Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB2/4511-1-1056/15-2/DJ
z 6 listopada 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 21 października 2015 r. (data wpływu 26 października 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego (pytania nr 2 i nr 3) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 października 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego oraz w zakresie klasyfikacji wypłaconego odszkodowania.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Od 1993 roku Wnioskodawca pracuje w branży X. W ostatnim czasie od 1 października 2011 roku do 10 stycznia 2012 roku zatrudniony był w Spółce A, a następnie od 11 stycznia 2012 roku do 30 czerwca 2014 roku w Spółce B, w charakterze Ekonomisty - Kosultanta ds. Obsługi Klienta.

W dniu 19 lipca 1994 roku, pomiędzy związkami zawodowymi działającymi przy ww. zakładach pracy: Spółce A i Spółce B (pod które to zakłady pracy Zainteresowany podlegał jako pracownik), a Spółką C, została zawarta Umowa Społeczna - dotycząca zabezpieczenia praw i interesów pracowniczych w procesie konsolidacji i restrukturyzacji Grupy Kapitałowej.

Umowa Społeczna została zawarta na podstawie art. 9 § 1 Kodeksu pracy traktującym o możliwości zawieszania stosowania, w określonych sytuacjach, przepisów prawa pracy. Umowa powyższa weszła w życie z dniem 1 sierpnia 2007 roku i obejmowała wszystkich pracowników Spółki, w tym Wnioskodawcę.

Przedmiotowa umowa gwarantowała zatrudnienie pracowników w przekształcanych podmiotach, a w przypadku dokonywania przez pracodawcę zwolnień lub rozwiązywania umów (w związku z likwidacją lub restrukturyzacją) na mocy porozumienia stron, stosowne odszkodowania. Wymieniona wyżej Umowa Społeczna w swej treści posługuje się pojęciem ,,odszkodowanie” ( nie „odprawa”) w sytuacji przyznania pracownikowi świadczeń związanych z rozwiązywaniem umów o pracę — bez względu na przyczynę ustania stosunku pracy.

Celem przyznania odszkodowań było zrekompensowanie pracownikom utraty pracy i zarobków, zwłaszcza, że większość nie ma szans społecznych na podjęcie nowego zatrudnienia (z uwagi na wiek, środowisko zamieszkania — małe miejscowości, dużą stopę bezrobocia, wynikającą z braku szerokiego kręgu pracodawców).

Umowa Społeczna - jest podana do publicznej wiadomości poprzez opublikowanie jej na stronie internetowej www.google.pl, gdzie jest możliwość zapoznania się z jej szczegółową treścią. W związku z powyższym wprowadzono także Regulamin zwolnień grupowych oraz Program Dobrowolnych Odejść.

Wobec realnego zamiaru dokonywania przez Pracodawcę zwolnień i wejście w życie Regulaminu zwolnień grupowych, Zainteresowany złożył Pracodawcy - Spółce B - ofertę rozwiązania umowy o pracę. W dniu 11 marca 2014 roku zostało zawarte pomiędzy Wnioskodawcą, a Pracodawcą - Spółką B, Porozumienie w sprawie rozwiązania umowy o pracę. Było ono zawarte w oparciu o par. 3 Regulaminu zwolnień grupowych w Spółce B, który określał, iż w celu uniknięcia (zminimalizowania) zwolnień grupowych, pracownikom zatrudnionym do tej pory na likwidowanych stanowiskach pracy, Pracodawca tworzy możliwość wzięcia udziału w procesach rekrutacji na nowotworzone stanowiska pracy.

Zawarcie ww. Porozumienia wynikało z faktu, iż Pracodawca przedstawił pracownikom konieczność wprowadzenia w zakładzie pracy zmian restrukturyzacyjnych, skutkujących zwolnieniami grupowymi. Alternatywą dla rozwiązania umowy o pracę było złożenie wniosku o rozwiązanie umowy na mocy porozumienia stron albowiem w takiej sytuacji przysługiwało pracownikowi korzystne, zapewnione przez pracodawcę „ odszkodowanie”.

Mając na uwadze powyższe z dniem 30 czerwca 2014 roku została rozwiązana umowa o pracę. Wnioskodawcy przyznano „świadczenie pieniężne” (na jego określenie nie użyto słowa ani „odszkodowanie” ani „odprawa”) w wysokości 135 000,12 zł. Kwota ta w całości stanowi odszkodowanie.

