2015.08.21 - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP2/4512-629/15-3/MAO
z 21 sierpnia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy - przedstawione we wniosku przesłanym do Naczelnika Urzędu Skarbowego Warszawa-Praga (data wpływu 24 czerwca 2015 r.) i przekazanym zgodnie z właściwością miejscową do tut. Biura (data wpływu 3 lipca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT usług polegających na udziale aktora w produkcjach reklamowych (Pyt. 2) - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 lipca 2015 r. wpłynął do tut. Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT usług polegających na udziale aktora w produkcjach reklamowych.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca zwany dalej „Wnioskodawcą” lub „aktorem” jest zawodowym aktorem. Wnioskodawca realizuje swoją twórczą działalność artystyczną w ramach jednoosobowej działalności gospodarczej, prowadzonej na podstawie wpisu do ewidencji działalności gospodarczej dokonanej w dniu 7 lipca 2014 r. Wnioskodawca jest zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Podstawowym rodzajem działalności Wnioskodawcy wg PKD 2007, zgodnie z zaświadczeniem o numerze identyfikacyjnym REGON jest: Artystyczna i literacka działalność twórcza (90.03.Z). Usługi te zgodnie z obowiązującą obecnie klasyfikacją statystyczną PKWiU z 2008 r., przynależą do grupy 90 „Usługi kulturalne i rozrywkowe”, gdzie pod pozycją 90.03 mieszczą się „Usługi w zakresie literackiej i artystycznej działalności twórczej”. Przedmiotem niniejszego wniosku jest potwierdzenie prawidłowości zastosowania zwolnienia z podatku VAT bądź stawki podatku VAT w wysokości 8% lub 23% w odniesieniu do świadczonych przez Wnioskodawcę usług.

Priorytetem Wnioskodawcy, jeżeli chodzi o opodatkowanie VAT usług świadczonych w ramach jednoosobowej działalności gospodarczej, jest zachowanie reguły ostrożności i fakturowanie zleceniodawców ze stawką zwolnioną wyłącznie tych usług, co do których nie ma wątpliwości interpretacyjnych odnośnie prawa do jej zastosowania. Wskutek czego jak dotąd przeważająca większość świadczonych przez Wnioskodawcę usług opodatkowana była stawką obniżoną, tj. obecnie w wysokości 8%. Niemniej jednak w ostatnim czasie wielu kontrahentów powołując się na przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz ich wykładnię przedstawioną w niniejszym wniosku, domaga się otrzymywania od Wnioskodawcy faktur wystawianych ze stawką zwolnioną. Celem uniknięcia ryzyka podatkowego związanego z zastosowaniem nieprawidłowej stawki VAT na świadczone usługi Wnioskodawca postanowił potwierdzić odmienny od dotychczas stosowanego sposób interpretacji opodatkowania VAT świadczonych przez siebie usług przy wykorzystaniu możliwości jakie daje art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa.

Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej świadczy m.in. usługi związane z osobistym udziałem aktora w filmach, serialach telewizyjnych oraz reklamach.

Na podstawie umowy zawartej z danym zleceniodawcą/zamawiającym/producentem Wnioskodawca w zamian za wynagrodzenie (honorarium) zobowiązuje się do artystycznego wykonania zadań aktorskich (roli) oraz przenosi prawa do artystycznego wykonania (tj. prawa pokrewne w rozumieniu art. 85 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych z dnia 4 lutego 1994 r. (tekst jednolity z dnia 17 maja 2006 r. Dz. U. Nr 90, poz. 631, zwane dalej „prawami pokrewnymi”) w zakresie (tj. na polach eksploatacji, na terytorium, na wskazany okres) przedstawionym w umowie. Przez artystyczne wykonanie roli rozumie się wykonanie przez aktora roli na podstawie scenariusza oraz wszelkie dokonania artystyczne aktora, w jakikolwiek sposób związane z powstaniem, realizacją lub eksploatacją roli (w tym także promocją filmu, serialu lub reklamy), jak również przeniesienie na producenta praw do korzystania i rozporządzania artystycznym wykonaniem (praw pokrewnych) na polach eksploatacji określonych w umowie.

