Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPB-1-2/4510-343/15/JW
z 15 października 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 21 lipca 2015 r. (data wpływu do tut. BKIP 3 sierpnia 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie obowiązku korygowania kosztów uzyskania przychodów zgodnie z art. 15b w przypadku braku zapłaty przez Spółkę kaucji, określonej jako procent od wartości netto lub brutto faktury, zgodnie z postanowieniami zawartej umowy/zlecenia, po upływie 30 dni od daty upływu terminu płatności ustalonego przez strony, a w przypadku gdy termin płatności jest dłuższy niż 60 dni – po upływie 90 dni od dnia zaliczenia danej kwoty do kosztów podatkowych (pytanie oznaczone we wniosku nr 2) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 sierpnia 2015 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie obowiązku korygowania kosztów uzyskania przychodów zgodnie z art. 15b w przypadku braku zapłaty przez Spółkę kaucji, określonej jako procent od wartości netto lub brutto faktury, zgodnie z postanowieniami zawartej umowy/zlecenia, po upływie 30 dni od daty upływu terminu płatności ustalonego przez strony, a w przypadku gdy termin płatności jest dłuższy niż 60 dni – po upływie 90 dni od dnia zaliczenia danej kwoty do kosztów podatkowych (pytanie oznaczone we wniosku nr 2).

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca (dalej „Spółka”) w ramach realizowanych na rzecz swoich klientów robót, podzlecał innym podmiotom (zwanym dalej „Podwykonawcami”) ich realizację w całości lub części. Podwykonawcy wykonywali powierzone im prace, które rozliczane były na podstawie częściowych protokołów odbioru, w ślad za którymi wystawiane były faktury częściowe, a końcowe rozliczenie następowało po ostatecznym (końcowym) odbiorze robót (na jego podstawie Podwykonawcy wystawiali faktury końcowe). Zgodnie z postanowieniami umów zawartych między stronami (Spółką a Podwykonawcami) lub przekazanych Podwykonawcom zleceń, celem zabezpieczenia należytego wykonania robót i/lub usunięcia wad i usterek w okresie udzielonej gwarancji na wykonany przez Podwykonawców przedmiot umowy/zlecenia, Spółka zazwyczaj dokonywała potrącenia (zatrzymania) z wartości wystawionych przez Podwykonawców faktur określonej procentowo kwoty tytułem kaucji zabezpieczającej prawidłowe wykonanie umowy i/lub kaucji gwarancyjnej usunięcia wad i usterek w okresie udzielonej gwarancji i rękojmi za wady. Powyższe kaucje - na podstawie zgodnej woli stron transakcji (Podwykonawcy i Spółki) - były potrącane (zatrzymywane) w ustalonym procencie od wartości netto lub brutto każdej faktury wystawionej przez Podwykonawcę na Spółkę. W związku z powyższym warunki realizacji uzgodnione między stronami przewidywały odrębne terminy płatności dla należności z tytułu wynagrodzenia za wykonanie prac lub ich części oraz odrębne terminy płatności w odniesieniu do zwrotu potrąconej (zatrzymanej) płatności tytułem kaucji zabezpieczającej prawidłowe wykonanie umowy/zlecenia - zazwyczaj odnoszące się do momentu zakończenia prac przez Podwykonawcę, a więc podpisania protokołu odbioru końcowego robót i/lub kaucji gwarancyjnej usunięcia wad i usterek - zazwyczaj odnoszące się do momentu zakończenia okresu gwarancyjnego, który zgodnie z postanowieniami umowy/zlecenia zazwyczaj wynosił od 3 do 5 lat.

W przypadku zakończenia realizacji prac oraz upływu terminu, na jaki dana kaucja została zatrzymana, winna ona być przez Spółkę Podwykonawcy zwrócona w terminach wskazanych w umowie/zleceniu (np. w ciągu 30 dni od dnia podpisania protokołu odbioru końcowego robót lub w ciągu 30 dni od upływu okresu gwarancyjnego usunięcia wad i usterek), o ile nie następowało wcześniej jej wykorzystanie (pokrycie roszczeń Spółki związanych z niewykonaniem lub nienależytym wykonaniem lub nieusunięciem/nienależytym usunięciem wad i usterek w okresie gwarancyjnym).

