Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP1/4512-540/15/AW
z 30 września 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112 poz. 770 ze zm.) w związku z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. poz. 643) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 18 czerwca 2015 r. (data wpływu 25 czerwca 2015 r.), uzupełnionym pismem z 4 września 2015 r. (data wpływu 9 września 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania i udokumentowania dokonanej przez Wnioskodawcę transakcji ustanowienia na rzecz Centrum Sportu prawa wieczystego użytkowania działki nr 2203/100 w wyniku umowy zamiany – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 czerwca 2015 r. wpłynął do tut. Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania i udokumentowania dokonanej przez Wnioskodawcę transakcji ustanowienia na rzecz Centrum Sportu prawa wieczystego użytkowania działki nr 2203/100 w wyniku umowy zamiany.

Wniosek uzupełniono pismem z 4 września 2015 r. (data wpływu 9 września 2015 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z 27 sierpnia 2015 r. nr IBPP1/4512-540/15/AW.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

W wykonaniu podjętej przez Radę Miasta uchwały z dnia 6 marca 2014 r. w sprawie wyrażenia zgody na dokonanie zamiany nieruchomości, strony chcą dokonać zamiany nieruchomości w następujący sposób:

Miasto ustanowi na rzecz Centrum Sportu prawo użytkowania wieczystego do nieruchomości gruntowej oznaczonej działką o numerze geodezyjnym 2203/100 o powierzchni 1609 m², ....

Wartość prawa użytkowania wieczystego nieruchomości, które zostanie ustanowione na rzecz Centrum Sportu została ustalona na podstawie operatu szacunkowego wykonanego przez rzeczoznawcę majątkowego i wynosić będzie:

189.846,00 zł + 23% VAT tj. 43.664,58 zł = 233.510,58 zł (słownie: dwieście trzydzieści trzy tysiące pięćset dziesięć złotych 58/100).

W zamian za to Miasto przejmie od Centrum Sportu prawo użytkowania wieczystego nieruchomości gruntowej stanowiącej własność Skarbu Państwa oznaczonej działkami o numerach geodezyjnych 2202/95 o powierzchni 3173 m² i 2206/105 o powierzchni 5782 m², .... Wartość ww. prawa użytkowania wieczystego nieruchomości wynosi: 745.814,00 zł + 23% VAT tj. 171.537,22 zł = 917.351,22 zł (słownie: dziewięćset siedemnaście tysięcy trzysta pięćdziesiąt jeden złotych 22/100).

Zgodnie z zapisem planu zagospodarowania przestrzennego miasta nieruchomości opisane stanowią tereny sportu i rekreacji. Zamiany traktowane są jak transakcje kupna-sprzedaży, które winny być udokumentowane fakturami w przypadku gdy stronami są podatnicy podatku od towarów i usług. W tym przypadku dwie strony są podatnikami podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym Miasto wystawi fakturę na kwotę 233.510,58 zł (brutto) i odprowadzi podatek VAT w wysokości 43.664,58 zł (z zaznaczeniem na fakturze, że zamiana następuje za dopłatą ze strony Miasta). Centrum Sportu wystawi fakturę na kwotę 917.351,22 zł (brutto) z zaznaczeniem na fakturze, że zamiana następuje za dopłatą różnicy przez Miasto (tj. Miasto zobowiązane jest do zapłaty kwoty 683.840,64 zł brutto). Podatek VAT w tym przypadku winien być odprowadzony w wysokości 171.537,22 zł. Miasto ma podstawę do zapłacenia kwoty 683.840,64 zł. Strony jednakże wstępnie ustaliły, że Miasto z tytułu zamiany nieruchomości dokona na rzecz Centrum Sportu wpłaty w wysokości 289.050,00 zł brutto (mimo że wartość nieruchomości jest wyższa).

