INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 27 lutego 2012 r. (data wpływu 29 lutego 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej czynszu inicjalnego i czynszu zerowego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 lutego 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej czynszu inicjalnego i czynszu zerowego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W dniu 17 stycznia 2012 r. Wnioskodawca zawarł umowę leasingu z Europejskim Funduszem Leasingowym S.A., na udostępnienie dla potrzeb działalności gospodarczej – samochodu osobowego marki BMW/X, rok produkcji 2011. W dniu 19 stycznia 2012 r. Wnioskodawca dokonał wpłaty „czynszu inicjalnego” do umowy na podstawie faktury w kwocie netto 8.480,08 zł.

Czynsz inicjalny jest wyższy niż późniejsze raty leasingowe i wynosi 5,22% wartości netto przedmiotu leasingu. W dniu 19 stycznia 2012 r. Wnioskodawca dokonał również wpłaty czynszu zerowego na podstawie faktury w kwocie netto 22.764,22 zł, co stanowi 14% wartości netto przedmiotu leasingu. Wpłata była wymagalna dopiero w dniu podpisania protokołu zdawczo-odbiorczego.

Wnioskodawca wskazał, iż umowa leasingu spełnia warunki określone w art. 23b ust. 1 i ust. 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.):

1. umowa została zawarta na czas określony - 47 miesięcy, co stanowi ponad 40% normatywnego okresu amortyzacji rzeczy ruchomych,
2. suma ustalonych w niej opłat, pomniejszona o należny podatek VAT, odpowiada co najmniej wartości początkowej środka trwałego,
3. finansujący w dniu zawarcia umowy leasingowej nie korzysta ze zwolnień w podatku dochodowym przysługujących na podstawie:
   • art. 6 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm.),
   • przepisów o specjalnych strefach ekonomicznych,
   • art. 23 i 37 ustawy z dnia 14 czerwca 1991 r., o spółkach z udziałem zagranicznym (Dz. U. z 1997 r. Nr 26, poz. 143, z 1998 r. Nr 160, poz. 1063 oraz z 1999 r. Nr 49, poz. 484 i Nr 101, poz. 1178).
   
   
   

Dla potrzeb działalności gospodarczej Wnioskodawca prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów. Rozlicza się na zasadach ogólnych. Koszty są ewidencjonowane wg metody kasowej (z dniem wystawienia dokumentów).

Wnioskodawca stwierdził, iż zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów czynszu inicjalnego i czynszu zerowego, winno nastąpić w pełnej wysokości netto, wynikającej z faktur, gdyż jest On czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, prowadzącym ewidencję zdarzeń dla potrzeb VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca może w kwocie netto z faktury zaliczyć w ciężar kosztów uzyskania przychodów, czynsz inicjalny do umowy leasingowej i czynsz zerowy, jednorazowo w dacie ich poniesienia...

Zdaniem Wnioskodawcy, czynsz inicjalny z tytułu umowy leasingu w wysokości około 5% wartości przedmiotu leasingu ma charakter opłaty samoistnej, nieprzypisanej do poszczególnych rat leasingowych. Wynika to wyraźnie z pkt 8 Umowy. Jest płacony w chwili zawarcia umowy. Natomiast czynsz zerowy, jest płatny w momencie podpisania protokołu zdawczo-odbiorczego, w wysokości 14% wartości netto przedmiotu leasingu i również ma charakter opłaty samoistnej.

Ich poniesienie stanowi warunek konieczny do realizacji umowy leasingu. Jest opłatą za udostępnienie samochodu (przedmiotu leasingu). Jest więc czynnością jednorazową, nieprzekraczającą roku podatkowego.

Ponieważ Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług uważa, iż kwotę netto czynszu inicjalnego i czynszu zerowego powinienem zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów, w dacie poniesienia, bez konieczności rozliczania tychże opłat w czasie.

Wnioskodawca przytacza wyroki NSA: wyrok z dnia 19 marca 2010 r., sygn. akt II FSK 1731/08, wyrok z dnia 23 marca 2010 r., sygn. akt II FSK 1733/08, wyrok z dnia 8 sierpnia 2009 r., sygn. akt II SA/WA 221/08 oraz wyrok z dnia 2 lutego 2012 r. sygn. akt I SA/Wr 1367/10.

Zdaniem Wnioskodawcy, czynszu inicjalnego i czynszu zerowego nie należy wiązać z całą umową rozumianą w wymiarze czasowym, lecz z momentem jej zawarcia. Z tego względu należy obciążyć wartością koszty jednorazowo, w dacie poniesienia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Kosztami uzyskania przychodu są zatem wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Z oceny związku z prowadzoną działalnością winno wynikać, iż poniesiony wydatek obiektywnie może się przyczynić do osiągnięcia przychodów z danego źródła.

Zatem, aby wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu winien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

1. pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
2. nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
3. być właściwie udokumentowany.
   
   

W myśl art. 23a pkt 1 ww. ustawy, przez umowę leasingu rozumie się umowę nazwaną w kodeksie cywilnym, a także każdą inną umowę, na mocy której jedna ze stron, zwana dalej "finansującym", oddaje do odpłatnego używania albo używania i pobierania pożytków na warunkach określonych w ustawie drugiej stronie, zwanej dalej "korzystającym", podlegające amortyzacji środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne, a także grunty.

W świetle art. 23b ust. 1 ww. ustawy, opłaty ustalone w umowie leasingu, ponoszone przez korzystającego w podstawowym okresie umowy z tytułu używania środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych stanowią przychód finansującego i odpowiednio w przypadku, o którym mowa w pkt 1, koszt uzyskania przychodów korzystającego, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, jeżeli:

1. umowa leasingu, w przypadku gdy korzystającym nie jest osoba wymieniona w pkt 2, została zawarta na czas oznaczony, stanowiący co najmniej 40% normatywnego okresu amortyzacji, jeżeli przedmiotem umowy leasingu są podlegające odpisom amortyzacyjnym rzeczy ruchome lub wartości niematerialne i prawne, albo została zawarta na okres co najmniej 10 lat, jeżeli jej przedmiotem są podlegające odpisom amortyzacyjnym nieruchomości;
2. umowa leasingu, w przypadku gdy korzystającym jest osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej, została zawarta na czas oznaczony;
3. suma ustalonych opłat w umowie leasingu, o której mowa w pkt 1 lub 2, pomniejszona o należny podatek od towarów i usług, odpowiada co najmniej wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych.
   
   

Natomiast w myśl art. 23b ust. 2 ww. ustawy, jeżeli finansujący w dniu zawarcia umowy leasingu korzysta ze zwolnień w podatku dochodowym przysługujących na podstawie:

1. art. 6 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397),
2. przepisów o specjalnych strefach ekonomicznych,
3. art. 23 i 37 ustawy z dnia 14 czerwca 1991 r. o spółkach z udziałem zagranicznym (Dz. U. z 1997 r. Nr 26, poz. 143, z 1998 r. Nr 160, poz. 1063 oraz z 1999 r. Nr 49, poz. 484 i Nr 101, poz. 1178)

-do umowy tej stosuje się zasady opodatkowania określone w art. 23f-23h.

W związku z powyższym, jeżeli zawarta umowa leasingu spełnia określone w art. 23b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych warunki oraz finansujący w dniu jej zawarcia nie korzysta ze zwolnień wymienionych w art. 23b ust. 2 ww. ustawy, to korzystający może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wszelkie poniesione koszty związane z przedmiotem umowy leasingu, w tym także wydatek związany z uiszczeniem pierwszej raty leasingowej, opłaty administracyjnej i wstępnej opłaty leasingowej.

Moment zaliczenia wydatków z tytułu leasingu do kosztów uzyskania przychodów nie jest sprecyzowany w art. 23b ust. 1 powołanej ustawy. W związku z tym rozstrzygając tę kwestię należy brać pod uwagę zasady potrącenia kosztów uregulowane w art. 22 ust. 4-6 ww. ustawy.

Stosownie do postanowień art. 22 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, koszty uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 5 i 6, są potrącane tylko w tym roku podatkowym, w którym zostały poniesione.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca w dniu 17 stycznia 2012 r. zawarł umowę leasingową na udostępnienie dla potrzeb działalności gospodarczej – samochodu osobowego. W dniu 19 stycznia 2012 r. Wnioskodawca wpłacił „czynsz inicjalny” w kwocie netto 8.480,08 zł. Czynsz inicjalny jest wyższy niż późniejsze raty leasingowe i wynosi 5,22% wartości netto przedmiotu leasingu. W dniu 19 stycznia 2012 r. Wnioskodawca dokonał również wpłaty czynszu zerowego w kwocie netto 22.764,22 zł, co stanowi 14% wartości netto przedmiotu leasingu. Wpłata była wymagalna dopiero w dniu podpisania protokołu zdawczo-odbiorczego. Dla potrzeb działalności gospodarczej Wnioskodawca prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów. Rozlicza się na zasadach ogólnych. Koszty są ewidencjonowane wg metody kasowej (z dniem wystawienia dokumentów). Wnioskodawca stwierdził, iż jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Prowadzi ewidencję zdarzeń dla potrzeb VAT.

Mając powyższe na uwadze, zgodnie z treścią art. 22 ust. 6b ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w przypadku podatników prowadzących podatkowe księgi przychodów i rozchodów, za dzień poniesienia kosztu uważa się dzień wystawienia faktury (rachunku) lub innego dowodu stanowiącego podstawę do zaksięgowania (ujęcia) kosztu.

Zaznaczyć należy, że czynsz inicjalny i czynsz zerowy mają charakter opłat samoistnych bezzwrotnych, nieprzypisanych do poszczególnych rat leasingowych, natomiast ich poniesienie jest warunkiem koniecznym do realizacji umowy leasingu. Opłaty te są wydatkami jednorazowymi związanymi z zawarciem umowy leasingu, a w konsekwencji i wydaniem samego przedmiotu leasingu.

Zatem, w przypadku, gdy w umowie leasingu nie znajduje się zapis, zgodnie z którym ww. opłaty są opłatami na poczet usługi wykonywanej przez okres jej trwania, to należy je uznać za koszt jednorazowy, w momencie poniesienia.

Reasumując, biorąc pod uwagę powołane wyżej przepisy prawa podatkowego oraz opisany we wniosku stan faktyczny, stwierdzić należy, iż wydatek związany z uiszczeniem czynszu inicjalnego i czynszu zerowego, w kwocie netto, wynikający z wystawionych do umowy leasingu faktur VAT, Wnioskodawca może zaliczyć jednorazowo do kosztów uzyskania przychodów, w dacie wystawienia faktur dokumentujących te wydatki.

Końcowo - odnosząc się do powołanych tez wyroków Sądów Administracyjnych - wskazać należy, iż dotyczą one konkretnych, indywidualnych spraw podatników podjętych w określonym stanie faktycznym i są wiążące tylko w tych sprawach. Stosownie do art. 87 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa i tym samym nie mogą być wiążące dla Organu wydającego interpretację indywidualną.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012, poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.