Jednocześnie należy zaznaczyć, że postanowienia poszczególnych umów zawieranych pomiędzy Spółką i Podwykonawcami a także postanowienia zleceń, mówiące o potrąceniu (zatrzymaniu) kaucji celem zabezpieczenia należytego wykonania robót i/lub usunięcia wad i usterek w okresie udzielonej gwarancji na wykonany przez Podwykonawców przedmiot umowy/zlecenia, posiadają m.in. następujące brzmienie:

1. „Z każdej faktury wystawionej przez Wykonawcę Zamawiający zatrzyma x% jej wartości jako gwarancję dobrego wykonania”.
2. „Z każdej faktury wystawionej przez Wykonawcę Zamawiający potrąci x% jej wartości jako gwarancję dobrego wykonania”.
3. „Zamawiający zatrzyma tytułem kaucji zabezpieczającej x% wynagrodzenia należnego Wykonawcy, z każdej kolejnej płatności realizowanej na jego rzecz”.
4. „Z każdej wystawionej przez Wykonawcę faktury nastąpi zatrzymanie czasowe - x% należności wartości faktury”.
5. „Zabezpieczeniem należytego wykonania umowy będzie kaucja gwarancyjna w wysokości x% wartości przedmiotu umowy/zlecenia”.
6. „Podwykonawca wnosi zabezpieczenie należytego wykonania w wysokości x% ceny ofertowej, w formie zabezpieczenia”.
7. „Celem zabezpieczenia ewentualnych roszczeń Zamawiającego z tytułu niewykonania lub nienależytego wykonania Przedmiotu Umowy (Zlecenia) Wykonawca dostarczy Zamawiającemu w terminie 14 dni roboczych od dnia podpisania Umowy (Zlecenia), bezwarunkową, nieodwołalną gwarancję bankową lub gwarancję wiarygodnego towarzystwa ubezpieczeniowego, na kwotę stanowiącą x% wartości wynagrodzenia umownego, płatną na pierwsze żądanie, z terminem ważności do upływu 30 dni po dacie odbioru końcowego Przedmiotu Umowy/Zlecenia przez Inwestora, tj. 30.11.2014. W przypadku niedostarczenia Gwarancji w wyżej wskazanym terminie, Zamawiający według własnego wyboru uprawniony będzie do zatrzymania pełnej kwoty zabezpieczenia z pierwszych płatności należnych Wykonawcy”.
8. „Strony ustalają, iż celem zabezpieczenia należytego wykonania oraz zobowiązań w okresie gwarancji, podwykonawca zapłaci na rachunek bankowy Zamawiającego x% ogólnej kwoty kontraktu/zlecenia 3 dni od daty zawarcia kontraktu (otrzymania zlecenia). Jeżeli podwykonawca nie dokona przelewu na zabezpieczenie w tym terminie, Zamawiającemu przysługuje prawo potrącenia kwoty stanowiącej równowartość zabezpieczenia z faktur wystawianych przez Wykonawcę wedle swojego uznania, co w razie wątpliwości co do braku zapłaty w formie przelewu bankowego zgłaszanych przez Wykonawcę potwierdzi on pisemną informacją wysłaną Wykonawcy o dokonaniu takiego potrącenia wzajemnych wierzytelności”.
   
   

Zdarzały się również przypadki, że zlecenie wystawiane przez Spółkę Podwykonawcy nie zawierało postanowień dotyczących potrącenia (zatrzymania) kaucji celem zabezpieczenia należytego wykonania i/lub usunięcia wad i usterek, jednakże w praktyce kaucje były przez Spółkę potrącane (zatrzymywane) na mocy ustnych ustaleń między stronami, co potwierdzały częściowe protokoły odbioru wykonanych robót, na których umieszczano odpowiednio procent i kwotę zatrzymanej kaucji. Można więc spotkać się z sytuacją, że postanowienia dotyczące potrącenia (zatrzymania) kaucji celem zabezpieczenia należytego wykonania i/lub usunięcia wad i usterek, znajdują odzwierciedlenie jedynie w podpisanych protokołach odbioru poszczególnych etapów robót. Protokoły te wyrażają zgodną wolę stron w zakresie zabezpieczenia Spółki przez Podwykonawców za wykonane przez nich prace. W związku z czym opisany powyżej stan faktyczny w przedmiocie zatrzymywania kaucji odnosi się również do niniejszych przypadków.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy w przypadku braku zapłaty przez Spółkę kaucji, określonej jako procent od wartości netto lub brutto faktury, zgodnie z postanowieniami zawartej umowy/zlecenia, po upływie 30 dni od daty upływu terminu płatności ustalonego przez strony, a w przypadku gdy termin płatności jest dłuższy niż 60 dni - po upływie 90 dni od dnia zaliczenia danej kwoty do kosztów podatkowych, Spółka ma obowiązek skorygować w tej części koszty podatkowe zgodnie z art. 15b updop?