Świadczenie powyższe zostało wypłacone następująco:

• I rata w kwocie 30 000,00 zł w dniu rozwiązania umowy o pracę – 30 czerwca 2014 r.
• pozostałą kwotę w 18 ratach po 5 833,34 zł, każda płatna do dnia 10-go każdego miesiąca rozpoczynając od miesiąca sierpnia 2014 roku.
  
  

Od kwoty 30 000,00 zł oraz 15 rat już wypłaconych (na sumę 87 500,10 zł) pobrany został podatek dochodowy od osób fizycznych.

Pozostała do zapłacenia kwota 17 500,02 zł - stanowiąca równowartość 3 rat (listopad, grudzień 2015 r. i styczeń 2016 r.).

Poza ww. kwotą odszkodowania Zainteresowany otrzymał premię roczną, premię za osiągnięte cele oraz ekwiwalent za niewykorzystany urlop wypoczynkowy.

Te 3 świadczenia dodatkowe nie wchodziły w skład odszkodowania w wysokości określonej Porozumieniem na sumę 135 000,12 zł. Wynika to wprost z par. 4 ww. Porozumienia, który w ust. 1 wskazuje, iż: „Niezależnie od świadczeń przewidzianych na podstawie Regulaminu Pracownikowi zostanie wypłacona …”.

Z żadnych dokumentów wytworzonych pomiędzy Zainteresowanym, a Pracodawcą nie wynika by powyższa kwota 135 000,12 zł stanowiła odprawę lub inne świadczenie pieniężne, które podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zainteresowany jeszcze raz zaznacza, że kwota 135 000,12 zł określona w par. 3 ust. 1 i 2 Porozumienia w sprawie rozwiązania umowy o pracę nie obejmuje świadczeń przyznanych w par. 4 przedmiotowego Porozumienia, tj. premii rocznej, premii za osiągnięte cele i ekwiwalentu za niewykorzystany urlop wypoczynkowy. Te 3 świadczenia zostały wypłacone osobno.

Również w par. 8 ust. 2 Programu Dobrowolnych Odejść (PDO) zostało, że np. ekwiwalent za urlop jest świadczeniem odrębnym od świadczeń przewidzianych w Programie.

Ten sam par. 8 ust. 3 PDO jednoznacznie określa, że Pracodawca jest zwolniony od odprawy przewidzianej przepisami ustawy o szczególnym zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników, czyli przyznane świadczenie nie jest odprawą lecz odszkodowaniem.

Również w piśmie Spółki wskazano, że „wysokość odszkodowań” będzie zależna od stażu pracy.

Niezależnie od powyższego Zainteresowany pragnie wskazać, iż w sprawie o tym samym stanie faktycznym interpretacji dokonał już:

• organ podatkowy — Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach — interpretacja z dnia 30 grudnia 2014r. nr IBPBII/1/415-881/14/BD ( na korzyść podatnika),
• Trybunał Konstytucyjny w wyroku sygn. S 2/13 z dnia 29 marca 2013 roku wyraził w tej kwestii jasne stanowisko,
• w 2 sprawach tożsamych merytorycznie (pracownicy różnią się stanowiskami, stażem pracy i wysokością odszkodowań) interpretacji dokonał także Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu - organ upoważniony przez Ministra Finansów do wydawania interpretacji m.in. w indywidualnych sprawach podatkowych – (…) oraz (…).
  
  

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy przyznane Wnioskodawcy na mocy Porozumienia zawartego z Pracodawcą świadczenie pieniężne w kwocie 135 000,12 zł należy uznać za „odszkodowanie” wynikające z Ponadzakładowego Układu Zbiorowego (wydanego na podstawie przepisu art. 238 i następne Kodeksu pracy), jak również przysługujące na podstawie Umowy Społecznej zawartej w oparciu o art. 9 Kodeksu pracy?
2. Czy kwota 135 000,12 zł - rekompensaty (odszkodowania) wypłaconego Zainteresowanemu na podstawie porozumienia zbiorowego, czyli porozumienia zawartego pomiędzy Pracodawcą, a międzyzakładową organizacją związkową (dotyczącego rozwiązywania z pracownikami umów z przyczyn niedotyczących pracowników, na mocy którego wypłacane były rekompensaty z tego tytułu) jest wolna od podatku dochodowego (art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych)?
3. Czy kwoty przyszłych 3 rat po 5 833,34 zł (listopad, grudzień 2015 r. i styczeń 2016 r.) stanowią również odszkodowanie niepodlegające opodatkowaniem podatkiem od osób fizycznych (art. 21 ust.1 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych)?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy - kwota 135 000,12 zł stanowi w całości „odszkodowanie”.

