INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Akcyjnej reprezentowanej przez pełnomocnika, przedstawione we wniosku z dnia 9 maja 2012 r. (data wpływu 10 maja 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania czy dopuszczalne jest aby jedna pozycja paragonu fiskalnego drukowanego (wydawanego) przez „B” dokumentowała sprzedaż usługi przejazdu autostradą (usług tego samego rodzaju) realizowanej przez obu Zleceniodawców – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 maja 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania czy dopuszczalne jest aby jedna pozycja paragonu fiskalnego drukowanego (wydawanego) przez „B” dokumentowała sprzedaż usługi przejazdu autostradą (usług tego samego rodzaju) realizowanej przez obu Zleceniodawców.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

S.A. (dalej: S.A. lub Spółka) jest polskim podatnikiem VAT. Podstawowym obszarem działalności Spółki jest sfinansowanie, zaprojektowanie, budowa i eksploatacja Autostrady.

Zgodnie z założeniami, Autostrada miała się składać m.in. z następujących odcinków:

• odcinka I Autostrady (dalej: Odcinek I),
• odcinka II Autostrady (dalej: Odcinek II).
  
  

Budowa i eksploatacja Autostrady

W dniu 10 marca 1997 r. Minister Infrastruktury Rzeczpospolitej Polskiej przyznał S.A. trzy koncesje na budowę i eksploatację poszczególnych odcinków Autostrady. W dniu 12 września 1997 r. pomiędzy Ministrem Infrastruktury Rzeczpospolitej Polskiej i S.A. zawarta została umowa koncesyjna (dalej: Umowa Koncesyjna). Na podstawie Umowy Koncesyjnej, S.A. zaprojektowała, zbudowała, sfinansowała i eksploatuje Odcinek I Autostrady .

Jednocześnie, w dniu 30 sierpnia 2008 r. Minister Infrastruktury (dalej: Minister) zawarł z S.A. Umowę o budowę i eksploatację Odcinka II Autostrady Płatnej (dalej: UBE). W dniu 29 czerwca 2009 r. został zawarty Aneks do UBE, zgodnie z którym Minister przeniósł prawa i obowiązki wynikające z UBE na „A” S.A. (dalej: „A”). W związku z tym, „A” zaprojektowała, zbudowała, sfinansowała i eksploatuje Odcinek II Autostrady .

Reasumując, w oparciu o postanowienia Umowy Koncesyjnej oraz UBE, S.A. jest odpowiedzialna za budowę i eksploatację Odcinka I Autostrady, natomiast „A” jest odpowiedzialna za budowę i eksploatację Odcinka II.

Pobór opłat za przejazd Autostradą

Za przejazd Odcinkiem I i Odcinkiem II Autostrady od użytkowników pobierana jest opłata (opłata za przejazd). Z uwagi na fakt, iż S.A. i „A” są odpowiedzialne za eksploatację Odcinka I oraz Odcinka II Autostrady , to – odpowiednio – S.A. oraz „A” są zobowiązane do dokonywania poboru opłat za przejazd od użytkowników.

Jednocześnie Spółka podkreśla, iż usługi przejazdu autostradą w zdecydowanej większości przypadków będą realizowane przez Spółkę na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej (wystąpi obowiązek fiskalizacji sprzedaży).

Opłata za przejazd podlega opodatkowaniu VAT według stawki podstawowej.

Pobór opłat za przejazd Odcinkiem I dokonywany jest od 2002 r. Rozpoczęcie poboru opłat za przejazd Odcinkiem II powinno nastąpić od dnia 20 maja 2012 r.

Wsparcie sprzedaży przez „B”

Od 2003 r. spółka eksploatacyjna – „B” S.A. (dalej: „B” lub Agent), na zlecenie S.A., pobiera opłaty za przejazd Odcinkiem I w imieniu i na rzecz S.A., na podstawie umowy o świadczenie usług w zakresie eksploatacji i utrzymania Odcinka I, zawartej z S.A. w dniu 30 października 2000 r.

