Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPB-1-1/4511-464/15/ESZ
z 12 października 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 5 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 14 lipca 2015 r. (data wpływu do tut. Biura 30 lipca 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej wydatków poniesionych tytułem nabycia od małżonki Wnioskodawcy praw autorskich do wykorzystania zdjęć oraz wzorów graficznych– jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 lipca 2015 r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek, o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie gospodarczej wydatków poniesionych tytułem nabycia od małżonki Wnioskodawcy praw autorskich do wykorzystania zdjęć oraz wzorów graficznych.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca, jako osoba fizyczna prowadzi działalność gospodarczą. Jego małżonka (osoba fizyczna nieprowadząca pozarolniczej działalności gospodarczej) jest artystką i wykonuje m.in. profesjonalne zdjęcia, które mogą posłużyć mu do przygotowania projektów lamp, którymi się zajmuje w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Ponadto wykonuje ona również wzory graficzne, które chciałby wykorzystać w projekcie. Między małżonkami istnieje rozdzielność majątkowa. Wnioskodawca zamierza nabyć odpłatnie od swojej małżonki prawa autorskie do kilku zdjęć, które zostaną wykorzystane w produkcji towarów handlowych (lamp) oraz prawa autorskie do kilku wzorów graficznych, które zamierza wykorzystać (tzn. będą umieszczone w katalogu ofertowym).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy nabycie od małżonki Wnioskodawcy praw autorskich do wykorzystania zdjęć oraz wzorów graficznych na potrzeby działalności gospodarczej, stanowić będzie koszt uzyskania przychodu?

Zdaniem Wnioskodawcy, taki wydatek będzie stanowić koszt uzyskania przychodu, gdyż dojdzie tylko do przeniesienia prawa autorskiego do wykorzystania zdjęć lub wzoru na ściśle określonym polu eksploatacji, a nie do świadczenia pracy. Zdjęcie oraz wzór jest jednocześnie własnością autora. Twórca może udostępnić go do eksploatowania na innym polu innej osobie. Nie można porównywać pracy małżonka na rzecz prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej z przeniesieniem za wynagrodzeniem tylko prawa do użytkowania zdjęcia i wzoru na potrzeby działalności. Ustawodawca wyodrębnił również twórczość autorską jako specyficzną dziedzinę, którą unormował i otoczył ochroną w odrębnej ustawie, jaką jest ustawa o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Wynagrodzenie otrzymywane przez autora nie może być odbierane, jako zapłata za wartość pracy. Tak więc do przekazania przez żonę prawa autorskiego do zdjęcia i wzoru za wynagrodzeniem na rzecz prowadzonej przez niego działalności gospodarczej nie ma zastosowania art. 23 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż opisana we wniosku sytuacja nie jest związana z wynagrodzeniem za wartość własnej pracy małżonka.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Stosownie do treści art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu winien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

• musi pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub ze źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• nie może znajdować się na liście wydatków nieuznanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
• musi być właściwie udokumentowany.
  
  

Generalnie należy przyjąć, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, bądź też zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła przychodów, o ile w myśl przepisów ww. ustawy nie podlegają wyłączeniu z tychże kosztów. Przy czym związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem wydatku, a osiągnięciem przychodu bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu, bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 10 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wartości własnej pracy podatnika, jego małżonka i małoletnich dzieci, a w przypadku prowadzenia działalności w formie spółki cywilnej lub osobowej spółki handlowej - także małżonków i małoletnich dzieci wspólników.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiują pojęcia "wartość pracy". Należy jednak przyjąć, że pojęcie to obejmuje wartość wszelkiego rodzaju pracy świadczonej przez ściśle określone osoby (w tym małżonka podatnika) na rzecz zatrudniających je podmiotów prowadzących działalność gospodarczą, niezależnie do tego, czy praca jest świadczona na podstawie umowy o pracę, umowy cywilnoprawnej, czy też bez podstawy prawnej.

Z powyższego wynika, że przychody uzyskiwane przez osobę wykonującą tę pracę, powinny być zaliczane do źródeł przychodu określonych w art. 10 ust. 1 pkt 1 lub 2 ww. ustawy. W myśl tego przepisu odrębnymi źródłami przychodów są:

• stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta (art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy) oraz
• działalność wykonywana osobiście (art. 10 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy).
  
  

Natomiast zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 7 ww. ustawy, odrębnym źródłem przychodów są kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit. a)-c).

Stosownie do art. 18 ww. ustawy, za przychód z praw majątkowych uważa się w szczególności przychody z praw autorskich i praw pokrewnych w rozumieniu odrębnych przepisów, praw do projektów wynalazczych, praw do topografii układów scalonych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również z odpłatnego zbycia tych praw.

