Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
2461-IBPP2.4512.768.2016.2.KO
z 14 grudnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.) oraz § 2 i § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 30 września 2016 r. (data wpływu 3 października 2016 r.), uzupełnione pismem z 30 września 2016 r. (data wpływu 28 listopada 2016 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży kodów Vip (abonamentu premium) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 października 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży kodów Vip (abonamentu premium).

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 30 września 2016 r. (data wpływu 28 listopada 2016 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 16 listopada 2016 r. znak: 2461-IBPP2.4512.768.2016.1.KO.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Sprawa dotyczy stanu faktycznego. Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalnością gospodarczą terenie Rzeczypospolitej Polskiej.

Jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Sprzedaż odbywa się głównie za pośrednictwem portali aukcyjnych. Odbiorcami usług są głównie osoby nie będące podatnikami podatku od towarów i usług mające miejsce zamieszkania w Polsce lub poza terenem Polski. Wnioskodawca opodatkowuje przychody z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej podatkiem dochodowym od osób fizycznych na zasadach ogólnych, jako przychody z prowadzonej działalności gospodarczej opodatkowane stawką 18%. Jak również do wszystkich sprzedawanych usług dolicza podatek VAT 23% .

Celem wniosku jest potwierdzenie stanu faktycznego i dopracowanie kilku kwestii.

1. Wnioskodawca wykonuje przelew ze swojego konta bankowego na konto giełdy BITCOIN.
2. Wnioskodawca wymienia swoje przelane PLN na walutę wirtualną bitcoin (według aktualnego kursu).
3. Wnioskodawca wykonuje przelew wirtualnej waluty (jaką wcześniej wymienił za PLN), z giełdy bitcoin na zewnętrzny portfel portalu x. Waluta wirtualna (BTC) trafia na portfel x a oni wpisują na konto Wnioskodawcy x odpowiednio według ich kursu wartość PLN. (Znowu następuje wymiana tylko teraz z punktów BTC na PLN).
4. Na koncie Wnioskodawcy x widoczna jest kwota w złotówkach, za te pieniądze może dowolnie kupować kody (na 2, 7, 30, 90 dni).
5. Każdy kod ma wiadomo różną wartość, serwis x odgórnie narzuca za jaką kwotę brutto Wnioskodawca ma sprzedawać dany kody (bony).
   
   

Serwis x nie wystawia żadnej faktury czy paragonu.

Do wglądu jest tylko historia zakupów na tej stronie, a dokładnie jest informacja:

Jaki kod Wnioskodawca kupił (2, 7, 30, 90 dni), ilość kodów które zakupił u nich, oraz ile dni temu je zakupił.

Całą tą historię można ściągnąć w formie graficznej.

Aktualnie Wnioskodawca prowadzi wewnętrzną ewidencje w postaci tabeli exell, prowadzoną chronologicznie w której uwzględnia wszystkie aspekty:

• Sprzedaż: dane klienta, data zakupu, wartość zakupu, wysłany kod, wartość podatku VAT.
• Posiada potwierdzenia przelewów oraz historie giełdy Bitcoin, na której jest widoczne za ile kupił kody (łączna kwota).
• Przechowuje również graficzną formę potwierdzeń z portalu x.
  
  

Pismem, które wpłynęło w dniu 28 listopada 2016 r. Wnioskodawca uzupełnił zaistniały stan faktyczny następująco.

Ad. 1

Wnioskodawcy podstawową usługą, która stanowi główne źródło utrzymania jest wykonywanie przez niego materiałów reklamowych typu banery, koszulki z nadrukiem, kubki reklamowe czy drobne upominki urodzinowe itp.

Jeśli chodzi o produkt, o którym mowa w interpretacji:

Wnioskodawca prowadzi sprzedaż produktów wirtualnych w postaci kodów Vip (abonament premium). Sprzedaż odbywa się po przez internetowe portale aukcyjne. Kody są wysyłane poprzez pocztę elektroniczną.

