INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 14 października 2011 r. (data wpływu 17 października 2011 r.), uzupełnionym w dniu 9 stycznia 2012 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej Ordynacji podatkowej w zakresie wygaśnięcia zobowiązania podatkowego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 października 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej Ordynacji podatkowej w zakresie wygaśnięcia zobowiązania podatkowego.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 1 i § 4 ustawy Ordynacja podatkowa, w związku z czym pismem z dnia 22 grudnia 2011 r. znak ILPB1/415-1191/11-2/AG na podstawie art. 169 § 1 tej ustawy wezwano Wnioskodawcę do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia podania bez rozpatrzenia.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 28 grudnia 2011 r., a w dniu 9 stycznia 2012 r. wniosek uzupełniono (nadano w polskiej placówce pocztowej oraz faksem w dniu 3 stycznia 2012 r.).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest jednym ze wspólników spółki komandytowej (zwanej dalej: Spółką) i uzyskuje z uczestnictwa w niej przychód. Przychód z działalności gospodarczej Spółki jest zgodnie z art. 8 ust. 1 i 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych otrzymywany przez Wnioskodawcę i pozostałych wspólników proporcjonalnie do wysokości ich udziałów w Spółce.

Z tytułu uczestnictwa w Spółce, Wnioskodawca opłaca miesięczne zaliczki na poczet podatku dochodowego, jak również podatek należny od Wnioskodawcy jak też pozostałych wspólników.

Zarówno zaliczki na podatek dochodowy Wnioskodawcy i wspólników, jak również podatek roczny są obliczane przez dział księgowości Spółki. Następnie kwoty zaliczek na podatek dochodowy oraz samego podatku są przelewane przez pracowników księgowości Spółki na rachunek Urzędu Skarbowego. Przelewając kwoty zaliczek na podatek dochodowy oraz samego podatku, pracownicy Spółki działają jako posłańcy (wyręczyciele) dokonując jedynie technicznej operacji przelewu.

Kwoty zaliczek na podatek oraz samego podatku są uiszczane wprawdzie z konta bankowego należącego do Spółki, jednakże na konto urzędu skarbowego faktycznie przelewane są środki pieniężne, do których prawo ma Wnioskodawca lub Wspólnik. Są to bowiem środki należne Wnioskodawcy i Wspólnikowi z tytułu zysku wypracowanego przez spółkę w wysokości wynikającej z uchwał podejmowanych przez wspólników. Oznacza to, iż zarówno zaliczka na podatek, jak i sam podatek nie jest płacony z majątku Spółki, lecz z majątku Wnioskodawcy lub Wspólnika, tj. ze środków należnych do Wnioskodawcy lub Wspólnika wynikających z należnego na rzecz Wnioskodawcy lub Wspólnika zysku wypracowanego przez Spółkę. Kwoty pieniężne, które Spółka przelewa na rachunek urzędu skarbowego działając jako posłaniec Wnioskodawcy lub Wspólnika, mają więc charakter środków powierzonych Spółce przez Wnioskodawcę lub Wspólnika.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy zapłata zaliczek na podatek dochodowy jak również podatku przez Spółkę działającą w charakterze posłańca (wyręczyciela) Wnioskodawcy i pozostałych Wspólników powoduje wygaśnięcie obowiązku podatkowego Wnioskodawcy i Wspólników poprzez jego zapłatę zgodnie z art. 59 ust. 1 pkt 1 Ordynacji podatkowej...

Zdaniem Wnioskodawcy, przelew bankowy kwoty zaliczki na podatek oraz samego podatku na konto urzędu skarbowego dokonany przez Spółkę działającą w charakterze posłańca (wyręczyciela) Wnioskodawcy lub Wspólnika, spowoduje wygaśnięcie zobowiązania podatkowego Wnioskodawcy i Wspólnika poprzez zapłatę zgodnie z art. 59 ust. 1 pkt 1 Ordynacji podatkowej. Zgodnie z art. 59 ust. 1 pkt 1 Ordynacji podatkowej zobowiązanie podatkowe może wygasnąć w całości lub w części poprzez zapłatę.

Jednocześnie, zgodnie z art. 60 § 1 pkt 2 Ordynacji podatkowej w obrocie bezgotówkowym za termin zapłaty podatku uważa się dzień obciążenia rachunku bankowego podatnika na podstawie polecenia przelewu. Wnioskodawca wskazuje, że orzecznictwo sądów administracyjnych wyłączając możliwość wygaśnięcia zobowiązania podatkowego poprzez zapłatę podatku przez osobę trzecią na podstawie umowy cywilnoprawnej, dopuściło jednocześnie możliwość wygaśnięcia zobowiązania podatkowego wskutek zapłaty podatku przez posłańca (wyręczyciela), zajmującego się jedynie techniczną stroną zapłaty podatku (uchwała Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 26 maja 2008 r. I FPS 8/07).