Zdaniem Wnioskodawcy, nie ma on obowiązku korygować kosztów zgodnie z art. 15b ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r. poz. 851 ze zm., dalej także: „updop”), gdyż potrącenie (zatrzymanie) kaucji nie oznacza, że kwota wynikająca z faktury nie została uregulowana w całości. W pierwszej kolejności należy wskazać, że przepisy art. 15b updop posługuje się pojęciem „uregulowanie kwoty” - a nie „zapłata kwoty”. Zgodnie z potocznym rozumieniem „uregulowanie” jest znacznie szerszym pojęciem niż „zapłata” i niewątpliwie obejmuje takie formy zaspokojenia wierzyciela jak: zapłata gotówkowa, przelew bankowy, przekaz (czyli zapłata przez podmiot trzeci w imieniu dłużnika), potrącenie (art. 498 Kodeksu cywilnego), odnowienie (art. 506 Kodeksu cywilnego), itp.

Na gruncie updop należy chociażby wskazać na art. 15a ust. 7, gdzie dniem zapłaty dla potrzeb rozpoznawania kosztów jest dzień uregulowania zobowiązań w jakiejkolwiek formie (w tym w drodze potrącenia). Również w tym przypadku nie ulega wątpliwości, że szerokie rozumienie pojęcia "uregulowanie" powinno się stosować zarówno do art. 15a, jak i do art. 15b updop - skoro oba przepisy traktują o kosztach uzyskania przychodów i de facto o momencie ich poniesienia.

W tym miejscu Spółka pragnie podkreślić fakt, że potrącenie jest jedną z form „uregulowania” zobowiązania, o którym mowa w art. 15b updop, co wielokrotnie wskazywały organy podatkowe w wydawanych interpretacjach indywidualnych, przykładowo:

1. w interpretacji indywidualnej z 23 grudnia 2013 r. ILPB4/423-398/13-5/DS Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, odstępując od uzasadnienia, w pełni podzielił stanowisko podatnika, zgodnie z którym „[...] W ocenie Wnioskodawcy, termin "uregulowanie zobowiązania" użyty w treści przepisu art. 15b ust. 1 updop powinien być rozumiany, jako każda dopuszczalna prawnie forma efektywnego spełnienia świadczenia skutkująca wygaśnięciem zobowiązania. Do takich form należy z całą pewnością potrącenie, co wynika z przytoczonych powyżej regulacji Kodeksu cywilnego. Tym samym, jeśli potrącenie wierzytelności dokonane zostanie z zachowaniem terminów określonych w art. 15b updop, powinno być ono traktowane na równi z uregulowaniem zobowiązania”.
2. w interpretacji indywidualnej z 11 kwietnia 2014 r. (IPPB3/423-45/14-2/KK) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, odstępując od uzasadnienia, w pełni podzielił stanowisko podatnika, w myśl którego „[...] Gdyby bowiem celem ustawodawcy było takie właśnie uregulowanie, w treści przepisu art. 15b updop, ustawodawca użyłby pojęcia "zapłata", a nie "uregulowanie". W konsekwencji, za uregulowanie zobowiązania wynikającego z faktury będącej podstawą do ujęcia danego kosztu w kosztach podatkowych (poprzez odpisy amortyzacyjne), należy także uznać sytuację, w której zobowiązanie to wygaśnie na skutek jego potrącenia (kompensaty) z wierzytelnością przysługującą nabywcy prawa (WNiPu) w stosunku do zbywcy. Należy bowiem podkreślić, w skutek potrącenia obie wierzytelności umarzają się nawzajem (do wysokości wierzytelności niższej) i w konsekwencji, w tym zakresie żadnej ze stron nie można już uznać za dłużnika strony przeciwnej. Biorąc pod uwagę powyższe, przez termin „uregulowanie", o którym mowa w powołanych wyżej przepisach art. 15b updop, należy więc rozumieć każdą dopuszczalną prawnie formę efektywnego spełnienia świadczenia skutkującą wygaśnięciem zobowiązania, a zatem także potrącenie (kompensata)”.
3. w interpretacji indywidualnej z 5 lipca 2013 r. (IPTPB3/423-109/13-5/MF) Dyrektor Izby Skarbowej Łodzi wskazał, że „[....] potrącenie wierzytelności jest jedną z form wygaśnięcia zobowiązania w wyniku wykonania świadczenia poprzez umorzenie wzajemnych wierzytelności między stronami Wygaśnięcie zobowiązania przez potrącenie (kompensata wierzytelności), następuje wówczas, gdy jedna strona jest w stosunku do drugiej dłużnikiem i jednocześnie wierzycielem, tj. ma zarówno wierzytelności, jak i zobowiązania względem drugiej strony. Zatem, potrącenie stanowi formę wzajemnej zapłaty za istniejące pomiędzy stronami zobowiązania, co pozwala na traktowanie jej na równi z zapłatą. Wobec powyższego, uregulowanie przez Wnioskodawcę kwoty wynikającej z faktury nabycia usług wystawionej przez kontrahenta w drodze potrącenia wzajemnych wierzytelności stanowi uregulowanie zobowiązania w rozumieniu przepisu art. 15b updop”.
   
