Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB5/4510-741/15-4/MW
z 29 października 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 4 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 5 sierpnia 2015 r. (data wpływu 14 sierpnia 2015 r.) uzupełnionym pismem z dnia 21 października 2015 r. (data wpływu 26 października 2015 r.) na wezwanie Nr IPPB5/4510-741/15-2/MW z dnia 12 października 2015 r. (data doręczenia 19 października 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia czy zmiana zobowiązania do zapłaty wynagrodzenia, dla którego termin płatności jest dłuższy niż 60 dni w zobowiązanie finansowe w związku z wystawieniem weksla oznacza uregulowanie zobowiązania w rozumieniu art. 15b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a tym samym skutkuje możliwością zwiększenia, na podstawie art. 15b ust. 4 ustawy, kosztów uzyskania przychodów o kwotę dokonanego wcześniej, na podstawie art. 15b ust. 3, zmniejszenia (pytanie nr 3) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 sierpnia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia czy zmiana zobowiązania do zapłaty wynagrodzenia, dla którego termin płatności jest dłuższy niż 60 dni w zobowiązanie finansowe w związku z wystawieniem weksla oznacza uregulowanie zobowiązania w rozumieniu art. 15b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a tym samym skutkuje możliwością zwiększenia, na podstawie art. 15b ust. 4 ustawy, kosztów uzyskania przychodów o kwotę dokonanego wcześniej, na podstawie art. 15b ust. 3, zmniejszenia.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Dnia 7 kwietnia 2014 r. Wnioskodawca zawarł ze Spółką X umowę doradztwa wraz z warunkami licencji (w załączeniu). Na podstawie wskazanej umowy wymieniona spółka zobowiązała się wobec Wnioskodawcy do świadczenia usług doradztwa oraz udzielenia licencji do utworu zawierającego opracowanie wiedzy w zakresie technologii przemysłowego wykorzystania pierwiastków ziem rzadkich w celu uzyskania produktów wybranych przez Zamawiającego, obecnie Wnioskodawcę, zgodnie z § 6 ust. 1 w/w umowy. Wnioskodawca zobowiązał się do zapłaty na rzecz wykonawcy wynagrodzenia w kwocie łącznie 12.000.000 zł z tytułu należytego wykonania umowy, przy czym Strony ustaliły, że wynagrodzenie za usługi doradcze wynosi 6.300.000 zł, zaś opłata licencji wynosi 5.700.000 zł. Wszystkie kwoty miały być podwyższone o kwotę podatku VAT według stawek obowiązujących w dniu wystawienia faktury. Zgodnie z § 6 ust. 4 umowy wyznaczono 120 - dniowy termin płatności wynagrodzenia do umowy, podstawą do wystawienia faktury miał być obustronnie podpisany protokół odbioru. Protokół zdawczo - odbiorczy dokumentacji do w/w umowy został spisany dnia 9 grudnia 2014 r. Dnia 9 grudnia 2014 r. Spółka X wystawiła fakturę VAT nr 01/12/2014 na kwotę: 14.760.000,00 zł.

Do dnia skierowania niniejszego wniosku Wnioskodawca wpłacił na rzecz Spółki X tytułem uregulowania należności z w/w faktury łącznie kwotę 7.311.368,49 zł (27 marca 2015 r. - 5.106.000 zł, 2 kwietnia 2015 r. - 20.000 zł, 13 kwietnia 2015 r. - 74.000 zł, 14 kwietnia 2015 r. - 44.300,00 zł, 1 czerwca 2015 r. - 2.067,068,49 zł). Do zapłaty pozostaje kwota 7.448.631,51 zł. W związku z upływem 90 - dniowego terminu od daty zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kwoty wynikającej z faktury nr 01/12/2014, Wnioskodawca dokonał zmniejszenia tych kosztów o kwotę pozostałego do zapłaty wynagrodzenia, zgodnie z w/w fakturą.