W dniu 2 lipca 2009 r. „A” zleciła „B” świadczenie usług w zakresie eksploatacji i utrzymania Odcinka II, w tym w imieniu „A” poboru opłat za przejazd Odcinkiem II. Pobór opłat za przejazd Odcinkiem II ma być realizowany od dnia 20 maja 2012 r. Oznacza to, że od dnia 20 maja 2012 r. „B” będzie działać w imieniu i na rzecz zarówno S.A. jak i ”A” (dalej: Zleceniodawcy).

W obu przypadkach, opartych na systemie agencyjnym, Zleceniodawcy zlecili „B” (na podstawie umowy agencyjnej zawartej zgodnie z właściwymi regulacjami prawa cywilnego) prowadzenie sprzedaży usługi przejazdu odpowiednim odcinkiem Autostrady oraz pobór opłat za przejazd tymi odcinkami. „B” z tytułu usług agencyjnych w zakresie poboru opłat w imieniu i na rzecz Zleceniodawców otrzyma wynagrodzenie.

Biorąc pod uwagę liczbę miejsc poboru opłat na obu odcinkach, do obsługi poboru opłat za przejazd autostradą wykorzystywanych będzie około 70 kas rejestrujących, z tego około 7 zostanie zainstalowanych w Punktach Obsługi Sprzedaży, a pozostałe przeznaczone będą do bezpośredniej obsługi użytkowników na pasach ruchu Punktów oraz Stacji Poboru Opłat. Kasy rejestrujące będą należeć do „B”.

Model prowadzenia działalności przez „B”

Do dnia 2 lipca 2009 r. „B” prowadziła działalność związaną z świadczeniem ciągłych usług utrzymania i eksploatacji na rzecz S.A., obejmujących m.in. pobór opłat za przejazd Odcinkiem I. Natomiast od dnia 2 lipca 2009 r. „B” świadczy ciągłe usługi utrzymania i eksploatacji na rzecz „A” w odniesieniu do Odcinka II, przy czym, do czasu oddania Odcinka II do eksploatacji zakres tych usług jest ograniczony. Począwszy od dnia 20 maja 2012 r. zakres usług świadczonych przez „B” na rzecz „A” będzie pełny i będzie obejmował m.in. pobór opłat za przejazd Odcinkiem II w imieniu i na rzecz „A”. Dotychczas „B” świadczyła usługi na rzecz S.A. i „A” oraz innych osób prawnych.

W tym miejscu należy wskazać, iż „B” poza świadczeniem usług na rzecz Zleceniodawców zamierza rozpocząć prowadzenie sprzedaży własnej (np. sprzedaż map drogowych, odblaskowych kamizelek bezpieczeństwa itp.) na rzecz użytkowników Autostrady bądź innych podmiotów (w większości osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej). Sprzedaż własna „B” na rzecz osób fizycznych ma się rozpocząć przed dniem 20 maja 2012 r. (czyli przed dniem, w którym „B” rozpocznie pobór opłat jednocześnie w imieniu i na rzecz obu Zleceniodawców – S.A., jak i „A”).

Sprzedaż własna (np. sprzedaż map drogowych, odblaskowych kamizelek bezpieczeństwa itp.) na rzecz użytkowników Autostrady będzie prowadzona przez „B” w Obwodach Utrzymania Autostrady oraz Punktach Poboru Opłat, w których zlokalizowano Punkty Obsługi Sprzedaży (a nie na pasach poboru opłat zlokalizowanych w ciągu autostrady w Punktach Poboru Opłat lub Stacjach Poboru Opłat). Prowadzenie sprzedaży tylko w takich punktach ma na celu zmniejszenie ryzyka obniżenia poziomu obsługi użytkowników Autostrady przez „B” w związku z rozpoczęciem sprzedaży własnej na rzecz użytkowników Autostrady. Trzeba bowiem wskazać, iż budki, w których znajdują się urządzenia rejestrujące sprzedaż na pasach poboru opłat zlokalizowanych w ciągu autostrady, wyznaczone są wyłącznie do poboru opłat za przejazd danym odcinkiem autostrady po to, aby sprzedaż własna „B” pozostawała bez wpływu na poziom obsługi użytkowników (zdefiniowany w Umowie koncesyjnej lub w UBE), oznaczający czas oczekiwania na zapłatę na pasie poboru opłat, na przepustowość danego pasa, komfort i czas obsługi użytkowników. Oznacza to, że sprzedaż własna, obok sprzedaży na rzecz S.A. oraz „A”, będzie ewidencjonowana przez „B” na ok. 7 kasach rejestrujących znajdujących się w Punktach Obsługi Sprzedaży zlokalizowanych na Punktach Poboru Opłat oraz Obwodach Utrzymania Autostrady.

