Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP3/4512-314/15/LŻ
z 13 lipca 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) w związku z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. 2015, poz. 643) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 12 kwietnia 2015 r. (data wpływu 14 kwietnia 2015 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie udokumentowania wynagrodzenia kuratora – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 kwietnia 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie udokumentowania wynagrodzenia kuratora.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W czerwcu 2012 roku Sąd wyznaczył Wnioskodawcę kuratorem dla nieznanego z miejsca pobytu pozwanego (w trybie art. 144 Kodeksu postępowania cywilnego). W sprawach, w których Wnioskodawca był kuratorem zapadły dwa wyroki. Pierwszy to Wyrok Sądu Rejonowego dla …. z dnia 27 listopada 2012 r. Od tego wyroku pozwany (którego Wnioskodawca był kuratorem) wniósł apelację. Na skutek apelacji został wydany drugi Wyrok Sądu Okręgowego w Krakowie z dnia 7 października 2014 roku.

W okresie od 1 stycznia 2010 r. do 31 grudnia 2012 r. Wnioskodawca odbywał aplikację adwokacką. Wnioskodawca został wpisany na listę adwokatów (decyzja o wpisie na listę adwokatów została wydana 28 czerwca 2013 r.). Następnie Wnioskodawca uzyskał wpis do ewidencji jednoosobowej działalności gospodarczej obejmujący działalność prawniczą (PKWiU 69.102). Data rozpoczęcia działalności gospodarczej została określona na dzień 2 grudnia 2013 r. Wnioskodawca dokonał również rejestracji w zakresie podatku od towarów i usług VAT. Działalność ta jest zawieszona od dnia 1 lutego 2014 r.

W opisanych we wstępie wyrokach Sąd przyznał Wnioskodawcy wynagrodzenie.

W wyroku, który zapadł w I instancji Sąd stwierdził w pkt III cyt. „przyznaje kuratorowi

(…) od Skarbu Państwa Sądu Rejonowego dla …… kwotę 1476 zł (tysiąc czterysta siedemdziesiąt sześć złotych) tytułem wynagrodzenia”. Natomiast w treści, Sąd uzasadnił, cyt.: Wynagrodzenie kuratora ustalono na podstawie Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 sierpnia 1982 r. w sprawie stawek, warunków przyznawania i wypłaty ryczałtu przysługującego sędziom i pracownikom sądowym za dokonanie oględzin oraz stawek należności kuratorów (Dz.U. Nr 27, poz. 197 ze zm.).

Przepisy rozporządzenia wskazują, że wysokość wynagrodzenia kuratorów ustanowionych w poszczególnych sprawach zależy w każdym wypadku od rodzaju sprawy, stopnia jej zawiłości i nakładu pracy kuratora (§ 3 ust. 1). Zgodnie zaś z ust. 2 omawianego przepisu, wysokość wynagrodzenia kuratorów ustala się według przepisów określających opłaty za czynności zespołów adwokackich. Wysokość wynagrodzenia kuratorów będących adwokatami nie może przekraczać stawek zasadniczego wynagrodzenia przewidzianego tymi przepisami, a wysokość wynagrodzenia innych kuratorów 50% tych stawek. Zgodnie z § 6 pkt 5 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu, wysokość stawek minimalnych w sprawach w których wartość przedmiotu sprawy zawiera się pomiędzy 10.000 zł do 50.000 zł wynosi 2400 zł. Biorąc jednak pod uwagę fakt, iż kurator jest aplikantem adwokackim Sąd przyznał kuratorowi wynagrodzenie w wysokości 50% stawki minimalnej powiększone o stawkę podatku VAT (postan. SNVCNPl/09)”.

Natomiast w II instancji Sąd Okręgowy przyznał Wnioskodawcy wynagrodzenie 738 zł (siedemset trzydzieści osiem złotych) również od Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego dla …. za pełnienie funkcji kuratora dla nieznanego z miejsca pobytu pozwanego. Natomiast w uzasadnieniu Sąd stwierdził, że przyznał to wynagrodzenie na podstawie § 1 pkt 1 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 13 listopada 2013 r. w sprawie określenia wysokości wynagrodzenia i zwrotu wydatków poniesionych przez kuratorów ustanowionych dla strony w sprawie cywilnej w związku z § 6 pkt 5 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz.U. z 2002r, Nr 163, poz. 1348) wraz z należnym podatkiem VAT. Na wysokość tychże kosztów Wnioskodawca wniósł zażalenie wskazując, że w dniu orzekania przez Sąd II Instancji był już adwokatem i w związku z tym powinno mu być przyznane wyższe wynagrodzenie. Jednakże postanowieniem z dnia 18 grudnia 2014 r. Sąd oddalił zażalenie Wnioskodawcy. Sąd nie podzielił argumentacji Wnioskodawcy, iż powinno przysługiwać Wnioskodawcy wynagrodzenie wg stawek przewidzianych dla adwokatów, ponieważ, jak wynika z uzasadnienia, okoliczność ta nie była znana Sądowi.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy dla wypłaty wynagrodzenia z Sądu Wnioskodawca powinien wystawić fakturę VAT?

Stanowisko Wnioskodawcy:

W ocenie Wnioskodawcy dla wypłaty wynagrodzenia zasądzonego w dwóch opisanych wyrokach Wnioskodawca nie powinien wystawiać faktury VAT. Zgodnie bowiem z art. 106b ust. 1 pkt ustawy o podatku od towarów i usług podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług. Podatnikiem zaś w myśl art. 15 ust. 1 wyżej cyt. ustawy są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza zdefiniowana w powołanym wyżej ust. 2 tegoż artykułu, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Wyznaczenie Wnioskodawcy kuratorem w czerwcu 2012 r. nastąpiło w momencie, kiedy odbywał aplikację adwokacką, zatem nie mogło mieć związku z prowadzeniem działalności gospodarczej. Faktem jest, że wyrok w II Instancji zapadł, gdy już Wnioskodawca był wpisany na listę adwokacką i figurował we wpisie do ewidencji działalności gospodarczej (działalność prawniczą Wnioskodawca rozpoczął od 2 grudnia 2013 r.). Niemniej jednak występowanie w II Instancji w charakterze kuratora było tylko następstwem wcześniej zapadłych decyzji Sądu. Mianowicie wyznaczenie Wnioskodawcy przez Sąd na kuratora dla nieznanego z miejsca pobytu. Zatem również i te czynności nie mogły i nie miały związku z działalnością gospodarczą tym bardziej, że została ona zawieszona 1 lutego 2014 r. Jedynie dla przypomnienia warto podnieść, że Wyrok w II Instancji zapadł w dniu 7 października 2014 r. (gdy działalność była już zawieszona) i był wydany na skutek apelacji złożonej przez pozwanego, którego Wnioskodawca był kuratorem również w I Instancji. Tak więc okoliczności wynikające z pierwotnego powołania Wnioskodawcy na kuratora, a zapadłe w między czasie otwarcia przez Wnioskodawcę działalności oraz rejestracji w zakresie podatku od towarów i usług nie mogą rodzić skutków w postaci uznania ich za związane z działalnością gospodarczą. Zatem wynagrodzenie pomniejszone o VAT powinno zostać wypłacone przez Sąd na podstawie rachunku, a nie faktury. Faktura bowiem dokumentuje wykonanie usługi, która musi być wykonana przez podmiot działający przy jej wykonywaniu w charakterze podatnika VAT. Natomiast podatnikiem tym jest podmiot wykonujący działalność gospodarczą. Natomiast w przypadku Wnioskodawcy związku z działalnością nie było.

Ponadto Sąd I Instancji zasądzając wynagrodzenie podwyższone o VAT powołał się na Postanowienie Sądu SN V CNP 1/09. W postanowieniu tym jednakże SN zawarł tezę, iż: „wynagrodzenie kuratora będącego adwokatem (...) ulega podwyższeniu o stawkę podatku od towarów i usług (VAT)”. Natomiast Wnioskodawca adwokatem w dniu wydawania Wyroku w I Instancji nie był, nadto również w II Instancji okoliczność ta nie była Sądowi znana, gdyż Sąd Okręgowy stwierdził oddalając zażalenie Wnioskodawcy na wysokość kosztów, że nie posiadał wiedzy na temat tego, że w dniu wydawania Wyroku w II Instancji adwokatem Wnioskodawca już był. Zatem trudno zgodzić się z kwestię, że wynagrodzenie powinno zostać przyznane wraz z podatkiem VAT.

Reasumując Wnioskodawca uważa, że kwotę zasądzoną powinien unettowić i otrzymać z Sądu bez podatku VAT jako osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej na podstawie rachunku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają odpłatna dostawa towarów oraz odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Z treści art. 7 ust. 1 ustawy o VAT wynika, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 8 ust. 1 cyt. ustawy, przez świadczenie usług o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej,
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji,
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Definicja świadczenia usług ma charakter dopełniający definicję dostawy towarów i jest wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji wykonywanych przez podatników w ramach ich działalności gospodarczej.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy o VAT podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Przepis art. 15 ust. 2 ustawy w brzmieniu obowiązującym do 31 marca 2013 r. stanowi, że działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Z dniem 1 kwietnia 2013 r. przepis ten otrzymał następujące brzmienie: działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Na podstawie art. 15 ust. 3 ustawy o VAT, za wykonywaną samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 1, nie uznaje się czynności:

1. z tytułu których przychody zostały wymienione w art. 12 ust. 1-6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.);
2. (uchylony);
3. z tytułu których przychody zostały wymienione w art. 13 pkt 2-9 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli z tytułu wykonania tych czynności osoby te są związane ze zlecającym wykonanie tych czynności prawnymi więzami tworzącymi stosunek prawny pomiędzy zlecającym wykonanie czynności i wykonującym zlecane czynności co do warunków wykonywania tych czynności, wynagrodzenia i odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności wobec osób trzecich.
   
   

Zgodnie z art. 13 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012r., poz. 361 ze zm.) za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody osób, którym organ władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, sąd lub prokurator, na podstawie właściwych przepisów, zlecił wykonanie określonych czynności, a zwłaszcza przychody biegłych w postępowaniu sądowym, dochodzeniowym i administracyjnym oraz płatników, z zastrzeżeniem art. 14 ust. 2 pkt 10, i inkasentów należności publicznoprawnych, a także przychody z tytułu udziału w komisjach powoływanych przez organy władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 9.

Powołany wyżej przepis art. 15 ust. 3 ustawy o VAT wyłącza zatem z opodatkowania podatkiem od towarów i usług czynności, z tytułu których przychody zostały wymienione w art. 13 pkt 2-9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli z tytułu wykonywania tych czynności zleceniobiorcy są związani ze zlecającym wykonanie tych czynności prawnymi więzami tworzącymi stosunek prawny pomiędzy nimi, co do:

• warunków wykonania tych czynności,
• wynagrodzenia,
• odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności wobec osób trzecich.
  
  

Wyznaczenie kuratora dla nieznanego z miejsca pobytu pozwanego regulują przepisy ustawy z dnia 17 listopada 1964r. Kodeks postępowania cywilnego (t.j. Dz.U. 2014, poz. 101).

Zgodnie z art. 143 ww. ustawy jeżeli stronie, której miejsce pobytu nie jest znane, ma być doręczony pozew lub inne pismo procesowe wywołujące potrzebę podjęcia obrony jej praw, doręczenie może do chwili zgłoszenia się strony albo jej przedstawiciela lub pełnomocnika nastąpić tylko do rąk kuratora ustanowionego na wniosek osoby zainteresowanej przez sąd orzekający.

W myśl art. 144 § 1 ww. ustawy przewodniczący ustanowi kuratora, jeżeli wnioskodawca uprawdopodobni, że miejsce pobytu strony nie jest znane. W sprawach o roszczenia alimentacyjne jak również w sprawach o ustalenie pochodzenia dziecka i o związane z tym roszczenia, przewodniczący przed ustanowieniem kuratora przeprowadzi stosowne dochodzenie w celu ustalenia miejsca zamieszkania lub pobytu pozwanego.

O ustanowieniu kuratora przewodniczący ogłosi publicznie w budynku sądowym i lokalu wójta, (burmistrza, prezydenta miasta), w sprawach zaś większej wagi, gdy uzna to za potrzebne, także w prasie. Z chwilą doręczenia pisma kuratorowi doręczenie staje się skuteczne. Sąd może jednak uzależnić skuteczność doręczenia od upływu oznaczonego terminu od chwili wywieszenia obwieszczenia w budynku sądowym. (art. 144 § 2 i § 3 ww. ustawy).

