INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia z dnia 07.07.2011 r. (data wpływu 18.07.2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie

• możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z budową i wdrożeniem systemu oprogramowania – jest prawidłowe,

• momentu poniesienia kosztów uzyskania przychodów – jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 18.07.2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z budową i wdrożeniem systemu oprogramowania, momentu poniesienia kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione zdarzenie przyszłe:

Zakład Ubezpieczeń. (dalej jako „ZAKŁAD ” lub „Spółka”) należy do Podatkowej Grupy Kapitałowej ZAKŁAD (dalej jako „PGK”), która jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych. PGK została utworzona na okres trzech lat podatkowych (2009-2011) i od początku jej istnienia w jej skład wchodzą Zakład Ubezpieczeń oraz ZAKŁAD. Spółka jest podmiotem działającym w oparciu o przepisy ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o działalności ubezpieczeniowej (Dz. U. z 2010 r., nr 11, poz. 66), prowadzącym działalność ubezpieczeniową w zakresie ubezpieczeń na życie.

W celu usprawnienia swojej działalności, w 2004 r. Spółka podjęła decyzję o wdrożeniu systemu oprogramowania G. (dalej: „G.”, „System”), który miał być wykorzystywany do obsługi najważniejszych produktów ubezpieczeniowych Spółki - produktów grupowych oraz ich indywidualnej kontynuacji. Produkty te generują znaczną część przychodów podatkowych Spółki/PGK. Wdrożenie Systemu miało pozwolić Spółce na:

• utrzymanie wiodącej pozycji na polskim rynku poprzez zapewnienie wyższych standardów jakości obsługi oraz możliwości szybszego reagowania na zmiany rynkowe (np. w wyniku sprawnego modyfikowania i tworzenia oferty produktowej);

• zdobycie wiodącej pozycji na wybranych rynkach Europy Centralnej i Wschodniej dzięki możliwości szybkiego uruchomienia systemu dla użytkowników zagranicznych poprzez dostęp do Systemu działającego w Polsce przez Internet oraz ułatwieniu w tworzeniu i dostosowywaniu produktów do potrzeb danego rynku;

• ograniczenie kosztów operacyjnych w wyniku:
  • wdrożenia efektywnych kosztowo modeli obsługi produktów poprzez automatyzację i eliminację szeregu danych czynności manualnych (np. uzgodnień danych), ujednolicenie szeregu procesów biznesowych dla różnych produktów, co umożliwia optymalizację wykorzystania zasobów w obszarze sprzedaży i obsługi świadczeń, wykorzystanie systemu do realizacji niektórych procesów obsługowych przez kanały elektroniczne (takich jak telefon, czy Internet) lub do wdrożenia samoobsługi określonych grup klientów,
  • ograniczenia kosztów infrastruktury informatycznej poprzez umożliwienie rezygnacji z szeregu innych wykorzystywanych systemów;

• dostosowanie oferty produktowej do potrzeb i możliwości klientów poprzez sprawne tworzenie i wdrażanie nowych produktów;

• podniesienie jakości i ujednolicenie poziomu obsługi klientów poprzez:
  • sprzedaż i obsługę wielokanałową (np. telefon, Internet),
  • budowę i oferowanie nowych produktów dopasowanych do potrzeb klienta,
  • utworzenie centralnej bazy danych klientów Grupy ZAKŁAD.
  
  
  

Spółka zakładała również, że w kolejnych krokach wdrażania Systemu jego zakres zostanie rozszerzony na inne produkty ubezpieczeniowe oferowane przez ZAKŁAD. G. miał wspomagać bowiem działalność operacyjną (obsługę produktów) od momentu zawarcia umowy ubezpieczenia po likwidację szkód. Dodatkowo miał pełnić rolę rachunkowej księgi pomocniczej.

W tym kontekście, w grudniu 2004 r. Spółka przystąpiła do umowy ramowej zawartej z konsorcjum firm, która to umowa określała główne zasady współpracy z dostawcami. Następnie Spółka zawarła z tymi dostawcami umowy szczegółowe na wdrożenie oraz przystosowanie G. do indywidualnych wymagań ZAKŁAD w oparciu o bazowe oprogramowanie i opracowane specjalnie na zlecenie Spółki dodatkowe komponenty oprogramowania (np. dotyczące systemu raportowania, zarządzania wydrukami i przetwarzaniem wsadowym). W 2005 r. formalnie rozpoczęty został projekt wdrożenia Systemu.