Wnioskodawca, jako twórca i artysta-wykonawca świadczący usługi w ramach jednoosobowej działalności gospodarczej, zawiera umowy bezpośrednio z producentami i zleceniodawcami we własnym imieniu i wyłącznie w zakresie własnego udziału w określonych przedsięwzięciach. Po wykonaniu usługi wystawiane są faktury VAT zgodnie z obowiązującą stawką podatku od towarów i usług. Przeniesienie wszelkich praw autorskich oraz praw do artystycznego wykonania, o których mowa w złożonym wniosku, ma miejsce na podstawie ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (oznaczone we wniosku nr 2):

Czy właściwe jest zastosowanie stawki VAT zwolnionej do opodatkowania usług świadczonych przez Wnioskodawcę na rzecz produkcji reklamowych, polegającej na osobistym odtworzeniu powierzonej roli, biorąc pod uwagę status Wnioskodawcy jako twórcy i artysty-wykonawcy w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych oraz kwalifikację świadczonych usług zgodnie z PKWiU z 2008 r.?

Zdaniem Wnioskodawcy, usługi wykonywane przez Wnioskodawczynię, jako usługi kulturalne świadczone przez indywidualnego twórcę (aktora) przenoszące prawa autorskie lub prawa do artystycznego wykonania utworów (prawa pokrewne) za wynagrodzeniem na zleceniodawcę (producenta), będą korzystały ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b) ustawy o podatku od towarów i usług.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

Usługi kulturalne.

Z dniem 1 stycznia 2011 r. wprowadzono regulacje dotyczące stosowania zwolnienia z VAT dla „usług kulturalnych”. Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 33 b) ustawy o VAT, zwolnieniu z opodatkowania podlegają m.in. usługi kulturalne świadczone przez indywidualnych twórców i artystów wykonawców, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzane w formie honorariów, w tym za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania utworów. Wykonywanie przez te podmioty usług kulturalnych daje zatem możliwość zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Ustawa o VAT nie zawiera definicji legalnej pojęcia „usługi kulturalne”. Wnioskodawcy nie są też znane akty prawne inne niż ustawa o VAT, zawierające definicję pojęcia „usługi kulturalne”, która mogłaby być przyjęta również dla celów stosowania omawianego zwolnienia z VAT. Mimo, że klasyfikacja statystyczna znajduje zastosowanie tam, gdzie ustawa o VAT bądź rozporządzenie do niej powołuje symbole statystyczne, niemniej jednak w przedmiotowej sprawie obecnie obowiązująca PKWiU z 2008 r. może posłużyć jako jedna ze wskazówek interpretacyjnych, gdyż żaden z przepisów ustawy nie zabrania posługiwania się w procesie wykładni przepisów ustawy przepisami statystycznymi.

Usługi świadczone przez Wnioskodawczynię, ze względu na swój metodyczny charakter jak i fakt, że dla celów statystycznych klasyfikowane są wg PKWiU z 2008 r. w dziale 90 „Usługi kulturalne i rozrywkowe” (w podgrupie „Usługi w zakresie literackiej i artystycznej działalności twórczej” - 90.03), zawierają się w pojęciu „usługi kulturalne” wymienionym w art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy o VAT.

Indywidualny twórca i artysta wykonawca w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Twórcą w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych jest każda osoba prowadząca faktycznie działalność twórczą, czyli działalność, której efektem jest powstanie utworu zdefiniowanego w myśl art. 1 ust. 1 i 2 ww. ustawy.

Zgodnie ze wskazanym przepisem, przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór), a w szczególności przedmiotem prawa autorskiego są utwory:

wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe),
muzyczne i słowno-muzyczne;
sceniczne, sceniczno-muzyczne, choreograficzne i pantomimiczne - audiowizualne (w tym filmowe).

W ustawie o prawie autorskim i prawach pokrewnych użyto słowa „w szczególności”, co oznacza, że nie jest to zbiór zamknięty. Zatem, aby określone dzieło mogło być przedmiotem prawa autorskiego musi posiadać następujące cechy:

mieć źródło w pracy człowieka (twórcy),
stanowić przejaw działalności twórczej (jakikolwiek uzewnętrzniony rezultat działalności człowieka o charakterze kreacyjnym),
posiadać indywidualny charakter (cecha indywidualności przejawia się w samym procesie twórczym i oznacza oryginalność, niepowtarzalność).