Stosownie do treści obowiązującego do dnia 23 grudnia 2013 r. § 3 pkt 1 i 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 sierpnia 1982 r. w sprawie stawek, warunków przyznawania i wypłaty ryczałtu przysługującego sędzią i pracownikom sądowym za dokonanie oględzin oraz stawek należności kuratorów (Dz. U. Nr 27, poz. 197), wysokość wynagrodzenia kuratorów ustanowionych w poszczególnych sprawach zależy w każdym wypadku od rodzaju sprawy, stopnia jej zawiłości i nakładu pracy kuratora. Wysokość wynagrodzenia kuratorów ustala się według przepisów określających opłaty za czynności zespołów adwokackich. Wysokość wynagrodzenia kuratorów będących adwokatami nie może przekraczać stawek zasadniczego wynagrodzenia przewidzianego tymi przepisami, a wysokość wynagrodzenia innych kuratorów – 50% tych stawek. Wypłata przyznanego kuratorowi wynagrodzenia następuje na podstawie postanowienia sądu rozpoznającego sprawę z zaliczki złożonej na pokrycie wydatków, a w razie gdy strona, na której wniosek ustanowiono kuratora, jest zwolniona od kosztów sądowych – z funduszów Skarbu Państwa (§ 4).

Natomiast od 24 grudnia 2013 r. zgodnie z § 1 ust. 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 13 listopada 2013 r. w sprawie określenia wysokości wynagrodzenia i zwrotu wydatków poniesionych przez kuratorów ustanowionych dla strony w sprawie cywilnej (Dz.U. z 2013 r. poz. 1476) wysokość wynagrodzenia kuratora ustanowionego dla strony w sprawie cywilnej, zwanego dalej „kuratorem”, nie może przekraczać stawek minimalnych przewidzianych przepisami określającymi opłaty za czynności adwokackie, a w przypadku gdy kuratorem jest radca prawny, przepisami określającymi opłaty za czynności radców prawnych.

Jak wyjaśniono powyżej, warunkiem uznania, że dana czynność nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jest łączne spełnienie warunków określonych w art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy o VAT. Nie stanowią bowiem samodzielnej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług tylko i wyłącznie te czynności, z tytułu wykonania których osoby (zleceniobiorcy) są związane ze zlecającym wykonanie tych czynności prawnymi więzami tworzącymi stosunek prawny pomiędzy zlecającym wykonanie czynności i wykonującym zlecane czynności co do warunków wykonywania tych czynności, wynagrodzenia i odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności wobec osób trzecich.

Odnośnie dwóch pierwszych warunków stwierdzić należy, że każdy w zasadzie stosunek prawny o charakterze odpłatnym istniejący pomiędzy podmiotem zlecającym wykonanie danej czynności a podmiotem, który daną czynność wykonuje, jest określony co do warunków wykonywania danych czynności oraz wynagrodzenia.

Analiza przytoczonych wyżej przepisów prawa wskazuje, że również w przypadku kuratora pomiędzy zlecającym wykonanie czynności (sądem) a podmiotem, który daną czynność wykonuje (Wnioskodawcą) istnieje stosunek prawny określony co do warunków wykonywania tych czynności oraz wynagrodzenia.

Nie można natomiast stwierdzić, że w przypadku wykonywania czynności kuratora sądowego na zlecenie sądu, sąd bierze na siebie odpowiedzialność za ww. czynności, w rozumieniu art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy o VAT.

Wyżej przywołany przepis art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy, zawiera jedno z wyłączeń z zakresu podmiotowego ustawy. Wynika zaś z niego, że podatnikami podatku od towarów i usług nie mogą być podmioty, które dokonują czynności uznanych, w świetle rzeczonej regulacji, za niemające charakteru samodzielnej działalności gospodarczej. Użycie słowa „samodzielnie” w odniesieniu do działalności gospodarczej, która jest prowadzona przez podatnika podatku od towarów i usług, wyklucza z kategorii podatników pracowników i inne osoby, albowiem są one związane z pracodawcą umową o pracę lub innymi prawnymi więzami tworzącymi stosunek prawny pomiędzy pracodawcą i pracownikiem co do warunków pracy, wynagrodzenia i odpowiedzialności pracodawcy. Dlatego też przyjąć należy, że wykonywaną samodzielnie działalnością gospodarczą w świetle art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy nie będą takie czynności (działalność wykonywana osobiście, z której przychody wymieniono w art. 13 pkt 2-9 updof), które mają charakter zbliżony do wykonywanych w ramach stosunku prawnego pomiędzy pracownikiem, a pracodawcą (bez względu na charakter tego stosunku) co do warunków wykonywania tych czynności, wynagrodzenia i odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności.

