Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP1/4512-736/15-2/KC
z 13 października 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 6 lipca 2015 r. (data wpływu 17 lipca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania umowy leasingu finansowego za świadczenie usług, podstawy opodatkowania, momentu powstania obowiązku podatkowego oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego i jego zwrotu - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 lipca 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania umowy leasingu finansowego za świadczenie usług, podstawy opodatkowania, momentu powstania obowiązku podatkowego oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego i jego zwrotu.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi na terytorium Polski działalność na rynku usług finansowych. Zamierza rozszerzyć działalność o świadczenie usług leasingu, jak również zawrzeć transakcję leasingu finansowego znaku towarowego. Umowa leasingu zostanie zawarta na okres 36 miesięcy, raty leasingu płatne będą co miesiąc w terminie wynikającym z harmonogramu płatności, a leasingobiorca - przez okres trwania umowy leasingu - będzie korzystać ze znaku towarowego w oparciu o licencję pełną, wyłączną, ograniczonej w czasie z prawem do udzielania sublicencji. Raty leasingu składać się będą z części kapitałowej odpowiadającej wartości znaku towarowego oraz z części odsetkowej odpowiadającej wynagrodzeniu finansowemu z tytułu zaangażowanego kapitału w transakcję. Ponadto leasingobiorca zobowiązany będzie do uiszczenia na rzecz Wnioskodawcy prowizji związanej z przygotowaniem transakcji i oceną ryzyk.

Po upływie okresu leasingu i uiszczeniu ostatniej raty, jak również po uregulowaniu wszelkich innych należności wynikających z umowy leasingu, prawo własności do znaku towarowego z mocy prawa (ex lege) przejdzie na własność leasingobiorcy (korzystającego).

Wcześniej Wnioskodawca nabędzie prawo własności znaku towarowego od wskazanego przez leasingobiorcę podmiotu trzeciego. Z tytułu tej transakcji świadczeniodawca wystawi na rzecz Wnioskodawcy fakturę zawierającą podatek VAT wg stawki 23%.

Znak towarowy objęty jest zgłoszeniem w Urzędzie ds. Harmonizacji Rynku Wewnętrznego (ang. Office for Harmonization in the International Market (OHIM)) w A. (Hiszpania) i wykorzystywany będzie przez leasingobiorcę (korzystającego) do oznaczania własnych produktów.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy w opisanym we Wniosku przyszłym stanie faktycznym, w związku z zawarciem przez Wnioskodawcę umowy leasingu finansowego znaku towarowego, transakcja stanowić będzie odpłatne świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust.1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, i obowiązek podatkowy z tytułu tej usługi powstanie z dniem wystawienia faktury zgodnie z dyspozycją art. 19a ust 5 pkt 4 lit. b tiret trzecie Ustawy VAT, natomiast obowiązek wystawienia faktury powstanie z upływem terminu płatności wskazanego w harmonogramie płatności poszczególnych rat leasingowych i innych opłat (prowizja), zgodnie z dyspozycją art. 106i ust. 3 pkt 4 w zw. z art. 106a pkt 2 Ustawy VAT?
2. Czy podstawę opodatkowania transakcji leasingu finansowego jak w pkt 1 powyżej stanowić będą wszelkie należne Wnioskodawcy sumy wynikające z umowy leasingu, w tym prowizja za przygotowanie transakcji i analizę ryzyk, opłaty leasingowe (raty) wynikające z harmonogramu płatności ?
3. Czy do całości wynagrodzenia z tytułu usługi leasingu finansowego znaku towarowego jak w pkt 1 powyżej należy stosować stawkę podstawową w rozumieniu art. 43 ust 1 Ustawy VAT, która w dacie wniosku wynosi 23% ?
4. Czy w związku z zawarciem umowy leasingu finansowego jak w pkt 1 powyżej Wnioskodawca będzie uprawniony do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego VAT zawartej w fakturze dokumentującej zakup znaku towarowego od podmiotu trzeciego?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

