich części przez niektórych dotychczasowych współwłaścicieli na dalszą współwłasność – w części spłat lub dopłat,
      
   2. odpłatnego wyodrębnienia własności lokali na rzecz niektórych lub wszystkich współwłaścicieli.

Ustawodawca wprowadził zasadę enumeratywnego określenia czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Zasada ta wynika z treści art. 1 ust. 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, zgodnie z którym opodatkowaniu podlegają wyłącznie czynności cywilnoprawne tam wymienione. Czynności te, stosownie do art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. f) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, obejmują również zniesienie współwłasności – w części dotyczącej spłat lub dopłat.

Powołane powyżej przepisy regulują opodatkowanie podatkiem od czynności cywilnoprawnych wyłącznie takich umów o zniesienie współwłasności (czy też orzeczeń sądowych dotyczących zniesienia współwłasności), z którymi związane są spłaty lub dopłaty.

Zgodnie z art. 860 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. z 2016 r., poz. 380, ze zm.), przez umowę spółki wspólnicy zobowiązują się dążyć do osiągnięcia wspólnego celu gospodarczego przez działanie w sposób oznaczony, w szczególności przez wniesienie wkładów.

Wkład wspólnika może polegać na wniesieniu do spółki własności lub innych praw albo na świadczeniu usług. Domniemywa się, że wkłady wspólników mają jednakową wartość (art. 861 § 1 i § 2).

Ponadto, jak wynika z art. 863 § 1 i § 2 Kodeksu cywilnego, wspólnik nie może rozporządzać udziałem we wspólnym majątku wspólników ani udziałem w poszczególnych składnikach tego majątku. W czasie trwania spółki wspólnik nie może domagać się podziału wspólnego majątku wspólników.

Zgodnie z art. 195 Kodeksu cywilnego własność tej samej rzeczy może przysługiwać niepodzielnie kilku osobom (współwłasność). Zgodnie z art. 210 § 1 Kodeksu cywilnego, każdy ze współwłaścicieli może żądać zniesienia współwłasności.

Sposoby wyjścia ze stanu współwłasności regulują postanowienia art. 211 i art. 212 Kodeksu cywilnego.

W świetle wyżej powołanych przepisów, zniesienie współwłasności może nastąpić w drodze umowy między współwłaścicielami, albo – w braku zgody między współwłaścicielami – na podstawie orzeczenia sądu.

W ramach wymienionych trybów ustawodawca przewiduje trzy sposoby zniesienia współwłasności:

• podział rzeczy wspólnej, czyli np. podzielenie jednej nieruchomości na kilka mniejszych (tzw. podział fizyczny),
• przyznanie rzeczy jednemu lub niektórym ze współwłaścicieli,
• sprzedaż rzeczy wspólnej (tzw. podział cywilny).
  
  

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że 19 grudnia 1994 r. Wnioskodawca wraz ze swoim ojcem zawarli umowę spółki cywilnej. Umowa ta została zmieniona. W związku z opisaną zmianą umowy spółki cywilnej, ojciec Wnioskodawcy, w wykonaniu zobowiązania wynikającego z tejże zmiany umowy, wniósł do spółki jako wkład zabudowaną nieruchomość i przeniósł własność powyższej nieruchomości na rzecz swoją i swego syna (Wnioskodawcy), jako wspólników spółki, a obaj jako wspólnicy wymienionej spółki powyższą nieruchomość na zasadach współwłasności łącznej nabyli do majątku tej spółki. Ze względu na potrzebę większej koordynacji prac administracyjno-biurowych ze sprzedażą, planują przeniesienie siedziby spółki do budynku, w którym odbywa się sprzedaż. Zaś budynek stanowiący własność spółki, wspólnicy zamierzają, aneksem do umowy spółki, zawartym w formie aktu notarialnego, przenieść na potrzeby prywatne Wnioskodawcy. Planowana czynność technicznie ma odbyć się jednym aktem, lecz zawierać dwie czynności prawne, tj. przeniesienie własności ze spółki cywilnej na obu wspólników z jednoczesnym zniesieniem współwłasności, poprzez zrzeczenie się udziału ojca na rzecz syna.

W świetle przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego oraz powołanych powyżej przepisów prawa stwierdzić należy, że w niniejszej sprawie nie dojdzie do powstania obowiązku podatkowego w podatku od czynności cywilnoprawnych. Podatkowi temu podlegają bowiem wyłącznie czynności wymienione wprost w art. 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, zawierającym zamknięty katalog czynności podlegających opodatkowaniu. Planowana czynność mająca zawierać dwie czynności prawne tj. przeniesienie własności ze spółki cywilnej na obu wspólników z jednoczesnym zniesieniem współwłasności poprzez zrzeczenie się udziału ojca na rzecz syna stanowi czynność cywilnoprawną niewymienioną w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych a zatem jako czynność niewymieniona w ustawowym katalogu nie będą podlegały opodatkowaniu tym podatkiem.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Końcowo zaznaczyć należy, iż Organ podatkowy ocenił tylko skutki podatkowe planowanej czynności, przyjmując za Wnioskodawcą, że zamierzona czynność pozostaje w zgodzie z przepisami art. 863 Kodeksu cywilnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2016 r., poz. 718, ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach– art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.