INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 19.12.2011 r. (data wpływu 20.12.2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia kwoty podatku wskazanego w zgłoszeniu celnym – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20.12.2011 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia kwoty podatku wskazanego w zgłoszeniu celnym.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

E. prowadzi działalność gospodarczą na terytorium kraju w zakresie m.in. montażu soczewek okularowych w oprawki okularowe (montażu okularów). Ze względu na planowane przez E. wdrożenie nowego schematu transakcji gospodarczych, Podatnik zamierza świadczyć usługi montażu okularów na rzecz zagranicznego podmiotu, tj. firmy B. UK z siedzibą w Wielkiej Brytanii, która nie posiada w Polsce stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej (dalej: „B. UK” lub „Kontrahent”).

W planowanym schemacie transakcji, usługi świadczone przez Podatnika na rzecz B. UK, będą wykonywane w Polsce na ruchomym majątku rzeczowym Kontrahenta, tj. na oprawkach okularowych importowanych m.in. z krajów trzecich, nienależących do Unii Europejskiej („UE”) takich jak: USA i kraje azjatyckie. Importowane na terytorium Polski oprawki okularowe z krajów nienależących do Unii Europejskiej będą zgłaszane do procedury dopuszczenia do obrotu. Zgłoszenia celnego do tej procedury celnej będzie dokonywać pośredni przedstawiciel celny E., tj. przedstawiciel celny będzie działać w swoim imieniu, lecz na rzecz Podatnika.

W zgłoszeniu celnym E. będzie wskazana jako odbiorca towarów i będzie ona również zobowiązana do zapłaty importowego podatku od towarów i usług (dalej: „podatek VAT”), wskazanego w zgłoszeniu celnym — mimo, że nie będzie ona właścicielem importowanych na terytorium kraju oprawek okularowych, które będą pozostawać własnością firmy B. UK.

Po dopuszczeniu do obrotu oprawek okularowych, E. będzie wykorzystywać oprawki okularowe do świadczonych przez siebie usług na rzecz Kontrahenta, tj. w tak powierzone oprawki będzie dokonywała montażu soczewek okularowych, stanowiących jej własność. Po realizacji usługi montażu okularów przez E., gotowe produkty (tj. okulary) będą przedmiotem wywozu na terytorium innego kraju Unii Europejskiej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w sytuacji, gdy:

1. zgłoszenie celne do procedury dopuszczenia do obrotu będzie dokonywane na rzecz E., mimo że nie będzie on właścicielem importowanych towarów (oprawek okularowych),
2. przywiezione towary będą następnie wykorzystywane przez Podatnika do świadczenia usługi na ruchomym majątku rzeczowym (montaż soczewek okularowych w powierzone oprawki) wykonywanych na rzecz Kontrahenta,

Podatnikowi będzie, w świetle przepisów art. 86 ust. 1 i art. 86 ust. 2 pkt 2 w związku z art. 17 ust. 1 pkt l i art. 33 ust. l i 4 ustawy o VAT, przysługiwało prawo do odliczenia od kwoty podatku należnego, kwoty podatku wskazanej w dokonanym na jej rzecz zgłoszeniu celnym...

Zdaniem Wnioskodawcy, w sytuacji, gdy:

• zgłoszenie celne do procedury dopuszczenia do obrotu będzie dokonywane na rzecz E., mimo że nie będzie on właścicielem importowanych towarów (oprawek okularowych),
• przywiezione towary będą następnie wykorzystywane przez Podatnika do świadczenia usługi na ruchomym majątku rzeczowym (montaż soczewek okularowych w powierzone oprawki) wykonywanych na rzecz Kontrahenta,
  
  

Poniżej Podatnik przedstawia uzasadnienie swojego stanowiska.