1. W ocenie Wnioskodawcy, w związku z zawarciem umowy leasingu finansowego dojdzie do świadczenia usługi w rozumieniu art. 8 ust. 1 pkt 1 Ustawy VAT. Usługa będzie miała charakter ciągły albowiem w związku z jej świadczeniem ustalane będą następujące po sobie miesięczne terminy płatności, a tym samym, zgodnie z dyspozycją art. 19a ust. 5 pkt 4 lit. b tiret trzeci Ustawy VAT, obowiązek podatkowy przy usłudze leasingu powstanie z dniem wystawienia faktury. Wnioskodawca zobowiązany będzie do wystawienia faktury z upływem terminu płatności wskazanego w harmonogramie płatności, zgodnie z dyspozycją art. 106i ust. 3 pkt 4 w zw. z art. 106a pkt 2 Ustawy VAT. Na fakturze wskazana zostanie stawka podstawowa, która w dacie wniosku wynosi 23% oraz oznaczenie okresu którego faktura dotyczy poprzez podanie numeru raty i np. daty umowy zgodnie z treścią art. 106i ust. 8 Ustawy VAT.
2. Podstawę opodatkowania z tytułu leasingu finansowego znaku towarowego, zgodnie z regułą opisaną art. 29a ust.1 Ustawy VAT, stanowić będzie kwota należna wynikająca z Umowy leasingu, w szczególności należności z tytułu prowizji za przygotowanie transakcji i analizę ryzyka, opłaty miesięczne (raty leasingowe) opisane w harmonogramie płatności, a więc suma kwot części kapitałowej oraz części odsetkowej.
3. Do całości wynagrodzenia opisanego umową leasingu finansowego znaku towarowego, jako świadczenia złożonego, pomimo że z charakteru tej czynności wynika, iż w ujęciu ekonomicznym Wnioskodawca, jako finansujący, osiągnie korzyść ekonomiczną polegającą na uzyskaniu wynagrodzenia odsetkowego (tzw. część odsetkowa) za udostępnienie leasingobiorcy kapitału dłużnego, stosowanie mieć będzie stawka podstawowa w rozumieniu art. 41 ust.1 ustawy VAT, która w dacie wniosku wynosi 23%.
4. Mając na uwadze, iż nabycie znaku towarowego związane będzie ze sprzedażą opodatkowaną VAT (w ramach umowy leasingu finansowego), Wnioskodawca, zgodnie z regułą wyrażoną w art. 86 ust.1 w zw. z ust. 2 pkt 1 lit a Ustawy VAT uprawniony będzie do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego VAT wynikającą z faktury dokumentującej zakup znaku towarowego. Zważywszy, iż w pierwszym okresie rozliczeniowym (miesiąc zakupu znaku towarowego) może wystąpić nadwyżka kwoty podatku naliczonego nad kwotą podatku należnego VAT, Wnioskodawca będzie uprawniony - zgodnie z dyspozycją art. 87 ust. 1 Ustawy VAT - do zwrotu różnicy na rachunek bankowy za ww. okres.
   
   

UZASADNIENIE STANOWISKA

W pierwszej kolejności należy dokonać oceny prawnej transakcji będącej przedmiotem wniosku na gruncie prawa własności przemysłowej oraz prawa prywatnego. Znak towarowy, w znaczeniu art. 120 ust.1 ustawy z dnia 30 czerwca 2000r. - Prawo własności przemysłowej (t.j. Dz.U. z 2013r. poz.1410), zarówno na gruncie prawa podatkowego jak i prawa bilansowego, traktowany jest jako wartość niematerialna i prawna.

Na znak towarowy może być udzielone prawo ochronne (art. 121 Prawa własności przemysłowej); może być on przedmiotem obrotu gospodarczego, w tym może być zbywany (por. art. 162, ust.1 Prawa własności przemysłowej), jak również może być przedmiotem licencji (por. art. 163, ust.1 Prawa własności przemysłowej). Zasady licencji oraz sublicencji na znak towarowy uregulowane zostały w art. 76, oraz art. 78 i 79 w zw. z art. 163, ust. 1 i ust. 2 Prawa własności przemysłowej. Umowa leasingu, jako umowa nazwana uregulowana jest w tytule XVII [1] kodeksu cywilnego. Zgodnie z dyspozycją art. 709 [1] KC przez umowę leasingu finansujący zobowiązuje się, w zakresie działalności swojego przedsiębiorstwa, nabyć rzecz od oznaczonego zbywcy na warunkach określonych w tej umowie i oddać tę rzecz korzystającemu do używania albo używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony, a korzystający zobowiązuje się zapłacić finansującemu w uzgodnionych ratach wynagrodzenie pieniężne, równe co najmniej cenie lub wynagrodzenia z tytułu nabycia rzeczy przez finansującego. Jeżeli finansujący zobowiązał się, bez dodatkowego świadczenia, przenieść na korzystającego własność rzeczy po upływie oznaczonego w umowie czasu trwania leasingu, korzystający może żądać przeniesienia własności rzeczy w terminie miesiąca od upływu tego czasu, chyba że strony uzgodniły nowy termin (art. 709 [16] KC).