Zasady i wysokość przyznanego odszkodowania wynika z Umowy Społecznej i Ponadzakładowego Układu Zbiorowego dla Grupy Kapitałowej, wydanych w oparciu o przepisy Kodeksu pracy i innych ustaw dotyczących restrukturyzacji przedsiębiorstw.

Zainteresowany kwestionuje zasadność pobrania od przyznanej kwoty odszkodowania 135 000,12 zł podatku dochodowego od osób fizycznych. Kwota 135 000,12 zł nie stanowiła „odprawy” przyznawanej na podstawie art. 8 ustawy z dnia 13 marca 2003 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników (tj. Dz. U. z 2012 r., poz. 192) mimo, iż przepis art. 10 ust. 1 cytowanej ustawy znalazł się na Świadectwie pracy. Wnioskodawca uważa, że został on użyty w Świadectwie pracy bardziej dla wskazania i podkreślenia, iż mimo złożenia wniosku o rozwiązanie stosunku pracy, właściwa przyczyna ustania stosunku pracy leżała po stronie Pracodawcy, który restrukturyzował zakład pracy i w związku z tym redukował zatrudnienie. Tylko takie określenie przyczyny ustania stosunku pracy dawało szansę na pozyskanie „odszkodowania” wynikającego z art. 12 i następne ww. Umowy Społecznej oraz Regulaminu zwolnień grupowych.

O tym, że otrzymane świadczenie pieniężne nie stanowi „odprawy” określonej w art. 8 ustawy z dnia 13 marca 2003 roku o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników (tj. Dz. U. z 2012 r., poz. 192) świadczy także jego wysokość. Przepis art. 8 cyt. ustawy nie wskazuje na możliwość otrzymania odszkodowania tylko odprawy i w wysokości nie przekraczającej maksymalnie 3 miesięcznego wynagrodzenia i nie pozwala na wyższe kwoty odpraw. Otrzymana kwota przekraczała znacznie kwoty dopuszczalne do wypłaty na podstawie ww. przepisu.

Zgodnie z art. 21. ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych: „Wolne od podatku dochodowego są:

1. (uchylony),
2. renty przyznane na podstawie odrębnych przepisów o zaopatrzeniu inwalidów wojennych i wojskowych oraz ich rodzin,
3. otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia:
   określonych w prawie pracy odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia umowy o pracę,
   1. odpraw pieniężnych wypłacanych na podstawie przepisów o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników …”.
   
   

Wnioskodawca uważa, iż odszkodowanie zostało określone w ww. Umowie Społecznej i Ponadzakładowym Układzie Zbiorowym, wydanych w oparciu o przepisy Kodeksu pracy i ustaw dotyczących restrukturyzacji przedsiębiorstw, w związku z czym zastosowanie ma art. 21 ust. 1 pkt 3 cytowanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych albowiem spełnione zostały przesłanki do zwolnienia ww. kwoty odszkodowania od opodatkowania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w odniesieniu do pytań nr 2 i nr 3 jest prawidłowe.

Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 11 ust. 1 cyt. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 20 ust. 3 i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Pod pojęciem przychodu kryją się więc wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne, to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku tej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.

Również – zgodnie z utrwalonym orzecznictwem – przysporzeniem majątkowym i przychodem w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (art. 9 ust. 1 ww. ustawy) są nie tylko aktywa, które ulegają zwiększeniu u podatnika, ale także zmniejszenie jego pasywów.

Na mocy art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, źródłami przychodów są: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Użyty powyżej zwrot „w szczególności” oznacza, że wymienione kategorie przychodów zostały wskazane jedynie przykładowo. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym.