Odrębnymi przepisami, o których mowa w ww. art. 18 są przepisy ustawy z dnia 4 lutego 1994r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t.j. Dz.U. z 2006r. Nr 90, poz. 631 z późn. zm.)

W myśl art. 1 ust. 1 tej ustawy, przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór). Ochrona przysługuje twórcy niezależnie od spełnienia jakichkolwiek formalności (art. 1 ust. 4 ww. ustawy). Zgodnie z art. 8 ust. 1 ww. ustawy, prawo autorskie przysługuje twórcy, o ile ustawa nie stanowi inaczej. Stosownie natomiast do art. 12 ust. 1 ww. ustawy, jeżeli ustawa lub umowa o pracę nie stanowią inaczej, pracodawca, którego pracownik stworzył utwór w wyniku wykonywania obowiązków ze stosunku pracy, nabywa z chwilą przyjęcia utworu autorskie prawa majątkowe w granicach wynikających z celu umowy o pracę i zgodnego zamiaru stron.

Jeżeli ustawa nie stanowi inaczej, twórcy przysługuje wyłączne prawo do korzystania z utworu i rozporządzania nim na wszystkich polach eksploatacji oraz do wynagrodzenia za korzystanie z utworu (art. 17 ww. ustawy). Stosownie do art. 41 ww. ustawy, jeżeli ustawa nie stanowi inaczej:

1. autorskie prawa majątkowe mogą przejść na inne osoby w drodze dziedziczenia lub na podstawie umowy;
2. nabywca autorskich praw majątkowych może przenieść je na inne osoby, chyba że umowa stanowi inaczej.
   
   

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca, jako osoba fizyczna prowadzi działalność gospodarczą. Jego małżonka (osoba fizyczna nie prowadząca pozarolniczej działalności gospodarczej) jest artystką i wykonuje m.in. profesjonalne zdjęcia, które mogą posłużyć mu do przygotowania projektów lamp, którymi się zajmuje w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Ponadto wykonuje ona również wzory graficzne, które chciałby wykorzystać w projekcie. Między małżonkami istnieje rozdzielność majątkowa. Wnioskodawca zamierza nabyć odpłatnie od swojej małżonki prawa autorskie do kilku zdjęć, które zostaną wykorzystane w produkcji towarów handlowych (lamp) oraz prawa autorskie do kilku wzorów graficznych, które zamierza wykorzystać (tzn. będą umieszczone w katalogu ofertowym).

Mając na względzie cyt. wyżej przepisy stwierdzić należy, że wydatki jakie Wnioskodawca poniesie na nabycie od swojej małżonki praw autorskich do wykorzystania zdjęć oraz wzorów graficznych, będą mogły stanowić koszty uzyskania przychodu prowadzonej przez niego pozarolniczej działalności gospodarczej, pod warunkiem należytego ich udokumentowania. Wykonanie przez małżonkę Wnioskodawcy zdjęć oraz wzorów graficznych, stanowiących przedmiot prawa autorskiego, nie będzie bowiem stanowiło świadczenia własnej pracy na rzecz Wnioskodawcy, o którym mowa w art. 23 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zauważyć przy tym należy, że wydatki poniesione w związku z nabyciem praw autorskich wskazanych we wniosku, będą mogły być zaliczane do kosztów uzyskania przychodu bezpośrednio lub poprzez odpisy amortyzacyjne, zależnie od tego, czy prawa te będą spełniały kryteria uznania ich za wartości niematerialne i prawne.

Na marginesie wskazać należy, że przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie wprowadzają ograniczenia w zakresie możliwości zawierania transakcji między małżonkami. Transakcje te bowiem następują w oparciu o stosunek prawny łączący dwa odrębne podmioty, a nie małżonków jako osoby fizyczne. Jednakże zawieranie tego typu transakcji podporządkowane jest określonym w ww. ustawie wymogom. W omawianej sytuacji małżonkowie dokonujący między sobą ww. transakcji powinni mieć na względzie treść przepisów art. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dotyczących transakcji między podmiotami powiązanymi. Stosownie bowiem do treści art. 25 ust. 5 w związku z art. 25 ust. 1 i 4 ww. ustawy, jeżeli w wyniku powiązań o charakterze rodzinnym zostaną ustalone lub narzucone warunki różniące się od warunków, które ustaliłyby między sobą niezależne podmioty i w wyniku tego podmiot nie wykazuje dochodów albo wykazuje dochody niższe od tych, jakich należałoby oczekiwać, gdyby wymienione powiązania nie istniały - dochody danego podmiotu oraz należny podatek określa się bez uwzględnienia warunków wynikających z tych powiązań.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy, z ww. zastrzeżeniem, należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.