Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB1/4511-1-1249/15-2/AG
z 16 listopada 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 2 września 2015 r. (data wpływu 7 września 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 września 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca – S.A. planuje organizację zabaw dla dzieci pracowników z okazji mikołajek oraz Dnia Dziecka.

Zabawy organizowane będą wg poniższych zasad:

1. Środki na organizację będą pochodziły z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych.
2. Organizowane imprezy zostaną ogłoszone z co najmniej dwutygodniowym wyprzedzeniem.
3. Imprezy będą miały charakter zamknięty - będą brały w nich udział dzieci w przedziale wiekowym od 1 do 14 roku życia, które zostaną zapisane na listę.
4. Za każde dziecko pobierana będzie odpłatność, której wysokość uzależniona będzie od średniego dochodu na członka rodziny wykazanego w informacji o sytuacji życiowej pracownika.
5. Dla dzieci zostaną przygotowane napoje i posiłki, każde dziecko otrzyma identyczny, ściśle określony zestaw. Oprócz tego każde dziecko dostanie paczkę ze słodyczami oraz zabawkę.
6. Dla dzieci (i niekiedy dorosłych) organizowane będą konkursy, w których uczestnicy otrzymają nagrody rzeczowe o wartości nieprzekraczającej kilkanaście złotych.
7. Dzieciom zapewnione będą dodatkowe atrakcje takie jak dmuchane zjeżdżalnie, niekiedy wstęp na basen, wstęp na przedstawienie teatralne lub inne.
8. Na całkowity koszt składać się będą wydatki poniesione na:
   1. zakup paczek ze słodyczami i zabawki,
   2. usługę cateringową - napoje i posiłki dla dzieci wydawane na podstawie kuponów,
   3. wynajem dmuchanych zjeżdżalni,
   4. wynajem basenu, zakup wejściówek na basen, zakup biletów na przedstawienie teatralne, koncert,
   5. organizację konkursów i zabaw (w tym zajęć manualnych),
   6. zakup nagród na potrzeby organizowanych konkursów,
   7. wynajem oraz dekoracja okolicznościowa sali,
   8. wynajem artystów/zespołów/fotografa,
   9. ochrona/obsługa medyczna,
   10. ubezpieczenie imprezy.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy stosownie do art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w związku z art. 12 ust. 1 i ust. 3 Wnioskodawca jest zobowiązany obliczyć i pobrać zaliczki na podatek dochodowy od pracowników, którzy uzyskują przychody od innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych z tytułu uczestnictwa dzieci w zabawie mikołajkowej bądź zabawie z okazji Dnia Dziecka wyliczone zgodnie z art. 11 ust. 2a i ust. 2b, sfinansowane w całości ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, w przypadkach kiedy wartość otrzymanych przez pracownika świadczeń sfinansowanych z ZFŚS przekroczyła w roku podatkowym kwotę 380 zł wynikającą z art. 21 ust. 1 pkt 67?

Zdaniem Wnioskodawcy, przychodem jest wartość tych świadczeń, z których dziecko (lub opiekun) na pewno skorzysta w trakcie zabawy lub zabierze do domu, będą to świadczenia wydawane na podstawie kuponów, biletów wstępu oraz paczki ze słodyczami i zabawki.

Natomiast wartość pozostałych świadczeń, tj. organizacja imprezy, wynajem dmuchanych elementów, udział w zajęciach manualnych, nagrody i inne atrakcje, których wartość przypadająca na jednego uczestnika jest niemożliwa do ustalenia - nie stanowi przychodu w związku z art. 11 ust. 1.

Uzasadnienie:

