INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku, który wpłynął do tut. organu w dniu 29 grudnia 2012r., uzupełnionym pismem z dnia 22 marca 2012r. (data wpływu 22 marca 2012r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania usług świadczonych na podstawie kontraktu menedżerskiego – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 grudnia 2011r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony pismem z dnia 22 marca 2012r. (data wpływu 22 marca 2012r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania usług świadczonych na podstawie kontraktu menedżerskiego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Począwszy od 1 stycznia 2012r. Wnioskodawca zamierza zawrzeć kontrakt menedżerski (dalej jako „Kontrakt Menedżerski”), ze spółką M. Sp. z o.o. (dalej jako „Spółka”), którego przedmiotem będzie zarządzanie jednostką organizacyjną Spółki, tj. działem/oddziałem, w ramach pełnionej funkcji Zastępca dyrektora Zarządzającego Oddziałów w K., R. i L. oraz Dyrektora Działu Marketingu w Oddziałach w K., R. oraz L.

Bez względu na powyższe, Wnioskodawca informuje, że w 2012r. będzie również prowadził jednoosobową działalność gospodarczą, w ramach której będzie świadczył usługi doradztwa, również na rzecz podmiotu (tj. M.), z którym będzie miał zawarty „Kontrakt Menedżerski”.

Wnioskodawca, z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej będzie zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym.

Kontrakt menedżerski będzie regulował, w szczególności:

• zakres obowiązków,
• wysokość miesięcznego wynagrodzenia,
• termin płatności wynagrodzenia,
• okres wypowiedzenia,
• minimalny wymiar dyspozycyjności menedżera,
• zakaz konkurencji,
• obowiązek zachowania poufności.
  
  

Kontrakt Menedżerski będzie również regulował kwestię odpowiedzialności Wnioskodawcy wobec Spółki, analogicznie do zasad wynikających z Kodeksu pracy (art. 119) tj. Wnioskodawca będzie ponosił odpowiedzialność wobec Spółki do wysokości kwoty 3-miesięcznego wynagrodzenia netto należnego Wnioskodawcy. W przypadku, gdy szkoda powstanie z winy umyślnej Wnioskodawcy, odpowiedzialność za szkodę będzie pełna. Kontrakt Menedżerski natomiast nie zawiera postanowień regulujących odpowiedzialność Wnioskodawcy wobec osób trzecich. Z Kontraktu Menedżerskiego nie wynika ogólne umocowanie Wnioskodawcy do składania oświadczeń woli w imieniu Spółki. Tym niemniej, pełnomocnictwo do działania w imieniu i na rzecz Spółki może zostać udzielone na mocy odrębnych dokumentów.

W piśmie uzupełniającym z dnia 22 marca 2012r. Wnioskodawca doprecyzował przedstawione zdarzenie przyszłe i wskazał:

1. Wnioskodawca nie jest i nie jest planowane by był członkiem Zarządu Spółki M. W ramach kontraktu menedżerskiego, Wnioskodawca będzie pełnił funkcje Zastępcy Dyrektora Zarządzającego Oddziałami w K., R. oraz L.,
2. wynagrodzenie z tytułu kontraktu menadżerskiego w opinii Wnioskodawcy, będzie stanowiło przychód z działalności wykonywanej osobiście, zgodnie z art. 13 pkt 9 w/w ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Taką świadomość Stron potwierdza brzmienie § 3 ust. 5 kontraktu menedżerskiego,
3. czy z tytułu wykonywanych czynności Wnioskodawca będzie związany ze Spółką prawnymi więzami tworzącymi stosunek prawny pomiędzy zlecającym wykonanie czynności i wykonującymi zlecone czynności, co do odpowiedzialności zlecającego za wykonanie tych czynności wobec osób trzecich:
   Kontrakt menedżerski reguluje w § 7 odpowiedzialność Wnioskodawcy w sposób następujący:
   • „Odpowiedzialność Zarządzającego wobec Spółki za czynności wykonywane na podstawie niniejszej Umowy, ograniczona jest do kwoty trzymiesięcznego wynagrodzenia netto należnego Zarządzającemu ustalonego w § 2 ust. 1. Ograniczenie odpowiedzialności nie dotyczy szkody, która powstała z winy umyślnej Zarządzającego.
   • Jeśli w wyniku niewykonania lub nienależytego wykonania niniejszej Umowy przez Zarządzającego, Spółka będzie odpowiedzialna za szkodę, to Zarządzający będzie odpowiadał razem ze Spółką za to zobowiązanie – Odpowiedzialność ta jest solidarna, z zastrzeżeniem ust. 1 powyżej.
   • Jeżeli Zarządzający zostanie pozwany przez osobę trzecią w związku z niewykonywaniem lub nienależytym wykonaniem czynności będących przedmiotem niniejszej Umowy, Spółka będzie zobowiązana do przystąpienia, na wniosek Zarządzającego zgłoszony w formie pisemnej nie później niż w terminie 7 dni od dnia uzyskania informacji o wniesieniu pozwu pod rygorem utraty uprawnień określonych w niniejszym ustępie, do procesu po stronie Zarządzającego. Warunkiem przystąpienia do procesu jest dochowanie przez Zarządzającego należytej staranności przy świadczeniu usług na mocy niniejszej Umowy, w szczególności stosowanie się do zasad i procedur obowiązujących w Spółce”.
   