Powstaje problem gdy strony dojdą do faktycznego porozumienia i zamiast kwoty 917.351,22 zł (brutto) Miasto zobowiązane będzie do zapłaty na rzecz Centrum Sportu tylko kwoty 289.050,00 zł (brutto). Wnioskodawca zaznaczył, że Miasto przystąpi do zamiany wyłącznie w przypadku, gdy cena w wyniku zamiany wynosić będzie 289.050 zł.

W uzupełnieniu Wniosku podano ponadto, że zgodnie z operatami szacunkowymi sporządzonymi przez rzeczoznawcę majątkowego ustalono, że działka na której będzie ustanowione prawo użytkowania wieczystego ma wartość 189.846,00 zł (netto) + podatek VAT w wysokości 23%, tj. 43.664,58 zł, natomiast użytkowanie wieczyste nieruchomości, która zostanie przekazana Miastu ma wartość 745.814,00 zł (netto) + podatek VAT w wysokości 23%, tj. 171.537,22 zł. Niemniej strony ustaliły, że w związku z zamianą ww. nieruchomości Miasto dopłaci Centrum Sportu kwotę 289.000,00 zł, co wskazuje na ustalenie wartości nieruchomości przejmowanej przez Miasto w mniejszej wysokości niż wynikało z operatu szacunkowego, tj. w kwocie 424.846,00 zł (netto).

W planach zagospodarowania przestrzennego dla ww. nieruchomości będących przedmiotem zamiany widnieje zapis „tereny sportu i rekreacji”. Obecnie na ww. działkach znajduje się boisko trawiaste.

Miasto ma skonkretyzowane plany odnoście przyszłości tego terenu, tj. będzie urządzone boisko sportowe do piłki nożnej, a nieruchomość zostanie przekazana jednostce organizacyjnej Miasta nieposiadającej osobowości prawnej (MORiS). W związku z tym nabyte działki będą wykorzystywane do czynności niepodlegających opodatkowaniu, ewentualnie zwolnionych.

Wnioskodawca nadmienia, że w przedmiotowej sprawie nie, będą zachodziły pomiędzy Wnioskodawcą a Centrum Sportu powiązania, o których mowa w art. 32 ust. 2 ustawy o VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytania (numeracja jak we wniosku):

Jeżeli doszłoby do transakcji zamiany – jak należy udokumentować to fakturami i od jakich kwot należy odprowadzić podatek VAT? Czy:

1. Miasto wystawia fakturę na kwotę 233.510,58 zł (brutto) z zaznaczeniem na fakturze, że zamiana następuje za dopłatą ze strony Miasta – Miasto odprowadza podatek VAT w wysokości 43.664,58 zł.
2. Miasto wystawia fakturę na kwotę 233.510,58 zł (brutto) z zaznaczeniem na fakturze, że zamiana następuje za dopłatą ze strony Miasta – Miasto odprowadza podatek VAT w wysokości 43.664,58 zł.
3. Miasto powinno wystawić fakturę stanowiącą sumę wartości tańszej nieruchomości wraz z dopłatą gotówkową.
4. Miasto powinno wystawić fakturę stanowiącą sumę wartości nieruchomości przekazywanej wraz z dopłatą gotówkową.
5. Miasto wystawia fakturę na kwotę 233.510,58 zł.
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, opisy udokumentowania transakcji zamiany w poz. 1-3 są nieprawidłowe, natomiast prawidłowe stanowisko jest wyrażone w poz. 4.

Zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług podstawą opodatkowania jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika. W świetle tego przepisu wynikałoby, że opisana zamiana winna być udokumentowana w sposób przedstawiony w poz. 4. Skoro Miasto ma otrzymać za swoją nieruchomość 233.510,58 zł to potwierdza transakcję fakturą w wysokości 233.510,58 zł.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177 poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Z art. 5 ust. 2 tej ustawy wynika, że czynności określone w ust. 1 podlegają opodatkowaniu niezależnie od tego, czy zostały wykonane z zachowaniem warunków oraz form określonych przepisami prawa.