Sprzedaż kodów, ma stanowić dodatkowe, źródło dochodu dla jego przedsiębiorstwa.

Odbiorcami są osoby głównie klienci detaliczni, indywidualni, nieprowadzący działalności gospodarczej, którzy stanowią prawie 95% jego odbiorców.

Ad. 2

X to witryna internetowa, która pośredniczy w dostępie do innych portali internetowych jak miedzy innymi yy czy też popularnego y. Zgodnie z oświadczeniem właściciela strony, ww. portal nie posiada w swoich zasobach serwerowych filmów telewizyjnych czy innych multimedialnych plików, jedynie po zalogowaniu przekierowuje na właściwe strony internetowe. Na ww. portalu znajdują się informację dotyczące filmów i seriali. Usługa ta nie jest usługą bezpłatną. Każda osoba, która jest zainteresowana, musi wykupić udostępnienie do serwisu, przy użyciu, sprzedawanego kodu VIP. Sprzedaż odbywa się w trzech wariantach ograniczonych czasowo. Jest to okres 7, 30 lub 90 dni. Użytkownicy VIP mogą w zależności jaki wariant wybrali przez 7, 30 lub dni przeglądać zawartość portal bez reklam oraz zalogować się nawet gdy serwer jest przeciążony. Klient może wymienić zakupiony kod tylko i wyłącznie na ściśle określoną usługę na portalu x jak ww. (dostęp do strony na 7, 30 lub 90 dni). Usługa ma formę abonamentu na dostęp do strony.

Użytkownicy ww. portalu którzy nie mają wykupionego abonamentu mają utrudniony dostęp do strony lub całkowity brak. Zależy to od możliwości serwera na którym osadzona jest strona internetowa. Pierwszeństwo do korzystania wtedy z portalu mają Konta z wykupionym abonamentem.

Ad.3

Wynagrodzenie z tytułu sprzedaży abonamentu (kod VIP), jest różnicą między zakupem u właściciela portalu a sprzedażą do ostatecznego odbiorcy. Poza własną sprzedażą i zyskiem z tej sprzedaży, Wnioskodawca nie osiąga żadnych dodatkowych przychodów z tytułu prowizji bądź pośrednictwa.

Ad. 4

Serwis x z góry ma ustalony cennik dla odbiorców hurtowych, przy jednoczesnym ustaleniu sugerowanej ceny detalicznej sprzedaży ostatecznemu, indywidualnemu klientowi. Sytuacja przedstawia się następująco.: np Wnioskodawca kupuje kod VIP, który upoważnia użytkownika portalu do korzystania z takowego „Abonamentu” ważny przez okres 7 dni za 2, 1 zł a sprzedać musi go za 3,5 zł. Właściciele portalu nie zawiera z swoimi odbiorcami żadnych umów. Jedynym warunkiem, który stanowi podstawę współpracy jest sprzedaż kodów VIP (abonamentów) po cenie jaką właściciele portalu ustalili. Zakup odbywa się na podstawie zlecenia mailowego lub wypełnienia formularzu współpracy w dziele kontakt na stronie ww. w którym podaje ilość i rodzaj (7, 30, 90 dni), jaką chce zakupić za wszystko oczekują oni zapłatę w postaci wirtualnej waluty „Bitcoin” akceptowanej już prawie na całym świecie.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytania (ostatecznie sformułowane w piśmie, które wpłynęło 28 listopada 2016 r.):

1. Jak prawidłowo należy zakwalifikować sprzedaż kodów pod względem podstawy prawnej oraz czy obrót nim podlega opodatkowaniu Vat?
2. Jaka ewentualnie ma być zastosowana stawka podatku Vat przy sprzedaży?
   
   

Stanowisko Wnioskodawcy (ostatecznie przedstawione w piśmie, które wpłynęło 28 listopada 2016 r.).

Z uwagi, na fakt, że sprzedaż kodów VIP jest w miarę nowym produktem, wśród usług internetowych, i trudno określić swoje stanowisko jednoznacznie.