Z tytułu realizacji powyższych umów, Spółka ponosiła na rzecz podmiotów wdrażających System różnego rodzaju opłaty m.in. wynagrodzenia z tytułu usług wdrożeniowych, usług doradczych, tłumaczeń, użytkowania środowiska rozwojowego czy też z tytułu zwrotu wydatków bieżących (przeloty, hotele, wynajem mieszkań, itp.).

W 2008 r. w związku z istotnymi problemami związanymi z pilotażowym wdrożeniem G. oraz brakiem gwarancji osiągnięcia założonych celów projektu w aktualnej formie, decyzją Zarządu ZAKŁAD , zgodną z rekomendacją audytora, zawieszono realizację prac wdrożeniowych. Spółka zaprzestała także dokonywania nakładów związanych z G. oraz rozpoczęła analizę, której celem było wypracowanie rekomendacji dotyczących dalszych działań związanych z wdrażaniem Systemu.

Jednocześnie, z uwagi na opóźnienia względem harmonogramu oraz zmiany otoczenia biznesowego zweryfikowano pierwotny zakres prac oraz poproszono wykonawców o złożenie ofert na dokończenie projektu. Główny wykonawca nie złożył oferty.

Ostatecznie, w wyniku przeprowadzonych analiz stwierdzono, iż:

• w trakcie realizacji projektu nastąpiły zmiany organizacyjne i produktowe, jak również zmiany w strategii oraz w koncepcji architektury IT Spółki wynikające z unifikacji procesów biznesowych w Grupie ZAKŁAD, które spowodowały ograniczenia zakresu wdrożenia Systemu m.in. likwidacji świadczeń, front-endu (wsparcia sprzedaży i obsługi klientów) oraz naliczania prowizji, a tym samym spowodowały nieopłacalność wdrożenia Systemu w pierwotnym zakresie i jego nieadekwatność do zmienionych celów biznesowych Spółki;

• dokończenie projektu w oparciu o system G. byłoby istotnie droższe od opcji alternatywnych np. rozwijanie innych systemów posiadanych przez Spółkę i jednocześnie prawdopodobieństwo sukcesu tej opcji byłoby niskie ponieważ dotychczasowy główny wykonawca nie złożył oferty na dokończenie projektu (na dzień zakończenia przedmiotowej analizy - wcześniejsze szacunki przedstawione przez głównego wykonawcę, a także wykonana analiza potwierdziły, że ten wariant jest niekorzystny ekonomicznie);

• przekroczenie budżetu oraz harmonogramu projektu zmusiło Spółkę do rozwijania równolegle obecnie posiadanego systemu;

• biorąc pod uwagę zmienione cele biznesowe Spółki, korzystniejszym ekonomicznie rozwiązaniem jest dalszy rozwój i rozbudowa obecnie wykorzystywanych systemów przez Spółkę.
  
  

Mając powyższe na uwadze, w związku z faktem, że G. jest specjalistycznym systemem oprogramowania o specyficznych rozwiązaniach zaprojektowanych dla Spółki i nie istnieje możliwość jego odsprzedaży innemu podmiotowi, Zarząd ZAKŁAD planuje podjąć uchwałę o zaniechaniu dalszego wdrażania Systemu oraz spisaniu poniesionych wydatków w koszty księgowe.

W wyniku zawieszenia prac, prace związane z wdrażaniem G. nie zostały dokończone, w związku z czym System nie jest wykorzystywany przez Spółkę w prowadzonej działalności gospodarczej. W konsekwencji, Spółka nie ujawniła G. w ewidencji wartości niematerialnych i prawnych oraz nie dokonywała dla celów podatkowych odpisów amortyzacyjnych od przedmiotowego Systemu, jak również nie zaliczyła żadnych z wymienionych wyżej wydatków bezpośrednio w koszty uzyskania przychodów.

Spółka nie dokonała również fizycznej likwidacji niniejszego Systemu.

