2015.06.25 - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP2/4512-319/15/KO
z 25 czerwca 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 31 marca 2015 r. (data wpływu 31 marca 2015 r.), uzupełnionym pismem z 15 czerwca 2015 r. (data wpływu 15 czerwca 2015 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia czy sprzedaż wskazanych we wniosku produktów należy traktować jako świadczenie usług gastronomicznych czy też jako dostawę gotowych posiłków i dań opodatkowanych 5% stawką VAT - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 31 marca 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług zakresie ustalenia czy sprzedaż wskazanych we wniosku produktów należy traktować jako świadczenie usług gastronomicznych czy też jako dostawę gotowych posiłków i dań opodatkowanych 5% stawką VAT.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 15 czerwca 2015 r. (data wpływu 15 czerwca 2015 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 8 czerwca 2015 r. znak: IBPP2/4512-319/15/KO.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT oraz prowadzi działalność gospodarczą w postaci punktu w ramach sieci franczyzowej działającej na terenie całego kraju. Poszczególne towary są przygotowywane w miejscu prowadzenia działalności z odrębnych składników nabywanych od określonych kontrahentów. W ramach oferty podatnika sprzedawane są między innymi następujące wyroby na ciepło:

kurczak z rożna sporządzany z kurczaka gotowego podlegającego obróbce termicznej;
hamburger sporządzony z produktów składowych tj. bułka hamburger, kotlet, warzywa, sos, opakowanie;
tortilla sporządzona z produktów składowych tj. naleśnik tortilla, porcja mięsa gyros, warzywa (surówki z kapust, pomidor, ogórek,), sos (sosy typu ketchup - Salasa Mexicana, sos czosnkowy), opakowanie;
zestawy obiadowe typu: Zestaw Rożno, Zestaw Udko, Zestaw Gyros i inne, sporządzony z produktów składowych tj. np. Zestaw Różno to pół kurczaka z rożna, porcja frytek, bukiet warzyw, porcja sosu, opakowanie, w zależności od zestawu skład różni się tylko rodzajem dodatku mięsnego.

Wyżej wymienione produkty przygotowane są z uprzednio zakupionych składników, gotowych bezpośrednio do spożycia bez konieczności dodatkowej obróbki gastronomicznej.

Ich obróbka gastronomiczna sprowadza się do: panierowania, smażenia, podgrzewania, skomponowania z półproduktów posiłku oraz zapakowanie gotowego dania do pojemnika, na tackę papierową lub do aluminiowej foli. W przypadku zamówienia przez klienta przeznaczone są do niezwłocznej konsumpcji w dowolnie wybranym miejscu, zarówno w miejscu sprzedaży jak i poza nim. Sprzedaż produktów w kolejnym dniu po przygotowaniu przez restauracje nie jest praktykowana.

Zaznaczyć dodatkowo należy, iż przedmiotem działalności Wnioskodawcy nie jest działalność gastronomiczna rozumiana jako działalność restauracyjna. W określonych punktach gastronomicznych wyznaczone są miejsca do oczekiwania na produkt lub do konsumpcji tj. niewielkich rozmiarów stoliki i krzesła, jednakże nie sposób uznać wymienionych przedmiotów za zaplecze restauracyjne. W punkcie konsument nie ma do dyspozycji szatni ani toalety. Przedmiotem transakcji podatnika jest wyłącznie sprzedaż gotowych produktów z wyłączeniem obsługi restauracyjnej w szczególności: obsługi kelnerskiej tj. dostarczania sztućców, talerzy, podawania menu, doradzanie przy wyborze potraw oraz podawanie do stołu. Wnioskodawca dodatkowo nie zapewnia odpowiedniego lokalu z wnętrzem przystosowanym do obsługi konsumenta oraz usługi zamówienia posiłku do wyznaczonego stolika. Sprzedaż sprowadzać będzie się do dostawy gotowych dań wybranych przez klienta według ogólnodostępnego menu z możliwością modyfikacji oferty ograniczonej do minimum.

Pismem z 15 czerwca 2015 r. uzupełniono zaistniały stan faktyczny następująco:

Wnioskodawca nie posługuje się kartą dań. Karta dań w lokalu nie istnieje. Wnioskodawca posługuje się cennikiem.
Produkty wydawane są klientowi przy ladzie sprzedażowej, gdzie umieszczona jest kasa fiskalna. W lokalu nie ma obsługi kelnerskiej i donoszenie do stolików nie jest praktykowane.
Zdecydowana większość sprzedaży jest realizowana na wynos. W lokalu nie ma infrastruktury przypisanej restauracjom: brak szatni, toalet, zastawy stołowej, obsługi kelnerskiej itp. Wewnątrz lokalu są trzy stoliki, z których klienci mogą skorzystać oczekując na zamówione towary. Mogą je również wykorzystać, jeżeli zdecydują się na zjedzenie towarów na miejscu - mimo braku infrastruktury opisanej we wniosku.
W trakcie spożywania produktu klient nie otrzymuje dodatkowych usług ze strony Wnioskodawcy. Nie stosuje się np. dolewek kawy, donoszenia kolejnych dań, dolewania innych napojów, zmiany obrusów itp.
W lokalu obowiązuje samoobsługa. Klient zobowiązany jest do uprzątnięcia pozostałości po spożyciu posiłku. Pojemnik na odpady umieszczony jest w lokalu, w widocznym miejscu.
Wnioskodawca nie zatrudnia szefa kuchni oraz kucharzy. Nie ma potrzeby zatrudniania osób z wykształceniem gastronomicznym. Wykształcenie kierunkowe gastronomiczne nie odgrywa żadnej roli w procesie rekrutacji.
W punkcie sprzedaży nie ma wyposażenia takiego jak zmywarki do mycia naczyń wielorazowego użytku. Sprzedawane produkty są pakowane do opakowań jednorazowych. W lokalu nie ma wielorazowych sztućców, szklanek, zastawy.
W chwili obecnej przeważająca działalność gospodarcza Wnioskodawcy opatrzona jest kodem PKD 56.10.A - restauracje i inne stałe placówki gastronomiczne. Natomiast różnica w stanie faktycznym w działalności restauracyjnej, a właściwej działalności Wnioskodawcy została opisana we wniosku. Stosowany symbol PKWiU powinien, zdaniem Wnioskodawcy, odzwierciedlać stan faktyczny czyli sprzedaż gotowych posiłków i dań 10.85.1. - nie mniej do czasu wydania interpretacji Wnioskodawca posługuje się symbolem przypisanym działalności restauracyjnej i innych placówek gastronomicznych. Stan ten został opisany we wniosku. Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż dla celów podatkowych VAT, należy zastosować PKWiU 10.85.1.
Sprzedawane produkty - dania gotowe nie zawierają alkoholu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy zakresie przedmiotowego stanu faktycznego sprzedaż wymienionych produktów należy traktować jako świadczenie usług gastronomicznych, czy jako dostawę gotowych posiłków i dań (poz. 28 załącznika 10 do ustawy o VAT), opodatkowanych 5% stawką VAT na podstawie art. 41 ust. 2a ustawy o VAT?

Stanowisko Wnioskodawcy.

Uwzględniając całokształt regulacji odnoszących się do zagadnienia podatku VAT sprzedaż wymienionych produktów należy traktować dla celów podatku VAT jako dostawę towarów, opodatkowanych 5% stawką VAT na podstawie art. 41 ust. 2a ustawy o VAT.

W pierwszej kolejności konieczne jest określenie zakresu pojęciowego dostawy towarów oraz świadczenia usług. Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług. Jak wynika z ustawy, dostawą towarów jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Pojęcie to ma o wiele szerszy zakres niż sprzedaż. Przede wszystkim przeniesienie prawa do rozporządzania towarem to nie tylko przeniesienie jego własności. Dostawa towarów nie będzie więc obejmowała tylko sprzedaży towarów, w sensie cywilnoprawnym. Do uznania, że miała miejsce dostawa towarów, wystarczy, że podmiot nabędzie własność ekonomiczną tj. będzie miał możliwość dowolnego rozporządzania i dysponowania uzyskanym towarem. Usługą jest każde świadczenie wykonane przez podatnika w ramach działalności, które nie jest dostawą towarów. Przez „usługę” należy zatem obecnie rozumieć każde świadczenie, o ile tylko nie stanowi ono dostawy. Każda czynność wykonywana przez podatnika za wynagrodzeniem, której efektem jest świadczenie na rzecz drugiego podmiotu, może być zatem potraktowana jako odpłatne świadczenie usługi. Usługi gastronomiczne w znaczeniu najbardziej ścisłym klasyfikowane są w grupie 56.1, tj. w grupie obejmującej usługi restauracji i pozostałych placówek gastronomicznych „Gastronomia” - jak wynika ze Słownika języka polskiego pod red. prof. M. Szymczaka, Warszawa 2002 - oznacza „działalność o charakterze produkcyjno-usługowym obejmująca prowadzenie otwartych zakładów zbiorowego żywienia.” Na gruncie PKD działalność tego rodzaju mieści się w dziale 56, który obejmuje działalność usługową związaną z wyżywieniem. Usługi wykonywane w ramach tej działalności klasyfikowane są na gruncie PKWiU w dziale 56, tj. jako usługi związane z wyżywieniem.

W związku z przedstawioną interpretacją wymienionych dla zastosowania prawidłowej stawki VAT przy sprzedaży gotowych dań „na wynos” podstawowe znaczenie ma to, czy jest to dostawa towarów, czy też świadczenie usług restauracji i pozostałych placówek gastronomicznych oraz właściwe ich sklasyfikowanie zgodnie z PKWiU. Zasadniczą konkluzję w tej kwestii określiło orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. W wyroku z dnia 10 marca 2011 roku w sprawach połączonych C-497/09, C-499/09, C-501/09 i C-502/09 TSUE uznał, iż o klasyfikacji tego typu świadczeń złożonych (dostawa posiłków/napojów wraz z usługami dodatkowymi) decyduje charakter tego ze świadczeń składowych, które będzie miało przeważający charakter - przy czym element dominujący należy określić z punktu widzenia przeciętnego konsumenta oraz z uwzględnieniem, w ramach całościowej oceny, wagi jakościowej, a nie tylko ilościowej, elementów świadczenia usług w stosunku do elementów dostawy towarów. W opinii TSUE „sprzedaży towaru zawsze towarzyszy minimalny zakres świadczonych usług, takich jak umieszczenie towaru na półkach czy wystawienie rachunku, w związku z czym tylko usługi odrębne od usług nierozerwalnie związanych ze sprzedażą towarów można brać pod uwagę w celu określenia udziału świadczenia usług w świadczeniu złożonym, obejmującym również dostawę towarów.

Ponadto Trybunał podniósł, iż: ,,w działalności będącej przedmiotem postępowań w sprawach C-497/09 i C-501/09 nie występują kelnerzy, nie doradza się w rzeczywistości klientom, nie ma serwisu w ścisłym tego słowa znaczeniu, polegającym na przekazywaniu zamówienia do kuchni, układania dań na talerzach i podawaniu ich klientom, brak zamkniętych i ogrzewanych lokali przeznaczonych do konsumpcji dostarczonych produktów, brak szatni i toalet, brak też co zasady naczyń, mebli i nakryć stołowych”. W tym miejscu należy uznać iż stan faktyczny dotyczący przedmiotu usług oferowanych przez Wnioskodawcę przedstawiony we wniosku odpowiada stanowi faktycznemu w oparciu o który orzekał TSUE. Ze sprzedażą produktów przez Wnioskodawcę powiązane są jedynie podstawowe czynności takie jak panierowanie, smażenie, podgrzewanie, skomponowanie z półproduktów posiłku oraz zapakowanie gotowego dania do pojemnika lub aluminiowej foli. Mają one na celu przygotowanie towarów do wydania kontrahentowi. W odniesieniu do obecności stolików w określonych miejscach prowadzenia działalności gospodarczej przez wnioskodawcę TSUE w przywołanym wyroku stwierdził, iż „udostępnienie podstawowych urządzeń pozwalających ograniczonej liczbie klientów na konsumpcję na miejscu ma charakter wyłącznie dodatkowy i drugorzędny. Kwestia czy klienci korzystają z tych urządzeń jest bez znaczenia, ponieważ konsumpcja na miejscu, która nie stanowi zasadniczej cechy owej transakcji, nie może determinować jej charakteru.

W przedmiotowej sprawie konieczne jest przytoczenie Rozporządzenia Wykonawczego Rady UE z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, które wiąże wszystkie państwa członkowskie i jest stosowane bezpośrednio. Zgodnie z art. 6 ust. 1 ust. 2 „Dostarczanie żywności lub napojów lub żywności i napojów stanowi jedynie element większej całości, w której muszą przeważać usługi. Za usługi cateringowe i restauracyjne w rozumieniu ust. 1 nie uznaje się dostawy gotowej lub niegotowej żywności lub napojów albo dostawy gotowej lub niegotowej żywności i napojów, wraz z ich transportem lub bez niego, ale bez żadnych innych usług wspomagających.” W związku z tym 5% stawka VAT znajdzie zastosowanie w przypadku, gdy przedmiotem dostawy będą dania gotowe, nie zaś usługa przeznaczona do tego dania.

W sprawach o podobnych charakterze Minister Finansów wydał interpretacje indywidualne, które określają opodatkowanie 5% stawką VAT sprzedaż gotowych posiłków i dań. Zgodnie z interpretacją indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 4 września 2014 r. o sygnaturze ILPP1/443-663/14-3/JSK „biorąc pod uwagę charakter opisanych przez Wnioskodawcę we wniosku czynności, tj. sprzedaż posiłków z dostawą do klienta oraz sprzedaż posiłków dokonywaną w lokalu, z przeznaczeniem do konsumpcji co do zasady poza lokalem stwierdzić należy, że o ile rzeczywiście nie towarzyszą im żadne inne usługi, którym można przypisać charakter dominujący.” W podobnym tonie wypowiedział się Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w dniu 7 maja 2012 r. w interpretacji o sygnaturze ITPP1/443-103/12/BJ „Dokonując oceny całości transakcji dokonywanych przez Wnioskodawcę należy stwierdzić, iż skoro, jak wskazał Wnioskodawca dominującym elementem w opisanym przypadku jest dostawa towarów - gotowych do spożycia posiłków, natomiast elementy świadczenia usług poprzedzające dostawę mają charakter jedynie pobieżny oraz nie występują okoliczności charakteryzujące działalność restauracyjną to przyszła sprzedaż przez podatnika gotowych do spożycia zapiekanek, hot-dogów, hamburgerów, kebabów oraz frytek „na wynos” będzie podlegać opodatkowaniu stawką w wysokości 5%.”

W związku z powyższym podatnik wnosi o potwierdzenie prawidłowości stanowiska przedstawionego na wstępie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zakres tych czynności został zdefiniowany w art. 7 i art. 8 ustawy.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Przez towary należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy o VAT).

Natomiast zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Jak wynika z art. 2 pkt 1 lit. a Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz. UE L Nr 347, str. 1 ze zm.) opodatkowaniu VAT podlegają (…) odpłatna dostawa towarów na terytorium państwa członkowskiego przez podatnika działającego w takim charakterze.

Z treści natomiast art. 14 ust. 1 Dyrektywy wynika, że „dostawa towarów” oznacza przeniesienie prawa do rozporządzania rzeczą jak właściciel.

W świetle art. 24 ust. 1 Dyrektywy „świadczenie usług” oznacza każdą transakcję, która nie stanowi dostawy towarów.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT oraz prowadzi działalność gospodarczą w postaci punktu sprzedaży w ramach sieci franczyzowej działającej na terenie całego kraju. Poszczególne towary są przygotowywane w miejscu prowadzenia działalności z odrębnych składników nabywanych od określonych kontrahentów. W ramach oferty podatnika sprzedawane są między innymi następujące wyroby na ciepło:

kurczak z rożna sporządzany z kurczaka gotowego podlegającego obróbce termicznej;
hamburger sporządzony z produktów składowych tj. bułka hamburger, kotlet, warzywa, sos, opakowanie;
tortilla sporządzona z produktów składowych tj. naleśnik tortilla, porcja mięsa gyros, warzywa (surówki z kapust, pomidor, ogórek,), sos (sosy typu ketchup - Salasa Mexicana, sos czosnkowy), opakowanie;
zestawy obiadowe typu: Zestaw Rożno, Zestaw Udko, Zestaw Gyros i inne, sporządzony z produktów składowych tj. np. Zestaw Różno to pół kurczaka z rożna, porcja frytek, bukiet warzyw, porcja sosu, opakowanie, w zależności od zestawu skład różni się tylko rodzajem dodatku mięsnego.

Wyżej wymienione produkty przygotowane są z uprzednio zakupionych składników, gotowych bezpośrednio do spożycia bez konieczności dodatkowej obróbki gastronomicznej.

W określonych punktach gastronomicznych wyznaczone są miejsca do oczekiwania na produkt lub do konsumpcji tj. niewielkich rozmiarów stoliki i krzesła, jednakże nie sposób uznać wymienionych przedmiotów za zaplecze restauracyjne. W punkcie konsument nie ma do dyspozycji szatni ani toalety. Przedmiotem transakcji podatnika jest wyłącznie sprzedaż gotowych produktów z wyłączeniem obsługi restauracyjnej w szczególności: obsługi kelnerskiej tj. dostarczania sztućców, talerzy, podawania menu, doradzanie przy wyborze potraw oraz podawanie do stołu. Wnioskodawca dodatkowo nie zapewnia odpowiedniego lokalu z wnętrzem przystosowanym do obsługi konsumenta oraz usługi zamówienia posiłku do wyznaczonego stolika. Sprzedaż sprowadzać będzie się do dostawy gotowych dań wybranych przez klienta według ogólnodostępnego menu z możliwością modyfikacji oferty ograniczonej do minimum. Wnioskodawca nie posługuje się kartą dań. Karta dań w lokalu nie istnieje. Wnioskodawca posługuje się cennikiem. Produkty wydawane są klientowi przy ladzie sprzedażowej, gdzie umieszczona jest kasa fiskalna. W lokalu nie ma obsługi kelnerskiej i donoszenie do stolików nie jest praktykowane. Zdecydowana większość sprzedaży jest realizowana na wynos. W lokalu nie ma infrastruktury przypisanej restauracjom: brak szatni, toalet, zastawy stołowej, obsługi kelnerskiej itp. Wewnątrz lokalu są trzy stoliki, z których klienci mogą skorzystać oczekując na zamówione towary. Mogą je również wykorzystać, jeżeli zdecydują się na zjedzenie towarów na miejscu - mimo braku infrastruktury opisanej we wniosku. W trakcie spożywania produktu klient nie otrzymuje dodatkowych usług ze strony Wnioskodawcy. Nie stosuje się np. dolewek kawy, donoszenia kolejnych dań, dolewania innych napojów, zmiany obrusów itp. W lokalu obowiązuje samoobsługa. Klient zobowiązany jest do uprzątnięcia pozostałości po spożyciu posiłku. Pojemnik na odpady umieszczony jest w lokalu, w widocznym miejscu. Wnioskodawca nie zatrudnia szefa kuchni oraz kucharzy. Nie ma potrzeby zatrudniania osób z wykształceniem gastronomicznym. Wykształcenie kierunkowe gastronomiczne nie odgrywa żadnej roli w procesie rekrutacji. W punkcie sprzedaży nie ma wyposażenia takiego jak zmywarki do mycia naczyń wielorazowego użytku. Sprzedawane produkty są pakowane do opakowań jednorazowych. W lokalu nie ma wielorazowych sztućców, szklanek, zastawy. Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż dla celów podatkowych VAT, należy zastosować PKWiU 10.85.1. Sprzedawane produkty - dania gotowe nie zawierają alkoholu.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii czy sprzedaż wskazanych produktów należy traktować jako świadczenie usług gastronomicznych czy też jako dostawę gotowych posiłków i dań opodatkowanych stawką podatku w wysokości 5%.

Rozstrzygając czy w konkretnej sprawie mamy do czynienia z jednym bądź wieloma świadczeniami istotne jest dokonanie tej analizy z punktu widzenia klienta, odbiorcy tych czynności. Poza tym ustalenie czy świadczenie złożone należy zakwalifikować jako dostawę towarów, czy jako świadczenie usług, wymaga wzięcia pod uwagę wszelkich okoliczności, w jakich następuje transakcja, w celu określenia jej elementów charakterystycznych i dominujących.

Zagadnienie odróżnienia dostawy posiłków i napojów od świadczenia usług gastronomicznych i cateringowych uregulowane jest w Rozporządzeniu wykonawczym Rady UE Nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającym środki wykonawcze do Dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 77, s. 1), było ono również przedmiotem orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Przepisy Rozporządzenia wykonawczego stanowią w Polsce prawo bezpośrednio obowiązujące, które wiąże zarówno jednostki jak i organy państwowe. Zgodnie z preambułą do Rozporządzenia wykonawczego, wprowadzenie definicji usług restauracyjnych oraz cateringowych ma zapewnić jednolite traktowanie tego typu usług na terytorium Unii Europejskiej. Jednym z celów Rozporządzenia wykonawczego jest więc zagwarantowanie, że na obszarze całej Unii Europejskiej usługi restauracyjne i cateringowe definiowane i traktowane będą jednolicie. Stosowanie przepisów Rozporządzenia wykonawczego pozwala w szczególności na wykluczenie z kategorii usług restauracyjnych i gastronomicznych czynności, które w ogóle usług takich nie stanowią. Powyższe rozważania wskazują jednoznacznie na obowiązek stosowania definicji sformułowanej w Rozporządzeniu wykonawczym przy rozstrzyganiu czy na gruncie prawa polskiego dana czynność stanowi usługę gastronomiczną, czy też jest dostawą towarów (posiłków i napojów).

Definicja usług restauracyjnych i cateringowych sformułowana została w art. 6 ust. 1 Rozporządzenia wykonawczego. Zgodnie z tym przepisem usługi restauracyjne i cateringowe oznaczają usługi polegające na dostarczaniu gotowej lub niegotowej żywności lub napojów albo żywności i napojów, przeznaczonych do spożycia przez ludzi, wraz z odpowiednimi usługami wspomagającymi pozwalającymi na ich natychmiastowe spożycie. Dostarczanie żywności lub napojów lub żywności i napojów stanowi jedynie element większej całości, w której muszą przeważać usługi. Usługi restauracyjne polegają na świadczeniu takich usług w lokalu należącym do usługodawcy, podczas gdy usługi cateringowe polegają na świadczeniu takich usług poza lokalem usługodawcy.

Ust. 2 art. 6 Rozporządzenia wykonawczego precyzuje natomiast, jakie czynności nie wchodzą w zakres usług restauracyjnych i cateringowych.

Zgodnie z tym przepisem „za usługi cateringowe i restauracyjne w rozumieniu ust. 1 nie uznaje się dostawy gotowej lub niegotowej żywności lub napojów albo dostawy gotowej lub niegotowej żywności i napojów, wraz z ich transportem lub bez niego, ale bez żadnych innych usług wspomagających”.

Z przywołanego przepisu art. 6 Rozporządzenia wykonawczego wynika literalnie, że usługa restauracyjna lub cateringowa składać się musi z następujących niezbędnych elementów:

dostarczenie gotowej lub niegotowej żywności przeznaczonych do spożycia przez ludzi,
wyświadczenie odpowiednich usług wspomagających pozwalających na ich natychmiastowe spożycie.

Decydującym warunkiem za uznaniem danej czynności za usługę restauracyjną lub cateringową jest istnienie „usług wspomagających”, co do których Rozporządzenie wykonawcze wskazuje, że:

w ramach usługi restauracyjnej i cateringowej wystąpić muszą usługi wspomagające – jeśli brak takich usług, czynność stanowi dostawę towarów,
usługi wspomagające muszą mieć charakter przeważający, w ten sposób, że przesądzają one o istnieniu usługi restauracyjnej lub cateringowej, w której dostawa towarów stanowi jedynie jeden z elementów – jeśli usługi wspomagające (choć istnieją) nie mają charakteru przeważającego, czynność stanowi dostawę towarów.

Wskazana definicja sformułowana w Rozporządzeniu wykonawczym stanowi implementację do aktu prawa stanowionego tez postawionych przez TSUE, dlatego też warto w tym zakresie odwołać się do orzecznictwa TSUE, które wskazuje na szereg zewnętrznych cech pozwalających na rozróżnienie usługi restauracyjnej od dostawy towarów.

W orzeczeniu Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, w sprawie Faaborg-Gelting Linien A/S przeciwko Finanzamt Flensburg (C-231/94), TSUE wskazał, że dostawa gotowych posiłków do bezpośredniego spożycia jest rezultatem szeregu usług, przy czym do dyspozycji klienta pozostaje infrastruktura, w tym jadalnia z pomieszczeniami sąsiadującymi. Transakcje w restauracjach charakteryzuje cały zespół cech i czynności, przy czym dostawa posiłku jest jedynie częścią usługi, choć stanowi w nich dominujący element. W związku z tym, Trybunał również w tym wyroku podkreślił, że w sytuacji, w której mamy do czynienia z transakcją składającą się z wielu elementów, należy w pierwszej kolejności uwzględnić wszelkie okoliczności przeprowadzenia danej transakcji.

Do powyższego wyroku odniósł się również TSUE w orzeczeniu z dnia 10 marca 2011 r. w sprawach połączonych C-497/09, C-499/09, C-501/09 i C-502/09 podtrzymując argumentację przedstawioną w wyroku w sprawie Faaborg-Gelting Linien. W przedmiotowym orzeczeniu Trybunał odnosząc się do kwestii określenia czy sprzedaż w przyczepach i na stoiskach gastronomicznych kiełbasek, frytek i innych gotowych produktów do spożycia na miejscu na ciepło stanowi dostawę towarów wskazał, że „w działalności będącej przedmiotem postępowań w sprawach C-497/09 i C-501/09 nie występują kelnerzy, nie doradza się w rzeczywistości klientom, nie ma serwisu w ścisłym znaczeniu, polegającego na przekazywaniu zamówienia do kuchni, układaniu dań na talerzach i podawaniu ich klientom, brakuje zamkniętych i ogrzewanych lokali przeznaczonych do konsumpcji dostarczonych produktów, brakuje szatni i toalet, brakuje też co do zasady naczyń, mebli i nakryć stołowych.”

W pkt 70 ww. orzeczenia Trybunał podkreślił, że „elementy świadczenia usług wskazane przez sąd krajowy polegają bowiem jedynie na istnieniu podstawowych urządzeń, to jest prostych kontuarów do konsumpcji bez miejsc siedzących, pozwalających ograniczonej liczbie klientów na konsumpcję na miejscu, na świeżym powietrzu. Tego rodzaju podstawowe urządzenia wymagają jedynie nieznacznej działalności ludzkiej. Zatem elementy te stanowią jedynie świadczenia dodatkowe w minimalnym zakresie i nie zmieniają dominującego charakteru świadczenia głównego, jakim jest dostawa towarów”.

Ponadto Trybunał zauważył, że: „przeważającym elementem tych transakcji w ich całościowym ujęciu jest dostawa gotowych dań lub artykułów żywnościowych (…), a udostępnienie podstawowych urządzeń pozwalających ograniczonej liczbie klientów na konsumpcję na miejscu ma charakter wyłącznie dodatkowy i drugorzędny. (…) konsumpcja na miejscu, która nie stanowi zasadniczej cechy owej transakcji nie może determinować jej charakteru”.

Mając na uwadze powyższe w kontekście przedstawionego opisu sprawy stwierdzić należy, że sprzedaż gotowych posiłków i dań opisanych we wniosku, stanowi dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, a nie świadczenie usług. Jak wskazał Wnioskodawca większość sprzedaży jest realizowana na wynos. Produkty wydawane są przy ladzie sprzedażowej i są pakowane do opakowań jednorazowych. W lokalu nie ma szatni, toalety, obsługi kelnerskiej, zastawy stołowej. Wnioskodawca nie zatrudnia szefa kuchni oraz kucharzy. W trakcie spożywania posiłku klient nie otrzymuje ze strony Wnioskodawcy dodatkowych usług. W lokalu obowiązuje samoobsługa, a klient zobowiązany jest do uprzątnięcia pozostałości po spożyciu posiłku. Wnioskodawca wskazał dla sprzedaży gotowych posiłków i dań symbol PKWiU 10.85.1.

Według art. 5a ustawy towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Dla określenia wysokości stawki podatku od towarów i usług do czynności, których przedmiotem są poszczególne towary i usługi, ustawodawca częstokroć odsyła do klasyfikacji statystycznych wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, powołując w przepisach dotyczących obniżonych stawek podatku oraz w załącznikach do ustawy symbole PKWiU.

Od dnia 1 stycznia 2011 r., na potrzeby podatku od towarów i usług, stosuje się Polską Klasyfikację Wyrobów i Usług wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz.U. Nr 207, poz. 1293 ze zm.).

Jednocześnie należy wskazać, że to podatnik jest zobowiązany do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z prawidłowym zdefiniowaniem i zaklasyfikowaniem wykonywanych czynności.

Stosownie bowiem do pkt 1 Komunikatu Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz.Urz. GUS Nr 1, poz. 11), zgodnie z zasadami metodycznymi klasyfikacji zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby, usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniem Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej. Wynika to z faktu, że właśnie m.in. producent, bądź usługodawca posiada wszystkie informacje niezbędne do właściwego zaliczenia produktu, czy usługi do odpowiedniego grupowania PKWiU, tj. informacje dotyczące rodzaju użytego surowca, technologii wytwarzania lub przeznaczenia wyrobu, bądź zakresu świadczonych usług.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o VAT stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W myśl art. 41 ust. 2 ustawy dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Natomiast stosownie do art. 146a pkt 1 i 2 ustawy o VAT w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%,
stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

Zatem z powyższego wynika, że opodatkowaniu obniżona stawką podatku w wysokości 8% podlegają towary i usługi wymienione m.in. w załączniku nr 3 do ustawy.

W załączniku nr 3 „Wykaz towarów i usług opodatkowanych stawką 8%” umieszczono w poz. 42 – PKWiU ex 10.85.1 Gotowe posiłki i dania, z wyłączeniem produktów o zawartości alkoholu powyżej 1,2%.

Należy w tym miejscu wskazać, że z treści art. 2 pkt 30 ustawy wynika, że przez zapis PKWiU ex rozumie się zakres wyrobów lub usług węższy niż określony w danym grupowaniu Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług.

Umieszczenie tego dopisku przy konkretnym symbolu statystycznym ma na celu zawężenie stosowania zwolnienia, obniżonej stawki podatku lub wyłączenia tylko do wyrobów należących do wymienionego grupowania statystycznego, spełniających określone warunki sprecyzowane przez ustawodawcę w rubryce - nazwa wyrobu. Wynikająca z konkretnego załącznika stawka VAT, zwolnienie bądź wyłączenie dotyczy wyłącznie danej usługi z danego grupowania - konkretnej usługi wymienionej obok symbolu PKWiU.

Zauważa się też, że w świetle objaśnienia do powołanego wyżej załącznika nr 3 do ustawy, ww. wykaz nie ma zastosowania dla zakresu sprzedaży towarów i usług zwolnionych od podatku lub opodatkowanych stawkami niższymi niż stawka, której dotyczy.

Ponadto na podstawie art. 41 ust. 2a ustawy o VAT dla towarów wymienionych w załączniku nr 10 do ustawy stawka podatku wynosi 5%.

W załączniku nr 10 do ustawy, który zawiera wykaz towarów opodatkowanych stawką podatku w wysokości 5%, wymieniono w poz. 28 sklasyfikowane pod symbolem PKWiU ex 10.85.1 Gotowe posiłki i dania, z wyłączeniem produktów o zawartości alkoholu powyżej 1,2%.

Z opisu sprawy wynika, że gotowe posiłki i dania będące przedmiotem wniosku sklasyfikowane zostały przez Wnioskodawcę do grupowania PKWiU 10.85.1 „Gotowe posiłki i dania” według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług wprowadzonej rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług. Wnioskodawca wskazał także, że dania nie zawierają alkoholu powyżej 1,2%.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis sprawy oraz powołane wyżej przepisy prawa stwierdzić należy, że w sytuacji gdy, jak wskazał Wnioskodawca, opisane we wniosku gotowe posiłki i dania mieszczą się w grupowaniu PKWiU 10.85.1 i nie zawierają alkoholu powyżej 1,2%, to ich dostawa podlega opodatkowaniu preferencyjną stawką podatku w wysokości 5%, zgodnie z art. 41 ust. 2a ustawy w związku z poz. 28 załącznika Nr 10 do ustawy.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie stawki podatku VAT dla dostawy gotowych posiłków i dań, należało uznać za prawidłowe.

Należy zauważyć, że pismem z 8 czerwca 2015 r. znak: IBPP2/4512-319/15/KO Wnioskodawca został wezwany do uzupełnienia opisu przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego poprzez wskazanie m.in. symbolu PKWiU wg Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz.U. Nr 207, poz. 1293 ze zm.) dla czynności sprzedaży gotowych posiłków i dań. Wnioskodawca w piśmie z 15 czerwca 2015 r. będącym odpowiedzią na ww. wezwanie wskazał symbol PKWiU 10.85.1. Zatem przyjęto to jako element opisu zaistniałego stanu faktycznego a nie własnego stanowiska Wnioskodawcy.

W konsekwencji wydając przedmiotową interpretację, tut. Organ oparł się na opisie sprawy (zaistniałym stanie faktycznym), w którym Wnioskodawca jednoznacznie wskazał, że sprzedaż gotowych posiłków i dań jest zaklasyfikowana do PKWiU 10.85.1.

Kwestie dotyczące zaklasyfikowania towaru lub usługi do właściwego grupowania statystycznego nie mieszczą się bowiem w ramach określonych w art. 14b § 1 ww. ustawy Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Jednocześnie należy podkreślić, że obowiązek przedstawienia organom podatkowym prawidłowej klasyfikacji dla sprzedawanych towarów lub świadczonych usług należy do podatnika, który ponosi również odpowiedzialność za nieprawidłowo dokonaną klasyfikację.

Tak więc, to Wnioskodawcę obciążają ewentualne negatywne konsekwencje, w sytuacji gdy wskazane przez Wnioskodawcę zaklasyfikowanie wg PKWiU byłoby błędne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja indywidualna traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów zaistniałego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-000 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin