INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 28.02.2012 r. (data wpływu 01.03.2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktury VAT dokumentującej otrzymanie jednorazowego wynagrodzenia wypłaconego z tytułu powstrzymania się od dalszego wykonywania na rzecz kontrahenta usługi polegającej na wydzierżawianiu linii produkcyjnej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 01.03.2012 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktury VAT dokumentującej otrzymanie jednorazowego wynagrodzenia wypłaconego z tytułu powstrzymania się od dalszego wykonywania na rzecz kontrahenta usługi polegającej na wydzierżawianiu linii produkcyjnej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka z o.o. jest spółką produkcyjną, której przedmiotem działalności jest produkcja sprzętu elektronicznego, w tym dekoderów służących do odbioru telewizji satelitarnej oraz innych urządzeń elektronicznych (dalej jako: „T”, „,Spółka”, „Wnioskodawca”. 1 grudnia 2007 roku T zawarło umowę ze spółką „C” dotyczącą dzierżawy linii technologicznej (dalej jako: „Umowa”).

Na podstawie Umowy C. oddał T. przedmiot dzierżawy do używania i pobierania pożytków, a T. zobowiązało się do zapłaty czynszu dzierżawnego na podstawie faktur VAT wystawianych w miesięcznych okresach rozliczeniowych. Na linię technologiczną, będącą zespołem urządzeń wraz z oprogramowaniem, składały się następujące przedmioty: maszyny typu P P, kompresor, drukarka, transportery, fala lutująca, jak również piec rozpływowy (dalej jako: „Piec”). Umowa została zawarta na okres 7 lat. Przedmiot dzierżawy został wprowadzony do ewidencji środków trwałych T. i podlegał w Spółce amortyzacji zgodnie z przepisami ustawy o rachunkowości z 29 kwietnia 1994 roku (t. j. Dz. U. 2009, Nr 152, poz. 1223 ze zm.) oraz zgodnie z Międzynarodowymi Standarami Sprawozdawczości Finansowej (dalej jako: „amortyzacja finansowa”) przez okres trwania Umowy. Odpisy amortyzacyjne nie były przez T. rozpoznawane jako koszty podatkowe. Kosztem uzyskania przychodów Spółki były uiszczane zgodnie z Umową miesięczne raty czynszu za dzierżawę w wartościach netto (bez VAT). Umowa dla celów bilansowych była traktowana przez Strony umowy jako umowa leasingu finansowego, natomiast dla celów podatkowych jako umowa leasingu operacyjnego. W szczególności Umowa spełnia warunki określone w art. 17b ust. 1 ustawy z 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. 2011, Nr 74, Poz. 397 ze zm., dalej jako: „CITU”), zgodnie z którymi umową leasingu operacyjnego jest umowa:

1. zawarta na czas oznaczony, stanowiący co najmniej 40% normatywnego okresu amortyzacji, w przypadku gdy jej przedmiotem są podlegające odpisom amortyzacyjnym rzeczy ruchome lub wartości niematerialne i prawne, albo zawarta na okres co najmniej 10 lat, w przypadku gdy jej przedmiotem są podlegające odpisom amortyzacyjnym nieruchomości;
2. korzystającym nie jest osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej;
3. suma ustalonych w niej opłat pomniejszona o należny VAT, odpowiada co najmniej wartości początkowej przedmiotu leasingu.
   
   

W trakcie trwania Umowy C. wniosła do spółki M. z o.o. (dalej jako: „M”) aport w postaci zorganizowanej część swojego przedsiębiorstwa, tworzącej oddział, w tym wierzytelności wynikające z Umowy. W sierpniu 2011 roku T. oraz M. zawarły porozumienie (dalej jako: „Porozumienie”), przedmiotem którego było dostosowanie zasad rozliczenia stron do zmian wynikających z Aneksu nr 1 do Umowy, podpisanego również w sierpniu 2011 roku (dalej jako: „Aneks”). W szczególności na mocy Aneksu strony dokonały modyfikacji Umowy i w miejsce Pieca wprowadziły nowe urządzenie (dalej jako: „Nowy Piec”). Przyczyną wprowadzonej zmiany było zużycie dotychczasowego Pieca w stopniu uniemożliwiającym jego dalszą eksploatację. W szczególności do zmiany Umowy doszło z inicjatywy T, celem zapewnienia nieprzerwanego i bezawaryjnego działania całej linii technologicznej, co z kolei stanowi warunek konieczny zachowania ciągłości produkcji i w konsekwencji terminowej realizacji zamówień przez T. Pomimo opisanej powyżej modyfikacji Umowy strony nie wydłużyły jej pierwotnego okresu obowiązywania. Jednocześnie Spółka zwróciła do M Piec nie później niż w dacie otrzymania do użytkowania Nowego Pieca.

Na mocy Aneksu strony dostosowały również wysokość rat czynszu dzierżawnego należnego M do zmian wynikających z modyfikacji Umowy. W szczególności ustalona w Aneksie wysokość i ilość rat czynszu dzierżawnego za Nowy Piec została ustalona z uwzględnieniem wartości Nowego Pieca oraz okresu, jaki pozostał do zakończenia wykonywania Umowy. W konsekwencji raty czynszu dzierżawnego w zmienionej wysokości zostały skalkulowane poprzez odniesienie wartości Nowego Pieca do ilości miesięcy pozostających do zakończenia wykonywania Umowy.

Strony w Aneksie ustaliły, że płatność rat czynszu dzierżawnego za Nowy Piec będzie dokonywana zgodnie z Umową w miesięcznych okresach rozliczeniowych i w wysokości wynikającej z Aneksu, z wyłączeniem jednakże pierwszej raty, w stosunku do której strony ustaliły wydłużony okres rozliczeniowy od 19 sierpnia 2011 roku do 30 września 2011 roku. Ponadto strony podkreśliły, że powyższy wydłużony okres rozliczeniowy został uwzględniony w kalkulacji wynagrodzenia należnego M za wszystkie okresy rozliczeniowe pozostałe do zakończenia Umowy. Z kolei w Porozumieniu strony Umowy wskazały, że wysokość czynszu dzierżawnego z tytułu korzystania przez T z Pieca do 18 sierpnia 2011 roku została skalkulowana w proporcji, w jakiej pozostają dni w których urządzenie to było wykorzystywane do całkowitej liczby dni w sierpniu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Spółce przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktury VAT wystawionej przez M. i dokumentującej wykonanie usługi polegającej na zobowiązaniu się przez M. do powstrzymania się od dokonania czynności dalszego wydzierżawiania linii produkcyjnej w pierwotnym kształcie ...

Zdaniem Wnioskodawcy, przysługuje mu prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktury VAT wystawionej przez M i dokumentującej wykonanie usługi polegającej na zobowiązaniu się przez M do powstrzymania się od dokonania czynności dalszego wydzierżawiania linii produkcyjnej w pierwotnym kształcie.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. 2011, Nr 177, poz. 1054 ze zm., dalej również jako: „VATU”) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na podstawie Umowy C. oddala na rzecz T linię technologiczną do używania i pobierania pożytków w zamian za określony w Umowie czynsz dzierżawny płatny w miesięcznych okresach rozliczeniowych na podstawie faktur VAT wystawianych przez C (a następnie M). W skład przedmiotowej linii technologicznej wchodzi również Piec.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 2 VATU przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione. Z kolei w myśl art. 7 ust. 9 VATU przez umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub inne umowy o podobnym charakterze, o których mowa w ust. 1 pkt 2 VATU, rozumie się w szczególności umowy w wyniku których, zgodnie z przepisami o podatku dochodowym, odpisów amortyzacyjnych dokonuje korzystający.

Zgodnie z art. 17a pkt 1 ustawy z 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych CITU umową leasingu jest umowa nazwana w kodeksie cywilnym, a także każda inna umowa, na mocy której jedna ze stron, zwana dalej „finansującym”, oddaje do odpłatnego używania albo używania i pobierania pożytków na warunkach określonych w ustawie drugiej stronie, zwanej dalej „korzystającym”, podlegające amortyzacji środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne, a także grunty.