Wnioskodawca uważa, że ww. produkt należy opodatkować stawką vat 23%. Osobiście sprzedaż kodów zakwalifikowałby jak usługę elektroniczną co jest jednoznaczne z opodatkowaniem podatkiem VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego, w zakresie opodatkowania sprzedaży kodów, jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 710 ze zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W świetle art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do treści art. 2 pkt 6 ustawy – przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Z powyższego przepisu wynika, że co do zasady, świadczeniem usługi jest wszystko, co nie stanowi dostawy towarów.

Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy zwrócić uwagę na to, że usługą jest tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący z niego korzyść.

Wskazać należy bowiem, że czynnikiem wyróżniającym określoną czynność jako czynność usługową (usługę), jest przede wszystkim to, że świadczenie tej czynności zmierza do bezpośredniego zaspokojenia określonej potrzeby zamawiającego.

Należy jednak zaznaczyć, że nie każde działanie może zostać uznane za usługę, w rozumieniu przepisów ustawy. Aby tak się stało, muszą zostać spełnione łącznie następujące warunki:

• w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, druga strona (nabywca) jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia,
• świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).
  
  

Aby zatem daną czynność uznać za świadczenie usługi, musi istnieć bezpośredni związek o charakterze przyczynowym pomiędzy świadczoną usługą a otrzymanym świadczeniem wzajemnym, w ten sposób, że zapłacone kwoty stanowią rzeczywiste wynagrodzenie za wyodrębnioną usługę świadczoną w ramach stosunku prawnego lub dochodzi do wymiany świadczeń wzajemnych. Otrzymana zapłata powinna być konsekwencją wykonania świadczenia. Wynagrodzenie musi być należne za wykonanie tego świadczenia.

Zauważyć jednakże należy, że, jak wynika z ww. przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, dla uznania, że świadczenie usługi podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bezwzględnym warunkiem jest „odpłatność” za daną czynność. Odpłatność oznacza wykonanie czynności (świadczenia usługi) za wynagrodzeniem.

Powyższa analiza prowadzi do wniosku, że istotną cechą wynagrodzenia jest istnienie bezpośredniego związku pomiędzy świadczeniem usług i otrzymaną zapłatą.

Kolejnym czynnikiem decydującym o tym, czy mamy do czynienia z wynagrodzeniem jest określenie, czy wynagrodzenie takie było należne z tytułu danego świadczenia.

Czynność opodatkowana powstaje bowiem wyłącznie w związku z zaistnieniem stosunku prawnego określonego umową między stronami. Zatem wystąpić musi bezpośredni i niezbędny związek pomiędzy wykonywanymi czynnościami i wysokością otrzymanego wynagrodzenia, oparty o relacje cywilnoprawne pomiędzy podmiotami, i jednocześnie wynagrodzenie to może być wyrażone w pieniądzu.

Czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Zatem pod pojęciem odpłatności świadczenia usług rozumieć należy prawo podmiotu świadczącego usługę do żądania od odbiorcy usługi lub osoby trzeciej zapłaty ceny lub ekwiwalentu (np. w postaci świadczenia wzajemnego). W konsekwencji powyższego należy stwierdzić, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług będzie podlegało tylko to świadczenie (usługa), w przypadku którego istnieje konsument, tj. odbiorca świadczenia odnoszący z niego choćby potencjalną korzyść. Dopóki nie istnieje podmiot, który odnosiłby lub powinien odnosić konkretne korzyści o charakterze majątkowym związanym z danym świadczeniem, dopóty świadczenie to nie będzie usługą podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W zaistniałym stanie faktycznym Wnioskodawca wskazał, że prowadzi sprzedaż produktów wirtualnych w postaci kodów Vip (abonament premium). Sprzedaż odbywa się poprzez internetowe portale aukcyjne. Kody są wysyłane poprzez pocztę elektroniczną Odbiorcami są osoby głównie klienci detaliczni, indywidualni, nieprowadzący działalności gospodarczej. którzy stanowią prawie 95% jego odbiorców.

