Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP2/4512-1-23/15-4/AK
z 16 kwietnia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z 9 grudnia 2014 r. (data wpływu do Urzędu Skarbowego 11 grudnia 2014 r., data wpływu do biura KIP w Lesznie 15 stycznia 2015 r.) uzupełnionym pismem z 16 marca 2015 r. (data wpływu 18 marca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z obowiązku prowadzenia ewidencji za pomocą kasy rejestrującej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 stycznia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z obowiązku prowadzenia ewidencji za pomocą kasy rejestrującej. Przedmiotowy wniosek uzupełniono w dniu 18 marca 2015 r. o doprecyzowanie opisu sprawy, pytanie, własne stanowisko i opłatę.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca (SP ZOZ) prowadzi działalność leczniczą w oparciu o kontrakt z Narodowym Funduszem Zdrowia (NFZ). Świadczenia udzielane są osobom uprawnionym zgodnie z ustawą z dnia 27 sierpnia 2004 roku o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych.

W ciągu roku 2014 lekarz podstawowej opieki zdrowotnej (POZ) tylko kilkukrotnie udzielał świadczeń osobie, której prawa do świadczeń NFZ nie potwierdził. Świadczeniobiorca (pacjent) dokonywał wówczas zapłaty za porady lekarza POZ, poprzez wpłatę lub przelew na rachunek bankowy SP ZOZ (łącznie w ciągu roku ok. 200 zł).

W SP ZOZ wszelkie operacje finansowe przeprowadzane są w formie bezgotówkowej – zakład nie prowadzi obrotu gotówkowego. SP ZOZ jest – zgodnie z ustawą z dnia 15 kwietnia 2011 roku o działalności leczniczej – podmiotem leczniczym nie będącym przedsiębiorcą.

W uzupełnieniu do wniosku Zainteresowany wskazał, że Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej (SP ZOZ) prowadzi działalność leczniczą w oparciu o kontrakt z Narodowym Funduszem Zdrowia (NFZ). Świadczenia udzielane są osobom uprawnionym, zgodnie z ustawą z dnia 27 sierpnia 2004 roku o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych. SP ZOZ nie planuje od marca 2015 roku świadczyć usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej i rolników ryczałtowych, które za te usługi będą uiszczać zapłatę. Nie można jednak przewidzieć czy nie zaistnieje sytuacja analogiczna do sytuacji z 2014 roku, kiedy to w ciągu roku 2014 lekarz podstawowej opieki zdrowotnej (POZ) tylko kilkukrotnie udzielał świadczeń osobie, której prawa do świadczeń NFZ nie potwierdził. Świadczeniobiorca (pacjent) dokonywał wówczas zapłaty za poradę lekarza POZ poprzez wpłatę lub przelew na rachunek bankowy SP ZOZ (łącznie w ciągu roku ok. 200 zł).

W SP ZOZ wszelkie operacje finansowe przeprowadzane są w formie bezgotówkowej – zakład nie prowadzi obrotu gotówkowego. SP ZOZ jest – zgodnie z ustawą z dnia 15 kwietnia 2011 roku o działalności leczniczej – podmiotem leczniczym nie będącym przedsiębiorcą.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy SP ZOZ od 1 marca 2015 r. będzie zobowiązany rozpocząć stosowanie kasy fiskalnej, mimo że nie prowadzi obrotu gotówkowego?

Zdaniem Wnioskodawcy, z uwagi na incydentalne pobieranie opłat od osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej i rolników ryczałtowych – i to tylko w formie bezgotówkowej (przelew dokonany przez pacjenta na rachunek SP ZOZ), stosowanie kasy fiskalnej dla ewidencjonowania operacji gotówkowych jest nieuzasadnione.

Ponadto SP ZOZ jest – zgodnie z ustawą z dnia 15 kwietnia 2011 roku o działalności leczniczej – podmiotem leczniczym niebędącym przedsiębiorcą.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy – przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy – przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Art. 15 ust. 1 ustawy stanowi, że podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – na mocy art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Obowiązek stosowania kasy rejestrującej w celu ewidencjonowania sprzedaży towarów lub usług wynika bezpośrednio z art. 111 ustawy. I tak, w ust. 1 powołanego artykułu postanowiono, że podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

W myśl art. 111 ust. 1a ustawy – do obrotu wykazywanego w ewidencji, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się kwoty podatku należnego.

Powyższy przepis określa generalną zasadę, z której wynika, że obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy wszystkich podatników, którzy dokonują sprzedaży na rzecz określonych w nim odbiorców, tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Zatem podstawowym kryterium decydującym o obowiązku stosowania ewidencji za pomocą kas rejestrujących jest status nabywcy wykonywanych przez podatnika świadczeń.

Na mocy delegacji ustawowej zawartej w art. 111 ust. 8 ustawy, minister właściwy do spraw finansów publicznych może zwolnić, w drodze rozporządzenia, na czas określony, niektóre grupy podatników oraz niektóre czynności z obowiązku, o którym mowa w ust. 1, oraz określić warunki korzystania ze zwolnienia, mając na uwadze interes publiczny, w szczególności sytuację budżetu państwa (…).

Kwestie dotyczące zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy użyciu kas rejestrujących niektórych czynności i niektórych grup podatników oraz terminów rozpoczęcia prowadzenia tej ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących reguluje rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 4 listopada 2014 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U. z 2014 r., poz. 1544) – zwane dalej rozporządzeniem.

Regulacje zawarte w ww. rozporządzeniu przewidują zwolnienie z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących ze względu na wysokość obrotu – do określonej tym przepisem wysokości obrotów (zwolnienie podmiotowe) oraz ze względu na rodzaj prowadzonej działalności – zgodnie z załącznikiem do rozporządzenia (zwolnienie przedmiotowe).

I tak, stosownie do § 3 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia – zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania w danym roku podatkowym, nie dłużej jednak niż do dnia 31 grudnia 2016 r. podatników, u których obrót zrealizowany na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych nie przekroczył w poprzednim roku podatkowym kwoty 20 000 zł, a w przypadku podatników rozpoczynających w poprzednim roku podatkowym dostawę towarów lub świadczenie usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, jeżeli obrót z tego tytułu nie przekroczył, w proporcji do okresu wykonywania tych czynności w poprzednim roku podatkowym, kwoty 20 000 zł.

W przypadku podatników korzystających ze zwolnienia, o którym mowa w § 3 ust. 1 pkt 1, zwolnienie traci moc po upływie dwóch miesięcy następujących po miesiącu, w którym podatnik przekroczył obrót realizowany na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych w kwocie 20 000 zł – § 5 ust. 1 rozporządzenia.

Powyższe zwolnienie jest zwolnieniem podmiotowym.

Natomiast, jak stanowi § 2 ust. 1 rozporządzenia – zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania w danym roku podatkowym, nie dłużej jednak niż do dnia 31 grudnia 2016 r., czynności wymienione w załączniku do rozporządzenia.

I tak, w poz. 38 powołanego załącznika do rozporządzenia wskazano, że zwolnieniu z obowiązku ewidencjonowania za pomocą kas rejestrujących podlega świadczenie usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej lub na rzecz rolników ryczałtowych, jeżeli świadczący usługę otrzyma w całości zapłatę za wykonaną czynność za pośrednictwem poczty, banku lub spółdzielczej kasy oszczędnościowo-kredytowej (odpowiednio na rachunek bankowy podatnika lub na rachunek podatnika w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, której jest członkiem), a z ewidencji i dowodów dokumentujących zapłatę jednoznacznie wynika, jakiej konkretnie czynności dotyczyła.

Wskazane w § 2 zwolnienie jest zwolnieniem przedmiotowym.

Jednak, w myśl § 4 pkt 2 rozporządzenia – zwolnień z obowiązku ewidencjonowania, o których mowa w § 2 i § 3, nie stosuje się w przypadku świadczenia usług:

1. przewozów pasażerskich w samochodowej komunikacji, z wyłączeniem przewozów wymienionych w poz. 15 i 16 załącznika do rozporządzenia,
2. przewozu osób oraz ich bagażu podręcznego taksówkami,
3. naprawy pojazdów silnikowych oraz motorowerów (w tym naprawy opon, ich zakładania, bieżnikowania i regenerowania),
4. w zakresie wymiany opon lub kół dla pojazdów silnikowych oraz motorowerów,
5. w zakresie badań i przeglądów technicznych pojazdów,
6. w zakresie opieki medycznej świadczonej przez lekarzy i lekarzy dentystów,
7. prawniczych, z wyłączeniem usług określonych w poz. 28 załącznika do rozporządzenia,
8. doradztwa podatkowego,
9. związanych z wyżywieniem (PKWiU 56), wyłącznie:
   • świadczonych przez stacjonarne placówki gastronomiczne, w tym również sezonowo, oraz
   • usług przygotowywania żywności dla odbiorców zewnętrznych (katering),
10. fryzjerskich, kosmetycznych i kosmetologicznych

− z wyjątkiem świadczenia usług na warunkach określonych w poz. 35 załącznika do rozporządzenia przez podatnika, o którym mowa w art. 8 ust. 2a ustawy, oraz świadczenia usług, o których mowa w lit. i, świadczonych na pokładach samolotów lub w sposób określony w poz. 45 załącznika do rozporządzenia.

Zgodnie z § 9 ust. 1 rozporządzenia – w przypadku podatników korzystających ze zwolnienia, o którym mowa w § 3 ust. 1 pkt 1, którzy po dniu 31 grudnia 2014 r. kontynuują świadczenie usług, o których mowa w § 4 pkt 2 lit. c–j, świadczenie tych usług jest zwolnione z obowiązku ewidencjonowania do dnia 28 lutego 2015 r.

W przypadku, o którym mowa w ust. 1, zwolnienie, o którym mowa w § 3 ust. 1 pkt 1, traci moc z dniem 1 marca 2015 r.( § 9 ust. 2 rozporządzenia).

Ustawodawca w ww. § 4 rozporządzenia wskazał wyłączenia ze zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania dla konkretnych czynności. W § 4 pkt 2 lit. f rozporządzenia – zwolnień z obowiązku ewidencjonowania, o których mowa w § 2 i § 3, nie stosuje się w przypadku świadczenia usług w zakresie opieki medycznej świadczonej przez lekarzy i lekarzy dentystów.

Przepisy rozporządzenia w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących przewidują bezwzględny obowiązek ewidencjonowania przy zastosowaniu kasy rejestrującej usług w zakresie opieki medycznej świadczonej przez lekarzy i lekarzy dentystów wykonywanych na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej lub na rzecz rolników ryczałtowych, z wyjątkiem świadczenia usług przez podatnika na rzecz swoich pracowników. Obowiązek ten nie obejmuje jednak usług świadczonych przez podmioty lecznicze. Należy zaznaczyć, że do tego rodzaju usług świadczonych przez podmioty lecznicze mają zastosowanie ogólne zwolnienia z kas, w tym wymienione w załączniku do ww. rozporządzenia.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest – zgodnie z ustawą z dnia 15 kwietnia 2011 roku o działalności leczniczej – podmiotem leczniczym nie będącym przedsiębiorcą.

Zatem wskazać należy, że świadczone przez Wnioskodawcę usługi, nie zawierają się wśród usług wyłączonych z zastosowania zwolnienia, o którym mowa w § 4 pkt 2 lit. f rozporządzenia w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Dlatego też, Wnioskodawca w związku z wykonywaniem przedmiotowych usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej i rolników ryczałtowych będzie mógł korzystać ze zwolnienia podmiotowego z ewidencjonowania sprzedaży na kasie rejestrującej, ponieważ sprzedaż zrealizowana na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych nie przekroczyła kwoty 20 000 zł.

Ponadto Zainteresowany w opisie sprawy wskazał, że nie planuje od marca 2015 roku świadczyć usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej i rolników ryczałtowych, które za te usługi będą uiszczać zapłatę. Nie można jednak przewidzieć czy nie zaistnieje sytuacja analogiczna do sytuacji z 2014 roku, kiedy to w ciągu roku 2014 lekarz podstawowej opieki zdrowotnej (POZ) tylko kilkukrotnie udzielał świadczeń osobie, której prawa do świadczeń NFZ nie potwierdził. Świadczeniobiorca (pacjent) dokonywał wówczas zapłaty za poradę lekarza POZ poprzez wpłatę lub przelew na rachunek bankowy SP ZOZ (łącznie w ciągu roku ok. 200 zł).

W przedmiotowej sprawie należy zatem wskazać, że Wnioskodawca może skorzystać także ze zwolnienia zawartego w § 2 ust. 1 w zw. z poz. 38 załącznika do rozporządzenia, gdzie ustawodawca przewidział zwolnienie przedmiotowe, tj. świadczenie usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, jeżeli świadczący usługę otrzyma w całości zapłatę za wykonaną czynność za pośrednictwem poczty, banku lub spółdzielczej kasy oszczędnościowo-kredytowej (odpowiednio na rachunek bankowy podatnika lub na rachunek podatnika w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, której jest członkiem), a z ewidencji i dowodów dokumentujących zapłatę jednoznacznie wynika, jakiej konkretnie czynności dotyczyła.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca (SP ZOZ) prowadzi działalność leczniczą w oparciu o kontrakt z Narodowym Funduszem Zdrowia (NFZ). Świadczenia udzielane są osobom uprawnionym zgodnie z ustawą o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych. W ciągu 2014 r. lekarz podstawowej opieki zdrowotnej (POZ) tylko kilkukrotnie udzielał świadczeń osobie, której prawa do świadczeń NFZ nie potwierdził. Świadczeniobiorca (pacjent) dokonywał wówczas zapłaty za porady lekarza POZ, poprzez wpłatę lub przelew na rachunek bankowy SP ZOZ (łącznie w ciągu roku ok. 200 zł). W SP ZOZ wszelkie operacje finansowe przeprowadzane są w formie bezgotówkowej – zakład nie prowadzi obrotu gotówkowego. SP ZOZ nie planuje od marca 2015 r. świadczyć usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej i rolników ryczałtowych, które za te usługi będą uiszczać zapłatę. Nie można jednak przewidzieć czy nie zaistnieje sytuacja analogiczna do sytuacji z 2014 r. Wnioskodawca jest – zgodnie z ustawą z dnia 15 kwietnia 2011 roku o działalności leczniczej – podmiotem leczniczym nie będącym przedsiębiorcą.

Zatem, jeżeli Zainteresowany jako podmiot leczniczy będzie świadczył usługi na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej i rolników ryczałtowych, to nie jest on zobowiązany do stosowania kasy rejestrującej od dnia 1 marca 2015 r.

W konsekwencji, mając na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz powołane przepisy prawa stwierdzić należy, że w przedmiotowej sprawie § 4 ust. 2 lit. f rozporządzenia w sprawie zwolnień nie ma zastosowania. Tym samym Wnioskodawca może korzystać ze zwolnienia z ewidencjonowania przy zastosowaniu kasy rejestrującej, świadczonych usług opieki medycznej na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej i rolników ryczałtowych do dnia 31 grudnia 2016 r., o ile obrót z tytułu sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych nie przekroczy kwoty 20 000 zł – zgodnie z § 3 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.