Na podstawie Umowy T nie było obowiązane do dokonywania odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami CITU, bowiem to na C (a następnie na M) ciążył taki obowiązek. Umowa nie mieści się zatem w dyspozycji art. 7 ust. 9 VATU w związku z art. 17a pkt 1 CITU, lecz stanowi umowę, o której mówi art. 17b ust. 1 CITU. Wobec powyższego na podstawie Umowy nie doszło do dostawy towarów art. 7 ust. 1 pkt 2 VATU.

Stosownie do art. 8 ust. 1 pkt 2 VATU przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 pkt 1 VATU, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej łub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji. Z kolei w myśl z art. 29 ust. 1 VATU podstawą opodatkowania jest zasadniczo obrót tj. kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Wobec powyższego uzasadnione jest stwierdzenie, że C (a następnie M) świadczyło na rzecz T usługę polegającą na odpłatnym udostępnieniu przedmiotu dzierżawy do używania i pobierania pożytków i pobierało za tę usługę wynagrodzenie na podstawie faktur VAT wystawianych w miesięcznych okresach rozliczeniowych.

W trakcie trwania Umowy doszło, z inicjatywy T., do zakupu Nowego Pieca z uwagi na zużycie Pieca w stopniu uniemożliwiającym jego dalszą eksploatację i w celu zapewnienia Spółce nieprzerwanego i bezawaryjnego działania całej linii technologicznej. Z uwagi na powyższe C oraz M podpisały Porozumienie, przedmiotem którego było dostosowanie Zasad rozliczenia stron uzgodnionych w Umowie do zmian wynikających z Aneksu. Aneksem strony ustaliły nową wysokość czynszu dzierżawnego dostosowaną do przeprowadzonej modyfikacji Umowy. Ustalona w Aneksie wysokość i ilość rat czynszu dzierżawnego za Nowy Piec została ustalona z uwzględnieniem wartości Nowego Pieca oraz okresu, jaki pozostał do zakończenia wykonywania Umowy.

Ponadto, w konsekwencji dokonanej modyfikacji Umowy, strony w Porozumieniu uzgodniły dalsze zasady rozliczeń, tj. ustaliły wynagrodzenie należne M z tytułu powstrzymania się od dalszego wydzierżawienia na rzecz C linii technologicznej w części obejmującej Piec, który pomimo upływu tylko części okresu na jaki Umowa została pierwotnie zawarta, poprzez dużą awaryjność stracił walor przydatności dla procesu Produkcji w C. Kwota należnego Spółce wynagrodzenia została ustalona w wysokości odpowiadającej wartości pozostałych do spłacenia rat przypadających na część kapitałową czynszu dzierżawnego Pieca. Jednocześnie M, dla dobra dalszej współpracy z T, zrezygnowało z wszelkich roszczeń względem C z tytułu utraconych korzyści, tj. z odsetek od części kapitałowej rat czynszu dzierżawnego, które M uzyskałoby w przypadku dalszego korzystania przez T z linii technologicznej w pierwotnym kształcie.

Z powyższego wynika, że należna M. na podstawie Porozumienia kwota stanowi wynagrodzenie za świadczenie usług mieszczących się w dyspozycji art. 8 ust. 1 pkt 2 VATU, tj. wynagrodzenie należne za zobowiązanie się przez M do powstrzymania się od dokonania czynności polegającej na dalszym wydzierżawianiu linii produkcyjnej w pierwotnym kształcie i jako takie podlega podatkowi od towarów i usług. M. udokumentowało wykonaną usługę fakturą VAT.

Zgodnie z art. 86 VATU w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Z uwagi na fakt, że powstrzymywanie się przez M. od dokonania czynności polegającej na dalszym wydzierżawieniu linii produkcyjnej w pierwotnym kształcie stanowi świadczenie usług zgodnie z art. 8 ust. 1 pkt 2 VATU oraz mając na względzie, że T nabyło tę usługę w celu zapewnienia sobie nieprzerwanego i bezawaryjnego działania całej linii technologicznej należy uznać przedmiotową usługę za wykorzystywaną przez Wnioskodawcę do wykonywania czynności opodatkowanych. Wobec powyższego Spółce przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktury VAT wystawionej przez M. i dokumentującej wykonanie tej usługi.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.