Zgodnie art. 11 ust. 1 updof, świadczenia w naturze i inne nieodpłatne świadczenia mogą być uznane za przychód jedynie po otrzymaniu tych świadczeń przez podatnika. O przychodzie pracownika można mówić w sytuacji, gdyby każde dziecko faktycznie korzystało z wszystkich atrakcji w jednakowym stopniu, ale w rzeczywistości jedno dziecko będzie uczestniczyło w zajęciach manualnych, drugie skorzysta z atrakcji dmuchanych elementów a inne tylko z zabawy na świeżym powietrzu lub weźmie udział w konkursie. Jedynie świadczenia rzeczowe takie jak jednakowe paczki z słodyczami, zabawki, bilety wstępu i posiłki jednakowe dla wszystkich dzieci, wydawane na podstawie kuponów, mogą stanowić przychód w rozumieniu art. 12 ust. 1, pod warunkiem że koszt tych świadczeń będzie określony, a nie ustalony ryczałtowo za całą imprezę.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 67 powołanej ustawy, wolna od podatku dochodowego jest wartość otrzymanych przez pracownika w związku z finansowaniem działalności socjalnej, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, rzeczowych świadczeń oraz otrzymanych przez niego w tym zakresie świadczeń pieniężnych, sfinansowanych w całości ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych, łącznie do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 380 zł; rzeczowymi świadczeniami nie są bony, talony i inne znaki, uprawniające do ich wymiany na towary lub usługi.

Przytoczony przepis stanowi wyjątek od wyrażonej w art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zasady powszechności opodatkowana. Jednocześnie jest wtórny w stosunku do przedmiotu opodatkowania ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, bowiem warunkiem zastosowania któregokolwiek ze zwolnień przedmiotowych, w tym z art. 21 ust. 1 pkt 67 tej ustawy, jest uprzednie zakwalifikowanie otrzymanych świadczeń do przychodów w rozumieniu przepisów powołanej ustawy. O ile bowiem dane świadczenie nie jest przychodem w rozumieniu przepisów cytowanej ustawy, nie może być objęte zwolnieniem. Inaczej mówiąc nie można zwolnić z opodatkowania czegoś, co nie podlega opodatkowaniu.

Stosownie do art. 12 ust. 1 ww. ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Ponadto na podstawie art. 20 ust. 1 cyt. ustawy, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 20 ust. 3 i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Przepisy cytowanej ustawy nie zawierają definicji nieodpłatnych świadczeń, o których mowa w art. 11 ust. 1, art. 12 ust. 1 oraz art. 20 ust. 1. Rozumienie tego pojęcia zostało jednak wypracowane w judykaturze.

W uchwałach z dnia 18 listopada 2002 r. sygn. akt FPS 9/02 oraz z dnia 16 października 2006 r. sygn. akt FPS 1/06 Naczelny Sąd Administracyjny ustalił znaczenie tego terminu w oparciu o przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że na gruncie tej ustawy, termin „nieodpłatne świadczenie” ma „szerszy zakres niż w prawie cywilnym, obejmuje bowiem wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób prawnych, których skutkiem jest nieodpłatne, tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu przysporzenie majątku tej osobie, mające konkretny wymiar finansowy”. W uchwale z dnia 24 maja 2010 r. sygn. akt II FPS 1/10, NSA potwierdził powyższe stanowisko uznając, że ma ono również zastosowanie do podatku dochodowego od osób fizycznych, w stosunku do sytuacji wynikających z art. 11 ust. 1 w związku z art. 12 ust. 1 i 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Kwestia rozumienia pojęcia „innych nieodpłatnych świadczeń” - w kontekście świadczeń pracowniczych - była również przedmiotem analizy Trybunału Konstytucyjnego, który w wyroku z dnia 8 lipca 2014 r. sygn. akt K 7/13, stwierdził, że „zdaniem Trybunału, przeprowadzona powyżej analiza pozwala na określenie cech istotnych kategorii „innych nieodpłatnych świadczeń” jako przychodu w rozumieniu art. 12 ust. 1 i art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Należy przyjąć, że za przychód pracownika mogą być uznane świadczenia, które:

• po pierwsze, zostały spełnione za zgodą pracownika (skorzystał z nich w pełni dobrowolnie),
• po drugie, zostały spełnione w jego interesie (a nie w interesie pracodawcy) i przyniosły mu korzyść w postaci powiększenia aktywów lub uniknięcia wydatku, który musiałby ponieść,
• po trzecie, korzyść ta jest wymierna i przypisana indywidualnemu pracownikowi (nie jest dostępna w sposób ogólny dla wszystkich podmiotów).”
  