Wg komentatorów, unormowanie zawarte w Kodeksie cywilnym nie dokonuje rozróżnienia na leasing finansowy i operacyjny, a odnosi się jedynie do tego pierwszego rodzaju. Mimo, że regulacja leasingu w KC dotyczy bezpośrednio leasingu finansowego pośredniego to przepisy te stosowane są odpowiednio do tzw. leasingu operacyjnego.

Wprawdzie na gruncie KC prawodawca unormował leasing rzeczy, nie mniej opierając się na regule swobody umów wyrażonej w art. 353 [1] KC, przepisy dotyczące leasingu rzeczy mogą być odpowiednio stosowane do leasingu wartości niematerialnych i prawnych.

Podsumowując, leasing finansowy znaku towarowego jest prawnie dopuszczalny na gruncie prawa krajowego.

Zgodnie z regułą wyrażoną w art. 5 ust. 1 pkt 1 Ustawy VAT opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług. Transakcja polegająca na przeniesieniu praw do znaku towarowego (przeniesienie własności, oddanie do używania w formie licencji w ramach leasingu finansowego), na gruncie art. 8 ust.1 pkt 1 stanowi świadczenie usług. Zgodnie z tym przepisem, przez świadczenie usług, o których mowa w art. 5 ust.1 pkt 1 rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej nie mającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej.

Tym samym do leasingu finansowego znaku towarowego nie mają zastosowania przepisy art. 7 ust. 1 pkt 2 Ustawy VAT regulujące leasing finansowy rzeczy. Przepis ten, nakazuje bowiem uznanie za dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione. Dodać należy, iż towary, na potrzeby ustawy VAT, zdefiniowane zostały jako rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (por. art. 2 pkt 6 Ustawy VAT), natomiast leasing, na potrzeby art. 7 ust. 1 pkt 2 ustawy VAT zdefiniowany został w art. 7 ust. 9 ustawy VAT w odniesieniu do przepisów o podatku dochodowym: przez umowę dzierżawy, najmu, leasingu lub inne umowy o podobnym charakterze, o których mowa w ust.1 pkt 2 rozumie się umowy w wyniku których, zgodnie z przepisami o podatku dochodowym, odpisów amortyzacyjnych dokonuje korzystający oraz umowy leasingu w rozumieniu tych przepisów, których przedmiotami są grunty.

Wprawdzie definicja leasingu finansowego zawarta w art. 7 ust. 9 ustawy VAT jest ograniczona do dostawy towarów, i nie ma zastosowania do wartości niematerialnych i prawnych (świadczenia usług), jednakże jej konstrukcja i odwołanie m.in. do art. 17f ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, pozwala - w drodze wykładni celowościowej - na określenie podstawy opodatkowania usługi świadczonej w ramach leasingu finansowego jako świadczenia złożonego.

W interpretacji indywidualnej nr IBPP3/443-1170/11/PK z dnia 07 grudnia 2011r. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach uznał za prawidłowe stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym „oddanie do użytkowania znaków towarowych na podstawie umowy leasingu finansowego w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowić będzie odpłatne świadczenie usług w rozumieniu przepisów ustawy o VAT i w konsekwencji obowiązek podatkowy powstawał będzie, zgodnie z art. 19 ust. 13 pkt 9 w związku z art. 28l pkt 1 ustawy o VAT, w momencie otrzymania części lub całości zapłaty poszczególnych rat leasingowych, nie później niż z upływem terminu płatności określonego w umowie lub fakturze...” [od 01 stycznia 2014 r. obowiązek podatkowy powstaje w dacie wystawienia faktury]. W uzasadnieniu Dyrektor Izby Skarbowej, odnosząc się do art. 45 Kodeksu cywilnego podkreślił, iż „rzeczami mogą być tylko przedmioty materialne. Prawa ochronne do znaków towarowych jako wartości niematerialne i prawne nie stanowią więc rzeczy w rozumieniu przepisów prawa cywilnego, a zatem nie mogą zostać uznane za towary w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. W konsekwencji, oddanie do użytkowania znaków towarowych na podstawie umowy użytkowania stanowiącej umowę leasingu finansowego dla celów podatkowych nie będzie stanowić dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT.”