X to witryna internetowa, która pośredniczy w dostępie do innych portali internetowych jak miedzy innymi y czy też popularnego yy. Zgodnie z oświadczeniem właściciela strony, ww. portal nie posiada w swoich zasobach serwerowych filmów telewizyjnych czy innych multimedialnych plików, jedynie po zalogowaniu przekierowuje na właściwe strony internetowe. Na ww. portalu znajdują się informację dotyczące filmów i seriali. Usługa ta nie jest usługą bezpłatną. Każda osoba, która jest zainteresowana, musi wykupić udostępnienie do serwisu, przy użyciu, sprzedawanego kodu VIP. Sprzedaż odbywa się w trzech wariantach ograniczonych czasowo. Jest to okres 7, 30 lub 90 dni. Użytkownicy VIP mogą w zależności jaki wariant wybrali przez 7, 30 lub 90 dni przeglądać zawartość portal bez reklam oraz zalogować się nawet gdy serwer jest przeciążony. Klient może wymienić zakupiony kod tylko i wyłącznie na ściśle określoną usługę na portalu x jak ww. (dostęp do strony na 7, 30 lub 90 dni). Usługa ma formę abonamentu na dostęp do strony.

Wynagrodzenie z tytułu sprzedaży abonamentu (kod VIP), jest różnicą między zakupem u właściciela portalu a sprzedażą do ostatecznego odbiorcy. Po za własną sprzedażą i zyskiem z tej sprzedaży, Wnioskodawca nie osiąga żadnych dodatkowych przychodów z tytułu prowizji bądź pośrednictwa.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii czy sprzedaż opisanych kodów podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, a jeżeli tak to jaką stawką podatku.

Analiza okoliczności sprawy przedstawionych przez Wnioskodawcę w odniesieniu do obowiązujących w tym zakresie przepisów pozwala stwierdzić, że czynności wykonywane przez Wnioskodawcę nie stanowią dostawy towarów, w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy, ponieważ w opisanym zdarzeniu kody Vip (abonament premium) nie stanowią towaru w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy. Sprzedaż kodów należy natomiast uznać za sprzedaż praw umożliwiających dostęp do wybranych przez klienta stron na określoną ilość dni. Użytkownicy VIP (klienci Wnioskodawcy) mogą w zależności jaki wariant wybrali przez 7, 30, 90 dni przeglądać zawartość portali bez reklam oraz zalogować się nawet gdy serwer jest przeciążony. Sprzedaż praw na gruncie przepisów podatku od towarów i usług należy uznać za świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy. Jak wyżej wskazano, w przepisie tym przyjęto generalną zasadę, zgodnie z którą usługami są wszelkie odpłatne świadczenia, niebędące dostawą towarów.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy o VAT w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

W związku z powyższym sprzedaż kodów, stanowiących sprzedaż praw umożliwiających dostęp do wybranych stron na określoną ilość dni, stanowi odpłatne świadczenie usług, które podlega opodatkowaniu podstawową stawką podatku VAT w wysokości 23%, zgodnie z art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a pkt 1 ustawy.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Niniejsza interpretacja rozstrzyga ściśle w zakresie sformułowanego pytania. Stąd też nie są przedmiotem interpretacji wszelkie inne elementy wniosku nieobjęte pytaniem, w szczególności rozstrzygnięcie w zakresie uznania świadczonych usług za usługi elektroniczne oraz ustalenie miejsca świadczonych usług, bowiem nie było to przedmiotem wniosku.

Ocena prawna dotycząca pytania czy brak dowodu zakupu faktury upoważnia do odliczenia podatku VAT zostanie zawarta w odrębnym rozstrzygnięciu.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja indywidualna traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów zaistniałego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie zgodnie z art. 57a skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.