Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPB2/4511-203/15-4/AK
z 3 lipca 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) w związku z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 31 marca 2015 r. (data wpływu 1 kwietnia 2015 r.), uzupełnionym pismem z dnia 18 czerwca 2015 r. (data wpływu 19 czerwca 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ulgi prorodzinnej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 kwietnia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ulgi prorodzinnej.

Wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613). Pismem z dnia 11 czerwca 2015 r., nr IPTPB2/4511-203/15-2/AK, Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów, na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ww. ustawy, wezwał Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia. Wezwanie wysłano w dniu 12 czerwca 2015 r. (data doręczenia 17 czerwca 2015 r.), natomiast w dniu 19 czerwca 2015 r. do tutejszego Organu wpłynęła odpowiedź na ww. wezwanie (data nadania 18 czerwca 2015 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni jest wdową, osobą samotnie wychowującą niepełnosprawnego syna, mającego obecnie 35 lat, który mieszka z Nią od urodzenia. Wnioskodawczyni jest zatrudniona na umowę o pracę i z tego tytułu osiąga dochody. Syn ma orzeczony znaczny stopień niepełnosprawności i wymaga stałej opieki lub pomocy innej osoby w związku ze znacznie ograniczoną możliwością samodzielnej egzystencji. W orzeczeniu o stopniu niepełnosprawności wydanym w dniu 13 listopada 2013 r. podano, że ustalony stopień niepełnosprawności datuje się od dnia 1 września 2009 r. Syn ma przyznaną z ZUS: rentę socjalną i rentę rodzinną od dnia 1 czerwca 2012 r., które były waloryzowane w latach 2013, 2014 i 2015 oraz zasiłek pielęgnacyjny wypłacany przez MOPS w okresie od dnia 1 października 2012 r. – do dnia 31 października 2013 r. i od dnia 1 listopada 2013 r. – do dnia 30 listopada 2016 r.

Syn Wnioskodawczyni nie przebywa w instytucji zapewniającej całodobowe utrzymanie w rozumieniu przepisów o świadczeniach rodzinnych. Syn nie wstąpił w związek małżeński. Do syna nie mają zastosowania przepisy art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym i ustawy o podatku tonażowym. W stosunku do syna Wnioskodawczyni sprawuje władzę rodzicielską, a także w ramach ciążącego na Niej obowiązku alimentacyjnego, dokonuje starań o utrzymanie i wychowywanie m.in. poprzez zapewnienie opieki lekarskiej, rehabilitacji i stałej pomocy w codziennej egzystencji osoby niepełnosprawnej.

Opieka prowadzona jest przez wszystkie miesiące w ciągu roku, pełnoletnie dziecko niepełnosprawne zamieszkuje we wspólnym gospodarstwie domowym z Wnioskodawczynią.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawczyni wskazała, że nie korzystała z ulgi z tytułu wychowywania dziecka w latach 2013 i 2014. W 2013 r. i w 2014 r. przysługiwało Jej prawo do ulgi z tytułu wychowywania jednego dziecka. W 2013 r. Wnioskodawczyni osiągnęła dochód w wysokości 21 464,84 zł (wynagrodzenie ze stosunku pracy w firmie 20 691,44 zł i z zasiłku z Powiatowego Urzędu Pracy 773,40 zł), a w 2014 r. osiągnęła dochód w wysokości 23 027,20 zł (wynagrodzenie ze stosunku pracy w firmie).

Wnioskodawczyni samotnie wychowuje syna od dnia śmierci męża, który zmarł 25 sierpnia 1989 r. i od tej pory jest wdową. Niepełnosprawność u syna istnieje od października 2001 r., jednakże ustalony stopień niepełnosprawności datuje się od 1 września 2009 r. – orzeczenie o stopniu niepełnosprawności z dnia 30 września 2009 r.