W myśl art. 2 pkt 6 tej ustawy towarami są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ww. ustawy przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

1. przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie;
2. wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione;
3. wydanie towarów na podstawie umowy komisu: między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej;
4. wydanie towarów komitentowi przez komisanta na podstawie umowy komisu, jeżeli komisant zobowiązany był do nabycia rzeczy na rachunek komitenta;
5. ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, ustanowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu oraz przekształcenie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, a także ustanowienie na rzecz członka spółdzielni mieszkaniowej odrębnej własności lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu oraz przeniesienie na rzecz członka spółdzielni własności lokalu lub własności domu jednorodzinnego;
6. oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste;
7. zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.
   
   

Zauważyć należy, że z przywołanej w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT regulacji nie wynika, iż odpłatność za czynność dostawy towarów lub świadczenia usług winna mieć postać pieniężną.

Odpłatność jako świadczenie wzajemne może również przybrać postać rzeczową (towar lub usługa otrzymana jako zapłata), albo mieszaną – zapłata w części pieniężna a w części rzeczowa. Zatem dla uznania czynności za odpłatną, musi zaistnieć możliwość określenia ceny wyrażonej w pieniądzu w stosunku do świadczenia wzajemnego, stanowiącego wynagrodzenie za tę czynność.

W myśl powyższych regulacji prawnych należy uznać, że zamiana towarów, co do zasady jest czynnością objętą zakresem opodatkowania podatkiem od towarów i usług ponieważ w jej wyniku dochodzi do przeniesienia prawa do rozporządzenia towarami jak właściciel.

W myśl dyspozycji art. 15 ust. 1 ustawy o VAT podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2 ww. przepisu, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Jak stanowi art. 15 ust. 2 tej ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z treścią art. 603 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2014 r. poz. 121 ze zm.) zamiana jest umową cywilnoprawną, na podstawie której każda ze stron zobowiązuje się przenieść na drugą stronę własność rzeczy w zamian za zobowiązanie się do przeniesienia własności innej rzeczy. Natomiast zapis art. 604 Kc daje dyspozycję odpowiedniego stosowania do zamiany przepisów o sprzedaży. Różnica w stosunku do umowy sprzedaży polega na tym, że w miejsce świadczenia ceny pojawia się obowiązek drugiej strony przeniesienia własności rzeczy. Tak więc umowa zamiany skutkuje wzajemnym przeniesieniem prawa do rozporządzania zamienianymi towarami (w tym przypadku nieruchomościami) jak właściciel.

Biorąc pod uwagę powyższe należy stwierdzić, że umowa zamiany towarów na gruncie podatku od towarów i usług jest niczym innym jak dwiema odpłatnymi dostawami towarów.

Z wniosku wynika, że w zamian za działki 2202/95 i 2206/105 będące w użytkowaniu wieczystym Centrum Sportu, Wnioskodawca dokona ustanowienia prawa użytkowania wieczystego działki 2203/100.

Tak więc w przedmiotowej sytuacji ustanowienie prawa wieczystego użytkowania działki 2203/100 w ramach umowy zamiany, przez podatnika podatku VAT w rozumieniu art. 15 ustawy o VAT, stanowi odpłatną dostawę towaru w rozumieniu art. 7 ust. 1 pkt 6 ustawy o VAT i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 ustawy o VAT.

Należy również zauważyć, że zgodnie z art. 4 pkt 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami z dnia 21 sierpnia 1997 r. (t.j. Dz.U. z 2010 r. Nr 102 poz. 651 ze zm.) ilekroć w ustawie jest mowa o nieruchomości gruntowej – należy przez to rozumieć grunt wraz z częściami składowymi, z wyłączeniem budynków i lokali, jeżeli stanowią odrębny przedmiot własności. W myśl art. 4 pkt 3 ww. ustawy, ilekroć mowa jest w niej o działce gruntu – należy przez to rozumieć niepodzieloną, ciągłą część powierzchni ziemskiej stanowiącą część lub całość nieruchomości gruntowej.

Ponadto w myśl § 9 ust. 1 rozporządzenia Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa z dnia 29 marca 2001 r. w sprawie ewidencji gruntów i budynków (Dz.U. Nr 38 poz. 454), działkę ewidencyjną stanowi ciągły obszar gruntu, położony w granicach jednego obrębu, jednorodny pod względem prawnym, wydzielony z otoczenia za pomocą linii granicznych.

Według § 9 ust. 2 tego rozporządzenia, sąsiadujące ze sobą działki ewidencyjne, będące przedmiotem tych samych praw oraz władania tych samych osób lub jednostek organizacyjnych, wykazuje się w ewidencji jako odrębne działki ewidencyjne, jeżeli:

1. wyodrębnione zostały w wyniku podziału nieruchomości, a materiały powstałe w wyniku prac geodezyjnych i kartograficznych związanych z tym podziałem przyjęte zostały do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego,
2. są wyszczególnione w istniejących dokumentach określających stan prawny nieruchomości, a w szczególności w księgach wieczystych, zbiorach dokumentów, aktach notarialnych, prawomocnych orzeczeniach sądowych i ostatecznych decyzjach administracyjnych, a jednocześnie są działkami gruntu lub działkami budowlanymi w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami,
3. obejmują grunty zajęte pod drogi publiczne, linie kolejowe, wody śródlądowe, rowy, a ich wyróżnienie w postaci odrębnych działek jest celowe ze względu na odrębne oznaczenia tych gruntów w innych ewidencjach i rejestrach publicznych bądź ze względu na ich różne nazwy urzędowe.
   
   

W związku z powyższym stwierdzić należy, że na gruncie ustawy o VAT opodatkowaniu podlega dostawa każdej geodezyjnie wyodrębnionej działki.

Zatem powyższą zamianę należy potraktować jako dwie odrębne dostawy towaru przy czym dla celów VAT należy wziąć pod uwagę każdą ewidencyjną działkę gruntu czyli działkę objętą jednym numerem ewidencyjnym. Stąd po stronie Wnioskodawcy nastąpi dostawa prawa użytkowania wieczystego działki 2203/100 dokonana na rzecz Centrum Sportu.

Zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy o VAT podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

W świetle art. 29a ust. 6 tej ustawy podstawa opodatkowania obejmuje:

1. podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku;
2. koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.
   
   

Jak stanowi art. 106b ust. 1 pkt 1 ww. ustawy podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Należy zauważyć, że uregulowania wynikające z art. 29a ust. 1 i ust. 6 ustawy o VAT stanowią odpowiednik art. 73 Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, s. 1 ze zm.). Stosownie do art. 73 Dyrektywy podstawą opodatkowania jest wszystko, co stanowi wynagrodzenie (zapłatę), które dostawca towarów lub świadczący usługi otrzymał lub ma otrzymać od nabywcy, klienta lub osoby trzeciej z tytułu wykonanych czynności, łącznie z subwencjami związanymi bezpośrednio z ceną takich dostaw.

Zgodnie z podstawową zasadą wynikającą z artykułu 73 Dyrektywy, podstawą opodatkowania jest wszystko, co stanowi zapłatę otrzymaną lub którą dostawca lub usługodawca otrzyma w zamian za dokonanie czynności mieszczącej się w katalogu czynności opodatkowanych. Kryterium takie jest jednym z najbardziej obiektywnych i oczywistych sposobów ustalenia podstawy wymiaru podatku odnosi się bowiem do konkretnych kwot będących w rzeczywistości elementem transakcji. Użycie tego pojęcia w definicji podstawy opodatkowania jest również efektem sposobu zdefiniowania zakresu opodatkowania w ramach wspólnego systemu VAT, którym jest, zgodnie z artykułem 2 VI Dyrektywy, „odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług”. Zgodnie z powyższą definicją w przypadku transakcji dokonywanych przez podatnika podstawą opodatkowania jest zatem zapłata (wynagrodzenie) ustalona przez strony transakcji. Dyrektywa VAT nie definiuje pojęć „odpłatność” czy „zapłata”. Brak definicji pozwala na przyjmowanie szerokiego rozumienia tych pojęć, co jednak nie uprawnia państw członkowskich do dowolnego konstruowania definicji podstawy opodatkowania w legislacjach wewnętrznych. Dlatego też w celu rozstrzygnięcia wątpliwości co do rozumienia tych pojęć należy odwołać się w tym zakresie do orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej.

Na jego podstawie przyjmuje się, że rozumienie pojęć „odpłatność” czy „zapłata” powinno być ustalane przez pryzmat następujących zasad:

• państwa członkowskie nie mogą dokonywać interpretacji tych pojęć według własnego uznania,
• konieczny jest bezpośredni związek pomiędzy dostawą towarów lub świadczeniem usług a otrzymaną zapłatą,
• dostawcę towarów lub usługodawcę musi łączyć z odbiorcą stosunek prawny, z którego wynika obowiązek dostawy towarów lub świadczenia usług oraz wysokość zapłaty za dokonanie tych czynności,
• zapłata musi być wyrażona w pieniądzu,
• wynagrodzenie jest wartością subiektywną (tzn. stanowi kwotę, jaką nabywca zgadza się w danych warunkach zapłacić).
  
  

Trzeba podkreślić, że uzależnienie podstawy opodatkowania od zapłaty faktycznie otrzymanej przez podatnika jest regułą bezwzględnie obowiązującą (z zastrzeżeniem wyjątków wyraźnie przewidzianych przez Dyrektywę). Państwa członkowskie nie mogą ustanawiać innych reguł ustalania podstawy obliczania podatku np. dla niektórych rodzajów towarów.

Kolejnym problemem dotyczącym podstawy opodatkowania transakcji są zasady ustalania wysokości zapłaty, kiedy ma ona w całości lub w części formę inną niż pieniężna. Wynagrodzenie niepieniężne może stanowić dostawa towarów lub świadczenie usług dokonywane w zamian za otrzymane świadczenie (barter). W przypadku transakcji barterowych istotne jest więc ustalenie, czy dostawa towarów lub świadczenie usług będą mogły być w każdej sytuacji uznane za zapłatę. W orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej ukształtował się pogląd, zgodnie z którym, aby czynności takie mogły być uznane za zapłatę, muszą zostać spełnione następujące warunki:

• istnienie bezpośredniego związku pomiędzy dokonywanymi wymiennie czynnościami dostawy towarów lub świadczenia usług, czyli pomiędzy czynnością opodatkowaną a otrzymaną za nią zapłatą,
• istnienie możliwości określenia wartości świadczonych usług lub dostarczanych towarów w pieniądzu.
  
  

Pierwszy warunek jest odzwierciedleniem ogólnej zasady związku zapłaty z dokonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Natomiast spełnienie drugiego jest niezbędne do kwotowego określenia podstawy opodatkowania umożliwiającego ustalenie podatku należnego, który może być wyrażony tylko w formie pieniężnej. Dlatego też, gdy strony transakcji barterowej nie ustalą w umowie pieniężnej wartości dostawy towarów lub usługi świadczonej w ramach zapłaty, w celu określenia podstawy opodatkowania należy dążyć do ustalenia ich wartości wyrażonej w pieniądzu. Ustalenie to powinno opierać się na podstawowej zasadzie, stanowiącej, że opodatkowana jest zapłata faktycznie otrzymana przez podatnika. W praktyce wybór metody ustalenia wysokości zapłaty w transakcjach barterowych zależy od okoliczności transakcji.

Jak wynika z utrwalonego orzecznictwa TSUE, podstawą opodatkowania dostawy towarów lub świadczenia usług jest wynagrodzenie rzeczywiście otrzymane z tego tytułu. Owo wynagrodzenie jest zatem wartością subiektywną, czyli rzeczywiście otrzymaną, a nie wartością oszacowaną według kryteriów obiektywnych. Ponadto wspomniane wynagrodzenie musi być wyrażalne w pieniądzu (zob. wyrok z 19 grudnia 2012 r. sygn. C-549/11 i z 29 lipca 2010 r. sygn. C-40/09).