Uznanie za świadczenie usług przeniesienia praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę w jakiej dokonano czynności prawnej oparta jest na art. 25 lit. a Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz. UE L 347, s.1 ze zm.), dalej: Dyrektywa 2006/112. Wprawdzie wątpliwości interpretacyjnych może nasuwać użycie przez prawodawcę w art. 8 ust. 1 pkt 1 Ustawy VAT zwrotu „przeniesienie praw”, gdyż może ono sugerować całkowite wyzbycie się znaku towarowego, a nie np. udzielenie licencji, jednakże wykładnia celowościowa wypływająca z ww. art. 25 lit. a Dyrektywy 2006/112 nakazuje to pojęcie rozumieć szerzej, jako każde rozporządzenie prawem majątkowym.

Podsumowując, leasing finansowy znaku towarowego powiązany z udzieleniem licencji wyłącznej na rzecz Korzystającego (leasingobiorcy) w ramach umowy leasingu stanowi usługę w rozumieniu art. 8 ust. 1 pkt 1 Ustawy VAT.

Obowiązek podatkowy po stronie Finansującego (leasingodawcy) z tytułu leasingu finansowego znaku towarowego, jako świadczenia ciągłego (okresowego), powstanie w dacie wystawienia faktury na korzystającego (art. 19a ust. 5 pkt 4 lit. b tiret trzeci Ustawy VAT). Uregulowanie to pozostaje w związku z dyspozycją art. 19a ust. 3 Ustawy VAT, wedle której usługę, dla której w związku z jej świadczeniem ustalane są następujące po sobie terminy płatności lub rozliczeń, uznaje się za wykonaną z upływem każdego okresu, do którego odnoszą się te płatności lub rozliczenia, do momentu zakończenia świadczenia tej usługi. Usługę świadczoną w sposób ciągły przez okres dłuższy niż rok, dla której w związku z jej świadczeniem w danym roku nie upływają terminy płatności lub rozliczeń, uznaje się za wykonaną z upływem każdego roku podatkowego, do momentu zakończenia tej usługi.

Z tytułu świadczenia usługi leasingu finansowego znaku towarowego, Wnioskodawca (jako finansujący (leasingodawca)) zobowiązany będzie do wystawiania faktury zawierającej kwotę podatku VAT z upływem terminu płatności poszczególnych rat leasingu w oparciu o harmonogram (art.106i ust.1 pkt 4 w zw. z art. 106a pkt 2 Ustawy VAT). Faktura powinna zawierać informację, jakiego okresu rozliczeniowego dotyczy, np. poprzez odwołanie do numeru raty leasingowej oraz numeru lub daty umowy leasingu (por. art. 106i ust. 8 ustawy VAT).

Podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5 (zastrzeżenia nie mają tutaj zastosowania), jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika (art. 29a ust.1 Ustawy VAT). Podstawa opodatkowania obejmuje (1) podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku VAT; (2) koszty dodatkowe, takiej jak prowizje, koszty opakowań, transportu, ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy (art. 29a ust. 6 Ustawy VAT).

Dodać należy, iż z dniem 1 stycznia 2014 r. prawodawca krajowy zmodyfikował pojęcie „podstawa opodatkowania” (por. treść art. 29a ust.1 z treścią art. 29 ust. 1 ustawy VAT), wprowadzając do polskiego porządku prawnego definicję zgodną z art. 73 Dyrektywy 2006/112. Zgodnie z dyspozycją art. 73 Dyrektywy 2006/112 w odniesieniu do dostaw towarów i świadczenia usług innych niż te, o których mowa w art. 74-77 (przepisy te nie znajdują zastosowania do transakcji będącej przedmiotem wniosku), podstawa opodatkowania obejmuje wszystko, co stanowi zapłatę otrzymaną lub którą dostawca lub usługodawca otrzyma w zamian za dostawę towarów lub świadczenie usług, od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z subwencjami związanymi bezpośrednio z ceną takiej dostawy lub świadczenia. Nastąpiła zatem w tym zakresie pełna implementacja prawa wspólnotowego do prawa krajowego.