W 2013 r. syn osiągnął dochód w wysokości 19 802,22 zł, a w 2014 r. osiągnął dochód w wysokości 20 192,30 zł. Wnioskodawczyni obecnie jest zatrudniona w firmie i ma podpisaną umowę o pracę na czas nieokreślony. Pomimo, że syn osiąga swoje dochody, nie może funkcjonować samodzielnie, jest całkowicie pod Jej opieką.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie, ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku:

Czy Wnioskodawczyni przysługiwała ulga prorodzinna odliczana od podatku za 2014 r., z tytułu wychowywania dorosłego niepełnosprawnego syna, o której mowa w art. 27f ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawczyni, dorosłe niepełnosprawne dziecko w 2014 r. objęte było ulgą prorodzinną bez względu na wiek, o ile otrzymywało dodatek pielęgnacyjny, zasiłek pielęgnacyjny lub rentę socjalną. Syn w 2014 r. otrzymywał zasiłek pielęgnacyjny i rentę socjalną. Na dzieci niepełnosprawne ulgę można odliczyć bez względu na ich wiek. Do dorosłych niepełnosprawnych dzieci nie mają także zastosowania wymogi: nauki w szkole i nieuzyskiwania dochodów (powyżej 3 089 zł rocznie). Przepisy dotyczące stosowania ulgi prorodzinnej uregulowane zostały w art. 27f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.). W opisanej sytuacji ma zastosowanie art. 27f ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, stanowiący że przepisy ust. 1-5 stosuje się odpowiednio do podatników utrzymujących pełnoletnie dzieci, o których mowa w art. 6 ust. 4 pkt 2 i 3, w związku z wykonywaniem przez tych podatników ciążącego na nich obowiązku alimentacyjnego.

Wnioskodawczyni zaznaczyła, że do Niej jako osoby samotnie wychowującej dziecko ani do Jej syna nie mają zastosowania przepisy art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym lub ustawy o podatku tonażowym, o których mowa w art. 27 ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 27f ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), od podatku dochodowego obliczonego zgodnie z art. 27, pomniejszonego o kwotę składki, o której mowa w art. 27b, podatnik ma prawo odliczyć kwotę obliczoną zgodnie z ust. 2 na każde małoletnie dziecko, w stosunku do którego w roku podatkowym:

1. wykonywał władzę rodzicielską;
2. pełnił funkcję opiekuna prawnego, jeżeli dziecko z nim zamieszkiwało;
3. sprawował opiekę poprzez pełnienie funkcji rodziny zastępczej na podstawie orzeczenia sądu lub umowy zawartej ze starostą.
   
   

Stosownie do art. 27f ust. 2 pkt 1 ww. ustawy, odliczeniu podlega za każdy miesiąc kalendarzowy roku podatkowego, w którym podatnik wykonywał władzę, pełnił funkcję albo sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do jednego małoletniego dziecka - kwota 92,67 zł, jeżeli dochody podatnika:

1. pozostającego przez cały rok podatkowy w związku małżeńskim i jego małżonka, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 112 000 zł,
2. niepozostającego w związku małżeńskim, w tym również przez część roku podatkowego, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 56 000 zł, za wyjątkiem podatnika samotnie wychowującego małoletnie dziecko wymienionego w art. 6 ust. 4, do którego ma zastosowanie kwota dochodu określona w lit. a.
   
   

Jak wynika z art. 6 ust. 4, od dochodów rodzica lub opiekuna prawnego, podlegającego obowiązkowi podatkowemu, o którym mowa w art. 3 ust. 1, będącego panną, kawalerem, wdową, wdowcem, rozwódką, rozwodnikiem albo osobą, w stosunku do której orzeczono separację w rozumieniu odrębnych przepisów, lub osobą pozostającą w związku małżeńskim, jeżeli jej małżonek został pozbawiony praw rodzicielskich lub odbywa karę pozbawienia wolności, jeżeli ten rodzic lub opiekun w roku podatkowym samotnie wychowuje dzieci:

1. małoletnie,
2. bez względu na ich wiek, które zgodnie z odrębnymi przepisami otrzymywały zasiłek (dodatek) pielęgnacyjny lub rentę socjalną,
3. do ukończenia 25 roku życia uczące się w szkołach, o których mowa w przepisach o systemie oświaty, przepisach o szkolnictwie wyższym lub w przepisach regulujących system oświatowy lub szkolnictwo wyższe obowiązujących w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie, jeżeli w roku podatkowym nie uzyskały dochodów podlegających opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 lub art. 30b w łącznej wysokości przekraczającej kwotę stanowiącą iloraz kwoty zmniejszającej podatek oraz stawki podatku, określonych w pierwszym przedziale skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1, z wyjątkiem renty rodzinnej

- podatek może być określony, z zastrzeżeniem ust. 8, na wniosek wyrażony w rocznym zeznaniu podatkowym, w podwójnej wysokości podatku obliczonego od połowy dochodów osoby samotnie wychowującej dzieci, z uwzględnieniem art. 7, z tym że do sumy tych dochodów nie wlicza się dochodów (przychodów) opodatkowanych w sposób zryczałtowany na zasadach określonych w tej ustawie.