Jeżeli wartość ta nie jest kwotą pieniędzy uzgodnioną między stronami, powinna ona, jako wartość subiektywna, odpowiadać wartości, jaką dla odbiorcy ma usługa będąca wynagrodzeniem za dostawę towarów, oraz kwocie, jaką byłby on skłonny za tę usługę zapłacić (wyrok z 2 czerwca 1994 r. sygn. C-33/93).

Wobec powyższego w przypadku zamiany towarów za podstawę opodatkowania należy uznać, zgodnie z ogólnymi zasadami wynikającymi z art. 29a ust. 1 ustawy o VAT, wynagrodzenie rzeczywiście otrzymane z tytułu dostawy towaru, które stanowi wartość subiektywną stanowiącą odzwierciedlenie wartości, jaką dla odbiorcy ma towar będący wynagrodzeniem za dostawę towaru (kwota, jaką byłby on skłonny zapłacić).

Z opisu sprawy wynika, że Miasto ustanowi na rzecz Centrum Sportu prawo użytkowania wieczystego do nieruchomości gruntowej oznaczonej działką o numerze geodezyjnym 2203/100 o powierzchni 1609 m², .... Wartość prawa użytkowania wieczystego nieruchomości, które zostanie ustanowione na rzecz Centrum Sportu została ustalona na podstawie operatu szacunkowego wykonanego przez rzeczoznawcę majątkowego i wynosić będzie:

189.846,00 zł + 23% VAT tj. 43.664,58 zł = 233.510,58 zł.

Jeśli zatem Wnioskodawca określi w umowie wartość (cenę) dostarczanego towaru, to podstawą opodatkowania ww. dostawy w ramach umowy zamiany będzie wartość pieniężna ustalona przez strony w umowie stanowiąca zapłatę.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 1 i ust. 2 ustawy z dnia 9 maja 2014 r. o informowaniu o cenach towarów i usług (Dz. U. z 2014 r. poz. 915) cena oznacza wartość wyrażoną w jednostkach pieniężnych, którą kupujący jest obowiązany zapłacić przedsiębiorcy za towar lub usługę. W cenie uwzględnia się podatek od towarów i usług oraz podatek akcyzowy, jeżeli na podstawie odrębnych przepisów sprzedaż towaru (usługi) podlega obciążeniu podatkiem od towarów i usług oraz podatkiem akcyzowym.

Z przytoczonych regulacji ustawy o podatku od towarów i usług wynika, że podstawą opodatkowania jest zapłata z tytułu dokonanej dostawy (np. w formie zamiany), pomniejszona o kwotę należnego podatku, tj. wartość netto (bez podatku). Przy czym to strony (a nie organ podatkowy) dokonujące czynności cywilnoprawnych określają w zawieranych przez siebie umowach wartość – cenę, za którą dokonują transakcji. Zatem analiza przedmiotu umów cywilnoprawnych, a zwłaszcza kwestii wartości planowanych transakcji, nie mieści się w ramach postępowania określonego w art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

W analizowanej sprawie Wnioskodawca posłużył się wartościami 189.846,00 zł + 23% VAT, tj. 43.664,58 zł = 233.510,58 zł, zatem – według powyższego przykładu kwotowego Miasto powinno wystawić fakturę na kwotę 233.510,58 zł (189.846,00 zł + 23% VAT, tj. 43.664,58 zł).

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, że skoro Miasto ma otrzymać za swoją nieruchomość 233.510,58 zł, to potwierdza transakcję fakturą w wysokości 233.510,58 zł – należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Niniejsza interpretacja nie wywołuje skutków prawnopodatkowych, o których mowa w art. 14k – 14n ustawy Ordynacja podatkowa dla drugiej strony planowanej transakcji tj. Centrum Sportu.

Ponadto tut. Organ informuje, że w pozostałym zakresie objętym wnioskiem zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz.U. Nr 163 poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.