W stanie faktycznym dotyczącym Wnioskodawcy i Wspólnika, Spółka działając jako posłaniec, za pomocą pracowników działu księgowego Spółki, dokonuje w drodze polecenia przelewu z rachunku bankowego Spółki, wpłaty na konto organu podatkowego kwot zaliczek na podatek oraz samego podatku, do których uiszczenia zobowiązany jest Wnioskodawca i Wspólnik.

Jednocześnie, strona wskazuje, iż kwota znajdująca się na rachunku bankowym Spółki, z którego następuje przelew zaliczek na podatek oraz samego podatku, jest faktycznie kwotą należną dla Wnioskodawcy z tytułu podziału zysku wypracowanego przez Spółkę, a tym samym stanowi część jego majątku.

Oznacza to, iż faktycznie środki znajdujące się na rachunku bankowym Spółki są środkami powierzonymi Spółce przez Wnioskodawcę i Wspólnika. Tym samym, w stanie faktycznym dotyczącym Wnioskodawcy nie dojdzie do zapłaty zaliczek na podatek oraz podatku z majątku Spółki.

Ponadto Wnioskodawca wskazuje, iż w wyniku działania Spółki w charakterze posłańca, nie dojdzie do przejścia na Spółkę jakiegokolwiek zobowiązania podatkowego Wnioskodawcy lub Wspólnika również na drodze cywilnoprawnej.

Oznacza to, iż pomimo, że dział księgowy Spółki będzie wykonywał czynność techniczną zapłaty na konto urzędu skarbowego zaliczek na podatek oraz podatku Wnioskodawcy lub Wspólnika działając jako posłaniec Wnioskodawcy lub Wspólnika, to nadal na Wnioskodawcy lub Wspólniku będzie ciążył obowiązek podatkowy z tytułu osiąganego przez Wnioskodawcę i Wspólnika dochodu. W konsekwencji, płatność zaliczek na podatek oraz samego podatku przez Spółkę w formie polecenia przelewu, nie będzie miała charakteru zapłaty podatku przez osobę trzecią lecz będzie działaniem Spółki, a faktycznie pracowników Spółki działających w charakterze posłańca Wnioskodawcy lub Wspólnika.

W opinii Wnioskodawcy, z uwagi na brak definicji posłańca w Ordynacji podatkowej, nieuprawnione byłoby ograniczenie możliwości działania posłańca jedynie do transakcji gotówkowych.

Zdaniem Wnioskodawcy, nie ma różnicy pomiędzy zapłatą podatku przez posłańca (np. pracownika Spółki) w obrocie gotówkowym, która została wyraźnie dopuszczona w orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego (np. uchwała NSA z dnia 26 maja 2008 r. I FPS 8/07, czy też wyrok NSA z dnia 22 sierpnia 2008 r. II FSK 981/08), a zapłatą podatku przez posłańca w obrocie bezgotówkowym, która zostałaby wykonana przez pracownika Spółki poprzez polecenie przelewu podatku z rachunku bankowego Spółki.

Dodatkowo, zdaniem Wnioskodawcy, charakter prawny zapłaty zaliczek na podatek oraz kwot samego podatku wskutek polecenia przelewu z rachunku bankowego posłańca nie różni się w żaden istotny sposób od zapłaty podatku z rachunku bankowego podatnika dokonanego przez osobę trzecią mającą upoważnienie do dysponowania środkami finansowymi znajdującymi się na tym rachunku.

W konsekwencji, Wnioskodawca uważa, iż przyjęcie stanowiska, iż nie jest możliwa efektywna zapłata podatku Wnioskodawcy lub Wspólnika przez posłańca wskutek polecenia przelewu z rachunku bankowego posłańca, oznaczałoby, iż czynnikiem, który by decydował o efektywności zapłaty podatku nie byłaby wola podatnika zapłaty podatku, lecz jedynie aspekt techniczny, tj. bycie przez podatnika stroną umowy rachunku bankowego, z którego dokonywany jest przelew.

Reasumując, opisany w powyżej sposób postępowania Wnioskodawca uważa za prawidłowy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), zobowiązaniem podatkowym jest wynikające z obowiązku podatkowego zobowiązanie podatnika do zapłacenia na rzecz Skarbu Państwa, województwa, powiatu albo gminy podatku w wysokości, w terminie oraz w miejscu określonych w przepisach prawa podatkowego. Zaś obowiązkiem podatkowym jest wynikająca z ustaw podatkowych nieskonkretyzowana powinność przymusowego świadczenia pieniężnego w związku z zaistnieniem zdarzenia określonego w tych ustawach (art. 4 ustawy Ordynacja podatkowa).

Natomiast podatkiem jest publicznoprawne nieodpłatne, przymusowe oraz bezzwrotne świadczenie pieniężne na rzecz Skarbu Państwa, województwa, powiatu lub gminy, wynikające z ustawy podatkowej (art. 6 ustawy Ordynacja podatkowa).

