Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB1/4511-1-739/15-4/AG
z 14 sierpnia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) w zw. z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 18 maja 2015 r. (data wpływu 20 maja 2015 r.), uzupełnionym w dniu 6 lipca 2015 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie:

• amortyzacji – jest prawidłowe,
• kosztów uzyskania przychodów – jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 20 maja 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie amortyzacji oraz w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, w związku z czym pismem z dnia 23 czerwca 2015 r. znak ILPB1/4511-1-739/15-2/AG na podstawie art. 169 § 1 tej ustawy wezwano Wnioskodawcę do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia podania bez rozpatrzenia.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 2 lipca 2015 r., a w dniu 6 lipca 2015 r. wniosek uzupełniono (nadano w polskiej placówce pocztowej w dniu 3 lipca 2015 r.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W wyniku przeprowadzonego przetargu, Wnioskodawca wynajął nieruchomość gruntową wraz z nabyciem na okres 25 lat prawa do nakładów poniesionych na wybudowanie domku wypoczynkowego o powierzchni użytkowej 65,84m² (2 sztuki). Wylicytowana średnia kwota za nabycie prawa do ww. nakładów to kwota 136.000 zł (sto trzydzieści sześć tysięcy zł), płatna jednorazowo w kwocie 34.000 oraz pozostała część to kwota 102.000, rozłożona na 25 lat, płatna za każde półrocze. Pozostałe koszty to:

• czynsz najmu średnio w kwocie 560 zł, płatny półrocznie,
• opłata za wodę – wg odczytu licznika,
• opłata za kanalizację – wg odczytu licznika,
• opłata za energię elektryczną – wg wskazań licznika,
• koszty ubezpieczenia.
  
  

Dodatkowo Wnioskodawca poniesie koszty w wysokości ok. 17.000 zł na adaptację każdego z domków, ponieważ są one w stanie deweloperskim.

Wnioskodawca przewiduje, że będzie wykorzystywał nieruchomości dla własnych potrzeb tylko w okresie jednego miesiąca w skali roku. W pozostałych miesiącach Wnioskodawca chciałby je wynajmować. Z tytułu wynajmu Zainteresowany zamierza podatkować się na zasadach ogólnych, tj. wg skali podatkowej, podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W uzupełnieniu wniosku Zainteresowany wskazał, że domki kempingowe trwale związane z gruntem sklasyfikowane są w pozycji 01, symbol KŚT 109, stawka amortyzacyjna 10%.

Wydatki typu czynsz najmu, opłata za wodę, opłata za kanalizację, energię elektryczną, ubezpieczenie, będą ponoszone przez Wnioskodawcę. Osoba podnajmująca od Wnioskodawcy ponosić będzie tylko i wyłącznie opłatę za nocleg płatną Wnioskodawcy, ustaloną za każdą dobę pobytu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy w związku z powyższym, wymienione przez Wnioskodawcę koszty: prawa do nakładów poniesionych na wybudowanie oraz nakładów własnych o łącznej kwocie: 153.000 zł (136.000 + 17.000 = 153.000) Zainteresowany może – poprzez odpisy amortyzacyjne w okresie 25 lat – uznać za koszty uzyskania przychodów z najmu i pomniejszyć podstawę opodatkowania z tytułu przyszłego najmu?
2. Czy pozostałe koszty takie jak:
   • czynsz najmu,
   • opłata za wodę,
   • opłata za kanalizację,
   • opłata za energię elektryczną,
   • opłata za ubezpieczenie

stanowią koszty uzyskania przychodu i również pomniejszają podstawę opodatkowania przyszłych przychodów uzyskanych z najmu?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z treścią art. 22.1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.) „Kosztami uzyskania przychodu są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, albo zabezpieczenia źródła przychodów z wyjątkiem wymienionych w art. 23”.

Poniesione przez Wnioskodawcę koszty:

• prawa do nakładów poniesionych na wybudowanie domku,
• nakłady własne (poprzez dokonywanie odpisów amortyzacyjnych w okresie trwania umowy, tj. 25 lat oraz koszty bezpośrednie – w momencie ich poniesienia:
  • czynsz najmu,
  • opłata za wodę,
  • oplata za kanalizę,
  • opłata za energię elektryczną,
  • opłata za ubezpieczenie,

stanowią koszty uzyskania przychodów z tytułu najmu i umniejszają podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2013 r. poz. 361, z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodu są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ww. ustawy.

Zatem aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

• musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów,
• musi być należycie udokumentowany.
  