Wnioskodawca zamierza przed upływem 150 - dniowego terminu od dnia upływu terminu płatności wyżej opisanego zobowiązania, ale po upływie 90 dnia od daty zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów o niezapłaconą kwotę wynikającą z w/w faktury VAT tj.: do dnia 5 września 2015 r. wystawić na rzecz Spółki X weksel na pozostałą do zapłaty kwotę wynagrodzenia zgodnie z w/w umową i wystawioną do niej fakturą VAT , który stanowić będzie zapłatę zgodnie z umową i skutkować będzie wygaśnięciem zobowiązania do zapłaty wynagrodzenia zgodnie z umową z dnia 7 kwietnia 2014 r. W związku z przekazaniem weksla nastąpi odnowienie zobowiązania zgodnie z art. 506 § 1 kc, a zatem umorzone zostanie zobowiązanie do zapłaty wynagrodzenia zgodnie z umową z dnia 7 kwietnia 2014 r., natomiast za zgodą wierzyciela, tutaj Spółki X, Wnioskodawca zobowiązany będzie do spełnienia zobowiązania do zapłaty wynikającego z weksla.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy wystawienie weksla własnego jako forma zapłaty pozostałej do zapłaty części należności tytułem wynagrodzenia do umowy doradztwa wraz z warunkami licencji z dnia 7 grudnia 2015 r. stanowi „uregulowanie należności” zgodnie z art. 89b ust. 2 ustawy o VAT?
   
2. Czy w związku z powyższym, wystawienie w terminie do upływu 150 dni od dnia upływu terminu płatności z faktury nr 01/12/2014 weksla własnego na rzecz Spółki X na kwotę pozostałej do zapłaty części należności tytułem wynagrodzenia do umowy doradztwa wraz z warunkami licencji z dnia 7 grudnia 2015 r. spowoduje, zwolnienie Wnioskodawcy z obowiązku korekty odliczonej kwoty podatku VAT wynikającej z faktury nr 01/12/2014 z dnia 9 grudnia 2014 r. zgodnie z art. 89b ust. 1 ustawy o VAT?
3. Czy zmiana zobowiązania do zapłaty wynagrodzenia zgodnie z umową z dnia 7 kwietnia 2014 r., dla którego termin płatności jest dłuższy niż 60 dni w zobowiązanie finansowe w związku z wystawieniem weksla oznacza uregulowanie zobowiązania w rozumieniu art. 15b ustawy o CIT, a tym samym skutkuje możliwością zwiększenia, na podstawie art. 15b ust. 4 ustawy o CIT, kosztów uzyskania przychodów o kwotę dokonanego wcześniej, na podstawie art. 15b ust. 3 ustawy o CIT, zmniejszenia?
   
   

Niniejsza interpretacja stanowi odpowiedź na pytanie nr 3 dotyczące podatku dochodowego od osób prawnych. W zakresie podatku od towarów i usług, zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawcy, Ustawodawca zarówno w art. 89b ustawy o VAT, jak i art. 15b ustawy o CIT posługuje się terminem „uregulowanie zobowiązania”. Jak wskazał Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 27 października 2005 r. w sprawie I FSK 171/05 „pojęcie "uregulowania należności" jest pojęciem szerszym od pojęcia "zapłaty należności". Skoro zatem ustawodawca użył pojęcia "uregulowane" a nie "zapłacone", to uznać należy, że dopuścił różne sposoby uregulowania należności wobec sprzedawcy towaru.”

Weksel jest papierem wartościowym posiadającym części składowe ściśle przez prawo wekslowe przypisane, w którym wystawca dokumentu albo sam przyrzeka zapłatę oznaczonej sumy pieniężnej, albo poleca zapłatę osobie trzeciej, przyjmując bezwarunkową odpowiedzialność za zapłatę i poddając się wszelkim rygorom prawa wekslowego (I. Różański, Podręcznik prawa wekslowego wraz ze wzorami weksli, Warszawa 1957, str. 19). Funkcja płatnicza weksla polega na realizowaniu zobowiązań płatniczych przez wręczenie weksla, zamiast zapłaty z tytułu zawartych transakcji gospodarczych. W obrocie gospodarczym weksel jest używany jako środek pokrywania zobowiązań płatniczych. Zapłata zaś to spełnienie ekwiwalentnego świadczenia pieniężnego. Wykonanie zaś zobowiązania może nastąpić na różne sposoby opisane w Dziale II Kodeksu cywilnego. Jednym z takich sposobów jest odnowienie zgodnie z art. 506 kc.

