Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPP1/4512-653/15/BS
z 2 września 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112 poz. 770 z późn. zm.) w zw. z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 14 kwietnia 2015 r. (data wpływu 24 czerwca 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT z tytułu wynajmu lokali mieszkalnych na rzecz podmiotu prowadzącego działalność w zakresie krótkotrwałego zakwaterowania – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 czerwca 2015 r. został złożony wniosek, o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT z tytułu wynajmu lokali mieszkalnych na rzecz podmiotu prowadzącego działalność w zakresie krótkotrwałego zakwaterowania.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest osobą fizyczną posiadającą na własność nieruchomość (kamienicę), która składa się z 23 lokali, w tym 4 lokale użytkowe, w których jest prowadzona przez najemców działalność handlowa, pozostałe to lokale mieszkalne.

Lokale użytkowe zostały przez Wnioskodawcę wynajęte i z tytułu najmu Wnioskodawca wystawia faktury VAT, obciążając najemców podatkiem VAT w wysokości 23%. Cztery lokale mieszkalne są wynajęte na podstawie umów cywilnoprawnych z każdym najemcą oddzielnie na cele mieszkaniowe, z tytułu których Wnioskodawca stosuje zwolnienie od podatku. Pozostałe lokale mieszkalne w liczbie 14 szt. zostaną wynajęte przez Wnioskodawcę dla jednej osoby prawnej (spółki), która zamierza wynająć je cele związane z prowadzoną przez siebie pozarolniczą działalnością gospodarczą. Najemca (spółka) prowadzi działalność m.in. polegającą na prowadzeniu usług hotelowych i innych krótkotrwałego zakwaterowania. Jak wynika z oświadczeń składanych przez najemcę przedmiot najmu, tj. lokale mieszkaniowe będą wykorzystywane w związku z prowadzoną przez spółkę działalnością gospodarczą, tj. w celach krótkotrwałego zakwaterowania.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy czynności wynajmu lokali mieszkalnych na rzecz osoby prawnej na cele prowadzonej przez nią działalności gospodarczej dotyczącej świadczenia usług hotelowych i krótkotrwałego zakwaterowania, zgodnie z art. 41 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług będą podlegały opodatkowaniu stawką 8 %?

Zdaniem Wnioskodawcy, z tytułu wynajmu 14 lokali mieszkalnych dla spółki posiadającej osobowość prawną na cele związane z prowadzoną przez nią pozarolniczą działalnością gospodarczą, polegającą na świadczeniu usług hotelowych, jak również usług krótkotrwałego zakwaterowania, Wnioskodawca ma prawo stosować obniżoną stawką podatku VAT, która zgodnie z art. 41 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. nr 177, poz. 1054 ze zm.) wynosi 8%. W ocenie Wnioskodawcy, zgodnie z ww. przepisem, w związku z poz. 163 załącznika nr 3 do ustawy o VAT, należy zastosować odpowiednio stawkę podatku VAT 8%. W pozycji tej zostały wymienione usługi sklasyfikowane w grupowaniu PKWiU 55 „Usługi związane z zakwaterowaniem” opodatkowane podatkiem VAT 8%.

Skoro zatem przedmiotem najmu są umeblowane lokale mieszkalne, gotowe do zakwaterowania, przy czym celem najmu nie jest zaspokojenie potrzeb mieszkaniowych, ale potrzeb związanych z pobytem, np. w celach turystycznych, biznesowych oraz usługi te będą zaklasyfikowane do PKWU 55 - jako „ Usługi związane z zakwaterowaniem”, to ich świadczenie będzie podlegało opodatkowaniu wg stawki VAT 8%. Wobec powyższego z uwagi na cel przeznaczenia przedmiotu najmu ostatecznym wyznacznikiem w niniejszej sprawie dla Wnioskodawcy w sprawie wynajmu lokali mieszkalnych w zakresie podatku od towarów i usług jest cel na jaki poszczególny lokal jest udostępniany, tj. czy jest to cel mieszkalny, czy też zaspokojenie potrzeb związanych z innym pobytem (niemieszkalnym) np. w celach turystycznych czy biznesowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177 poz. 1054 z późn. zm.), opodatkowaniu podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast przez świadczenie usług, stosownie do treści art. 8 ust. 1 ustawy, należy rozumieć każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Umowa najmu jest cywilnoprawną umową nakładającą na strony – zarówno wynajmującego, jak i najemcę – określone przepisami obowiązki.

Jak wynika z art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeksu cywilny (Dz. U. z 2014 r., poz. 121 ze zm.), przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz, przy czym – jak wynika z § 2 tego samego artykułu – czynsz może być oznaczony w pieniądzach lub w świadczeniach innego rodzaju. A zatem umówiony między stronami czynsz jest wynagrodzeniem za możliwość korzystania z cudzej rzeczy i stanowi świadczenie wzajemne należne za używanie lokalu przez jego najemcę.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Stosownie do art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Na mocy art. 146a pkt 1 i 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%;
2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

Zwolnienia od podatku ustawodawca uregulował w art. 43 ustawy. I tak zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy, zwalnia się od podatku usługi w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe.

W następstwie art. 43 ust. 20 ustawy postanowiono, że zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 36 nie ma zastosowania do usług wymienionych w poz. 163 załącznika nr 3 do ustawy (tj. usług związanych z zakwaterowaniem PKWiU – 55).

Z ww. przepisów wynika, że zwolnieniu od podatku podlega świadczona na własny rachunek usługa wynajmu lub dzierżawy nieruchomości o charakterze mieszkalnym co istotne, na cele mieszkaniowe. Zatem przesłanki do zastosowania zwolnienia są następujące:

1. świadczenie usługi na własny rachunek,
2. charakter mieszkalny nieruchomości,
3. mieszkaniowy cel najmu lub dzierżawy.

Zaistnienie wszystkich powyższych przesłanek skutkuje zastosowaniem zwolnienia od podatku. Brak któregokolwiek z powyższych elementów nie pozwala na zastosowanie zwolnienia.

W związku z tym, zwolnieniu nie podlega wynajem nieruchomości o charakterze mieszkalnym na cel inny niż mieszkaniowy. Jednocześnie należy zauważyć, że celem innym niż mieszkaniowy jest np. cel krótkotrwałego pobytu o charakterze turystycznym bądź biznesowym. Takie cele realizowane są m.in. przez hotele, pensjonaty, pokoje do wynajęcia dla turystów bądź biznesmenów. Cel mieszkaniowy nie jest związany z chwilowym pobytem, ale z zamieszkaniem, więc stałym interesem życiowym osoby będącej najemcą lokalu mieszkalnego.

Jak powyżej wskazano, usługa najmu nieruchomości korzysta ze zwolnienia na podstawie ww. art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o podatku od towarów i usług pod warunkiem łącznego spełnienia przesłanek co do podmiotu, przedmiotu i celu takiej umowy. Podatnik podatku VAT będzie mógł zatem skorzystać ze zwolnienia z opodatkowania ww. usługi jeśli umowa najmu w swojej treści zawiera między innymi postanowienia, z których w sposób nie budzący wątpliwości wynika, że dotyczy ona lokalu mieszkalnego i lokal ten może być wykorzystany przez najemcę tylko w celach mieszkaniowych. Powyższe dotyczy zarówno umów najmu zawieranych pomiędzy wynajmującym a najemcą, jak również umów zawieranych z podmiotem trzecim, tj. w relacji wynajmujący – najemca – podnajemca.

W załączniku nr 3 do ustawy, zawierającym wykaz towarów i usług opodatkowanych stawką podatku w wysokości 8%, wskazano „Usługi związane z zakwaterowaniem” sklasyfikowane w grupowaniu PKWiU 55.

Z przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca w ramach działalności gospodarczej wynajmuje nieruchomości mieszkalne i niemieszkalne (użytkowe). Wnioskodawca zamierza wynająć 14 lokali mieszalnych na rzecz spółki, która będzie wynajmować lokale w celach świadczenia usług krótkoterminowego zakwaterowania. Celem najmu nie jest zaspokajanie potrzeb mieszkaniowych, ale potrzeb związanych z pobytem np. w celach turystycznych czy biznesowych. Dla wskazanych usług Wnioskodawca wskazał grupowanie PKWiU 55 „Usługi związane z zakwaterowaniem”.

Mając powyższe na uwadze, jak również powołane przepisy, należy stwierdzić, że wynajem lokali mieszkalnych na cele świadczonych przez najemcę usług innych niż mieszkaniowe, nie korzysta ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy, a jest opodatkowany stawką VAT 8% na podstawie art. 41 ust. 2 w związku z art. 146a pkt 2 ustawy jako czynność wymieniona w załączniku nr 3 do ustawy pod poz. 163.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia, a w odniesieniu do zdarzenia przyszłego w dniu datowania interpretacji.

Nadmienia się, że interpretację wydano przy założeniu, że wskazana przez Wnioskodawcę klasyfikacja PKWiU jest prawidłowa.

Należy bowiem zaznaczyć, że kwestie dotyczące zaklasyfikowania towaru lub usługi do właściwego grupowania statystycznego nie mieszczą się bowiem w ramach określonych w art. 14b § 1 ww. ustawy Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Zgodnie z Komunikatem Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania, informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz.Urz. GUS Nr 1 poz. 11) zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby i usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniami Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej. Wynika to z faktu, że właśnie usługodawca posiada wszystkie informacje niezbędne do właściwego zaliczenia usługi do odpowiedniego grupowania PKWiU, tj. informacje dotyczące charakteru usługi. W przypadku trudności w ustaleniu właściwego grupowania rodzaju prowadzonej działalności, wyrobu lub usługi, towaru, środka trwałego lub obiektu budowlanego zainteresowany podmiot może zwrócić się z wnioskiem do Urzędu Statystycznego, który udziela informacji w zakresie stosowania wyżej powołanych standardów klasyfikacyjnych.

Końcowo należy wskazać, ze niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego, wobec czego w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny od przedstawionego stan faktyczny, interpretacja nie wywrze w tym zakresie skutków prawnych.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.