Zgodnie z art. 64 rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (Dz. U. UE L z dnia 19 października 1992 r., ze. zm., dalej: „WKC”), „zgłoszenia celnego może dokonać każda osoba, która przedstawi lub doprowadzi do przedstawienia właściwym organom celnym towaru, którego dotyczy zgłoszenie, razem ze wszystkimi dokumentami, których przedłożenie jest niezbędne do zastosowania przepisów regulujących procedurę celną do której towar jest zgłaszany”. Z przepisu tego wynika jednoznacznie, iż możliwość zgłoszenia towarów do odprawy celnej w celu dopuszczenia do obrotu nie jest uzależniona od posiadania prawa własności tych towarów czy też prawa do rozporządzania nimi. Oznacza to, że E., może zgłosić do odprawy celnej w Polsce, w swoim imieniu i na swoją rzecz towary należące B. UK. W takiej sytuacji, zgodnie z art. 201 ust. 3 WKC, na Podatniku ciążyć będzie obowiązek zapłaty cła.W powyższej sytuacji, na E. będzie, obok przedstawiciela celnego, ciążyć również obowiązek zapłaty podatku VAT z tytułu importu towarów.

Zgodnie bowiem z art. 33 ust. 1 i 4 w związku z art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, osobą zobowiązaną do zapłaty podatku VAT z tytułu importu jest osoba, na której ciąży obowiązek uiszczenia cła - a taką osobą, zgodnie z art. 201 ust. 3 WKC, w przedmiotowym stanie faktycznym, jest (obok pośredniego przedstawiciela celnego będącego zgłaszającym w rozumieniu przepisów prawa celnego) również Podatnik (a więc osoba, na rzecz której zostanie dokonane zgłoszenie celne).Jednocześnie, zdaniem E., jest ona uprawniona do obniżenia kwoty VAT należnego o kwotę podatku VAT naliczonego, zapłaconego z tytułu importu towarów.

Zgodnie bowiem z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, którą stanowi, zgodnie z art. 86 ust. 2 ustawy o VAT, m.in. suma kwoty podatku VAT wynikająca z dokumentu celnego.

Jak wyżej wspomniano, Podatnik świadczy na rzecz Kontrahenta usługi na ruchomym majątku rzeczowym, stanowiącym własność B. UK. Takie usługi podlegają co do zasady, opodatkowaniu VAT. Jednocześnie, zdaniem Spółki, nie ma wątpliwości, iż świadczenie tych usług będzie możliwe dopiero po uprzednim zaimportowaniu towarów B. UK w Polsce.

W konsekwencji, zdaniem Podatnika, bez wątpienia import towarów dokonywany w powyższym stanie faktycznym przez E. jest bezpośrednio związany z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez Podatnika.

E. pragnie ponadto zauważyć, iż w odróżnieniu od przepisów zawartych w ustawie z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (dalej. „stara ustawa o VAT”), w szczególności art. 19 ust. 3a w związku z art. 19 ust. 3 pkt 1 starej ustawy o VAT, ustawodawca nie uzależnił w ustawie o VAT prawa do odliczenia podatku naliczonego w stosunku do importowanych towarów, od nabycia przez importera prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel.

Powyższy wniosek jasno wynika z konstrukcji art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, który uzależnia prawo do odliczenia podatku VAT jedynie od związku z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez podatnika.

Tezę powyższą potwierdza także konstrukcja art. 86 ust. 12 ustawy o VAT. Zgodnie z tym przepisem, obniżenie podatku należnego o kwotę podatku naliczonego może mieć miejsce dopiero w chwili nabycia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Warunek ten jednak został wyraźnie zawężony do faktur potwierdzających krajową dostawę towarów (także w ramach umowy komisu). Warunek ten nie ma zatem zastosowania do podatku naliczonego wynikającego ze zgłoszenia celnego. Oznacza to, iż w przypadku importu towarów, w celu uzyskania możliwości odliczenia podatku VAT, nie jest konieczne nabycie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Przeprowadzona powyżej analiza jednoznacznie wskazuje, iż na gruncie obecnej ustawy o VAT, import towarów traktowany jest jako czynność autonomiczna, podlegająca opodatkowaniu ze swej natury, ale także dająca jednocześnie prawo do odliczenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Nie jest przy tym istotne, czy import towarów wiąże się z ich nabyciem przez podmiot dokonujący zgłoszenia celnego.

W konsekwencji, zdaniem E., w przedstawionej powyżej sytuacji, będzie ona uprawniona do obniżenia kwoty podatku VAT należnego o kwotę podatku VAT naliczonego, wykazaną w dokonanym na jej rzecz zgłoszeniu celnym o dopuszczenie do obrotu importowanych oprawek okularowych, będących — w sensie cywilnoprawnym — własnością innego podmiotu, tj. Kontrahenta.

Powyższa konkluzja, zdaniem Podatnika, jest zgodna również z przepisami Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (dalej: Dyrektywa VAT”). Zgodnie bowiem z art. 168 lit. e) Dyrektywy VAT, podatnik jest uprawniony do odliczenia „VAT należnego lub zapłaconego z tytułu importu towarów na terytorium tego państwa członkowskiego”. Jednocześnie, zgodnie z art. 201 Dyrektywy VAT, „VAT z tytułu importu jest płacony przez osobę lub osoby wyznaczone lub uznane za zobowiązane do zapłaty VAT przez państwo członkowskie importu”. Tymczasem, z powołanych wyżej przepisów ustawy o VAT i WKC niezbicie wynika, iż osobą zobowiązaną do zapłaty VAT w przedmiotowym stanie faktycznym będzie E.Dodatkowo, Podatnik wskazuje, iż zaprezentowana interpretacja przepisów ustawy o VAT znajduje również oparcie w podstawowych zasadach wspólnego systemu podatku od wartości dodanej obowiązujących we Wspólnocie Europejskiej. Zgodnie bowiem z art. 1 ust. 2 Dyrektywy VAT, podatek VAT powinien obciążać jedynie konsumpcję, w proporcji do ceny towarów i usług, niezależnie od liczby transakcji, które mają miejsce w procesie produkcji i dystrybucji, poprzedzającym etap obciążenia tymi podatkiem.

Dodatkowo, zgodnie z drugim akapitem tego ustępu, „VAT (...) jest wymagalny od każdej transakcji po odjęciu kwoty podatku poniesionego (…)”. Powyższe zasady zostały potwierdzone przez szereg orzeczeń Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości, w tym, m.in. w sprawach:

1. Jurgen Mohry Finanzamt Bad Segeberg (sygn. C-215/94):
   „(…) na podstawie artykułu 2(1) I Dyrektywy, VAT jest powszechnym podatkiem od konsumpcji towarów i usług.”
2. D.A. Rompelman i E.A. Rompelman-Van Deelen v. Minister van Financien (sygn. 268/83):
   „(...) System odliczeń ma na celu całkowite uwolnienie podmiotu gospodarczego od obciążeń z tytułu podatku VAT przypadającego do zapłaty lub zapłaconego w trakcie prowadzonej działalności gospodarczej. Wspólny system podatku VAT gwarantuje w ten sposób, iż wszelka działalność gospodarcza, niezależnie od jej celu lub rezultatu, jest opodatkowana w sposób całkowicie neutralny pod warunkiem, że działalność ta podlega temu podatkowi.”
3. Komisja Wspólnot Europejskich v. Republika Włoska (sygn. C-78/00):
   „(...) Z przedstawionej wyżej charakterystyki wspólnego systemu VAT wynika, iż celem systemu odliczeń jest całkowite uwolnienie podmiotu gospodarczego od obciążeń z tytułu podatku VAT należnego lub zapłaconego w trakcie prowadzonej działalności gospodarczej. Wspólny system podatku VAT gwarantuje w ten sposób, iż wszelka działalność gospodarcza, niezależnie od jej celu lub rezultatu, jest opodatkowana w sposób całkowicie neutralny pod warunkiem, że działalność ta podlega temu podatkowi.”
   
   

Ponadto, za prawidłowością stanowiska Podatnika wyrażoną w niniejszym wniosku, przemawia również stanowisko organów podatkowych wyrażone w innych sprawach, np. w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie sygn. Nr IPPP3/443-290/10-4/KT z dnia 24.06.2010 r.

Mając powyższe na uwadze, Spółka wnosi o potwierdzenie prawidłowości wskazanego powyżej stanowiska.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.