Tylko w razie spełnienia tych przesłanek przysługują twórcy zarówno autorskie prawa osobiste, jak i autorskie prawa majątkowe, w szczególności zaś wynagrodzenie za korzystanie z utworu.

Ponadto, zgodnie z art. 17 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, twórcy przysługuje wyłączne prawo do korzystania z utworu i rozporządzania nim na wszystkich polach eksploatacji oraz do wynagrodzenia za korzystanie z utworu. Powyższe przepisy chronią prawa Wnioskodawcy jako twórcy utworów powstałych w wykonaniu umów, wyżej wskazanego rodzaju.

Zgodnie z art. 85 ust. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych ochronie podlega każde artystyczne wykonanie utworu niezależnie od jego wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia. Artystycznym wykonaniem w rozumieniu wyżej powołanego ust. 1 są zgodnie z ust. 2 art. 85 w szczególności: działania aktorów, recytatorów, dyrygentów, instrumentalistów, wokalistów, tancerzy i mimów oraz innych osób w sposób twórczy przyczyniających się do powstania wykonania.

W ujęciu art. 86 ust. 1 powołanej wyżej ustawy prawo artysty wykonawcy obejmuje wyłączne prawo do ochrony dóbr osobistych dotyczących artystycznego wykonania (dalej następuje przykładowe wyliczenie trzech uprawnień osobistych) oraz do korzystania z artystycznego wykonania i rozporządzania prawami do niego na wymienionych wyczerpująco w tym przepisie polach eksploatacji:

w zakresie utrwalania i zwielokrotniania - wytwarzania określoną techniką egzemplarzy artystycznego wykonania, w tym zapisu magnetycznego oraz techniką cyfrową,
w zakresie obrotu egzemplarzami, na których artystyczne wykonanie utrwalono - wprowadzania do obrotu, użyczania lub najmu egzemplarzy,
w zakresie rozpowszechniania artystycznego wykonania w sposób inny niż określony w lit. b) - nadawania, reemitowania oraz odtwarzania, chyba że są one dokonywane za pomocą wprowadzonego do obrotu egzemplarza, a także publicznego udostępniania utrwalenia artystycznego wykonania w taki sposób, aby każdy mógł mieć do niego dostęp w miejscu i w czasie przez siebie wybranym. Ust. 2 art. 86 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych przyznaje zaś artyście wykonawcy prawo do wynagrodzenia za korzystanie z artystycznego wykonania lub za rozporządzanie prawami do takiego wykonania określone w umowie albo przyznane w przepisach ustawy.

Powyższe przepisy chronią prawa Wnioskodawcy jako artysty wykonawcy wykonującej utwory. Zdaniem Wnioskodawcy, przedstawione w niniejszym wniosku usługi, stanowią przejaw indywidualnej działalności twórczej i dodatkowo wiążą się z otrzymaniem wynagrodzenia z tytułu przeniesienia praw autorskich majątkowych oraz praw do artystycznego wykonania utworów w zakresie wskazanym w umowie (tj. na polach eksploatacji, na terytorium, na wskazany okres), co decyduje o tym, że można je zaliczyć do usług twórców i artystów wykonawców w rozumieniu przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b) ustawy o VAT.

Wyłączenie z zakresu zwolnienia:

Art. 43 ust. 19 ustawy o VAT przewiduje szereg wyłączeń z zakresu zwolnienia określonego w art. 43 ust. 1 pkt 33.

W kontekście usług opisanych we wniosku, należy odnieść się przede wszystkim do następujących wyłączeń:

usługi związane z filmami i nagraniami na wszelkich nośnikach (art. 43 ust. 19 pkt 1),
usługi związane z produkcją filmów i nagrań na wszelkich nośnikach (art. 43 ust. 19 pkt 4),
usługi radia i telewizji (art. 43 ust. 19 pkt 7).

Zdaniem Wnioskodawcy, żadne z wymienionych powyżej wyłączeń nie ma zastosowania do świadczonych przez niego usług, gdyż dotyczą one usług, których przedmiotem są gotowe (nagrane) nośniki takie jak płyty CD czy DVD. Przykładowo przepis ten wyłącza z zakresu zwolnienia usługi wypożyczalni filmów i innych nagrań na nośnikach. Jak również przedmiotem wyłączenia są usługi związane z produkcją nośników (płyty DVD, CD, inne nośniki), obejmujące czynności związane z procesem technologicznym wytwarzania nagranych nośników.