W myśl art. 27f ust. 2c ww. ustawy, odliczenie, o którym mowa w ust. 1, nie przysługuje, poczynając od miesiąca kalendarzowego, w którym dziecko:

1. na podstawie orzeczenia sądu zostało umieszczone w instytucji zapewniającej całodobowe utrzymanie w rozumieniu przepisów o świadczeniach rodzinnych;
2. wstąpiło w związek małżeński.
   
   

Zgodnie z art. 27f ust. 5 cyt. ustawy, odliczenia dokonuje się w zeznaniu, o którym mowa w art. 45 ust. 1, podając liczbę dzieci i ich numery PESEL, a w przypadku braku tych numerów - imiona, nazwiska oraz daty urodzenia dzieci. Na żądanie organów podatkowych lub organów kontroli skarbowej, podatnik jest obowiązany przedstawić zaświadczenia, oświadczenia oraz inne dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia, w szczególności:

1. odpis aktu urodzenia dziecka;
2. zaświadczenie sądu rodzinnego o ustaleniu opiekuna prawnego dziecka;
3. odpis orzeczenia sądu o ustaleniu rodziny zastępczej lub umowę zawartą między rodziną zastępczą a starostą;
4. zaświadczenie o uczęszczaniu pełnoletniego dziecka do szkoły.
   
   

Stosownie do art. 27f ust. 6 ww. ustawy, przepisy ust. 1-5 stosuje się odpowiednio do podatników utrzymujących pełnoletnie dzieci, o których mowa w art. 6 ust. 4 pkt 2 i 3, w związku z wykonywaniem przez tych podatników ciążącego na nich obowiązku alimentacyjnego oraz w związku ze sprawowaniem funkcji rodziny zastępczej.

Zgodnie z art. 27f ust. 7 powołanej ustawy, przepisy art. 6 ust. 8 i 9 stosuje się odpowiednio do dzieci, o których mowa w ust. 1 i 6.

Powołany powyżej art. 6 ust. 8 cyt. ustawy stanowi: sposób opodatkowania, o którym mowa w ust. 2 i 4, nie ma zastosowania w sytuacji, gdy chociażby do jednego z małżonków, osoby samotnie wychowującej dzieci lub do jej dziecka mają zastosowanie przepisy art. 30c, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym lub ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym. Zasada określona w ust. 8 nie dotyczy osób, o których mowa w art. 1 pkt 2 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym niekorzystających jednocześnie z opodatkowania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej lub z działów specjalnych produkcji rolnej na zasadach określonych w art. 30c albo w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym, albo w ustawie z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym – art. 6 ust. 9 ww. ustawy.

Uprawnionymi do skorzystania z ulgi za 2014 r. są zatem podatnicy, którzy spełnili poniższe przesłanki tj.:

• osiągali dochody opodatkowane wg skali podatkowej,
  

• wykonywali władzę rodzicielską, pełnili funkcje opiekuna prawnego, jeżeli dziecko z nimi zamieszkiwało lub sprawowali opiekę poprzez pełnienie funkcji rodziny zastępczej na podstawie orzeczenia sądu lub umowy zawartej ze starostą,
  

• utrzymywali pełnoletnie dziecko w związku z wykonywaniem przez siebie ciążącego na nich obowiązku alimentacyjnego oraz w związku ze sprawowaniem funkcji rodziny zastępczej,
  

• wykażą podatek (po odliczeniu składki na ubezpieczenia zdrowotne).
  
  

Zgodnie natomiast z art. 128 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. 2015 r., poz. 583) obowiązek dostarczania środków utrzymania, a w miarę potrzeby także środków wychowania (obowiązek alimentacyjny) obciąża krewnych w linii prostej oraz rodzeństwo.

W myśl art. 133 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, rodzice obowiązani są do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, chyba że dochody z majątku dziecka wystarczają na pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania. Zakres obowiązku alimentacyjnego rodziców wobec dzieci precyzuje zaś art. 135 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego. Zależy on od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego. Wykonanie obowiązku alimentacyjnego względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie albo wobec osoby niepełnosprawnej może polegać w całości lub w części na osobistych staraniach o utrzymanie lub o wychowanie; w takim wypadku świadczenie alimentacyjne pozostałych zobowiązanych polega na pokrywaniu w całości lub w części kosztów utrzymania lub wychowania uprawnionego.