Sprzedaż własna realizowana przez „B” na rzecz użytkowników (w większości przypadków na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej) będzie podlegać obowiązkowi fiskalizacji z wykorzystaniem własnych kas rejestrujących „B”.

Jak wskazano powyżej, dotychczas „B” dokonywała poboru opłat wyłącznie na Odcinku I Autostrady . Biorąc po uwagę, że dotychczas „B” nie miała sprzedaży własnej na rzecz osób fizycznych to fiskalizacja obrotu następowała na kasach rejestrujących należących do S.A. Sprzedaż usług przejazdu Odcinkiem I Autostrady była ewidencjonowana przez S.A. w jej rejestrach i deklaracjach VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy dopuszczalne jest aby jedna pozycja paragonu fiskalnego drukowanego (wydawanego) przez „B” dokumentowała sprzedaż usługi przejazdu autostradą (usług tego samego rodzaju) realizowanej przez obu Zleceniodawców (Spółkę i „A”)...

Zdaniem Wnioskodawcy, dopuszczalne jest aby jedna pozycja paragonu fiskalnego drukowanego (wydawanego) przez „B” dokumentowała sprzedaż usługi przejazdu autostradą (usług tego samego rodzaju) realizowanej przez obu Zleceniodawców (Spółkę i „A”).

Spółka jako podatnik VAT

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, podatnikami VAT są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Jednocześnie, w świetle art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy.

Nie ulega wątpliwości, iż w przedmiotowej sytuacji Spółka powinna być traktowana jak podatnik VAT w odniesieniu do sprzedaży usług przejazdu autostradą na rzecz użytkowników Autostrady, stanowiących w większości przypadków osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej.

Trzeba również wskazać, iż jak stanowi art. 111 ust. 1 ustawy o VAT, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Jak wskazano w stanie faktycznym, sprzedaż usług przejazdu autostradą, w większości przypadków jest realizowana przez Spółkę na rzecz użytkowników stanowiących osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej. Z tego też względu, co do zasady, sprzedaż usług przejazdu autostradą podlega obowiązkowi ewidencji z zastosowaniem kas rejestrujących.

Prowadzenie sprzedaży usług w systemie agencyjnym

Zgodnie z przepisami prawa cywilnego, przez umowę agencyjną przyjmujący zlecenie (agent) zobowiązuje się, w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, do stałego pośredniczenia, za wynagrodzeniem, przy zawieraniu z klientami umów na rzecz dającego zlecenie przedsiębiorcy albo do zawierania ich w jego imieniu.

Jak wskazano w stanie faktycznym, „B” występuje jako Agent Spółki w związku ze sprzedażą usług przejazdu autostradą na rzecz użytkowników. W tym kontekście „B” działa w imieniu i na rzecz Spółki sprzedając wskazane usługi. Sprzedaż tych usług nie stanowi więc sprzedaży własnej „B”, która jest realizowana na rzecz użytkowników Autostrady. Skoro więc „B” działa w imieniu i na rzecz Spółki (nie prowadzi w tym zakresie sprzedaży własnej), dlatego też podatnikiem VAT z tytułu tej sprzedaży jest Spółka.

Nie zmienia to jednak faktu, iż obok sprzedaży usług w imieniu i na rzecz Zleceniodawców, „B” prowadzi sprzedaż własną (m.in. świadczenie usług w zakresie eksploatacji i utrzymania Odcinka I oraz Odcinka II) oraz zacznie prowadzić sprzedaż własną na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej. W związku z tym „B” powinna być traktowana jako podatnik VAT w odniesieniu do tej sprzedaży.