   

W świetle powyższego, Spółka ponosi solidarną odpowiedzialność z Wnioskodawcą za jego działania wobec osób trzecich, jednakże odpowiedzialność Wnioskodawcy będzie ograniczona do wysokości trzykrotności wynagrodzenia netto. W związku z tym, w opinii Wnioskodawcy należy uznać, iż kontrakt menedżerski będzie regulował zasady odpowiedzialności zlecającego (tj. Spółki) za wykonywanie przez Wnioskodawcę czynności, wobec osób trzecich.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy usługi zarządzania świadczone przez Wnioskodawcę na podstawie Kontraktu Menedżerskiego będą podlegały opodatkowaniu podatkiem VAT...

Zdaniem Wnioskodawcy, usługi zarządzania świadczone w ramach Kontraktu Menedżerskiego nie będą podlegały opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług (dalej jako „ustawa VAT") opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Natomiast, zgodnie z przepisem art. 15 ust. 1 ustawy VAT podatnikami są m. in. (...) osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą.

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy VAT, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych

Stosownie natomiast do postanowień art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy VAT, czynnościami, których nie uznaje się za wykonywaną samodzielnie działalność gospodarczą, są czynności z tytułu których przychody zostały wymienione w art. 13 pkt 2-9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej jako „ustawa PIT") jeżeli: (i) z tytułu wykonania tych czynności osoby te są związane ze zlecającym wykonanie tych czynności prawnymi więzami tworzącymi stosunek prawny pomiędzy zlecającym wykonanie czynności i wykonującym zlecane czynności co do warunków wykonywania tych czynności, (ii) wynagradzania i (iii) odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności wobec osób trzecich.

W katalogu przychodów wymienionych w art. 13 pkt 9 ustawy PIT, ustawodawca wskazał, że za przychody z działalności wykonywanej osobiście uważa się przychody uzyskane na podstawie umów o zarządzanie przedsiębiorstwem, kontraktów menedżerskich lub umów o podobnym charakterze, w tym przychody z tego rodzaju umów zawieranych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej – z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 7 (tj. z wyjątkiem przychodów otrzymywanych przez osoby, niezależnie od sposobu powołania, należące do składu zarządów, rad nadzorczych, komisji lub innych organów stanowiących osób prawnych.

Dokonując analizy powyższych przepisów Wnioskodawca doszedł to wniosków tożsamych z wnioskami Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie przedstawionych w Interpretacji indywidualnej z dnia 16 grudnia 2010r. (sygn. IPPP2/443-698/10-2/JW).

Jak podnosi Dyrektor Izby Skarbowej z przedstawionych wyżej przepisów prawa wynika, że świadczenie usług zarządzania na podstawie kontraktów menedżerskich, o którym mowa w art. 13 pkt 9 ustawy PIT, będzie wyłączone z opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy VAT w sytuacji, gdy z tytułu świadczenia ww. usług osoby fizyczne świadczące te usługi będą związane ze zlecającym ich wykonanie więzami prawnymi co do: (I) warunków wykonywania usług, (II) wynagradzania, (III) odpowiedzialności zlecającego wykonanie czynności wobec osób trzecich.

Jak podkreślił Dyrektor w w/w interpretacji „odnośnie dwóch pierwszych warunków (tj. warunków wykonywania usług oraz wynagradzania – przyp. aut.) stwierdzić należy, iż każdy w zasadzie stosunek prawny o charakterze odpłatnym istniejący pomiędzy usługobiorcą, a usługodawcą jest w jakimś sensie określony co do warunków wykonywania danych czynności oraz wynagrodzenia. Jednakże nie w każdym stosunku cywilnoprawnym określony jest zakres odpowiedzialności zlecającego za wykonanie zlecanych czynności. Sformułowanie art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy VAT odnoszące się do odpowiedzialności należy rozumieć jako odpowiedzialność zleceniodawcy w stosunku do osób trzecich, za czynności realizowane przez zleceniobiorcę w ramach wykonywania zlecenia. Tylko w takim przypadku ryzyko wykonania czynności zleconych przechodzi z faktycznego wykonawcy na osobę zlecającą ich wykonanie, co wyklucza samodzielny charakter działalności zleceniobiorcy. Tak bowiem rozumiana odpowiedzialność za wykonanie czynności określa, kto ponosi ryzyko prowadzonej działalności, a tym samym wskazuje na wyłączenie ze strefy samodzielności (i z grona podatników od towarów i usług) tego podmiotu, który nie odpowiada za efekt wykonywanej pracy wobec osób trzecich.

Istotą przedmiotowego Kontraktu Menedżerskiego jest zarządzanie jednostką organizacyjną Spółki (działem/oddziałem). Kontrakt przy tym precyzuje między innymi, zakres usług, wysokość wynagrodzenia, wprowadza klauzulę ograniczającą odpowiedzialność Wnioskodawcy wobec Spółki. Zatem, w opinii Wnioskodawcy, wynikający z Kontraktu Menedżerskiego stosunek prawny łączący Wnioskodawcę ze Spółką będzie posiadał cechy tożsame ze stosunkiem pracy tj. zleceniobiorca (Wnioskodawca) związany będzie ze zlecającym (ze Spółką) więzami prawnymi co do warunków wykonywania czynności, wynagrodzenia, a także odpowiedzialności.

Odnosząc się do odpowiedzialności Wnioskodawcy wobec osób trzecich. Wnioskodawca podziela pogląd Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy, wyrażony w interpretacji indywidualnej z dnia 27 stycznia 2011r. sygn. ITPP1/443-1078a/10/DM „w stosunkach zewnętrznych spółka jest samodzielnym podmiotem stosunków cywilnoprawnych z osobami trzecimi (wierzycielem lub dłużnikiem). Odpowiedzialność wobec osób trzecich za niewykonanie lub nienależyte wykonanie zobowiązania obciąża dłużnika, którym jest w tym przypadku spółka. Zatem również na podstawie przepisów prawa cywilnego regulujących kwestie odpowiedzialności zleceniobiorcy oraz zleceniodawcy, zarządzający odpowiada wyłącznie wobec spółki za niewykonanie lub nienależyte wykonanie umowy o zarządzanie".

Wydaje się, że formułując powyższe tezy Dyrektor Izby Skarbowej miał na uwadze przepisy art. 474 Kodeksu cywilnego, w świetle którego odpowiedzialność za działania Wnioskodawcy wobec osób trzecich będzie ponosiła Spółka.

Należy podkreślić, że Wnioskodawca współpracując ze Spółką na podstawie Kontraktu Menedżerskiego w ramach pełnionej funkcji „Zastępca dyrektora Zarządzającego Oddziałów w K., R. i L.e oraz Dyrektora Działu Marketingu w Oddziałach w K., R. oraz L." nie ponosi ryzyka ekonomicznego swoich działań. Jego działania nie mają charakteru niezależnego – są działaniami w imieniu i na rzecz Spółki, za które odpowiedzialność wobec osób trzecich ponosi Spółka. Zatem, czynności Wnioskodawcy nie mogą zostać zakwalifikowane jako prowadzenie działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy VAT. W konsekwencji Wnioskodawca nie będzie podatnikiem podatku VAT z tytułu świadczenia usług zarządzania na podstawie Kontraktu Menedżerskiego.

Stanowisko przedstawione przez Wnioskodawcę znajduje swoje potwierdzenie w wydanych w podobnych sprawach, i w części przytoczonych wyżej, indywidualnych interpretacjach przepisów prawa podatkowego, m.in. Dyrektora izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji z dnia 27 stycznia 2011r. (sygn. ITPPl/443-1078a/10/DM), Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji z dnia 26 października 2010r. (sygn. ILPP1/443-811/10-2/AI).

Podsumowując, Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie, że usługi zarządzania świadczone przez Wnioskodawcę na podstawie Kontraktu Menedżerskiego nie będą podlegały opodatkowaniu podatkiem VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej również ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zakres tych czynności został zdefiniowany w art. 7 i art. 8 tej ustawy.

Jak stanowi art. 8 ust. 1 ww. ustawy przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej,
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji,
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Pojęcie świadczenia usług ma bardzo szeroki zakres. Według ustawy o podatku od towarów i usług jest bowiem szersze od definicji usługi w rozumieniu klasyfikacji statystycznych. Przez świadczenie należy zatem rozumieć każde zachowanie się na rzecz innego podmiotu.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do art. 15 ust. 2 ww. ustawy działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Nie wszystkie jednak czynności wykonywane przez osoby fizyczne traktuje się jako wykonywaną samodzielnie działalność gospodarczą.

Przepis art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy o VAT stanowi bowiem, że za wykonywaną samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 1, nie uznaje się czynności z tytułu których przychody zostały wymienione w art. 13 pkt 2-9 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli z tytułu wykonania tych czynności osoby te są związane ze zlecającym wykonanie tych czynności prawnymi więzami tworzącymi stosunek prawny pomiędzy zlecającym wykonanie czynności i wykonującym zlecane czynności co do warunków wykonywania tych czynności, wynagrodzenia i odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności wobec osób trzecich.

W katalogu przychodów wymienionych w art. 13 pkt 9 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), za przychody z działalności wykonywanej osobiście uważa się przychody uzyskane na podstawie umów o zarządzanie przedsiębiorstwem, kontraktów menedżerskich lub umów o podobnym charakterze, w tym przychody z tego rodzaju umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej.

W świetle powyższego stwierdzić należy, iż o tym czy dana działalność ma lub też nie ma charakteru samodzielnej działalności, decydują kryteria przedmiotowe określające m.in. czy działanie usługodawcy odbywa się na warunkach ryzyka gospodarczego, a tym samym kto ponosi odpowiedzialność za wykonane usługi. Nie stanowią bowiem samodzielnej działalności gospodarczej, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, tylko i wyłącznie te czynności, gdy pomiędzy zlecającym ich wykonanie i wykonującym zlecone czynności istnieją więzy tworzące stosunek prawny w zakresie warunków wykonywania tych czynności, wynagrodzenia i odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności wobec osób trzecich.

Odnośnie dwóch pierwszych warunków stwierdzić należy, iż każdy w zasadzie stosunek prawny o charakterze odpłatnym istniejący pomiędzy podmiotem zlecającym wykonanie danej czynności a podmiotem, który daną czynność wykonuje jest w jakimś sensie określony co do warunków wykonywania danych czynności oraz wynagrodzenia. Zauważyć natomiast należy, że sformułowanie wyżej cyt. art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy o VAT odnoszące się do odpowiedzialności, należy rozumieć jako odpowiedzialność zleceniodawcy, w stosunku do osób trzecich, za czynności realizowane przez zleceniobiorcę w ramach wykonywania zlecenia.

Tylko w takim przypadku ryzyko wykonania czynności zleconych przechodzi z faktycznego wykonawcy na osobę zlecającą ich wykonanie, co wyklucza samodzielny charakter działalności zleceniobiorcy. Tak bowiem rozumiana odpowiedzialność za wykonanie czynności wskazuje, kto ponosi ryzyko prowadzonej działalności, a tym samym wskazuje na wyłączenie ze sfery samodzielności (i z grona podatników podatku od towarów i usług) tego podmiotu, który nie odpowiada za efekt wykonywanej pracy wobec osób trzecich.

O wyłączeniu z opodatkowania podatkiem od towarów i usług można zatem mówić w przypadku, gdy zleceniobiorcę będą łączyć ze zleceniodawcą więzi analogiczne jak w przypadku stosunku pracy, jako że nie będzie on ponosił ryzyka ekonomicznego w związku z wykonywaniem czynności, będących przedmiotem wskazanych umów, a odpowiedzialność za te czynności w stosunku do osób trzecich będzie bezwzględnie ponosił zlecający. Oznacza to, iż z treści zawartych umów wynikać winno zobowiązanie, które w swej istocie kładzie na zlecającego odpowiedzialność, zamiast na zleceniobiorcę, podobnie jak ma to miejsce w przypadku stosunku pracy.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca zamierza zawrzeć kontrakt menedżerski ze spółką M. Sp. z o.o. którego przedmiotem będzie zarządzanie jednostką organizacyjną Spółki, tj. działem/oddziałem, w ramach pełnionej funkcji Zastępca Dyrektora Zarządzającego Oddziałów w K., R. i L. oraz Dyrektora Działu Marketingu w Oddziałach w K., R. oraz L. Kontrakt menedżerski będzie regulował, w szczególności: zakres obowiązków, wysokość miesięcznego wynagrodzenia, termin płatności wynagrodzenia, okres wypowiedzenia, minimalny wymiar dyspozycyjności menedżera, zakaz konkurencji, obowiązek zachowania poufności.