Jak wskazano wyżej, leasing finansowy znaku towarowego stanowi, w ocenie Wnioskodawcy, świadczenie złożone, opodatkowane jedną, podstawową stawką podatku VAT, zgodnie z dyspozycją art. 43 ust. 1 w zw. z art. 146a pkt 1 ustawy VAT, która w dacie wniosku wynosi 23%. W fakturze dokumentującej usługę Wnioskodawca powinien wykazać kwotę raty wynikającą z harmonogramu, np. „rata leasingowa nr X zgodnie z Umową leasingu”, przy czym nie ma znaczenia prawnego na gruncie art. 29a ust. 1 Ustawy VAT rozbicie tej sumy na część kapitałową i część odsetkową (co ma znaczenie prawne na potrzeby podatku dochodowego od osób prawnych). W ocenie Wnioskodawcy do usługi leasingu finansowego znaku towarowego powinna być stosowana wyłącznie jedna stawka podatku VAT.

Koncepcję poprawności kwalifikowania leasingu finansowego jako świadczenia złożonego na gruncie podatku VAT potwierdził Minister Finansów w wydawanych przez siebie interpretacjach indywidualnych. Przykładowo Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, w interpretacji nr ITPP2/443-1553/12/AK z dnia 20 marca 2013 r., wychodząc z obowiązującej w 2012 roku definicji obrotu (art.29 ust.1 ustawy VAT), oraz odwołując się do treści art. 73 Dyrektywy 2006/112 uznał stanowisko wnioskodawcy za prawidłowe. W ocenie wnioskodawcy, podstawę opodatkowania dostawy towarów w ramach leasingu finansowego stanowi całość wynagrodzenia należnego finansującemu z tytułu oddania korzystającemu rzeczy do używania, pomniejszona o kwotę należnego z tego tytułu podatku, a więc podstawa opodatkowania zawiera zarówno jego część kapitałową, część odsetkową ewentualnie inne kwoty wynagrodzenia, w tym opłaty manipulacyjne związane z zawarciem umowy leasingu. Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, analizując treść art. 73 Dyrektywy 2006/112 (w pełni zaimplementowanego do polskiego porządku prawnego od 1 stycznia 2014 r.) stwierdził, iż podstawa opodatkowania obejmuje również ciążące na dostawcy koszty uboczne związane z daną dostawą, jak koszty prowizji, ubezpieczenia. Zasada włączenia tych świadczeń do podstawy opodatkowania „oznacza, że wartość tego typu kosztów, których ciężar „przerzucony” jest na nabywcę, nie uznaje się jako odrębnego świadczenia, lecz traktuje jako element świadczenia zasadniczego, z zastosowaniem zasad właściwych dla świadczenia zasadniczego.” Dalej Dyrektor IS wskazał, iż „dla celów podatkowych - co do zasady- złożone działania podatnika traktowane są jako jednolita całość. Oznacza to, że jeżeli podatnik dokonuje więcej niż jedno świadczenie na rzecz klienta i są one ze sobą powiązane tak, że obiektywnie rzecz biorąc tworzą z ekonomicznego punktu widzenia jedną całość, którą jedynie sztucznie można byłoby podzielić, to te elementy lub świadczenia - dla celów podatku od towarów i usług - stanowią jedną całość.

Wniosek taki wypływa, m.in. z wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie pomiędzy Card Protection Plan Ltd (CPP) a Commissioners of Customs and Excise (sygn. C-349/96). Natomiast zgodnie z orzeczeniem Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości w sprawie C-321/94 pomiędzy Faaborg-Gelting Linien A/S a Finanzamt Flensburg, o tym, czy dana transakcja stanowi dostawę towarów czy świadczenie usług powinny decydować wszystkie okoliczności zawarcia tejże transakcji.” [...] „Za słuszne zatem należy uznać stanowisko wyrażone w wniosku, iż podstawę opodatkowania stanowi całość wynagrodzenia należnego Spółce z tytułu oddania korzystającemu rzeczy (towaru) do używania, pomniejszona o kwotę należnego z tego tytułu podatku, a więc zarówno jego część kapitałowa, część odsetkowa oraz ewentualnie inne elementy (kwoty) wynagrodzenia należne od nabywcy towaru (korzystającego), w tym opłaty manipulacyjne naliczane w związku z zawarciem taki umowy (w momencie dokonania dostawy). Zarówno bowiem część kapitałowa, część odsetkowa oraz opłaty manipulacyjne stanowią obiektywnie jedno nie rozerwalne świadczenie gospodarcze. Zatem jeżeli Spółka oddaje na podstawie umowy leasing finansowego przedmioty, których dostawa korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów usług, opodatkowaniu według ww. stawki podlega całość świadczenia otrzymywanego przez leasingodawcę, a więc zarówno część kapitałowa, jak i odsetkowa rat leasingowych.”