   

Spółka pragnie podkreślić, że potwierdzenie tej tezy znaleźć można również w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 5 kwietnia 2012 r., sygn. akt I FSK 1731/11, dotyczącym, co prawda, sporu o uznanie, czy potrącenie jest uregulowaniem zobowiązania dla potrzeb podatku od towarów i usług, ale odnoszącym się do analizy pojęcia uregulowanie.

W przedmiotowym wyroku Sąd uznał, że „nie budzi wątpliwości, że zobowiązanie wygasa przede wszystkim poprzez jego spełnienie, co w przypadku świadczenia pieniężnego ma miejsce w sytuacji zapłaty określonej kwoty pieniężnej. Należy mieć na uwadze również taką okoliczność, że zobowiązanie pieniężne wygasa także poprzez kompensację (potrącenie) wzajemnych wierzytelności, a więc instytucję prawa cywilnego przewidzianą w art. 498 Kodeksu cywilnego. W przypadku wzajemnej kompensacji zobowiązań, strony nie otrzymują co prawda należnych im świadczeń, ale wskutek zaliczenia wierzytelności jednej z nich na poczet wierzytelności drugiej każda ze stron zostaje zwolniona ze swego długu, co pozwala uznać ich długi za spłacone. Tym samym potrącenie jako sposób wygaszenia stosunku zobowiązaniowego uznaje się za równoważny zapłacie”.

Gdyby uznać, że Spółka w momencie potrącenia (zatrzymania) kaucji nie uregulowała całej należności z faktury, to oznaczałoby, że nigdy nie dokona takiej zapłaty w części kaucji, która zostałaby ewentualnie wykorzystana na pokrycie zobowiązań Podwykonawcy. W świetle art. 15b updop oznaczałoby to, że określona kwota niezwróconej kaucji nigdy nie będzie kosztem Spółki. Taki sposób interpretacji prowadziłby do nielogicznych i wewnętrznie niespójnych wniosków, niezgodnych z systematyką updop. Zauważyć należy, że zgodnie z art. 353[1] Kodeksu cywilnego strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego. Co więcej strony umowy, co do zasady, mogą dobrowolnie ustalić formę zawarcia umowy. Polskie prawo przewiduje możliwość zawierania umów w wielu formach, w tym także w formie ustnej, czy nawet w sposób dorozumiany (np. umowa o dzieło). Takie umowy również obowiązują mają taką samą moc prawną, co umowy pisemne. Tylko w przypadku, gdy strony wyraźnie zastrzegły dokonanie czynności w określonej formie, czynność ta nie dochodzi do skutku bez zachowania zastrzeżonej formy.