  

W ocenie Trybunału Konstytucyjnego, obiektywne kryterium – wystąpienia po stronie pracownika przysporzenia majątkowego (korzyści) – nie jest natomiast spełnione, gdy pracodawca proponuje pracownikom udział w spotkaniach integracyjnych czy szkoleniowych, choćby organizowanych poza miejscem pracy (imprezy wyjazdowe). W tym przypadku, nawet jeśli pracownik uczestniczy w spotkaniu (konferencji, szkoleniu) dobrowolnie, po jego stronie nie pojawia się korzyść, choćby w postaci zaoszczędzenia wydatku.

Natomiast bez elementu realnego w postaci otrzymania korzyści przez pracownika nie uzyskuje on przychodu; nie występuje zdarzenie, z którym ustawa wiąże powstanie obowiązku podatkowego. Tym bardziej, bez skonkretyzowanego i indywidualnie przypisanego świadczenia, brak podstaw do określenia jego wysokości. Tak więc, udział w spotkaniu (wyjeździe) integracyjnym czy szkoleniu zaoferowanym przez pracodawcę pracownikom, nie oznacza uzyskania przychodu przez pracownika, gdyż (…) nie ma podstaw, by świadczenie adresowane do wszystkich przypisać indywidualnym uczestnikom, jako ich wymierną korzyść.

W świetle powyższego - mimo bardzo szerokiego ujęcia w art. 12 ust. 1 ww. ustawy przychodów ze stosunku pracy - nie każde świadczenie spełnione przez pracodawcę na rzecz pracownika, bez ustalonej za nie zapłaty, jest świadczeniem podlegającym opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych (przykładem tego rodzaju świadczenia jest zaoferowanie pracownikowi przez pracodawcę udziału w spotkaniu integracyjnym lub wzięcie w nim udziału).

Odnosząc powyższe do informacji przedstawionych we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, należy zauważyć, że Wnioskodawca planuje organizację zabaw dla dzieci pracowników z okazji mikołajek oraz Dnia Dziecka. Środki na organizację będą pochodziły z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych. Organizowane imprezy zostaną ogłoszone z co najmniej dwutygodniowym wyprzedzeniem. Imprezy będą miały charakter zamknięty - będą brały w nich udział dzieci w przedziale wiekowym od 1 do 14 roku życia, które zostaną zapisane na listę. Za każde dziecko pobierana będzie odpłatność, której wysokość uzależniona będzie od średniego dochodu na członka rodziny wykazanego w informacji o sytuacji życiowej pracownika. Dla dzieci zostaną przygotowane napoje i posiłki, każde dziecko otrzyma identyczny, ściśle określony zestaw. Oprócz tego każde dziecko dostanie paczkę ze słodyczami oraz zabawkę. Dla dzieci (i niekiedy dorosłych) organizowane będą konkursy, w których uczestnicy otrzymają nagrody rzeczowe o wartości nieprzekraczającej kilkanaście złotych. Dzieciom zapewnione będą dodatkowe atrakcje takie jak dmuchane zjeżdżalnie, niekiedy wstęp na basen, wstęp na przedstawienie teatralne lub inne.

W tym stanie rzeczy oraz wobec jednoznacznego stanowiska Trybunału Konstytucyjnego wyrażonego w wyroku z dnia 8 lipca 2014 r. uznać należy, że udział dzieci pracowników w ww. imprezach organizowanych przez Wnioskodawcę, nie generuje po stronie pracowników przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przychodem pracownika z tytułu umowy o pracę jest natomiast wartość otrzymanego przez jego dziecko świadczenia rzeczowego w postaci świadczenia wydawanego na podstawie kuponów, biletów wstępu oraz paczki ze słodyczami i zabawki, z tym, że korzystającym ze zwolnienia od podatku na zasadach określonych w art. 21 ust. 1 pkt 67 ww. ustawy. Wartość ww. świadczeń, sfinansowanych w całości ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych, w przypadkach kiedy przekroczy ona w roku podatkowym kwotę 380 zł, wynikającą z cyt. art. 21 ust. 1 pkt 67 – podlegać będzie opodatkowaniu.

Natomiast wartość pozostałych świadczeń, tj. organizacja imprezy, wynajem dmuchanych elementów, udział w zajęciach manualnych, nagrody i inne atrakcje, których wartość przypadająca na jednego uczestnika jest niemożliwa do ustalenia - nie stanowi przychodu dla pracownika.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.