Podsumowując, wynagrodzenie Wnioskodawcy z tytułu umowy leasing finansowego znaku towarowego (prowizja, rata leasingu) opodatkowane będzie i całości stawką podstawową wskazaną w art. 41 ust. 1 Ustawy VAT, która w dacie wniosku wynosi 23%.

Zgodnie z dyspozycją art. 86 ust. 1 Ustawy VAT, w zakresie w jakim towary usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 (podatnik czynny na potrzeby podatku VAT), przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124 (zastrzeżenia te nie mają zastosowania w niniejszym przypadku). Kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur dokumentujących nabycie towarów i usług (por. art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy VAT). W przypadku, gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2 jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy (art. 87 ust. 1 Ustawy VAT). Zwrot różnicy podatku, z zastrzeżeniem ust. 6 (skrócony termin zwrotu do 25 dni) następuje w terminie 60 dni od dnia złożenia rozliczenia przez podatnika na rachunek bankowy podatnika w banku mającym siedzibę na terytorium kraju lub na rachunek podatnika w spółdzielczej kasie oszczędnościowe kredytowej, której jest członkiem, wskazane w zgłoszeniu identyfikacyjnym, o którym mowa w odrębnych przepisach, lub wskazany przez podatnika rachunek banku na rachunek spółdzielczej kasy oszczędnościowo-kredytowej, jako zabezpieczenie udzielanego przez ten bank lub przez tę kasę kredytu, na podstawie złożonego przez podatnika, do naczelnika urzędu skarbowego, w terminie do złożenia deklaracji podatkowej, pisemnego, nieodwołalnego upoważnienia organu podatkowego, potwierdzonego przez bank lub spółdzielczą kasę oszczędnościowo-kredytową udzielających kredytu, do przekazania tego zwrotu. Jeżeli zasadność zwrotu wymaga dodatkowego zweryfikowania, naczelnik urzędu skarbowego może przedłużyć ten termin do czasu zakończenia weryfikacji rozliczenia podatnika dokonywanego w ramach czynności sprawdzających, kontroli podatkowej lub postępowania podatkowego na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej lub postępowania kontrolnego na podstawie przepisów o kontroli skarbowej. Jeżeli przeprowadzone przez organ czynności wykażą zasadność zwrotu, o którym mowa w zdaniu poprzednim, urząd skarbowy wypłaca należną kwotę wraz z odsetkami w wysokości odpowiadającej opłacie prolongacyjnej stosowanej w przypadku odroczenia płatności podatku lub jego rozłożenia na raty (art. 87 ust. 2 Ustawy VAT).

Zważywszy zatem, iż:

1. Wnioskodawca (Finansujący), celem wykonania zawartej z nim Umowy leasingu finansowego zakupi znak towarowy, który następnie zostanie udostępniony korzystającemu (leasingobiorcy) w ramach licencji wyłącznej (korzystający nabędzie prawo do posługiwania się tym znakiem towarowym),
2. świadczona przez Wnioskodawcę usługa leasingu finansowego opodatkowana będzie w całości stawką podstawową VAT, która w dacie wniosku wynosi 23%,
3. Wnioskodawca ma prawo do zwrotu w całości kwoty różnicy podatku VAT na rachunek bankowy w rozliczeniu za miesiąc, w którym nabędzie do swojego majątku znak towarowy (pod warunkiem dysponowania fakturą z wykazaną kwotą i stawką podatku VAT), lub może realizować zwrot pośredni, poprzez obniżenie kwoty podatku należnego VAT o kwotę podatku naliczonego VAT w kolejnych okresach (rozliczeniu podlega całość podatku naliczonego VAT).
   
   

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30sierpnia2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz.270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.