Interpretacja Ministra Finansów
DD9/033/502/BRT/SKT/2014/RD-71665
z 25 sierpnia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

Na podstawie art. 14e § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) Minister Finansów, w związku ze stwierdzeniem nieprawidłowości interpretacji indywidualnej z dnia 09 października 2009 r. Nr IBPB II/1/415-590/09/BJ wydanej w imieniu Ministra Finansów przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, zmienia z urzędu wyżej wymienioną interpretację stwierdzając, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 26 czerwca 2009 r., uzupełnionym w dniu 15 września 2009 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kwalifikacji do źródła przychodów wynagrodzenia wypłacanego osobie fizycznej uprawiającej sport w ramach prowadzonej działalności gospodarczej - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając na podstawie § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.), wydał w dniu 09 października 2009 r., w imieniu Ministra Finansów, interpretację indywidualną dotyczącą podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia źródła przychodów z tytułu usług sportowych świadczonych przez zawodników na rzecz Klubu Sportowego. Interpretacja wydana została na wniosek Klubu Sportowego Spółka Akcyjna z dnia 26 czerwca 2009 r., uzupełniony w dniu 15 września 2009 r.

Z przedstawionego we wniosku zaistniałego stanu faktycznego wynika, że:

Wnioskodawca (Klub) działa jako sportowa spółka akcyjna zarejestrowana w Krajowym Rejestrze Sądowym. Przedmiotem działalności jest uprawianie sportu w piłce siatkowej. Dla celów podatku dochodowego prowadzi księgi rachunkowe. Działalność spółki zwolniona jest od podatku dochodowego od osób prawnych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. W ramach swej działalności Spółka realizuje zadania wynikające z harmonogramu rozgrywek piłki siatkowej na terenie kraju i poza jego granicami. W celu realizacji zadań statutowych zawiera umowy z podatnikami prowadzącymi działalność gospodarczą na uprawianie sportu. Stronami umowy jest klub oraz podatnik zwany – zawodnikiem. Przedmiotem umowy jest świadczenie na rzecz klubu usług reklamowych oraz usług sportowych w ramach profesjonalnego uprawiania piłki siatkowej. Zawodnicy posiadają licencje wymagane przepisami Związku ... . W ramach świadczonych usług wystawiają faktury VAT – zgodnie z umową świadczenia usług sportowo-reklamowych.

W związku z powyższym zadano pytanie:

Czy w opisanej sytuacji Klub ma prawo traktować zawodnika jako podmiot gospodarczy ponieważ prowadzi działalność gospodarczą na uprawianie sportu, czy też działalność sportowa jest wyłączona z przedmiotowego zakresu pozarolniczej działalności gospodarczej?

Zdaniem wnioskodawcy, nowa definicja działalności gospodarczej określa trzy warunki związane ze świadczeniem usług. Wnioskodawca zajmuje stanowisko, że zawodnik spełnia powyższe warunki, tj.:

• odpowiedzialność wobec osób trzecich – par. 6 pkt 1 umowy, który brzmi „Za należyte wykonanie usług, określonych w niniejszej umowie, Zawodnik ponosi odpowiedzialność wobec Klubu, wobec sponsorów Klubu i innych reklamodawców”,
• miejsce i czas określa harmonogram imprez sportowych, który jest opracowany nie przez Klub, lecz przez Polski Związek Piłki Siatkowej/ rozgrywki Pucharu Polski/, Profesjonalną Ligę /rozgrywki Plus Ligi/, CEV- z siedzibą w Luksemburgu /europejskie puchary/,
• ponosi ryzyko gospodarcze – par. 6 pkt 7 i 8 w brzmieniu „Jeżeli Zawodnik naruszy którekolwiek z postanowień umowy, zapłata określona w ust. 1-3 ulega obniżeniu o nie mniej niż 10%”. Ma gwarantowane prawo do rozwiązania umowy zgodnie z par. 7 pkt 7 w brzmieniu „Zawodnik może rozwiązać niniejszą Umowę z innych przyczyn”. Udział w zawodach uzależniony jest od formy fizycznej i dyspozycji zawodnika.
  
  

Zawodnicy w okresie obowiązywania umowy mogą również świadczyć usługi sportowe na rzecz reprezentacji narodowej, tj. pierwszej reprezentacji Polski, reprezentacji uniwersjadowej, reprezentacji młodzieżowej (do 21 lat). Zdaniem wnioskodawcy, zawodnik wykonuje usługi w ramach zarejestrowanej działalności gospodarczej w zakresie wykonywania usług reklamowych (wykorzystanie wizerunku) oraz usług sportowych.

Wydając w imieniu Ministra Finansów, interpretację indywidualną z dnia 09 października 2009 r. Nr IBPB II/1/415-590/09/BJ, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach uznał stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe stwierdzając m.in., że „(…) art. 13 pkt 2 ustawy wymienia przychody z uprawiania sportu jako przychody z działalności wykonywanej osobiście, określonej w art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy,(…)” co w konsekwencji „(…) wyklucza zakwalifikowanie przychodów uzyskanych przez podatnika z tego tytułu do przychodów z działalności gospodarczej, o której mowa w art. 14 ust. 1 ustawy, nawet wówczas gdyby przychody te uzyskane były w ramach zarejestrowanej przez podatnika działalności gospodarczej. (...).”

Po zapoznaniu się z aktami sprawy Minister Finansów zważył, co następuje.

Interpretacja indywidualna wydana przez organ upoważniony nie jest prawidłowa.

Wskazać należy, iż ustawa z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.) w art. 10 ust. 1 wymienia źródła przychodów, wśród których wyodrębniona została działalność wykonywana osobiście (pkt 2) oraz pozarolnicza działalność gospodarcza (pkt 3).

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje działalności wykonywanej osobiście przez określenie jej cech, lecz wskazuje w art. 13 powołanej ustawy, jakiego rodzaju przychody kwalifikują się do tej działalności. Są to m.in. przychody z osobiście wykonywanej działalności trenerskiej, przychody z uprawiania sportu, przychody sędziów z tytułu prowadzenia zawodów sportowych, przychody z tytułu wykonywania usług na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło przy spełnieniu dodatkowych warunków.

Natomiast w przypadku źródła przychodów pozarolnicza działalność gospodarcza, w ustawie przyjęto, że do tego źródła zaliczane są przychody podatnika, jeżeli prowadzi on działalność gospodarczą w warunkach określonych w ustawie, tj. zgodnie z definicją działalności gospodarczej zawartą art. 5a pkt 6 ustawy, obowiązującą dla celów podatku dochodowego.

Zgodnie z tą definicją za działalność gospodarczą uważa się działalność zarobkową:

1. wytwórczą, budowlaną, handlową lub usługową,
2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

-prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4–9 ustawy.

Uzupełnieniem definicji działalności gospodarczej są przesłanki negatywne zawarte w art. 5b ust. 1 ustawy, których łączne spełnienie wyklucza możliwość zaliczenia przychodów z działalności podatnika do źródła przychodów – działalność gospodarcza. Zgodnie z tym przepisem za działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

• odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonywanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, ponosi zlecający wykonanie tych czynności;
• są one wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonych przez zlecającego te czynności;
• wykonujący te czynności nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością.
  
  

Problematyka odpowiedniego kwalifikowania przychodów do właściwego źródła na gruncie powołanych wyżej przepisów, w sytuacji gdy przychody uzyskiwane przez podatnika są wymienione w katalogu przychodów z działalności wykonywanej osobiście i jednocześnie działalność prowadzona przez podatnika spełnia warunki określone w definicji działalności gospodarczej, była przedmiotem orzecznictwa sądów administracyjnych.

Jednakże orzecznictwo sądów administracyjnych nie wyeliminowało wątpliwości interpretacyjnych w zakresie przedmiotowego zagadnienia.

W przypadku działalności sportowej sądy administracyjne prezentują stanowisko, iż przychody z tytułu uprawiania sportu należy kwalifikować do przychodów z działalności wykonywanej osobiście. Sądy administracyjne, zaliczając przychody z uprawiania sportu do działalności wykonywanej osobiście, akcentują przede wszystkim literalne brzmienie definicji działalności gospodarczej.

Jednak zauważyć należy, iż wykładnia definicji działalności gospodarczej dla celów podatku dochodowego w orzeczeniach sądów administracyjnych nie jest jednolita. O ile w przypadku działalności sportowej sądy wyinterpretowały z przepisów art. 5a pkt 6 i art. 13 pkt 2 ustawy bezwzględną normę prawną wykluczającą możliwość zaliczenia przychodów z uprawiania sportu do działalności gospodarczej, to w przypadku innych grup zawodowych, osiągających przychody wymienione również w katalogu przychodów z działalności wykonywanej osobiście, nie stosują stricte językowej wykładni tych przepisów.

Takim przykładem jest uchwała Naczelnego Sądu Administracyjnego, podjęta w składzie całej Izby Finansowej, w dniu 21 października 2013 r., sygn. akt II FPS 1/13, w której stwierdzono, że "wynagrodzenie z tytułu nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez pełnomocnika ustanowionego z urzędu, zależnie od formy prawnej w jakiej wykonuje on swój zawód, należy kwalifikować do źródła przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.) – w przypadku gdy pomoc prawną z urzędu pełnomocnik wykonuje prowadząc działalność zawodową w formie działalności gospodarczej w rozumieniu art. 5a pkt 6 lit. a) u.p.d.o.f., a gdy czyni to w ramach innych form wykonywania swojego zawodu – wynagrodzenie to należy kwalifikować do źródła przychodów z działalności wykonywanej osobiście, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2 tej ustawy".

W związku z powyższym Minister Finansów, mając na uwadze brak uzasadnienia dla odmiennej wykładni tych samych przepisów wobec różnych grup zawodowych, wydał w dniu 22 maja 2014 r. interpretację ogólną Nr DD2/033/30/KBF/14/RD-47426 wskazując, iż (…) podatnik uzyskujący przychody z tytułów wymienionych w art. 13 pkt 2–8 ustawy PIT może dla celów podatku dochodowego zaliczyć te przychody do działalności gospodarczej, pod warunkiem, że uzyskuje je w ramach działalności gospodarczej, zdefiniowanej w art. 5a pkt 6 ustawy PIT, i jednocześnie nie zachodzą łącznie przesłanki negatywne, o których mowa w art. 5b ust. 1 ustawy PIT. Potwierdzeniem słuszności tego stanowisko jest wydana przez Naczelny Sąd Administracyjny uchwała siedmiu sędziów z dnia 22 czerwca 2015 r. sygn. akt II FPS 1/15, dotycząca możliwości zaliczenia przychodów sportowca do źródła, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Odnosząc się zatem do opisanego we wniosku zaistniałego stanu faktycznego należy stwierdzić, że jeżeli osoba fizyczna świadczy na rzecz Klubu usługi reklamowe oraz usługi sportowe w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, spełniające wymogi określone w art. 5a pkt 6 oraz art. 5b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, to przychody z tego tytułu są kwalifikowane do źródła przychodów „pozarolnicza działalność gospodarcza”.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zaistniałego stanu faktycznego, jest prawidłowe.

W konsekwencji należało, z urzędu, dokonać zmiany pisemnej interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, działającego w imieniu Ministra Finansów, gdyż stwierdzono jej nieprawidłowość.

Zgodnie z art. 14e § 1 Ordynacji podatkowej, Minister Finansów może, z urzędu, zmienić wydaną interpretację ogólną lub indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości. Przepis ten nie zawiera ograniczeń czasowych, co oznacza, że jeśli stwierdzona zostanie nieprawidłowość wydanej interpretacji indywidualnej, Minister Finansów może, z urzędu zmienić ją w dowolnym czasie.

Zmieniona interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania zmienianej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie Ministra Finansów – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o wydaniu zmienionej interpretacji – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wnosi się (w dwóch egzemplarzach) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi Ministra Finansów na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli Minister Finansów nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi).

Skargę wnosi się za pośrednictwem Ministra Finansów, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi), na adres: ul. Świętokrzyska 12, 00-916 Warszawa.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.