Przepisu tego nie należy natomiast interpretować jako wyłączenia możliwości stosowania zwolnienia z opodatkowania dla jakichkolwiek usług związanych z produkcją filmów czy nagrań (np. usług aktorskich, reżyserskich czy operatorskich), jeżeli tylko film czy audycja telewizyjna są rejestrowane i utrwalane na nośniku, gdyż odnosi się on wyłącznie do podmiotów będących producentami, a nie osób współpracujących z producentami, świadczących jedynie usługi kulturalne oraz wnoszących swój twórczy i artystyczny wkład w powstanie dzieła (utworu) w rozumieniu wyżej powołanych przepisów ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Podobnie, wyłączenie dotyczące usług radia i telewizji ma, jak się wydaje, charakter podmiotowy i dotyczy nadawców radiowych i telewizyjnych. Wnioskodawczyni w związku z działalnością opisaną w niniejszym wniosku nie posiada oraz nie nabędzie takiego statusu.

Opierając się zatem na ocenie faktycznych czynności wykonywanych przez Wnioskodawczynię, ich charakterze oraz posiadanych cechach, wspierając się przy tym przynależnością do grupowania wg PKWiU z 2008 r., należy uznać, że usługi wykonywane przez Wnioskodawczynię, jako usługi kulturalne świadczone przez indywidualnego twórcę (aktora) oraz przenoszące prawa autorskie majątkowe lub prawa do artystycznego wykonania utworów (prawa pokrewne) za wynagrodzeniem na zleceniodawcę (producenta) będą korzystały ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie pytania nr 2 jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Na mocy art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Z treści art. 41 ust. 1 cyt. ustawy wynika, że stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy, przewidują dla niektórych towarów i usług stawki obniżone lub zwolnienie od podatku.

I tak na mocy art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b) ustawy, zwalnia się od podatku usługi kulturalne świadczone przez indywidualnych twórców i artystów wykonawców, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzane w formie honorariów, w tym za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania utworów.

Zatem warunkiem zastosowania tego zwolnienia jest spełnienie przesłanki o charakterze przedmiotowym, dotyczącej rodzaju świadczonych usług (kulturalnych), ale także przesłanki podmiotowej odnoszącej się do usługodawcy.

W skład grupy podmiotów uprawnionych do zwolnienia weszli indywidualni twórcy i artyści wykonawcy, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzani w formie honorariów, w tym za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania utworów.

Powołany przepis art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy stanowi implementację do polskiego porządku prawnego art. 132 ust. 1 lit. n) Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347), zgodnie z którym zwolnieniu od podatku przez państwa członkowskie podlega świadczenie niektórych usług kulturalnych, a także dostawa towarów ściśle z nimi związanych, przez podmioty prawa publicznego lub inne instytucje kulturalne uznane przez dane państwo członkowskie.

Ustawa o podatku od towarów i usług nie zawiera definicji usług kulturalnych, jednak należy uznać, że usługą taką będzie usługa związana z kulturą, a z uwagi na brak definicji kultury w prawie podatkowym odnieść się trzeba do znaczenia słownikowego, mając na uwadze charakter, jaki ma spełniać ta definicja w tym przypadku. Tym samym wskazać należy, że kultura oznacza „materialną i umysłową działalność społeczeństw oraz jej wytwory”, zaś usługa to „pomoc okazana komuś”, „działalność gospodarcza służąca do zaspokajania potrzeb ludzi”. Natomiast określenie „kulturalny” oznacza „odnoszący się do tworzenia i upowszechniania kultury lub stanowiący jej składnik”. Właściwe więc wydaje się przyjęcie, że kultura to ogół wytworów i osiągnięć z dziedziny sztuki, funkcjonujących w postaci np. dzieł artystycznych, związanych z twórczością artystyczną (np. o charakterze literackim, naukowym, plastycznym, muzycznym). Sztuka natomiast, zgodnie z internetowym słownikiem języka polskiego to dziedzina działalności artystycznej wyróżniana ze względu na reprezentowane przez nią wartości estetyczne, dydaktyczne, terapeutyczne; naukowe, też: wytwór lub wytwory takiej działalności.