Przedmiotowe wydatki nie są drugostronnie ujęte jako rezerwy albo bierne rozliczenia międzyokresowe kosztów.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy z chwilą podjęcia ostatecznej decyzji o zaniechaniu wdrażania systemu oprogramowania G. (w dacie przyjęcia uchwały przez Zarząd ZAKŁAD ) i spisania poniesionych wydatków w koszty księgowe, PGK będzie uprawniona do zaliczenia kosztów związanych z jego wdrażaniem do kosztów uzyskania przychodów...

Zdaniem Wnioskodawcy, PGK z chwilą podjęcia ostatecznej decyzji o zaniechaniu wdrażania systemu oprogramowania G. (w dacie przyjęcia uchwały przez Zarząd ZAKŁAD ) i spisania poniesionych wydatków w koszty księgowe, PGK będzie uprawniona do zaliczenia kosztów związanych z jego wdrażaniem do kosztów uzyskania przychodów.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm., dalej jako „Ustawa o CIT”) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT. Oznacza to, że zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów może nastąpić jeżeli poniesione wydatki:

• pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z przychodami podatkowymi,

• nie są wyłączone z kosztów uzyskania przychodów.
  
  

Ponadto, wydatek, na moment jego poniesienia, powinien być ekonomicznie uzasadniony i racjonalny, co można wywnioskować ze sformułowania „w celu uzyskania przychodów”. Definiując pojęcie racjonalności, NSA w wyroku z dnia 17 lipca 2003 r. (sygn. SA/Bd 1818/01) wskazał, że „podatnik winien wykazać celowość poniesienia wydatku, a także, a może przede wszystkim również to, że wydatek ten został poniesiony racjonalnie, tzn. że podatnik w zamian tego wydatku rzeczywiście uzyskał określone dobro i to, że mogły one, racjonalnie rzecz ujmując, co najmniej hipotetycznie przynieść przychód”.

PGK stoi na stanowisku, że wydatki związane z wdrażaniem Systemu ponoszone były w celu uzyskania przychodów oraz zachowania ich źródeł. Niewątpliwie bowiem System służący do obsługi najważniejszych produktów ubezpieczeniowych, wspierający istotne procesy w Spółce służy usprawnieniu jej działalności i w konsekwencji, osiąganiu przez nią przychodów, w tym podatkowych. Za tym, że wydatki Spółki związane z wdrażaniem G. były ponoszone racjonalnie świadczy, przede wszystkim, fakt, iż celem wdrożenia Systemu było utrzymanie wiodącej pozycji na polskim rynku, zdobycie wiodącej pozycji na wybranych rynkach Europy Centralnej i Wschodniej, dostosowanie oferty produktowej do potrzeb i możliwości klientów, podniesienie jakości i ujednolicenie poziomu obsługi klientów, czy też ograniczenie kosztów operacyjnych, a zatem były to wydatki wspomagające działalność operacyjną Spółki (obsługę produktów), warunkujące funkcjonowanie, lepsze wykorzystanie zasobów, itp. Zatem, przedmiotowe wydatki były racjonalne i uzasadnione biorąc pod uwagę cele biznesowe Spółki.

Analogiczny pogląd został również wyrażony przez WSA w Warszawie w wyroku z dnia 2 grudnia 2010 r. (sygn. III SA/Wa 2609/10), który wskazał, że „co do zasady, wydatki na systemy informatyczne, jako warunkujące możliwość funkcjonowania Skarżącej, nie mogą być uznane za niemające związku z przychodem. Trudno też takim wydatkom odmówić racjonalności. Z doświadczenia życiowego wiadomo, że każde usprawnienie działalności firmy przynosi wymierne korzyści, a w przypadku firm ubezpieczeniowych wdrożenie odpowiednich systemów informatycznych stanowi takowe usprawnienie”.

PGK zwraca uwagę, że decyzja o zaniechaniu wdrażania Systemu podjęta została z powodu przyczyn, które nie występowały w momencie ponoszenia przedmiotowych wydatków, tj. jak wskazano w przedstawionym stanie faktycznym, między innymi w wyniku zmian organizacyjnych i produktowych, jak również strategii oraz koncepcji architektury IT Spółki, znacznego wydłużenia harmonogramu pracy i pojawienia się w międzyczasie tańszych możliwości usprawnienia działalności Spółki, które spowodowały nieopłacalność wdrożenia Systemu w pierwotnym zakresie i jego nieadekwatność do zmienionych celów biznesowych Spółki.

Ponadto, zdaniem PGK, przedmiotowe wydatki nie są wymienione wśród kategorii wydatków niebędących kosztami uzyskania przychodów. W szczególności należy wskazać, iż zastosowania nie będzie miał art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy o CIT, zgodnie z którym z kategorii kosztów uzyskania przychodów wykluczone zostały wydatki na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie wartości niematerialnych i prawnych, gdyż takie wydatki pomniejszone o dokonane odpisy amortyzacyjne uznaje się za koszty uzyskania przychodów w momencie odpłatnego zbycia wartości niematerialnych i prawnych. PGK zwraca uwagę, że w rozważanym stanie faktycznym, w związku z zaniechaniem wdrażania Systemu nie dojdzie do powstania wartości niematerialnej i prawnej podlegającej zgodnie z przepisami ustawy o CIT amortyzacji. Skoro wartość niematerialna i prawna w ogóle nie powstanie, to niniejszy przepis nie może mieć zastosowania.

Ponadto, zdaniem PGK, intencją art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy o CIT jest wyłączenie poszczególnych wydatków bezpośrednio z kosztów uzyskania przychodów w związku z faktem, że podatnik po wytworzeniu wartości niematerialnej i prawnej będzie uprawniony do zaliczenia tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów poprzez odpisy amortyzacyjne. A zatem wyłączenie przedmiotowych wydatków z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 1 lit b) nie znajdzie zastosowania w opisywanej sytuacji.

Mając na uwadze powyższe, w ocenie PGK, spełnione są wszystkie warunki pozwalające na zaliczenie przedmiotowych wydatków związanych z wdrażaniem Systemu do kosztów uzyskania przychodów.

W celu ustalenia właściwego momentu zaliczenia przedmiotowych kosztów do kosztów uzyskania przychodów, należy prawidłowo określić ich związek z przychodami podatkowymi. Ustawa o CIT przewiduje dwie kategorie kosztów:

• koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami podatkowymi,

• koszty uzyskania przychodów inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami podatkowymi.
  
  

Do pierwszej kategorii zaliczane są koszty, których poniesienie bezpośrednio wpłynęło na uzyskanie konkretnego przychodu, zaś druga kategoria obejmuje koszty dotyczące całokształtu działalności podatnika, które pomimo faktu, że są niewątpliwe związane z osiągniętymi przychodami, to nie pozostają w uchwytnym związku z konkretnym przychodem.

W ocenie PGK przedstawione we wniosku wydatki związane z wdrażaniem G. nie mogą zostać przypisane do konkretnych przychodów, a zatem będą one stanowić koszty uzyskania przychodów inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami. Analogiczne stanowisko zajął Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 19 kwietnia 2011 r. (sygn. IPPB5/423-75/11-2/AM), w której stwierdził, że „(...) niemożliwe jest przypisanie wydatków związanych z rozbudową systemów informatycznych, w przypadku jej zaniechania, do konkretnych przychodów. A zatem wydatki te będą stanowiły koszty uzyskania przychodów inne niż bezpośrednio związane z przychodami”.

Zgodnie z art. 15 ust. 4d ustawy o CIT, koszty uzyskania przychodów inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią one koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do okresu, którego dotyczą Zgodnie z art. 15 ust. 4e ustawy o CIT, za dzień poniesienia przychodów, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych, z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

W ocenie PGK, w przedstawionym stanie faktycznym, właściwym momentem dla zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów poniesionych przez Spółkę wydatków związanych z wdrożeniem G., w przypadku gdy prace nad wdrożeniem zostały zaniechane, jest moment podjęcia przez Zarząd ZAKŁAD uchwały o zaniechaniu dalszych prac nad wdrażaniem Systemu w Spółce i spisaniu poniesionych wydatków w koszty księgowe. Dopiero w tym momencie Spółka jest w stanie określić właściwy charakter poniesionych nakładów, gdyż w momencie poniesienia przedmiotowych wydatków nie istniały przesłanki będące podstawą podjęcia decyzji o zaniechaniu wdrażania Systemu. Również w tym momencie PGK rozpozna przedmiotowe koszty jako koszty dla celów księgowych.

Jednocześnie, PGK podkreśla, iż przedmiotowe wydatki nie są drugostronnie ujęte jako rezerwy albo bierne rozliczenia międzyokresowe kosztów.

PGK zaznacza, iż powyższe stanowisko było wielokrotnie potwierdzane przez organy podatkowe i sądy administracyjne. Przykładowo, pogląd taki został zaprezentowany przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 27 października 2010 r., sygn. lPPB3/423-500/10-2/JG, gdzie stwierdzono że „wydatki na nakłady dotyczące wytwarzanych wartości niematerialnych i prawnych, należy potraktować podobnie jak wydatki na zaniechane inwestycje w środki trwałe udokumentowane na podstawie dokumentów, potwierdzających nakłady rzeczowe, osobowe, przenoszące określone prawa majątkowe itp. a także takich, które zawierają analizy, ekspertyzy, opinie itd., czyli mających formę niematerialną. (...) wszelkie nakłady związane z uruchomieniem systemu informatycznego (licencje, usługi wdrożeniowe itp.), który jest oprogramowaniem o specyficznych rozwiązaniach i w związku z tym nie ma możliwości odsprzedania go innemu podmiotowi, będą mogły stanowić koszty uzyskania przychodu w dacie podjęcia decyzji przez uprawnione w Spółce osoby (zarząd) i sporządzeniu odpowiedniej dokumentacji, znajdującej swoje odzwierciedlenie w ewidencji rachunkowej” (por. interpretacja indywidualna z dnia 7 kwietnia 2011 r., sygn. IPPB3/423-406/S/07-5/11/JB, interpretacja indywidualna z dnia 19 kwietnia 2011 r., sygn. IPPB5/423-75/11-2/AM, wyrok WSA w Warszawie z dnia 2 grudnia 2010 r., sygn. akt III SA/Wa 2609/10).

Reasumując, PGK stoi na stanowisku, iż podejmując ostateczną decyzję o zaniechaniu wdrażania Systemu, który po ukończeniu stanowiłby wartość niematerialną i prawną, ma prawo do zaliczenia wydatków związanych z wdrażaniem G. do kosztów uzyskania przychodów w momencie podjęcia odpowiedniej uchwały przez Zarząd ZAKŁAD i spisaniu poniesionych wydatków w koszty księgowe.

Ponadto, PGK wskazuje, że ze względów dowodowych ZAKŁAD nie dokonała fizycznej likwidacji wdrażanych elementów Systemu (niewykorzystywanych przez Spółkę), gdyż taka likwidacja pozbawiłaby podatnika możliwości udowodnienia rzeczywistego poniesienia przedmiotowych kosztów w celu uzyskania przychodów. Na potwierdzenie tego stanowiska PGK wskazuje na indywidualną interpretację z dnia 27 października 2010 r., sygn. IPPB3/423-500/10-2/JG, w której Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie wskazał, że „w odniesieniu do nakładów, których efekty mają formę intelektualną i niematerialną nie jest racjonalna ich fizyczna likwidacja, również ze względów dowodowych, bowiem zniszczenie nośników tych wartości pozbawiłoby podatnika możliwości udowodnienia rzeczywistego poniesienia kosztu w celu osiągnięcia przychodów. W takim przypadku wystarczające do uznania kosztów zaniechanej inwestycji jest podjęcie decyzji o zaniechaniu inwestycji i sporządzenie odpowiedniego protokołu likwidacyjnego, dokumentującego skutki decyzji o zaniechaniu inwestycji. Warunkiem uznania tych wydatków za koszty podatkowe jest, aby efekt nadkładów poniesionych na zaniechaną inwestycję nie był wykorzystywany w przyszłości”.

W związku z powyższym PGK wnosi o potwierdzenie prawidłowości stanowiska przedstawionego na wstępie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się w zakresie:

• możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z budową i wdrożeniem systemu oprogramowania za prawidłowe,

• momentu poniesienia kosztów uzyskania przychodów za prawidłowe.
  
  

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.