W relacji pomiędzy kuratorem sądowym (Wnioskodawcą) a Sądem nie zachodzi stosunek prawny zbliżony do stosunku pomiędzy pracownikiem a pracodawcą, ani co do warunków wykonywania przez te osoby czynności, ani co do wynagrodzenia, ani też co do odpowiedzialności Sądu za wykonanie czynności przez te osoby. Względy te sprawiają w konsekwencji, że stosunek prawny łączący kuratora z Sądem nie ma charakteru zbliżonego do stosunku pracy. Takie stanowisko jest zgodne z orzecznictwem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej TSUE), stanowiącym w istocie wskazówkę interpretacyjną przy dokonywaniu wykładni tych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

W sprawie C-235/85 pomiędzy Komisją Europejską, a Królestwem Holandii TSUE stwierdził, że notariusze i komornicy nie są związani z pracodawcą (organem publicznym) jako pracownicy, gdyż prowadzą działalność niezależnie, na własny rachunek i na własną odpowiedzialność, otrzymując z tego tytułu wynagrodzenie od osób trzecich, na rzecz których świadczą usługi. Tym samym, zdaniem TSUE, powinni być traktowani jako podatnicy VAT. Podobne stanowisko TSUE zajął w sprawie C-202/90, w której za podatników VAT uznał lokalnych inkasentów podatków w Hiszpanii. Stwierdził bowiem, że pomiędzy gminą i inkasentami także nie ma związku o charakterze pracodawca - pracownik ponieważ inkasenci wykonują swoją działalność niezależnie, sami kształtują warunki pracy (biura, wyposażenie, materiały, personel), a także ponoszą ryzyko ekonomiczne związane ze swoją działalnością gdyż ich dochody są uzależnione nie tylko od kwot pobranych podatków, lecz również od ponoszonych kosztów.

Przedstawione poglądy, przystają także do pozycji kuratora sądowego. W rezultacie kurator sądowy ustanowiony przez Sąd, ale wykonujący te czynności na własną odpowiedzialność, wykonuje czynności, które nie korzystają z wyłączenia określonego przepisem art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy i w konsekwencji kurator sądowy posiada w tym zakresie status podatnika podatku od towarów i usług.

Wobec powyższego stwierdzić należy, że czynności wykonywane na zlecenie sądu przez Wnioskodawcę jako kuratora sądowego, nie korzystają z wyłączenia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług, gdyż nie jest spełniony jeden z warunków określonych w art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy odnośnie odpowiedzialności zlecającego wykonanie czynności za ich wykonanie przez zleceniobiorcę. Tym samym czynności te podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na zasadach ogólnych, zaś Wnioskodawca z tytułu ich wykonywania jest podatnikiem w rozumieniu art. 15 ust. 1 ww. ustawy, prowadzącym samodzielną działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Zatem usługi wykonywane przez Wnioskodawcę jako kuratora sądowego podlegają opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy w brzmieniu obowiązującym do 31 marca 2013 r., zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150 000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku. Przepis ten z dniem 1 kwietnia 2013 r. otrzymał następujące brzmienie: zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150 000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku. Przepis art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. a ustawy o VAT stanowi, że zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników świadczących usługi prawnicze.

W myśl obowiązującego do 31 grudnia 2013 r. art. 106 ust. 1 i 4 podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawiać faktury potwierdzające dokonanie czynności osobom fizycznym i prawnym prowadzącym działalność gospodarczą; natomiast co do zasady nie są zobowiązani do wystawiania faktur osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej, chyba że osoba ta wystąpi z żądaniem wystawienia faktury.

W myśl obowiązującego od 1 stycznia 2014 r. art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnych charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Nie ulega wątpliwości, że Wnioskodawca otrzymując wynagrodzenie określone we wskazanych wyrokach, występował jako podatnik podatku od towarów i usług prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT. To, że Wnioskodawca uzyskał wpis do ewidencji jednoosobowej działalności gospodarczej obejmujący działalność prawniczą (PKWiU 69.102), a data rozpoczęcia działalności gospodarczej została określona na dzień 2 grudnia 2013 r., nie zmienia faktu, że wykonując czynności kuratora sądowego działał w charakterze podatnika.

Zatem usługi wykonywane przez Wnioskodawcę jako kuratora sądowego podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, i jako takie winny zostać udokumentowanie fakturami.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z dnia 14 marca 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.