Wręczenie weksla własnego jest formą takiego odnowienia zobowiązania, albowiem z dniem wystawienia i wręczenia wierzycielowi weksla własnego w zamian za spełnienie zobowiązania, to zobowiązanie wygasa, zaś powstaje zobowiązanie do zapłaty sumy wekslowej (inna podstawa prawna).

W opisywanym wyżej stanie faktycznym wystawienie przez Wnioskodawcę na rzecz Spółki X weksla in blanco na kwotę pozostałą do zapłaty tytułem wynagrodzenia zgodnie z umową z dnia 7 kwietnia 2014 r. objętego fakturą VAT nr 01/12/2014 z dnia 9 grudnia 2014 r. spowoduje umorzenie zobowiązania do zapłaty należności z w/w faktury i umowy, co jest równoznaczne z uregulowaniem zobowiązania w świetle art. 15b ustawy o CIT oraz art. 89b ustawy o VAT.

W konsekwencji powyższego:

1. Wystawienie weksla własnego jako forma zapłaty pozostałej do zapłaty części należności tytułem wynagrodzenia do umowy doradztwa wraz z warunkami licencji z dnia 7 grudnia 2015 r. stanowi „uregulowanie należności” zgodnie z art. 89b ust. 2 ustawy o VAT.
   
2. Wnioskodawca nie będzie miał obowiązku korekty odliczonej kwoty podatku VAT wynikającej z faktury VAT nr 01/12/2014 zgodnie z art. 89b ust. 1 i 1b ustawy o VAT, przy założeniu, że wystawienie weksla oraz wręczenie go Spółce X nastąpi przed upływem 150 dni od daty upływu terminu płatności zgodnie z w/w fakturą.
   
3. W dacie wystawienia weksla na kwotę pozostałą do zapłaty tytułem wynagrodzenia zgodnie z fakturą VAT nr 01/12/2014 oraz wręczenia tego weksla Spółce X, Wnioskodawca będzie miał możliwość zwiększenia, na podstawie art. 15b ust. 4 ustawy o CIT, kosztów uzyskania przychodów o kwotę dokonanego wcześniej, na podstawie art. 15b ust. 3 ustawy o CIT, zmniejszenia.
   
   

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego (pytanie oznaczone nr 3) jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r., poz. 851; z późn. zm., dalej: „updop”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Konstrukcja przepisu dotyczącego kosztów uzyskania przychodów daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (niewymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych), pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Tak więc, kosztami uzyskania przychodów są wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 powołanej ustawy.

Dla ustalenia momentu zaliczenia wydatków w ciężar kosztów uzyskania przychodów, podatnik powinien rozpoznać rodzaj powiązania kosztów z przychodami. W oparciu o kryterium stopnia tego powiązania koszty podatkowe można podzielić na:

• bezpośrednio związane z przychodami, których poniesienie przekłada się wprost na uzyskanie konkretnych przychodów (możliwe jest ustalenie, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód – potrącane na podstawie art. 15 ust. 4, ust. 4b - 4c ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych),

• inne niż bezpośrednio związane z przychodami, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia (tzw. koszty pośrednie – potrącane na podstawie art. 15 ust. 4d - 4e ww. ustawy).
  
  
  

Mocą art. 4 pkt 1 ustawy z dnia 16 listopada 2012 r. o redukcji niektórych obciążeń administracyjnych w gospodarce (Dz. U. z 2012 r., poz. 1342) ustawodawca z dniem 1 stycznia 2013 r. wprowadził do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych regulacje zmierzające do likwidacji tzw. „zatorów płatniczych” (art. 15b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych). Stosownie do tego unormowania w przypadku nieuregulowania kwoty wynikającej z faktury (innego dokumentu) dłużnik – w określonych ustawą terminach – zobowiązany jest do dokonania korekty kosztów uzyskania przychodów.