Z powołanych definicji wynika, że zobowiązanym do zapłaty podatku jest podatnik.

Z kolei art. 59 § 1 pkt 1 ustawy Ordynacja podatkowa stanowi, że zobowiązania podatkowe podatnika wygasają w całości lub w części wskutek zapłaty.

W myśl art. 60 § 1 cytowanej ustawy za termin dokonania zapłaty podatku uważa się:

1. przy zapłacie gotówką - dzień wpłacenia kwoty podatku w kasie organu podatkowego lub na rachunek tego organu w banku, w placówce pocztowej, w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, biurze usług płatniczych lub w instytucji płatniczej albo dzień pobrania podatku przez płatnika lub inkasenta;
2. w obrocie bezgotówkowym - dzień obciążenia rachunku bankowego podatnika lub rachunku podatnika w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej lub rachunku płatniczego podatnika w instytucji płatniczej na podstawie polecenia przelewu.

Mając na uwadze powyższe uregulowania należy przyjąć, iż tylko zapłata podatku przez podatnika powoduje wygaśnięcie zobowiązania podatkowego na podstawie art. 59 § 1 pkt 1 ustawy Ordynacja podatkowa.

Podatek jest świadczeniem publicznoprawnym, o osobistym charakterze którego w drodze czynności cywilnoprawnych nie można przenieść na inną osobę, nawet za jej zgodą. Umowa przeniesienia zobowiązań podatkowych podatnika na inny podmiot nie ma znaczenia dla organów podatkowych w stosunkach podatkowoprawnych. Na gruncie przepisów prawa podatkowego umowa taka nie wywołuje skutków prawnych i nie powoduje zwolnienia podatnika ze zobowiązania podatkowego. Dla organu podatkowego istotne jest spełnienie zobowiązania podatkowego, rozumiane jako zapłata przez podatnika do tego zobowiązanego z mocy przepisów podatkowych.

Odrębnym zagadnieniem jest kwestia zapłaty zobowiązań podatkowych podatnika za pośrednictwem innych podmiotów.

Wpłata przez osobę postronną kwoty odpowiadającej kwocie podatku może być uznana za skuteczną zapłatę podatku, gdy wpłacający występuje jako osoba, która działając na rachunek podatnika dokonuje zapłaty z jego zasobów pieniężnych. Działa on w tym przypadku jako podmiot umocowany do zapłaty za podatnika (w sensie technicznym). Nie dokonuje wówczas zapłaty podatku, lecz wpłaty kwoty tytułem podatku. Zapłata podatku ma w tym przypadku wyłącznie wymiar techniczny.

Z przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego wynika, iż jest wspólnikiem spółki komandytowej. Z tytułu uczestnictwa w Spółce, Wnioskodawca opłaca miesięczne zaliczki na poczet podatku dochodowego, jak również podatek roczny. Zarówno kwoty zaliczek na podatek dochodowy, jak i samego podatku rocznego są obliczane przez pracowników działu księgowości spółki, a następnie są przelewane na rachunek Urzędu Skarbowego. Zarówno zaliczka na podatek, jak i sam podatek nie jest płacony z majątku Spółki, lecz z majątku Wnioskodawcy, tj. ze środków należnych do Wnioskodawcy wynikających z należnego na rzecz Wnioskodawcy zysku wypracowanego przez Spółkę.

Reasumując, zapłata zaliczek na podatek dochodowy jak również podatku, przez Spółkę działającą w charakterze posłańca (wyręczyciela) Wnioskodawcy, spowoduje wygaśnięcie zobowiązania podatkowego Wnioskodawcy poprzez jego zapłatę, zgodnie z art. 59 § 1 pkt 1 Ordynacji podatkowej. Przelew z rachunku Spółki ze środków należących do Wnioskodawcy należy potraktować jak wpłatę podatnika na rachunek urzędu skarbowego i uznać, że nastąpiło wygaśnięcie zobowiązania podatkowego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. organ wskazuje, że zgodnie z treścią art. 14b § 1 ww. ustawy Ordynacja podatkowa, minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Zatem interpretacje indywidualne prawa podatkowego wydawane są wyłącznie na pisemny wniosek zainteresowanego i tylko w jego indywidualnej sprawie. Zainteresowanym jest każdy, kto złoży wniosek w sprawie indywidualnej, która jego dotyczy. W związku z tym zaznacza się, że niniejsza interpretacja odnosi się tylko i wyłącznie do Wnioskodawcy i nie ma zastosowania do pozostałych wspólników spółki komandytowej.

Jednocześnie należy wskazać, iż powołane w treści wniosku orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego nie mogą wpłynąć na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii. Nie negując tych orzeczeń, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego należy stwierdzić, iż zdaniem organu podatkowego tezy badanych rozstrzygnięć nie mają zastosowania w przedmiotowym postępowaniu.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.