Co więcej, skoro „B” będzie prowadzić samodzielnie sprzedaż (sprzedaż własna) na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, to w oparciu o art. 111 ust. 1 ustawy o VAT, po stronie „B” może powstać obowiązek ewidencjonowania takiej sprzedaży za pomocą kas rejestrujących (jak wskazano w stanie faktycznym, „B” będzie posiadać własne kasy rejestrujące).

Jak stanowi § 5 ust. 1 pkt 6 rozporządzenia dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie kryteriów i warunków technicznych, dotyczący elementów, jakie powinien zawierać paragon fiskalny, paragon fiskalny drukowany przez kasę musi zawierać m.in. nazwę towaru lub usługi i ewentualnie opis towaru lub usługi stanowiący rozwinięcie tej nazwy itp.

Brak jest jednocześnie przepisów, które nakazywałyby, aby podmiot zobowiązany do ewidencji sprzedaży za pomocą kasy rejestrującej (agent, zleceniobiorca) drukował i wydawał paragony fiskalne, na których będzie wyszczególniał, które rodzaje sprzedaży stanowią sprzedaż realizowaną w imieniu i na rzecz danego zleceniobiorcy. W konsekwencji dopuszczalne jest aby przykładowo za przejazd odcinkiem G – T (przy czym odcinek G należy do S.A., zaś T do „A”) jako nazwa usługi widniała jedna pozycja G–T i opis „przejazd autostradą płatną”. Rozwiązanie to wynika z faktu, iż 50 km Odcinka I objęte jest zgodnie z UBE, zamkniętym systemem poboru opłat, który obowiązuje na całym Odcinku II. Oznacza to, że użytkownik autostrady jadący od P. na zachód do Niemiec, pobierze bilet na Placu Poboru Opłat w G. (tj. na Odcinku I), a zapłaci za przejazd w T. na Placu Poboru Opłat Odcinka II. Tym samym skorzysta z przejazdu dwoma odcinkami autostrady zarządzanymi przez dwie różne spółki koncesyjne, dla których „B” świadczy analogiczne usługi utrzymania i eksploatacji w tym poboru opłat.

Dlatego też, jeśli „B” będzie ewidencjonować za pomocą kas rejestrujących sprzedaż usług przejazdu autostradą na rzecz obu Zleceniodawców (i na rzecz Spółki i na rzecz „A”), to jeśli dana opłata dokumentowana paragonem fiskalnym będzie dotyczyć obu Zleceniodawców, brak jest przeszkód formalnych aby jedna pozycja paragonu fiskalnego dokumentowała sprzedaż usług takiego samego rodzaju realizowanych na rzecz Spółki i „A”. Innymi słowy, brak jest konieczności rozbicia na paragonie usługi przejazdu autostradą (jeżeli przejazd odbywa się zarówno Odcinkiem 1 jak i Odcinkiem 2) odpowiednio na odcinek należący do S.A. i odcinek należący do „A”.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z regulacją art. 111 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Powyższy przepis określa generalną zasadę, z której wynika, iż obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy wszystkich podatników, którzy dokonują sprzedaży na rzecz określonych w nim odbiorców, tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Zatem podstawowym kryterium decydującym o obowiązku stosowania ewidencji za pomocą kas rejestrujących jest status nabywcy wykonywanych przez podatnika świadczeń.

Jednocześnie, stosownie do treści art. 111 ust. 9 ustawy, obowiązującego od dnia 1 września 2011 r. a dodanego przez art. 1 pkt 25 lit. e) ustawy z dnia 18 marca 2011 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy – Prawo o miarach (Dz. U. Nr 64, poz. 332), minister właściwy do spraw gospodarki w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia:

1. szczegółowe kryteria i warunki techniczne, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące, oraz sposób oznaczania pamięci fiskalnej kas rejestrujących numerami unikatowymi, warunki ich przydzielania oraz dokumenty, które powinny być dołączone do kasy rejestrującej przy wprowadzaniu jej do obrotu,
2. dane, które powinien zawierać wniosek producenta krajowego albo podmiotu dokonującego wewnątrzwspólnotowego nabycia lub importu kas rejestrujących o wydanie potwierdzenia wymienionego w ust. 6b, jak również rodzaje dokumentów, w tym oświadczeń, oraz kas rejestrujących wzorcowych do badań i innych urządzeń, które mają być przedstawione lub dostarczone wraz z wnioskiem,
3. okres, na który jest wydawane potwierdzenie, o którym mowa w ust. 6b,
4. zakres badań kas rejestrujących oraz rodzaje danych zawartych w sprawozdaniu, o którym mowa w ust. 6e

– uwzględniając potrzebę przeciwdziałania nieewidencjonowaniu lub nieprawidłowemu ewidencjonowaniu obrotu i kwot podatku należnego przez podatników, zabezpieczenia zaewidencjonowanych danych, konieczność zapewnienia konsumentowi prawa do otrzymania dowodu nabycia towarów i usług z uwidocznioną kwotą podatku oraz możliwość sprawdzenia przez niego prawidłowego zaewidencjonowania transakcji i wystawiania dowodu potwierdzającego jej wykonanie oraz optymalne dla danego typu obrotu rozwiązania techniczne dotyczące konstrukcji kas rejestrujących, jak również celowość systematycznej aktualizacji i weryfikacji wydanych potwierdzeń, o których mowa w ust. 6b.

Zasady prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących określono w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące oraz warunków ich stosowania (Dz. U. Nr 212, poz. 1338 ze zm.), zwanego dalej rozporządzeniem.

W myśl § 2 pkt 11 rozporządzenia, przez paragon fiskalny rozumie się wydrukowany dla nabywcy przez kasę w momencie sprzedaży dokument fiskalny z dokonanej sprzedaży.

Jak wynika z § 5 ust. 1 pkt 6 rozporządzenia, paragon fiskalny drukowany przez kasę musi zawierać następujące informacje:

1. imię i nazwisko lub nazwę podatnika, adres punktu sprzedaży, a dla sprzedaży prowadzonej w miejscach niestałych – adres siedziby lub miejsca zamieszkania podatnika,
2. numer identyfikacji podatkowej podatnika (NIP),
3. numer kolejny wydruku,
4. datę i czas (godzinę i minutę) sprzedaży,
5. nazwę towaru lub usługi i ewentualnie opis towaru lub usługi stanowiący rozwinięcie tej nazwy,
6. cenę jednostkową towaru lub usługi,
7. ilość i wartość sprzedaży,
8. wartość sprzedaży i kwoty podatku według poszczególnych stawek podatku,
9. wartość sprzedaży zwolnionej od podatku,
10. łączną kwotę podatku,
11. łączną kwotę należności,
12. kolejny numer paragonu fiskalnego,
13. kolejny numer kasy i oznaczenie kasjera – przy więcej niż jednym stanowisku kasowym,
14. logo fiskalne, zgodnie z załącznikiem nr 2 do rozporządzenia, oraz numer unikatowy kasy,
15. oznaczenie waluty przynajmniej przy łącznej kwocie należności, o której mowa w lit. k, w której dokonywana jest rejestracja sprzedaży.

Z opisu sprawy wynika, iż Spółka (S.A.) jest polskim podatnikiem VAT. Podstawowym obszarem działalności Spółki jest sfinansowanie, zaprojektowanie, budowa i eksploatacja Autostrady. Zgodnie z założeniami, Autostrada miała się składać m.in. z następujących odcinków: odcinka I Autostrady (dalej: Odcinek I) oraz odcinka II Autostrady (dalej: Odcinek II). W oparciu o postanowienia Umowy Koncesyjnej oraz UBE, S.A. jest odpowiedzialna za budowę i eksploatację Odcinka I Autostrady, natomiast „A” jest odpowiedzialna za budowę i eksploatację Odcinka II.

Za przejazd Odcinkiem I i Odcinkiem II Autostrady od użytkowników pobierana jest opłata (opłata za przejazd). Z uwagi na fakt, iż S.A. i „A” są odpowiedzialne za eksploatację Odcinka I oraz Odcinka II Autostrady, to – odpowiednio – S.A. oraz „A” są zobowiązane do dokonywania poboru opłat za przejazd od użytkowników. Jednocześnie Spółka podkreśla, iż usługi przejazdu autostradą w zdecydowanej większości przypadków będą realizowane przez Spółkę na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej (wystąpi obowiązek fiskalizacji sprzedaży). Opłata za przejazd podlega opodatkowaniu VAT według stawki podstawowej. Pobór opłat za przejazd Odcinkiem I dokonywany jest od 2002 r. Rozpoczęcie poboru opłat za przejazd Odcinkiem II powinno nastąpić od dnia 20 maja 2012 r. Od 2003 r. „B”, na zlecenie S.A., pobiera opłaty za przejazd Odcinkiem I w imieniu i na rzecz S.A., na podstawie umowy o świadczenie usług w zakresie eksploatacji i utrzymania Odcinka I, zawartej z S.A. w dniu 30 października 2000 r. W dniu 2 lipca 2009 r. „A” zleciła „B” świadczenie usług w zakresie eksploatacji i utrzymania Odcinka II, w tym w imieniu „A” poboru opłat za przejazd Odcinkiem II. Pobór opłat za przejazd Odcinkiem II ma być realizowany od dnia 20 maja 2012 r. Oznacza to, że od dnia 20 maja 2012 r. „B” będzie działać w imieniu i na rzecz zarówno S.A. jak i „A” (dalej: Zleceniodawcy). W obu przypadkach, opartych na systemie agencyjnym, Zleceniodawcy zlecili „B” (na podstawie umowy agencyjnej zawartej zgodnie z właściwymi regulacjami prawa cywilnego) prowadzenie sprzedaży usługi przejazdu odpowiednim odcinkiem Autostrady oraz pobór opłat za przejazd tymi odcinkami. „B” z tytułu usług agencyjnych w zakresie poboru opłat w imieniu i na rzecz Zleceniodawców otrzyma wynagrodzenie.

Do dnia 2 lipca 2009 r. „B” prowadziła działalność związaną z świadczeniem ciągłych usług utrzymania i eksploatacji na rzecz S.A., obejmujących m.in. pobór opłat za przejazd Odcinkiem I. Natomiast od dnia 2 lipca 2009 r. „B” świadczy ciągłe usługi utrzymania i eksploatacji na rzecz „A” w odniesieniu do Odcinka II, przy czym, do czasu oddania Odcinka II do eksploatacji zakres tych usług jest ograniczony. Począwszy od dnia 20 maja 2012 r. zakres usług świadczonych przez „B” na rzecz „A” będzie pełny i będzie obejmował m.in. pobór opłat za przejazd Odcinkiem II w imieniu i na rzecz „A”. Dotychczas „B” świadczyła usługi na rzecz S.A. i „A” oraz innych osób prawnych.

W tym miejscu należy wskazać, iż „B” poza świadczeniem usług na rzecz Zleceniodawców zamierza rozpocząć prowadzenie sprzedaży własnej (np. sprzedaż map drogowych, odblaskowych kamizelek bezpieczeństwa itp.) na rzecz użytkowników Autostrady bądź innych podmiotów (w większości osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej). Sprzedaż własna „B” na rzecz osób fizycznych ma się rozpocząć przed dniem 20 maja 2012 r. (czyli przed dniem, w którym „B” rozpocznie pobór opłat jednocześnie w imieniu i na rzecz obu Zleceniodawców – S.A., jak i „A”).

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą stwierdzenia, czy dopuszczalne jest, aby jedna pozycja paragonu fiskalnego drukowanego (wydawanego) przez „B” dokumentowała sprzedaż usługi przejazdu autostradą (usług tego samego rodzaju) realizowanej przez obu Zleceniodawców (Spółkę i „A”), tj. przykładowo za przejazd odcinkiem G –T (przy czym odcinek G należy do S.A., zaś T do „A”) jako nazwa usługi widniała jedna pozycja G–T i opis „przejazd autostradą płatną”.

Zgodnie z § 5 ust. 1 pkt 10 rozporządzenia w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące oraz warunków ich stosowania, paragon musi być czytelny i zawierać wszystkie dane, o których mowa w pkt 6, pozwalające nabywcy na sprawdzenie prawidłowości dokonanej transakcji (…).

Zatem z przytoczonych przepisów wynika, jakie wymagania musi spełniać paragon fiskalny. Jednym z nich jest wymóg zawarcia na wydruku nazwy towaru lub usługi. Sprzedawca zobowiązany jest więc do wskazania nazwy towaru lub usługi tak, aby możliwe było przyporządkowanie temu towarowi lub usłudze odpowiedniej stawki podatku VAT.

Wprawdzie przepisy prawa podatkowego nie definiują pojęcia „nazwa towaru/usługi” oraz nie określają źródła stosowania tych nazw, jednakże przez nazwę towaru lub usługi należy rozumieć, zgodnie ze „Słownikiem Języka Polskiego” (Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2005) nazwę jednostkową, tj. nazwę mającą tylko jeden desygnat.

Nazwa towaru lub usługi ma spełniać cele, dla jakich podatnik został zobowiązany do ewidencjonowania obrotu. Sprzedawca jest zobowiązany na paragonie opisać każdy towar/usługę, podać jego nazwę, ale też, nie może być to nazwa bardzo ogólna. Umieszczona na paragonie fiskalnym nazwa towaru/usługi winna oznaczać określoną grupę asortymentową sprzedawanego towaru bądź rodzaj świadczonej usługi, tak aby do użytej nazwy towaru/usługi możliwe było przyporządkowanie odpowiedniej stawki podatkowej i aby użyta nazwa była, co do istoty, zgodna z będącym przedmiotem obrotu towarem/usługą.

Jednocześnie należy podkreślić, iż stosownie do § 7 ust. 1 pkt 4 rozporządzenia, podatnicy prowadzący ewidencję przy zastosowaniu kas rejestrujących są obowiązani do weryfikacji poprawności pracy kasy, ze szczególnym uwzględnieniem prawidłowego zaprogramowania nazw towarów i usług oraz ich właściwego przyporządkowania do stawek podatku oraz niezwłocznego zgłaszania prowadzącemu serwis kas każdej nieprawidłowości w jej pracy.

Zatem, to sprzedawca obowiązany jest dołożyć wszelkich starań aby nazwa towaru lub usługi na paragonie była tak skonstruowana, aby można było na jej podstawie dokładnie określić indywidualnie zakupiony towar lub usługę oraz aby umożliwiała ich właściwe przyporządkowanie do stawki podatku.

Biorąc pod uwagę opis sprawy oraz powołane przepisy prawa podatkowego stwierdzić należy, że oznaczenie sprzedawanej usługi na paragonie fiskalnym powinno identyfikować tą usługę w sposób jednoznaczny i precyzyjny. Sporządzony paragon ma spełniać wymogi ewidencji, która musi być na tyle szczegółowa, aby zapewnić konsumentowi prawo do otrzymania dowodu nabycia usługi z uwidocznioną kwotą podatku oraz możliwość kontroli przez klienta czynności dotyczących prawidłowego ewidencjonowania transakcji i wystawienia dowodu potwierdzającego jej wykonanie.

Reasumując, w przedmiotowej sprawie mimo, że będą świadczone usługi tego samego rodzaju (przejazd autostradą) to z uwagi na fakt, iż dotyczyć będą one dwóch podmiotów (Zleceniodawców – S.A. i „A”) czynność ta powinna być rozbita na paragonie odpowiednio na dwie pozycje dotyczące przejazdu Odcinkiem I (należącym do S.A.) i Odcinkiem II (należącym do „A”). Zatem nie jest dopuszczalne, aby jedna pozycja paragonu fiskalnego drukowanego (wydawanego) przez „B” dokumentowała sprzedaż usługi przejazdu autostradą, realizowanej przez obu Zleceniodawców (S.A. i „A”).

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

W pozostałych zakresach dotyczących podatku od towarów i usług wydane zostały odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.