W tym miejscu można wskazać, że zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (Dz.U. z 2012 r., poz. 406, z późn. zm.), działalność kulturalna w rozumieniu niniejszej ustawy polega na tworzeniu, upowszechnianiu i ochronie kultury.

Analizując możliwość zwolnienia świadczonych przez Wnioskodawcę usług na gruncie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b) ustawy, na wstępie należy wskazać, że zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2006 r. Nr 90, poz. 631, z późn. zm.) – do której odwołuje się ustawodawca w treści ww. art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b) - przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór).

W szczególności, przedmiotem prawa autorskiego są m.in. utwory muzyczne i słowno-muzyczne, a także sceniczne, sceniczno-muzyczne, choreograficzne i pantomimiczne (art. 1 ust. 2 pkt 7 i 8 ww. ustawy).

Na podstawie art. 8 ust. 2 cyt. ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, domniemywa się, że twórcą jest osoba, której nazwisko w tym charakterze uwidoczniono na egzemplarzach utworu lub której autorstwo podano do publicznej wiadomości w jakikolwiek inny sposób w związku z rozpowszechnianiem utworu.

Pod ochroną pozostaje - na podstawie art. 85 ust. 1 ww. ustawy - każde artystyczne wykonanie utworu lub dzieła sztuki ludowej niezależnie od jego wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia.

Zgodnie z art. 85 ust. 2 ww. ustawy, artystycznymi wykonaniami, w rozumieniu ust. 1, są w szczególności: działania aktorów, recytatorów, dyrygentów, instrumentalistów, wokalistów, tancerzy i mimów oraz innych osób w sposób twórczy przyczyniających się do powstania wykonania.

Z treści ww. przepisów można zatem wywieść, że twórcą w rozumieniu ustawy jest każda osoba prowadząca faktycznie działalność twórczą, czyli działalność, której efektem jest powstanie utworu w rozumieniu art. 1 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Użyte w tym przepisie określenie „przejaw działalności twórczej”, należy rozumieć jako uzewnętrzniony rezultat działalności człowieka o charakterze kreacyjnym.

Z opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą, sklasyfikowaną jako „Artystyczna i literacka działalność twórcza” (90.03.Z). Usługi te zgodnie z obowiązującą obecnie klasyfikacją statystyczną PKWiU z 2008 r., przynależą do grupy 90 „Usługi kulturalne i rozrywkowe”, gdzie pod pozycją 90.03 mieszczą się „Usługi w zakresie literackiej i artystycznej działalności twórczej”. Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT, świadczącym m.in. usługi związane z osobistym udziałem zawodowego aktora w reklamach.

Jak już wyżej wskazano, ustawodawca zwalnia od podatku m.in. usługi kulturalne świadczone przez grupę podmiotów określoną w art. 43 ust. 1 pkt 33 lit b) ustawy o podatku od towarów i usług. Warunkiem zastosowania tego zwolnienia jest spełnienie przesłanki o charakterze przedmiotowym dotyczącej rodzaju świadczonych usług (kulturalnych) oraz przesłanki podmiotowej odnoszącej się do usługodawcy, który musi być indywidualnym twórcą lub artystą wykonawcą w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzanym w formie honorariów, w tym za przekazanie lub udzielanie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonanie utworów.

Wnioskodawca wskazał, że w związku ze świadczeniem wyżej opisanych usług jest twórcą i artystą wykonawcą w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Tym samym należy uznać za wypełnioną przesłankę podmiotową art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b) ustawy.

Zatem zasadne staje się przeanalizowanie, czy świadczone przez Wnioskodawcę usługi związane z jego osobistym udziałem w produkcjach reklamowych wraz z wykorzystaniem w trakcie ww. działań jej artystycznego i osobistego wizerunku, można uznać za usługi kulturalne.

Zgodnie z definicją pojęcia „reklama” zwartą w Słowniku Języka Polskiego (www.sjp.pwn.pl) reklama to działanie mające na celu zachęcenie potencjalnych klientów do zakupu konkretnych towarów lub do skorzystania z określonych usług. Celem reklamy jest zazwyczaj przekonanie odbiorców o zaletach produktu poprzez przekazanie pozytywnych informacji, producent stara się zainteresować towarem potencjalnych klientów, wzbudzić pragnienie posiadania produktu i w ten sposób doprowadzić do zawarcia transakcji kupna-sprzedaży. A zatem usługa reklamowa obejmuje wszelką działalność promocyjną, jak również wszelkie czynności stanowiące integralną część kampanii reklamowej, które przyczyniają się do reklamy produktu lub usługi, nawet jeśli towary te i usługi, rozpatrywane odrębnie, nie zawierają treści reklamowych. Celem jej jest właśnie prezentacja dóbr i usług, która w sposób bezpośredni oddziałuje na sposób i motywy postępowania konsumentów. Zatem rezultatem usług wykonywanych w związku z tworzeniem reklamy nie będzie wytwór z dziedziny sztuki prezentujący treści o charakterze kulturalnym w ogólnym tego słowa znaczeniu. Wynikiem świadczenia tego typu usługi będzie jedynie powstanie reklamy, która ma na celu promocję wizerunku oraz produktów zleceniodawcy, co w żaden sposób nie przekłada się na tworzenie i upowszechnianie kultury.

W rozpatrywanej sprawie w kontekście obowiązujących w tym zakresie przepisów prawa podatkowego tut. Organ podatkowy stoi na stanowisku, że Wnioskodawca jako aktor odtwarzający powierzone role w produkcjach reklamowych nie świadczy usługi kulturalnej. Kluczowe dla rozstrzygnięcia tego problemu jest określenie celu jakiemu służy finalny produkt jakim jest reklama. Celem tym jest właśnie prezentacja dóbr i usług, która w sposób bezpośredni oddziałuje na sposób i motywy postępowania konsumentów.

Zatem rezultatem wykonywanych przez Wnioskodawcę czynności nie jest wytwór z dziedziny sztuki prezentujący treści o charakterze kulturalnym w ogólnym tego słowa znaczeniu. Wynikiem usługi świadczonej przez Wnioskodawcę jest jedynie powstanie reklamy, która ma na celu promocję wizerunku oraz produktów zleceniodawcy.

W konsekwencji nie jest spełniona przesłanka przedmiotowa, dla zastosowania przepisu art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy. Tym samym Wnioskodawca nie korzysta ze zwolnienia dla świadczonych przez siebie usług związanych z odtwarzaniem powierzonej roli w produkcjach reklamowych.

Należy zatem przeanalizować przepisy odnoszące się do kwestii zastosowania preferencyjnej stawki podatku VAT w odniesieniu do świadczonych usług polegających na udziale w produkcjach reklamowych.

Zgodnie z art. 41 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1. Przy czym, w myśl art. art. 146a pkt 2 ww. ustawy w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

W poz. 181 załącznika nr 3 do ustawy ustawodawca wymienił usługi twórców i artystów wykonawców w rozumieniu przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych wynagradzane w formie honorariów za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania, bez względu na symbol PKWiU.

Z uwagi na to, że Wnioskodawca, jak wskazano powyżej, działa w charakterze twórcy i artysty wykonawcy w rozumieniu przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, a w ramach zawieranych umów z producentami i zleceniodawcami w zamian za wynagrodzenie w formie honorarium zobowiązuje się do świadczenia usług polegających na odtwarzaniu powierzonej roli w produkcjach reklamowych wraz przeniesieniem wszelkich praw autorskich oraz praw do artystycznego wykonania – tym samym na mocy art. 41 ust. 2 w zw. z art. 146a pkt 2 oraz poz. 181 załącznika nr 3 do ustawy – ma prawo zastosować stawkę podatku VAT w wysokości 8% w stosunku do świadczonych usług.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego we wniosku Nr 2 stanowiące, że usługi wykonywane przez niego, jako usługi kulturalne świadczone przez indywidualnego twórcę (aktora) oraz przenoszące prawa autorskie majątkowe lub prawa do artystycznego wykonania utworów (prawa pokrewne) za wynagrodzeniem na zleceniodawcę (producenta) będą korzystały ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy, należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - t.j. Dz.U. z 2012r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin