Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
0461-ITPB1.4511.878.2016.2.WM
z 15 grudnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 z późn. zm.) oraz § 5 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 14 października 2016 r. (data wpływu 25 października 2016 r.) uzupełnionym pismem z dnia 28 listopada 2016 r. (data wpływu 2 grudnia 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia wartości początkowej lokali mieszkalnych nabytych w drodze darowizny – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 października 2016 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia wartości początkowej lokali mieszkalnych nabytych w drodze darowizny.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca planuje przekazanie lokali mieszkalnych w najem i opodatkowanie przychodów z najmu w oparciu o art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Każdy z tych lokali będzie wprowadzony przez Wnioskodawcę do ewidencji środków trwałych. Wnioskodawca przewiduje, że nabędzie jeden lub więcej lokali w formie darowizny. Żaden z tych lokali nie był wcześniej wprowadzony do ewidencji prowadzonej przez Wnioskodawcę. Lokal lub lokale nabyte przez Wnioskodawcę nie będą służyć działalności gospodarczej. Jeden lub więcej lokali będzie spełniało przesłankę pozwalającą na uznanie ich za używane środki trwałe.

W uzupełnieniu wniosku, Wnioskodawca wskazał, że lokale mieszkalne będące przedmiotem darowizny będą przekazane Wnioskodawcy przez jego rodziców.

Wnioskodawca nie ma wiedzy, w odniesieniu do wszystkich lokali mających być przedmiotem darowizny, czy są one wprowadzone do ewidencji środków trwałych przez obecnych właścicieli i czy są przez nich amortyzowane. Dla celów wniosku, Wnioskodawca prosi o założenie, że lokale będące przedmiotem darowizny figurują w ewidencji środków trwałych prowadzonej przez aktualnych właścicieli i że są przez nich amortyzowane.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy prawidłowe jest ustalenie wartości początkowej każdego z lokali mieszkalnych nabytych w formie darowizny, stanowiącej podstawę odpisów amortyzacyjnych, na poziomie wartości rynkowej z dnia nabycia, nie wyższej jednak od wartości określonej w umowie darowizny?
2. Czy prawidłowe jest dokonywanie odpisów amortyzacyjnych od tych lokali mieszkalnych według rocznej stawki 10% pod warunkiem wykazania, że dany lokal był wykorzystywany przez przynajmniej 60 miesięcy przed nabyciem go przez Wnioskodawcę i zaliczanie ich do kosztów uzyskania przychodów?

Przedmiotem interpretacji indywidualnej, jest odpowiedź na pytanie pierwsze. W zakresie pytania drugiego, wniosek został rozpatrzony odrębnym pismem.

Zdaniem Wnioskodawcy, wartość początkowa każdego z lokali mieszkalnych nabytych w formie darowizny, stanowiąca podstawę odpisów amortyzacyjnych, powinna być ustalona na poziomie wartości rynkowej z dnia nabycia, nie wyższej jednak od wartości określonej w umowie darowizny.

Zgodnie z art. 22a ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, amortyzacji podlegają m.in. lokale będące odrębną własnością, oddane do używania na podstawie umowy najmu lub dzierżawy. Odpowiednio do przepisu art. 22g ust. 1 pkt 3 tej ustawy za wartość początkową środków trwałych, w razie nabycia w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, uważa się wartość rynkową z dnia nabycia, chyba że umowa darowizny albo umowa o nieodpłatnym przekazaniu określa tę wartość w niższej wysokości. Z uwagi na okoliczność, że lokale o których mowa w pytaniu, zostaną zaliczone do środków trwałych Wnioskodawcy, nie powinno budzić wątpliwości, że wartość początkowa każdego lokalu nabytego w formie darowizny powinna być ustalona na poziomie wartości rynkowej z dnia nabycia, nie wyższej jednak od wartości określonej w umowie darowizny.

Stanowisko Wnioskodawcy znajduje potwierdzenie w dostępnych interpretacjach prawa podatkowego. Na przykład w interpretacji wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach 20 kwietnia 2009 r. (znak: IBPBII/2/415-100/09/MM) organ stwierdził, że:

„(...) wartość początkowa nabytego w drodze spadku lokalu mieszkalnego winna być, co do zasady, ustalona zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a więc w wartości rynkowej z dnia nabycia. Tak ustalona wartość może być powiększona o wydatki poniesione na jego ulepszenie, zgodnie z ww. art. 22g ust. 17 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych".

Takie samo stanowisko zostało zaprezentowane w interpretacji wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy 31 lipca 2009 r. (znak: ITPB1/415-369/09/PSZ).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), odrębnym źródłem przychodów jest najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.

W myśl art. 22 ust. 1 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Stosownie do art. 22 ust. 8 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

W myśl art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

‒ o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

W myśl art. 22c pkt 1 i 2 ww. ustawy, amortyzacji nie podlegają:

1. grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów;
   
2. budynki mieszkalne wraz ze znajdującymi się w nich dźwigami lub lokale mieszkalne, służące prowadzonej działalności gospodarczej lub wydzierżawiane albo wynajmowane na podstawie umowy, jeżeli podatnik nie podejmie decyzji o ich amortyzowaniu

- zwane odpowiednio środkami trwałymi lub wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Stosownie do treści art. 22d ust. 2 ww. ustawy, składniki majątku o których mowa w art. 22a-22c wprowadza się do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych, najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. Późniejszy termin wprowadzenia uznaje się za ujawnienie środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, o której mowa w art. 22h ust. 1 pkt 4.

Odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 22k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji (wykazu), z zastrzeżeniem art. 22e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których, zgodnie z art. 23 ust. 1, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów (art. 22h ust. 1 pkt 1 ustawy).

Zasady ustalania wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych, która stanowi podstawę obliczenia odpisów amortyzacyjnych określa art. 22g ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Prawidłowe ustalenie wartości początkowej środków trwałych jest bardzo istotne, ponieważ jej wysokość kształtować będzie wartość odpisów amortyzacyjnych.

Zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się w razie nabycia w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób - wartość rynkową z dnia nabycia, chyba że umowa darowizny albo umowa o nieodpłatnym przekazaniu określa tę wartość w niższej wysokości.

Stosownie do art. 23 ust.1 pkt 45a lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodu odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nabytych nieodpłatnie, z wyjątkiem nabytych w drodze spadku lub darowizny, jeżeli:

• nabycie to nie stanowi przychodu z tytułu nieodpłatnego otrzymania rzeczy lub praw lub
• dochód z tego tytułu jest zwolniony od podatku dochodowego, lub
• nabycie to stanowi dochód, od którego na podstawie odrębnych przepisów zaniechano poboru podatku.

Zatem, kosztem uzyskania przychodów są również odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane od składników majątku nabytych w drodze spadku lub darowizny, spełniających warunki pozwalające uznać je za środki trwałe.

Z treści złożonego wniosku wynika, że Wnioskodawca otrzyma od rodziców w drodze darowizny lokale mieszkalne w celu ich wynajęcia. Przychody z tytułu najmu opodatkowane będą w oparciu o art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Każdy z tych lokali będzie wprowadzony przez Wnioskodawcę do ewidencji środków trwałych. Żaden z tych lokali nie był wcześniej wprowadzony do ewidencji prowadzonej przez Wnioskodawcę. Lokal lub lokale nabyte przez Wnioskodawcę nie będą służyć działalności gospodarczej. Jeden lub więcej lokali będzie spełniało przesłankę pozwalającą na uznanie ich za używane środki trwałe.

Mając zatem na uwadze przedstawione zdarzenie przyszłe oraz powołane przepisy prawa stwierdzić należy, że jeżeli otrzymane w drodze darowizny lokale mieszkalne, będą spełniały warunki określone w art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – tj. będą stanowiły własność lub współwłasność Wnioskodawcy, przewidywany okres ich używania będzie dłuższy niż rok, będą wykorzystywane przez Wnioskodawcę na potrzeby związane z prowadzonym przez Niego wynajmem w ramach źródła przychodów o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy, jak również Wnioskodawca podejmie decyzję o ich amortyzowaniu, to Wnioskodawca będzie mógł uznać je za środki trwałe i wprowadzić je do ewidencji środków trwałych prowadzonej w ramach tego źródła przychodów.

Wartość początkową ww. lokali należy ustalić według ich wartości rynkowej z dnia zawarcia umowy darowizny, chyba że umowa darowizny będzie określała ją w niższej wartości.

W odniesieniu do powołanych interpretacji indywidualnych należy stwierdzić, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Administracji Skarbowej w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.