Jednakże w myśl przywołanego przez Wnioskodawcę art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, oraz otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z postanowień układów zbiorowych pracy, innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów lub statutów, o których mowa w art. 9 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94, z późn. zm.), z wyjątkiem:

1. określonych w prawie pracy odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia umowy o pracę,
2. odpraw pieniężnych wypłacanych na podstawie przepisów o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników,
3. odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia funkcjonariuszom pozostającym w stosunku służbowym,
4. odszkodowań przyznanych na podstawie przepisów o zakazie konkurencji,
5. odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą,
6. odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej, z których dochody są opodatkowane według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, lub na zasadach, o których mowa w art. 30c,
7. odszkodowań wynikających z zawartych umów lub ugód innych niż ugody sądowe.
   
   

Z kolei zgodnie z art. 9 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. − Kodeks pracy (Dz. U. z 2014 r. poz. 1502, z późn. zm.), ilekroć w Kodeksie pracy jest mowa o prawie pracy, rozumie się przez to przepisy Kodeksu pracy oraz przepisy innych ustaw i aktów wykonawczych, określające prawa i obowiązki pracowników i pracodawców, a także postanowienia układów zbiorowych pracy i innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów i statutów określających prawa i obowiązki stron stosunku pracy.

Jak wskazał Zainteresowany we wniosku, kwota 135 000,12 zł stanowi w całości odszkodowanie. Wysokość przyznanego Wnioskodawcy odszkodowania wynika z Umowy Społecznej i Ponadzakładowego Układu Zbiorowego, wydanych w oparciu o przepisy Kodeksu pracy i ustaw dotyczących restrukturyzacji przedsiębiorstw. Część powyższej kwoty stanowiącej odszkodowanie, została już wypłacona Wnioskodawcy. Do wypłaty pozostała kwota 17 500,02 zł, która zostanie zrealizowana w 3 ratach: w listopadzie, grudniu 2015 r. i styczniu 2016 r.

Przechodząc na grunt przepisów prawa podatkowego należy stwierdzić, że w niniejszej sprawie zastosowanie znajduje przepis art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Skoro bowiem, jak wskazał Wnioskodawca, przedmiotowe świadczenie w całości stanowi odszkodowanie, a jego wypłata nastąpiła na podstawie Umowy Społecznej i Ponadzakładowego Układu Zbiorowego, wydanych w oparciu o przepisy Kodeksu pracy i ustaw dotyczących restrukturyzacji przedsiębiorstw, to spełnione zostały w tym zakresie przesłanki do zastosowania zwolnienia od opodatkowania, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Reasumując: przyznane Wnioskodawcy odszkodowanie w kwocie 135 000,12 zł korzysta ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych na mocy art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż jak wynika z opisanego we wniosku stanu faktycznego, zostały spełnione warunki wskazane w tymże przepisie. Zwolnienie dotyczy zarówno odszkodowania już wypłaconego Zainteresowanemu, jak i kwot przyszłych 3 rat po 5 833,34 zł, których realizacja nastąpi w listopadzie, grudniu 2015 r. oraz styczniu 2016 r.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Na tle powyższego informuje się, że przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytania nr 2 i nr 3. W przedmiocie wynikającym z pytania nr 1 w dniu 6 listopada 2015 r. wydane zostało odrębne rozstrzygnięcie nr ILPB2/4511-1-1056/15-3/DJ.

Jednocześnie należy zaznaczyć, że niniejszą interpretację wydano w oparciu o stan faktyczny opisany we wniosku, a w szczególności w oparciu o wskazanie Wnioskodawcy, że przedmiotowe świadczenie w całości stanowi odszkodowanie. Należy przy tym zastrzec, że rolą postępowania w sprawie wydania interpretacji przepisów podatkowych nie jest ustalanie stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego), stanowi to bowiem domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży, obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Organ nie prowadzi postępowania dowodowego, ograniczając się do analizy okoliczności podanych we wniosku. W stosunku do tych okoliczności wyraża swoje stanowisko, które zawsze musi być jednak ustosunkowaniem się do poglądu (stanowiska) prezentowanego w danej sprawie przez Wnioskodawcę. Jeżeli w toku ewentualnego postępowania organ uzna, że zdarzenie opisane we wniosku różni się od zdarzenia występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie chroni Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.