Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
1462-IPPB4.4511.1093.2016.2.JK2
z 20 grudnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 16 września 2016 r. (data wpływu 21 września 2016 r.) uzupełnionym pismem z dnia 27 października 2016 r. (data nadania 28 października 2016 r., data wpływu 31 października 2016 r.) na wezwanie z dnia 20 października 2016 r. Nr 1462-IPPB4.4511.1093.2016.1.JK2 (data nadania 21 października 2016 r., data doręczenia 25 października 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania jednorazowego świadczenia pieniężnego (pomocy finansowej) otrzymanego z Finlandii - jest:

• prawidłowe – w części zwolnienia z opodatkowania kwoty 2.280 zł,
  

• nieprawidłowe – w części zwolnienia z opodatkowania kwoty ponad ww. limit.
  
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 21 września 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczący podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania jednorazowego świadczenia pieniężnego (pomocy finansowej) otrzymanego z Finlandii.

Z uwagi na braki formalne, pismem z dnia 20 października 2016 r. Nr 1462-IPPB4.4511.1093.2016.1.JK2 (data nadania 21 października 2016 r., data doręczenia 25 października 2016 r.) tut. organ wezwał Wnioskodawczynię do doprecyzowania stanu faktycznego oraz wskazania jakie przepisy mają być przedmiotem interpretacji.

Pismem z dnia 27 października 2016 r. (data nadania 28 października 2016 r., data wpływu 31 października 2016 r.) Wnioskodawczyni uzupełniła powyższe w terminie.

We wniosku i uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

W marcu 2014 r. Wnioskodawczyni zachorowała i przeszła operację serca (wszczepienie bajpasów). W wyniku schorzenia, które bezpośrednio zagraża zdrowiu i życiu z możliwością nawrotu, Wnioskodawczyni musiała zrezygnować z pracy zawodowej w Ambasadzie Finlandii w Warszawie. Wnioskodawczyni była długoletnim pracownikiem i otrzymała od Ambasadora Finlandii w Polsce - przełożonego Wnioskodawczyni - obietnicę pomocy finansowej ze strony Państwa Fińskiego. Choroba serca pojawiła się w pracy w wyniku tempa i stresu jakie było udziałem na stanowisku pracy.

Pomoc finansową udzieliła Finlandia na wniosek Ambasadora Finlandii w Polsce działając poprzez administrację państwową Finlandii. Wnioskodawczyni nigdy nie była zatrudniona przez Państwo Finlandię, nie odprowadzała tam należnych dla państwa podatków, nie byłam tam też ubezpieczona - analogicznie do polskiego ZUS. Wszystkie świadczenia emerytalno-rentowe i zdrowotne odprowadzane w wyniku stosunku pracy (umowa o pracę na czas nieokreślony), były odprowadzane zgodnie z prawem polskim, obowiązującym na terytorium RP. Obecnie Wnioskodawczyni jest od kilku lat na emeryturze, pobieranej z polskiego ZUS. Jest to jedyne źródło utrzymania Wnioskodawczyni, po zakończeniu umowy o pracę z Ambasadą Finlandii w Warszawie.

Świadczenie pieniężne w wysokości 94.063,46 zł Wnioskodawczyni otrzymała z Finlandii jednorazowo z przeznaczeniem na leczenie po zawale serca z przeznaczeniem na leki, rehabilitacja, pobyty w szpitalach, sanatoriach, opieka lekarska - konsultacje, opieka pielęgnacyjna na wypadek pogorszenia stanu zdrowia.

Pomoc finansową Wnioskodawczyni otrzymała 2 lata po zakończeniu stosunku pracy z Ambasadą Finlandii w Warszawie, będąc od 2 lat na emeryturze.

Pomoc ta ma charakter jednorazowy, niepowtarzalny, nie jest to w rozumieniu przepisów emerytura, która wypłacana jest co miesiąc. Wnioskodawczyni nigdy też nie była objęta systemem fińskiego zabezpieczenia społecznego, nie była objęta obowiązkiem podatkowym na terenie Finlandii.

Wnioskodawczyni uważa, że kwota 94.063,46 zł jako jednorazowa pomoc z uwagi na pogarszający się stan zdrowia zagrażający życiu i zdrowiu na podstawie art. 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie podlega obowiązkowi odprowadzenia podatku od osób fizycznych - zwolnienie od podatku.

Na marginesie Wnioskodawczyni nadmieniła, że sama będąc osobą chorą, nie może liczyć w przyszłości na pomoc dorosłych już dzieci. Syn lat 46, jest osobą niepełnosprawną z niedowładem kończyn dolnych od urodzenia (uszkodzenie przy porodzie), II Grupa KIZ oraz umiarkowane orzeczenie o stopniu niepełnosprawności. Wnioskodawczyni sama jeszcze musi mu pomóc w czynnościach życia codziennego. Wnioskodawczyni nie może liczyć w przyszłości na opiekę ze strony najbliższych, stąd też potrzebuje zabezpieczenia finansowego na przyszłość by zapewnić sobie opiekę. Syn jest niezdolny do pracy od 23 czerwca 2014 r. do 3 lipca 2017 r. i w chwili obecnej nie otrzymuje od marca 2015 r. żadnych świadczeń z budżetu państwa. Obecnie jest na Jej utrzymaniu.

W odpowiedzi na wezwanie Wnioskodawczyni wskazała art. 21 ustawy o podatku dochodowym jako podstawę interpretacji indywidualnej. Miejscem zamieszkania dla celów podatkowych jest Polska. Wnioskodawczyni posiada dokumenty potwierdzające przebycie długotrwałej choroby, tj. karta informacyjna ze szpitala, opis zaleceń, opis wizyt lekarskich kontrolnych.

Ponadto Wnioskodawczyni poinformowała, że ponad 2 lata od zakończenia stosunku pracy (obecnie Wnioskodawczyni jest na emeryturze ZUS), otrzymała jednorazowe świadczenie pieniężne od Państwa Finlandia dla poprawy stanu zdrowia. Wnioskodawczyni ostatnio pracowała w ambasadzie Finlandii w Warszawie, taka pomoc z uwagi na chorobę zaproponował Wnioskodawczyni Ambasador Finlandii w Polsce. Świadczenie nie jest trwałe, ciągłe czy okresowe, lecz jednorazowe ma służyć leczeniu, rehabilitacji, pomocy w wykupie leków, do końca życia Wnioskodawczyni. Choroba to zawał serca z wszczepionymi bajpasami, co ogranicza dotychczasową aktywność w życiu codziennym w tym nie pozwoli na dodatkowe zatrudnienie. Emerytura Wnioskodawczyni nie wystarczy na życie, pomoc medyczną, wykup leków, opiekę.

Wnioskodawczyni podtrzymuje w sprawie wniosek o interpretację indywidualną i prosi, aby przy rozstrzyganiu sprawy Organ podatkowy wziął pod uwagę fakt, że nie zna się na prawie finansowym i na podstawie art. 28 w zw. z art. 9 i 11 Kpa, udzielił pomocy prawnej oraz ochrony Jej interesu prawnego tak, aby przez nieznajomość prawa nie poniosła szkody.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w tej sytuacji Wnioskodawczyni może skorzystać ze zwolnienia podatkowego jednorazowego na mocy art. 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawczyni, kwota 94.063,46 zł, jako jednorazowa pomoc z uwagi na pogarszający się stan zdrowia zagrażający życiu i zdrowiu na podstawie art. 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie podlega obowiązkowi odprowadzenia podatku od osób fizycznych - zwolnienie od podatku.

W ocenie Wnioskodawczyni ma ona prawo do jednorazowej ulgi podatkowej polegającej na odstąpieniu przez Organ Podatkowy od naliczenia, a następnie poboru podatku od kwoty 94.000 zł z uwagi na fakt, że przyznana pomoc jest:

1. jednorazowa, nie ma charakteru powtarzalnego, wypłacona po zakończeniu stosunku pracy, który ustał w 2014 r., to jest 2 lata po zakończeniu stosunku pracy.
2. przyznana została przez obce państwo z przeznaczeniem dla ratowania zdrowia i życia byłego pracownika Ambasady Finlandii w Polsce.
3. Wnioskodawczyni nie pobiera świadczeń z obcego państwa, nie odprowadza tam podatków.
4. Wnioskodawczyni otrzymała jednorazową pomoc finansową zagraniczną będąc od 2 lat na emeryturze wypłacanej w Polsce przez ZUS, gdzie odprowadzane były wszystkie składki emerytalne i zdrowotne w okresie umowy o pracę, jak i w okresie pobierania aktualnie emerytury.
5. Wnioskodawczyni posiada ciężką sytuację rodzinną i finansową. Sama pomaga niepełnosprawnemu synowi, który pozostaje aktualnie bez środków do życia.
6. Budżet Państwa nie zostanie w tej sytuacji uszczuplony. Państwo Polskie nie poniesie z tego tytułu strat, bowiem zakupione z udzielonej pomocy finansowej dobra i usługi na terytorium RP, będą opodatkowane np. podatkiem od towarów i usług VAT czy podatkiem od czynności cywilno-prawnych, co w tym momencie stanowi dla Polski w ujęciu księgowym i podatkowym zysk nadzwyczajny, który nastąpił lub nastąpi w przyszłości w wyniku zdarzenia losowego, które nastąpiło w okresie od marca 2014 r. do chwili wypłaty świadczenia w 2016 r.
7. Wnioskodawczyni już nie pracuje od 2 lat, nie ma też roszczeń wobec pracodawcy, podatek dochodowy od osób fizycznych aktualnie zgodnie z prawem odprowadzany jest i rozliczany przez ZUS.
   
   

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe w części zwolnienia z opodatkowania kwoty 2.280 zł, natomiast jest nieprawidłowe w części zwolnienia z opodatkowania kwoty ponad ww. limit.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.) osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Stosownie do treści art. 3 ust. 1a cytowanej ustawy, za osobę mającą miejsce zamieszkania terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
   
   

Natomiast zgodnie z art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów z pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego lub stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia, oraz od innych dochodów osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ww. ustawy).

Ze stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni mieszka w Polsce i otrzymała z Finlandii jednorazowe świadczenie pieniężne – pomoc finansową, zatem w przedmiotowej sprawie mają zastosowania uregulowania zawarte w umowie z dnia 8 czerwca 2009 r. zawartej między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Finlandii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu (Dz. U. z 2010 r., Nr 37, poz. 205).

Stosownie do art. 20 ust. 1 umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, części dochodu osoby mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie (Polsce), bez względu na to gdzie są osiągane, a nieobjęte postanowieniami poprzednich artykułów niniejszej Konwencji podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie (Polsce).

Z powyższego wynika, że dochody osoby mającej miejsce zamieszkania w Polsce osiągane z Finlandii podlegają opodatkowaniu tylko w Państwie miejsca zamieszkania czyli w Polsce.

Wobec powyższego, otrzymane z Finlandii przez Wnioskodawczynię jednorazowe świadczenie pieniężne (pomoc finansowa) w Polsce podlega opodatkowaniu na zasadach ogólnych na podstawie ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.).

Zgodnie z generalną zasadą wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Przepis art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zawiera katalog przychodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 9 tej ustawy źródłem przychodów są „inne źródła”.

Zgodnie z art. 20 ww. ustawy, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Użyte w ww. przepisie sformułowanie „w szczególności”, świadczy o tym, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter przykładowy i otwarty, zatem do tej kategorii należy zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ww. ustawy. Tak więc, podstawą uzyskania przychodów z innych źródeł mogą być wszystkie te czynności, w wyniku których następuje po stronie osoby fizycznej przysporzenie majątkowe.

Jednakże zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 26 wskazanej ustawy, wolne od podatku są zapomogi otrzymane w przypadku indywidualnych zdarzeń losowych, klęsk żywiołowych, długotrwałej choroby lub śmierci - do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 2.280 zł, z zastrzeżeniem pkt 40 i 79.

Z powołanego przepisu wynika, że ze zwolnienia z podatku dochodowego korzystają jedynie zapomogi wypłacone z tytułów wskazanych w tym przepisie, do wysokości wyznaczonej kwotą 2.280 zł w danym roku podatkowym.