Kontrakt Menedżerski będzie również regulował kwestię odpowiedzialności Wnioskodawcy wobec Spółki, analogicznie do zasad wynikających z Kodeksu pracy (art. 119) tj. Wnioskodawca będzie ponosił odpowiedzialność wobec Spółki do wysokości kwoty 3-miesięcznego wynagrodzenia netto należnego Wnioskodawcy. W przypadku, gdy szkoda powstanie z winy umyślnej Wnioskodawcy, odpowiedzialność za szkodę będzie pełna.

Wnioskodawca nie jest i nie jest planowane by był członkiem Zarządu Spółki Media Regionalne. W ramach kontraktu menedżerskiego, Wnioskodawca będzie pełnił funkcje Zastępcy Dyrektora Zarządzającego Oddziałami w K., R. oraz L. Wynagrodzenie z tytułu kontraktu menadżerskiego w opinii Wnioskodawcy, będzie stanowiło przychód z działalności wykonywanej osobiście, zgodnie z art. 13 pkt 9 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Kontrakt Menedżerski reguluje w § 7 odpowiedzialność Wnioskodawcy w sposób następujący:

• „Odpowiedzialność Zarządzającego wobec Spółki za czynności wykonywane na podstawie niniejszej Umowy, ograniczona jest do kwoty trzymiesięcznego wynagrodzenia netto należnego Zarządzającemu ustalonego w § 2 ust. 1. Ograniczenie odpowiedzialności nie dotyczy szkody, która powstała z winy umyślnej Zarządzającego.
• Jeśli w wyniku niewykonania lub nienależytego wykonania niniejszej Umowy przez Zarządzającego, Spółka będzie odpowiedzialna za szkodę, to Zarządzający będzie odpowiadał razem ze Spółką za to zobowiązanie – Odpowiedzialność ta jest solidarna, z zastrzeżeniem ust. 1 powyżej.
• Jeżeli Zarządzający zostanie pozwany przez osobę trzecią w związku z niewykonywaniem lub nienależytym wykonaniem czynności będących przedmiotem niniejszej Umowy, Spółka będzie zobowiązana do przystąpienia, na wniosek Zarządzającego zgłoszony w formie pisemnej nie później niż w terminie 7 dni od dnia uzyskania informacji o wniesieniu pozwu pod rygorem utraty uprawnień określonych w niniejszym ustępie, do procesu po stronie Zarządzającego. Warunkiem przystąpienia do procesu jest dochowanie przez Zarządzającego należytej staranności przy świadczeniu usług na mocy niniejszej Umowy, w szczególności stosowanie się do zasad i procedur obowiązujących w Spółce”.
  
  

Z cyt. przepisu art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy o VAT, wynika, że dla uznania, że określone czynności wykonywane przez osobę fizyczną nie stanowią samodzielnie wykonywanej działalności gospodarczej i tym samym pozostają poza regulacjami ustawy o podatku od towarów i usług, istotne jest łączne spełnienie wszystkich elementów wymienionych w tym przepisie to jest związanie zleceniobiorcy ze zlecającym wykonanie tych czynności prawnymi więzami tworzącymi stosunek prawny pomiędzy zlecającym a wykonującym zlecane czynności co do warunków:

• wykonywania tych czynności,
• wynagrodzenia
• oraz odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności wobec osób trzecich.
  
  

W przypadku dwóch pierwszych warunków stwierdzić należy, iż każdy w zasadzie stosunek prawny o charakterze odpłatnym, istniejący pomiędzy podmiotem zlecającym wykonanie danej czynności a podmiotem, który daną czynność wykonuje jest w jakimś sensie określony co do warunków wykonywania danych czynności oraz wynagrodzenia. Jednakże nie w każdym stosunku cywilnoprawnym określony jest zakres odpowiedzialności zlecającego za wykonanie zlecanych czynności. Należy jeszcze raz przypomnieć, że sformułowanie art. 15 ust. 3 pkt 3 ww. ustawy o VAT odnoszące się do odpowiedzialności, należy rozumieć jako odpowiedzialność zleceniodawcy w stosunku do osób trzecich, za czynności realizowane przez zleceniobiorcę w ramach wykonywania zlecenia. Tylko w takim przypadku ryzyko wykonania czynności zleconych przechodzi z faktycznego wykonawcy na osobę zlecającą ich wykonanie, co wyklucza samodzielny charakter działalności zleceniobiorcy. Tak rozumiana odpowiedzialność za wykonanie czynności wskazuje, kto ponosi ryzyko prowadzonej działalności, a tym samym wskazuje na wyłączenie ze sfery samodzielności (i z grona podatników podatku od towarów i usług) tego podmiotu, który nie odpowiada za efekt wykonywanej pracy wobec osób trzecich.

Odnosząc powyższe do przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego należy stwierdzić, że nie zostały spełnione łącznie wszystkie warunki określone w art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy o VAT, co nie pozwala na wyłączenie wykonywanych czynności poza zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Co do spełnienia dwóch pierwszych warunków należy przyjąć, że przesłanki te zostały spełnione. Wnioskodawcę ze zlecającym wykonywanie czynności (Spółkę) wiąże umowa w postaci kontraktu menadżerskiego, w której określono warunki wykonywania czynności oraz wynagrodzenia . Aby jednak czynności nie podlegały opodatkowaniu VAT w rozpatrywanej sprawie wymagane jest spełnienie łącznie wszystkich warunków. W przedmiotowej sprawie nie został spełniony warunek dotyczący odpowiedzialności zlecającego wykonywanie czynności wobec osób trzecich.

Zauważyć należy, iż umowa cywilnoprawna, tj. kontrakt menadżerski, na podstawie której Wnioskodawca będzie świadczył usługi, zawiera unormowanie dotyczące odpowiedzialności Wnioskodawcy wobec osób trzecich, bowiem w umowie wskazano, iż: „jeśli w wyniku niewykonania lub nienależytego wykonania niniejszej Umowy przez Zarządzającego, Spółka będzie odpowiedzialna za szkodę, to Zarządzający będzie odpowiadał razem ze Spółką za to zobowiązanie – Odpowiedzialność ta jest solidarna. Ponadto w umowie wskazano, iż „jeżeli Zarządzający zostanie pozwany przez osobę trzecią w związku z niewykonywaniem lub nienależytym wykonaniem czynności będących przedmiotem niniejszej Umowy, Spółka będzie zobowiązana do przystąpienia, na wniosek Zarządzającego zgłoszony w formie pisemnej nie później niż w terminie 7 dni od dnia uzyskania informacji o wniesieniu pozwu pod rygorem utraty uprawnień określonych w niniejszym ustępie, do procesu po stronie Zarządzającego”.

Powyższe zapisy w umowie wskazują jednoznacznie, iż Wnioskodawca ponosi odpowiedzialność solidarną łącznie ze Spółką za działanie (tj. za niewykonanie lub nienależyte wykonanie umowy) wobec osób trzecich. Wobec powyższego należy przyjąć, iż odpowiedzialność solidarna łącznie ze Spółką, nie wyłącza odpowiedzialności Wnioskodawcy wobec osób trzecich.

Z powyższego wynika zatem, że warunek odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności, który decyduje o nieuznaniu czynności za wykonywaną samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 1 wyżej wymienionej ustawy o podatku od towarów i usług, nie jest spełniony. Wobec powyższego należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie Wnioskodawca wykonuje samodzielnie działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, bowiem nie wystąpiły łącznie wszystkie przesłanki wynikające z art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy, co oznacza, że nie zostały spełnione kryteria wyłączające świadczenie usług, w ramach kontraktu menadżerskiego, z czynności podlegających tej ustawie. Zatem Wnioskodawca z tytułu zawartego kontraktu menedżerskiego będzie podatnikiem podatku od towarów i usług, tym samym wynagrodzenie uzyskane za wykonanie tych czynności podlegać będzie opodatkowaniu tym podatkiem.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Ponadto należy zauważyć, iż interpretacje indywidualne, które zostały przywołane przez Wnioskodawcę we wniosku ORD-IN i w oparciu, o które Wnioskodawca sformułował własne stanowisko dotyczą innego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.