Spółka zauważa również, że niektóre przepisy prawa zastrzegają zawarcie danej umowy w określonej formie pod rygorem nieważności. Takim przypadkiem jest dla przykładu umowa o podwykonawstwo zawierana pomiędzy wykonawcą generalnym a poszczególnymi podwykonawcami, uregulowana w art. 647[1] Kodeksu cywilnego. Jednakże, w ocenie Spółki, potrącenie (zatrzymanie) kaucji celem zabezpieczenia należytego wykonania robót i/lub usunięcia wad i usterek w okresie udzielonej gwarancji nie należy do istotnych postanowień umowy o roboty budowlane czy to zawartej na podstawie art. 647 Kodeksu cywilnego, jak i na podstawie art. 647[1] Kodeksu cywilnego. Potrącenie (zatrzymanie) kaucji stanowi bowiem odrębny element stosunku zobowiązaniowego i może być zawarty zarówno w samej umowie jak i w odrębnym dokumencie (w niniejszym przypadku będą to częściowe protokoły odbioru robót z umieszczonymi na nich odpowiednio procentami i kwotami potrąconej (zatrzymanej) kaucji). Jak wskazał bowiem Sąd Najwyższy w uzasadnieniu wyroku z 19 stycznia 2011 r., sygn. V CSK 204/10: „W świetle art. 647 k.c, zawierającego definicję ustawową umowy o roboty budowlane, zarówno postanowienia umowne dotyczące terminów rękojmi, jak i sposobu zabezpieczenia roszczeń zamawiającego z tytułu rękojmi, nie należą do elementów przedmiotowo istotnych umowy o roboty budowlane [...] Powszechnie używanego w kontraktach o roboty budowlane pojęcia "kaucja gwarancyjna" w takich przypadkach, jak w sprawie niniejszej, nie można odnosić do elementów konstrukcyjnych umowy kaucji, a można traktować je jedynie jako wyrażenie funkcjonujące w obrocie w sensie udzielenia zabezpieczenia należytego wykonania robót [...]”.

W opisywanym przypadku strony, prócz umów, również na mocy odrębnych dokumentów, t.j. częściowych protokołów odbioru robót, wyraziły zgodną wolę potrącenia (zatrzymania) kaucji z wynagrodzenia należnego Podwykonawcy, co potwierdza także brak podejmowanych przez danego podwykonawcę czynności windykacyjnych w stosunku do kwot kaucji przed upływem okresu na jaki zabezpieczenie to zostało ustanowione.

W niniejszej sprawie strony umówiły się, że Spółka dokonuje na rzecz Podwykonawcy płatności wynikających z faktur kwot pomniejszonych o wartość zatrzymywanej, na podstawie zgodnej woli stron, kaucji pieniężnych, co znajduje potwierdzenie czy to w zawartych umowach, czy też zleceniach przyjmowanych przez podwykonawców do realizacji, czy wreszcie w podpisanych protokołach odbioru prac, podpisanych przez przedstawicieli obu stron.

Należy również odnieść się do wykładni celowościowej analizowanych przepisów. Zostały one wprowadzone od 1 stycznia 2013 r. w celu eliminacji zatorów płatniczych w gospodarce. Nie ma żadnych podstaw by przyjąć, że celem ustawodawcy było wyeliminowanie kaucji gwarancyjnych pobieranych od np. podwykonawców robót. Kaucje te obejmują relatywnie niewielką część należności podwykonawców i działają mobilizująco na te podmioty, przyczyniając się do poprawy jakości wykonywanych usług.

Ponadto kaucja stanowi formę zabezpieczenia należytego wykonania robót przez Podwykonawcę bądź też służy do pokrycia roszczeń wynikających z ich niewykonania czy też nienależytego wykonania. Co do zasady ma charakter zwrotny i pozostaje neutralna podatkowo. Zakres gwarancji, jej okres oraz zasady rozliczania się z pobranych kaucji są ustalane pomiędzy Spółką i Podwykonawcą. W przypadku, gdy kaucje są potrącane (zatrzymywane) przez Spółkę przy wypłacaniu należności Podwykonawcom za wykonane usługi, za zapłatę należy uznać również kwotę potrąconej kaucji. Kwoty objętej potrąceniem (zatrzymaniem) nie można więc uznać za kwotę nieuregulowaną w rozumieniu art. 15b ust. 1 ustawy. Świadczy o tym fakt, że zgodnie z art. 498 Kodeksu cywilnego, gdy dwie strony są jednocześnie względem siebie dłużnikami i wierzycielami, każda z nich może potrącić swoją wierzytelność z wierzytelności drugiej strony, jeżeli przedmiotem obu wierzytelności są pieniądze lub rzeczy tej samej jakości oznaczone tylko co do gatunku, a obie wierzytelności są wymagalne i mogą być dochodzone przed sądem lub przed innym organem państwowym. Wskutek potrącenia obie wierzytelności umarzają się nawzajem do wysokości wierzytelności niższej. Zgodnie z powyższym, potrącenie wierzytelności jest jedną z form wygaśnięcia zobowiązania w wyniku wykonania świadczenia przez umorzenie wzajemnych wierzytelności między stronami. Do wygaśnięcia zobowiązania przez potrącenie dochodzi w sytuacji, gdy jedna strona jest w stosunku do drugiej zarówno dłużnikiem, jak i wierzycielem. Potrącenie zatem stanowi formę wzajemnej zapłaty za istniejące pomiędzy stronami zobowiązania, co pozwala na traktowanie jej na równi z zapłatą.