I tak, stosownie do brzmienia art. 15b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w przypadku zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kwoty wynikającej z faktury (rachunku), a jeżeli nie istniał obowiązek wystawienia faktury (rachunku) – kwoty wynikającej z umowy albo innego dokumentu, i nieuregulowania tej kwoty w terminie 30 dni od daty upływu terminu płatności, podatnik jest obowiązany do zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów o kwotę wynikającą z tych dokumentów.

Z treści art. 15b ust. 2 ww. ustawy wynika natomiast, że jeżeli termin płatności jest dłuższy niż 60 dni, zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów o kwotę wynikającą z dokumentów, o których mowa w ust. 1, dokonuje się z upływem 90 dni od daty zaliczenia tej kwoty do kosztów uzyskania przychodów, o ile nie została ona uregulowana w tym terminie.

Zmniejszenia, o którym mowa w ust. 1 lub 2, dokonuje się w miesiącu, w którym upływa termin określony w tych przepisach (art. 15b ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).

Stosownie do art. 15b ust. 4 updop, jeżeli po dokonaniu zmniejszenia, o którym mowa w ust. 1 lub 2, zobowiązanie zostanie uregulowane, podatnik w miesiącu, w którym uregulował zobowiązanie, zwiększa koszty uzyskania przychodów o kwotę dokonanego zmniejszenia.

Jeżeli w miesiącu, w którym podatnik ma obowiązek dokonać zmniejszenia, o którym mowa w ust. 1 lub 2, podatnik nie ponosi kosztów uzyskania przychodów lub poniesione koszty są niższe od kwoty zmniejszenia, wówczas ma obowiązek zwiększyć przychody o kwotę, o którą nie zostały zmniejszone koszty uzyskania przychodów (art. 15b ust. 5 updop).

W myśl art. 15b ust. 9 updop, przepisy ust. 1-8 stosuje się odpowiednio, w przypadku gdy zobowiązanie zostało zapłacone w części.

Nowe regulacje wprowadziły zatem obowiązek korekty kosztów uzyskania przychodów, w przypadku gdy kwota wynikająca z faktury, umowy lub innego dokumentu nie została uregulowana w określonym przez ustawodawcę terminie.

Zatem, w przypadku zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kwoty wynikającej z faktury lub innego dokumentu podatnik będzie zobowiązany do dokonania zmniejszenia tych kosztów, jeżeli nie ureguluje kwoty zobowiązania w ciągu 30 dni od daty upływu terminu jego płatności. Natomiast, w sytuacji ustalenia przez strony terminu płatności dłuższego niż 60 dni, podatnik będzie zobowiązany do dokonania zmniejszenia kosztów podatkowych o kwotę wynikającą z faktury lub innego dokumentu z upływem 90 dni od daty zaliczenia tej kwoty do kosztów uzyskania przychodów, jeżeli w tym terminie kwota ta nie zostanie uregulowana. Zmniejszenia kosztów podatkowych (ewentualnie zwiększenia przychodów podatkowych) należy więc dokonać w odniesieniu do tej kwoty wynikającej z faktury lub innego dokumentu, która została uprzednio zaliczona do kosztów podatkowych, a która nie została zapłacona w terminie 30 dni od upływu terminu płatności lub 90 dni od zaliczenia jej do kosztów podatkowych, jeżeli termin płatności jest dłuższy niż 60 dni.

Jednocześnie, odnosząc się do kryterium celowości wprowadzonych zmian należy podnieść, że zasadniczym celem wprowadzenia przedmiotowych rozwiązań było przeciwdziałanie zjawisku tzw. „zatorów płatniczych”.

Używane przez ustawodawcę w art. 15b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych pojęcie „uregulowanie” nie zostało zdefiniowane w ustawie, dlatego też, w pierwszej kolejności należy odwołać się do wykładni językowej tego pojęcia.

Wskazać należy, że termin „uregulowanie”, którym posługuje się ustawodawca w powołanych powyżej przepisach jest pojęciem szerokim, obejmującym wszelkie typy rozliczeń, takich jak: gotówka, czek gotówkowy, dowód wpłaty na rachunek bankowy, polecenie przelewu, polecenie zapłaty, czek rozrachunkowy, akredytywa, weksel własny, weksel trasowany, okresowe rozliczenia saldami, rozliczenia planowe, karta płatnicza, potrącenie (kompensata). Przez termin „uregulowanie”, o którym mowa w powołanych wyżej przepisach należy więc rozumieć każdą dopuszczalną prawnie formę efektywnego spełnienia świadczenia skutkującym wygaśnięciem zobowiązania.

Pamiętać należy jednak, że każdy z ww. typów rozliczeń ma innych charakter, dlatego też aby uznać, że wywiązano się z danego zobowiązania (spełniono świadczenie) należy szczegółowo odnieść się do sposobu regulowania należności z niego wynikającego.

Na powyższe rozumienie terminu „uregulowanie” wskazuje jego literalne brzmienie. Zgodnie ze słownikiem języka polskiego (Red. W. Doroszewski, Słownik języka polskiego. http://doroszewski.pwn.pl/), „uregulować” znaczy m.in. „uiścić jakąś należność”. Z kolei, „uiścić - uiszczać” oznacza „uregulować należność za coś”. Natomiast „uiszczać się” zgodnie z powyższym słownikiem, oznacza „wywiązać się z jakiegoś zobowiązania finansowego”. W konsekwencji, należy uznać, iż „uregulować”, zgodnie z literalnym brzmieniem, oznacza spełnienie świadczenia skutkującego wywiązaniem się z zobowiązania finansowego, a w konsekwencji - wygaśnięciem zobowiązania.

Zgodnie z przepisami ustawy z dnia 28 kwietnia 1936 r. Prawo wekslowe (Dz. U. Nr 37, poz. 282 z późn. zm.), weksel jest dokumentem potwierdzającym istnienie zobowiązania osób, które go podpisały. Osobą uprawnioną do realizacji praw majątkowych wskazanych na wekslu jest jego prawny posiadacz.

Zgodnie ze stanowiskiem doktryny, do najważniejszych funkcji weksla należy w szczególności funkcja płatnicza (Komentarz do ustawy - Prawo wekslowe, [w:] Prawo wekslowe i czekowe. Komentarz, Izabela Heropolitańska).

Weksel pełni funkcję płatniczą w sytuacji, gdy wręczany jest przy zakupie towarów i usług i strony zgodnie potwierdzają płatniczą funkcję wydania takiego weksla. Zatem, wydanie weksla będzie mieściło się w zakresie definicji terminu „uregulowanie”.

W myśl art. 506 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2014 r., poz. 121), jeżeli w celu umorzenia zobowiązania dłużnik zobowiązuje się za zgodą wierzyciela spełnić inne świadczenie albo nawet to samo świadczenie, lecz z innej podstawy prawnej, zobowiązanie dotychczasowe wygasa (odnowienie).

Uregulowanie należności przez wręczenie weksla jest możliwe, jeżeli ww. zdarzeniu towarzyszyć będzie zawarcie umowy, zawierającej zgodę na przyjęcie zapłaty wekslem. „W takim wypadku dojdzie do wygaśnięcia zobowiązania pierwotnego i do powstania abstrakcyjnego zobowiązania wekslowego” (M. Czarnecki, L. Bagińska, Prawo wekslowe. Komentarz 2008).

Z powyższego wynika, że wręczenie weksla własnego zgodnie z poświadczeniem stron co do jego funkcji, jest formą uregulowania zobowiązania handlowego. Wierzytelność z tytułu należności handlowej przestaje istnieć, a w jej miejsce powstaje zobowiązanie wekslowe.

Nowacja zobowiązania, tj. zamiana zobowiązania handlowego Wnioskodawcy na zobowiązanie finansowe udokumentowane wekslem własnym stanowi formę uregulowania zobowiązania w momencie wystawienia weksla.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika m.in., że Wnioskodawca zawarł ze Spółką X umowę doradztwa wraz z warunkami licencji. Na podstawie wskazanej umowy wymieniona spółka zobowiązała się wobec Wnioskodawcy do świadczenia usług doradztwa oraz udzielenia licencji do utworu zawierającego opracowanie wiedzy w zakresie technologii przemysłowego wykorzystania pierwiastków ziem rzadkich w celu uzyskania produktów wybranych przez Zamawiającego, obecnie Wnioskodawcę. Wnioskodawca zobowiązał się do zapłaty na rzecz wykonawcy wynagrodzenia w kwocie łącznie 12.000.000 zł z tytułu należytego wykonania umowy, przy czym Strony ustaliły, że wynagrodzenie za usługi doradcze wynosi 6.300.000 zł, zaś opłata licencji wynosi 5.700.000 zł. Wszystkie kwoty miały być podwyższone o kwotę podatku VAT według stawek obowiązujących w dniu wystawienia faktury. Zgodnie z § 6 ust. 4 umowy wyznaczono 120 - dniowy termin płatności wynagrodzenia do umowy, podstawą do wystawienia faktury miał być obustronnie podpisany protokół odbioru. Dnia 9 grudnia 2014 r. Spółka X wystawiła fakturę VAT nr 01/12/2014 na kwotę: 14.760.000,00 zł. Do dnia skierowania niniejszego wniosku Wnioskodawca wpłacił na rzecz Spółki X tytułem uregulowania należności z w/w faktury łącznie kwotę 7.311.368,49 zł. Do zapłaty pozostaje kwota 7.448.631,51 zł. W związku z upływem 90 - dniowego terminu od daty zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kwoty wynikającej z faktury nr 01/12/2014, Wnioskodawca dokonał zmniejszenia tych kosztów o kwotę pozostałego do zapłaty wynagrodzenia, zgodnie z w/w fakturą.

Wnioskodawca zamierza przed upływem 150 - dniowego terminu od dnia upływu terminu płatności wyżej opisanego zobowiązania, ale po upływie 90 dnia od daty zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów o niezapłaconą kwotę wynikającą z w/w faktury VAT tj.: do dnia 5 września 2015 r. wystawić na rzecz Spółki X weksel na pozostałą do zapłaty kwotę wynagrodzenia zgodnie z w/w umową i wystawioną do niej fakturą VAT , który stanowić będzie zapłatę zgodnie z umową i skutkować będzie wygaśnięciem zobowiązania do zapłaty wynagrodzenia zgodnie z umową z dnia 7 kwietnia 2014 r. W związku z przekazaniem weksla nastąpi odnowienie zobowiązania zgodnie z art. 506 § 1 kc, a zatem umorzone zostanie zobowiązanie do zapłaty wynagrodzenia zgodnie z umową z dnia 7 kwietnia 2014 r., natomiast za zgodą wierzyciela, Spółki X, Wnioskodawca zobowiązany będzie do spełnienia zobowiązania do zapłaty wynikającego z weksla.

Mając na względzie powołane wyżej przepisy oraz opis zdarzenia przyszłego przestawiony we wniosku stwierdzić należy, że w sytuacji gdy dojdzie do zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15b updop, z powodu nieuregulowania zobowiązania w terminach przewidzianych w tym przepisie, to wówczas w sytuacji zapłaty wekslem, Spółka będzie mieć prawo do zwiększenia kosztów uzyskania przychodów o kwotę dokonanego wcześniej, na podstawie art. 15b ust. 3 ustawy zmniejszenia - w miesiącu wystawienia i wręczenia weksla.

W związku z powyższym przedstawione we wniosku stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.