Ustawa o podatku dochodowym nie definiuje pojęcia zapomogi, czy długotrwałej choroby. Uzasadnione jest zatem posługiwanie się w tym przypadku definicjami występującymi w słownikach języka polskiego. Powołując się na językowe znaczenie wyrazów, przez zapomogę należy rozumieć jednorazowe świadczenie pieniężne mające na celu wsparcie finansowe osoby, która z ważnych przyczyn znalazła się w trudnej sytuacji życiowej. Natomiast przez długotrwałą chorobę należy rozumieć chorobę wymagającą długotrwałego leczenia w sposób stały lub przez długi okres, mającą długotrwały przebieg.

Analizując, więc czy choroba jest długotrwała nie sposób odwołać się do konkretnych ram czasowych przesądzających o tym jak długo ma ona trwać, by możliwe było objęcie zapomogi wypłaconej w związku z tą chorobą zwolnieniem z opodatkowania. Z medycznego punktu widzenia długotrwałe choroby, to choroby przewlekłe, nieuleczalne, wrodzone.

Podkreślić należy, że w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych brak jest zapisów określających sposób dokumentowania zdarzeń uprawniający do skorzystania z ww. zwolnienia od podatku. Skoro zatem ustawa nie wymaga szczególnego udokumentowania tych zdarzeń należy, kierując się przepisem art. 180 ustawy Ordynacja podatkowa, jako dowód dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem. Zasadność wypłaty zapomogi powinna być udokumentowana aktualnymi dowodami, potwierdzającymi stan faktyczny. W przypadku długotrwałej choroby fakt jej zaistnienia może być zatem udokumentowany np. zaświadczeniem lekarskim wystawionym przez lekarza specjalistę, jak i również orzeczeniem o niepełnosprawności.

Z treści stanu faktycznego i uzupełnienia wniosku wynika, że w marcu 2014 r. Wnioskodawczyni zachorowała i przeszła operację serca (wszczepienie bajpasów). W wyniku schorzenia, które bezpośrednio zagraża zdrowiu i życiu z możliwością nawrotu Wnioskodawczyni musiała zrezygnować z pracy zawodowej w Ambasadzie Finlandii w Warszawie. Wnioskodawczyni była długoletnim pracownikiem i otrzymała od Ambasadora Finlandii w Polsce - przełożonego Wnioskodawczyni - obietnicę pomocy finansowej ze strony Państwa Fińskiego. Choroba serca pojawiła się w pracy w wyniku tempa i stresu jakie było udziałem na stanowisku pracy. Pomoc finansową udzieliła Finlandia na wniosek Ambasadora Finlandii w Polsce działając poprzez administrację państwową Finlandii. Świadczenie pieniężne w wysokości 94.063,46 zł Wnioskodawczyni otrzymała z Finlandii jednorazowo z przeznaczeniem na leczenie po zawale serca z przeznaczeniem na leki, rehabilitacja, pobyty w szpitalach, sanatoriach, opieka lekarska - konsultacje, opieka pielęgnacyjna na wypadek pogorszenia stanu zdrowia. Pomoc finansową Wnioskodawczyni otrzymała 2 lata po zakończeniu stosunku pracy z Ambasadą Finlandii w Warszawie, będąc od 2 lat na emeryturze. Pomoc ta ma charakter jednorazowy, niepowtarzalny, nie jest to w rozumieniu przepisów emerytura, która wypłacana jest co miesiąc. Wnioskodawczyni posiada dokumenty potwierdzające przebycie długotrwałej choroby, tj. karta informacyjna ze szpitala, opis zaleceń, opis wizyt lekarskich kontrolnych.

Reasumując, jednorazowe świadczenie pieniężne (pomoc finansowa) wypłacone z Finlandii w związku z długotrwałą chorobą korzysta ze zwolnienia z podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 26 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, do kwoty określonym w tym przepisie, tj. do kwoty 2.280 zł. Nadwyżka ponad tę kwotę, podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych jako przychód „z innych źródeł” zgodnie z art. 20 ust. 1 ww. ustawy.

Wskazać również należy, że żaden inny przepis art. 21 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zawierający katalog zwolnień, nie przewiduje zwolnienia z opodatkowania świadczenia otrzymanego przez Wnioskodawczynię.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Administracji Skarbowej w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.