Z powołanych powyżej przepisów wynika więc, że osoby, które zgodnie z Kodeksem rodzinnym i opiekuńczym obciąża obowiązek alimentacyjny względem dziecka legitymującego się orzeczeniem o niepełnosprawności uprawnione są do skorzystania z ulgi z tytułu wychowywania dzieci.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni jest wdową, osobą samotnie wychowującą pełnoletniego, niepełnosprawnego syna, który mieszka z Nią od urodzenia. Syn ma orzeczony znaczny stopień niepełnosprawności i wymaga stałej opieki lub pomocy innej osoby w związku ze znacznie ograniczoną możliwością samodzielnej egzystencji. W orzeczeniu o stopniu niepełnosprawności wydanym w dniu 13 listopada 2013 r. podano, że ustalony stopień niepełnosprawności datuje się od dnia 1 września 2009 r. Syn ma przyznaną z ZUS: rentę socjalną i rentę rodzinną od 1 czerwca 2012 r., które były waloryzowane w latach 2013, 2014 i 2015 oraz zasiłek pielęgnacyjny wypłacany przez MOPS w okresie od dnia 1 października 2012 r. – do dnia 31 października 2013 r. i od dnia 1 listopada 2013 r. – do dnia 30 listopada 2016 r. Niepełnosprawność u syna istnieje od października 2001 r., jednakże ustalony stopień niepełnosprawności datuje się od dnia 1 września 2009 r., zgodnie z orzeczeniem o stopniu niepełnosprawności z dnia 30 września 2009 r.

Pomimo, że syn osiąga swoje dochody, nie może funkcjonować samodzielnie, jest całkowicie pod Jej opieką. W stosunku do syna Wnioskodawczyni sprawuje władzę rodzicielską, a także w ramach ciążącego na Niej obowiązku alimentacyjnego, dokonuje starań o utrzymanie i wychowywanie m.in. poprzez zapewnienie opieki lekarskiej, rehabilitacji i stałej pomocy w codziennej egzystencji osoby niepełnosprawnej. Opieka prowadzona jest przez wszystkie miesiące w ciągu roku, pełnoletnie dziecko niepełnosprawne zamieszkuje we wspólnym gospodarstwie domowym z Wnioskodawczynią.

Syn Wnioskodawczyni nie przebywa w instytucji zapewniającej całodobowe utrzymanie w rozumieniu przepisów o świadczeniach rodzinnych. Syn nie wstąpił w związek małżeński. Do Wnioskodawczyni i Jej syna nie mają zastosowania przepisy art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym i ustawy o podatku tonażowym.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz przedstawiony stan faktyczny, stwierdzić należy, że Wnioskodawczyni uprawniona jest do skorzystania z ulgi prorodzinnej za 2014 r., o której mowa w art. 27f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w związku ze sprawowaniem opieki w ramach ciążącego na Niej obowiązku alimentacyjnego, nad niepełnosprawnym, pełnoletnim synem otrzymującym zasiłek pielęgnacyjny i rentę socjalną. Jak wynika z art. 27f ust. 1 ww. ustawy podatnik ma prawo odliczyć kwotę ulgi na każde małoletnie dziecko w stosunku do którego w roku podatkowym m.in. pełnił funkcję opiekuna prawnego, jeżeli dziecko z nim zamieszkiwało. Natomiast art. 27f ust. 6 powyższej ustawy stanowi, że przepisy ust. 1-5 powołanego powyżej przepisu stosuje się odpowiednio do podatników utrzymujących pełnoletnie dzieci, o których mowa m.in. w art. 6 ust. 4 pkt 2, tj. dzieci bez względu na ich wiek, które zgodnie z odrębnymi przepisami otrzymywały zasiłek pielęgnacyjny lub rentę socjalną, w związku z wykonywaniem przez tych podatników ciążącego na nich obowiązku alimentacyjnego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

W związku z załączeniem przez Wnioskodawczynię do wniosku dokumentów (decyzji o przyznaniu zasiłku pielęgnacyjnego, orzeczenia o stopniu niepełnosprawności, decyzji ZUS), należy zaznaczyć, że Organ wydając interpretację w trybie art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613), nie przeprowadza postępowania dowodowego w związku z czym nie dokonuje analizy i oceny załączonych do wniosku dokumentów, a jedynie opiera się na przedstawionym we wniosku stanie faktycznym.

Podkreślić należy, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku.

W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.