  

Samo wyliczenie kosztów, których nie uważa się za koszty uzyskania przychodu, nie stwarza domniemania, że wszystkie pozostałe koszty, które nie są wymienione w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zostają z mocy samego prawa uznane za koszty podlegające odliczeniu. Innymi słowy, poniesienie wydatku, który nie został wyłączony w art. 23 nie oznacza, że wydatek taki automatycznie będzie uznany za koszt uzyskania przychodów. Podatnik ma bowiem możliwość odliczenia od przychodów wszelkich kosztów pod warunkiem, że mają one związek z przychodem z prowadzonej działalności gospodarczej, a ich poniesienie ma, bądź może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu, czy też zachowanie albo zabezpieczenie źródła tego przychodu.

W myśl art. 22 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Zgodnie z art. 22a ust. 1 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

− o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Z powyższych przepisów wynika, że jedną z podstawowych cech decydujących o możliwości zaliczenia składników majątkowych do kategorii środków trwałych w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym decydujących o możliwości zaliczania do koszów uzyskania przychodu odpisów amortyzacyjnych od ich wartości początkowej, jest fakt ich wykorzystywania w prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej bądź wynajmowania lub wydzierżawiania podmiotom trzecim.

Natomiast w myśl art. 22a ust. 2 (pkt 1 do 3) powołanej ustawy, amortyzacji podlegają również, z zastrzeżeniem art. 22c, niezależnie od przewidywanego okresu używania:

1. przyjęte do używania inwestycje w obcych środkach trwałych, zwane dalej "inwestycjami w obcych środkach trwałych",
2. budynki i budowle wybudowane na cudzym gruncie,
3. składniki majątku, wymienione w ust. 1, niestanowiące własności lub współwłasności podatnika, wykorzystywane przez niego na potrzeby związane z prowadzoną działalnością na podstawie umowy określonej w art. 23a pkt 1, zawartej z właścicielem lub współwłaścicielami tych składników - jeżeli zgodnie z przepisami rozdziału 4a odpisów amortyzacyjnych dokonuje korzystający

− zwane także środkami trwałymi.

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. c) ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 22g ust. 17 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych (…).

Natomiast w myśl art. 22g ust. 17 ww. ustawy, jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków, ustaloną zgodnie z ust. 1, 3-9 i 11-15, powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 3.500 zł. Środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 3.500 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji.

Zgodnie z treścią art. 23 ust. 1 pkt 1 powołanej ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na:

1. nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów,
2. nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części,
3. ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 22g ust. 17 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych

− wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów przy określaniu dochodu z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d, oraz gdy odpłatne zbycie rzeczy i praw jest przedmiotem działalności gospodarczej, a także w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku związanych z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, bez względu na czas ich poniesienia.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca wynajął nieruchomość gruntową wraz z nabyciem na okres 25 lat prawa do nakładów poniesionych na wybudowanie domków kempingowych. Wnioskodawca poniósł nakłady na adaptację ww. domków w kwocie przekraczającej 3.500 zł. Zainteresowany zamierza wynajęte domki podnajmować najemcom.

Mając powyższe na uwadze zgodzić się należy z Wnioskodawcą, że nabyte przez niego prawa do nakładów oraz poczynione przez niego wydatki adaptacyjne, stanowić mogą koszty uzyskania przychodów poprzez odpisy amortyzacyjne.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie amortyzacji należało uznać za prawidłowe.

Odnosząc się do kwestii dotyczącej możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych przez Wnioskodawcę na: czynsz najmu, opłatę za wodę, opłatę za kanalizację, opłatę za energię elektryczną i ubezpieczenie, zauważyć należy co następuje.

Z uzupełnienia wniosku wynika, że Wnioskodawca będzie uiszczał wydatki typu czynsz najmu, oplata za wodę, opłata za kanalizację, energię elektryczną, ubezpieczenie. Natomiast osoba podnajmująca od Wnioskodawcy ponosić będzie tylko i wyłącznie opłatę za nocleg płatną Wnioskodawcy, ustaloną za każdą dobę pobytu.

Skoro zatem z zawartej między stronami umowy podnajmu wynikać będzie, że to Wnioskodawca ponosić będzie ww. wydatki, to mogą one jako poniesione w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu, niewymienione w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, oraz w przypadku ich należytego udokumentowania, stanowić wydatki pomniejszające podstawę opodatkowania, a więc stanowiące koszty uzyskania przychodów (w rozumieniu art. 22 ust. 1 cytowanej ustawy) w momencie ich poniesienia, tj. w dniu w którym ujęto dane wydatki w prowadzonych przez Wnioskodawcę księgach podatkowych.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wymienionych wydatków w dacie ich poniesienia – uznano za prawidłowe.

Końcowo tut. Organ zaznacza, że przedmiotem analizy niniejszego rozstrzygnięcia nie była kwestia dotycząca zakwalifikowania poniesionych przez Wnioskodawcę wydatków adaptacyjnych do inwestycji w obcym środku trwałym bądź do budowli wybudowanej na cudzym gruncie, ponieważ zagadnienie to nie było przedmiotem zapytania Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.