Biorąc pod uwagę powyższe należy stwierdzić, że w sytuacji objętej zapytaniem Spółki na skutek pobrania części wynagrodzenia (określonego kwotowo i procentowo) tytułem zabezpieczenia należytego wykonania i/lub usunięcia wad i usterek w okresie gwarancyjnym dokonanego na podstawie zgodnych ustaleń z Podwykonawcą, dochodzi do częściowego umorzenia należności. W takiej sytuacji, nie można uznać że ww. część należności pozostała przez Spółkę nieuregulowana - została ona bowiem umorzona. Skutek w postaci wygaśnięcia wierzytelności objętej potrąceniem wyklucza uznanie, że należność pozostaje nieuregulowana - wierzytelność taka na skutek umorzenia przestała istnieć, więc nie może pozostawać nieuregulowana. Podsumowując, w odniesieniu do pobranej części wynagrodzenia tytułem zabezpieczenia należytego wykonania i/lub usunięcia wad i usterek w okresie gwarancyjnym - nie znajdą zastosowania przepisy art. 15b updop. Nawet jeśli powyższa argumentacja Spółki dotycząca potrącenia przez Spółkę części należności tytułem kaucji, prowadząc tym samym do jej całkowitego uregulowania, nie spotka się z uznaniem organu podatkowego, to w takim wypadku należy uznać, że z prawnego punktu widzenia w momencie potrącenia (zatrzymania) kaucji przez Spółkę dochodzi do odnowienia w rozumieniu art. 506 Kodeksu cywilnego. Spółka zgodnie z postanowieniami umownymi zobowiązuje się wypłacić Podwykonawcy kwotę potrąconą (zatrzymaną) z faktury po upływie okresu zabezpieczenia należytego wykonania i/lub okresie gwarancyjnym usunięcia wad i usterek (po pomniejszeniu o ewentualne należności Spółki pokryte z kaucji) nie jako zapłatę za wykonaną usługę, ale jako zwrot kaucji - a więc z innego tytułu prawnego. To znaczy - zgodnie z art. 506 Kodeksu cywilnego - że już w momencie zatrzymania kaucji nastąpiło uregulowanie zobowiązania Spółki wobec Podwykonawcy z tytułu wykonanych robót, a jednocześnie powstało nowe zobowiązanie Spółki do zwrotu kaucji - pod warunkiem niewystąpienia zobowiązań Podwykonawcy wobec Spółki.

W świetle powyższych regulacji prawnych oraz odnosząc się do opisu sprawy należy stwierdzić, że zatrzymane kwoty w związku z kaucją pieniężną (ze względu na charakter kwoty zatrzymanej, która jest kwotą należną w związku z zabezpieczeniem należnego wykonania i/lub usunięcia wad i usterek w okresie gwarancyjnym) - nie stanowią podstawy zobowiązującej Spółkę do skorygowania kosztów zgodnie z art. 15b updop.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej w tym zakresie oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Mając na uwadze, że tut. Organ uznał za prawidłowe stanowisko Wnioskodawcy co do uregulowania zobowiązań i braku zastosowania art. 15b updop, stanowisko strony w zakresie odnowienia zobowiązania w trybie art. 506 Kodeksu cywilnego nie podlegało ocenie.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – (t.j. Dz.U. z dnia 14 marca 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.