Interpretacja Ministra Finansów
DD9/033/509/BRT/2014/RD-71665
z 29 października 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

Na podstawie art. 14e § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) Minister Finansów, w związku ze stwierdzeniem nieprawidłowości interpretacji indywidualnej z dnia 03 września 2013 r. Nr IBPB II/1/415-569/13/ASz wydanej w imieniu Ministra Finansów przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, zmienia z urzędu wyżej wymienioną interpretację stwierdzając, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 14 maja 2013 r., uzupełnionym pismem z dnia 23 sierpnia 2013 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kwalifikacji do źródła przychodów wynagrodzenia z tytułu świadczonych na zlecenie sądu usług biegłego wykonywanych w ramach działalności gospodarczej oraz opodatkowania tych dochodów -jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając na podstawie § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.), wydał w dniu 03 września 2013 r., w imieniu Ministra Finansów, interpretację indywidualną dotyczącą podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodów biegłego sądowego. Interpretacja wydana została na wniosek Pani z dnia 14 maja 2013 r., uzupełniony pismem z dnia 23 sierpnia 2013 r.

Z przedstawionego we wniosku zaistniałego stanu faktycznego wynika, że:

Wnioskodawczyni jest biegłą sądową z listy biegłych sądowych Sądu Okręgowego i jako osoba fizyczna prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą w postaci Kancelarii Patentowej oraz jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Na zlecenie Sądu Rejonowego Wnioskodawczyni wykonała opinię, za którą Sąd przyznał jej wynagrodzenie brutto w wysokości 4.236,12 zł. Wynagrodzenie zawierało zgodnie z wyliczeniem Wnioskodawczyni podatek od towarów i usług. Na rozliczenie tego wynagrodzenia Wnioskodawczyni wystawiła Sądowi fakturę VAT. Sąd jednak nie przelał całej uwidocznionej na fakturze i przyznanej kwoty, ponieważ obciążył ją podatkiem od osób fizycznych i przelał kwotę 3.740,12 zł.

W tej sytuacji Wnioskodawczyni uznała, że jej przychód został podwójnie opodatkowany - raz poprzez fakturę VAT, którą Wnioskodawczyni zarejestrowała w książce przychodów i rozchodów a drugi raz poprzez odprowadzenie podatku dochodowego od tej samej kwoty do Urzędu Skarbowego przez Sąd jako płatnika.

Wnioskodawczyni wystosowała pismo do Sądu, wyjaśniając sprawę z jej punktu widzenia. Na powyższe pismo Wnioskodawczyni otrzymała odpowiedź Sądu, który podtrzymał swoje stanowisko i wyjaśnił, że w celu uniknięcia podwójnego opodatkowania nie powinna rejestrować faktury VAT w księdze przychodów.

Z rady tej Wnioskodawczyni nie skorzystała do tej pory, tzn. nie wyzerowała faktury w postaci korekty i nie wysłała korekty wykonanej deklaracji do urzędu skarbowego, ponieważ ma poważne wątpliwości czy stanowisko Sądu jest słuszne. Wnioskodawczyni oczekuje prawidłowej interpretacji stosownych przepisów tak, żeby w tej sprawie i w podobnych sprawach w przyszłości nie naraziła się na ewentualne zarzuty ze strony urzędu skarbowego. Podobna sytuacja miała bowiem miejsce również wcześniej, gdy Wnioskodawczyni wykonywała opinię dla Sądu Okręgowego.

W związku z powyższym zadano pytania:

1. Czy wobec wystawienia faktury VAT Sąd słusznie obciążył Wnioskodawczynię dodatkowym podatkiem?
2. Czy w zaistniałej sytuacji Wnioskodawczyni powinna usunąć przychód wykazany w fakturze z księgi przychodów i rozchodów i wystosować odpowiednią korektę do urzędu skarbowego?
3. Czy też to Sąd powinien dokonać korekty i wycofać podatek oraz przekazać go Wnioskodawczyni jako pobrany nienależnie?
   
   

Organ upoważniony wskazał, że „przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska Wnioskodawczyni w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych w przedmiocie opodatkowania przychodów biegłego sądowego.”

Zdaniem Wnioskodawczyni wystawienie faktury, do czego jako podatnik podatku od towarów i usług była zobowiązana, wyczerpuje jej zobowiązanie podatkowe i dodatkowe obciążanie jej podatkiem ze strony Sądu było niesłuszne, ponieważ stanowi podwójne opodatkowane tego samego przychodu. Z kolei nie wykazywanie tego przychodu w księdze przychodów i rozchodów, jak to sugeruje Sąd, nie pozwoli Wnioskodawczyni prawidłowo rozliczyć się z podatku od towarów i usług zawartego w kwocie wynagrodzenia.

Wnioskodawczyni uważa, że podobnie jak rozlicza się z innymi podmiotami prywatnymi i państwowymi (np. komendy policji), również z sądami powszechnymi powinna rozliczać się poprzez fakturę i rozliczać się z podatku od towarów i usług na ogólnych zasadach, co w przekonaniu Wnioskodawczyni wyklucza dodatkowe opodatkowanie wynagrodzenia przez sądy, na zlecenie których wykonuje usługę.

Podatek dochodowy od osób fizycznych zdaniem Wnioskodawczyni został niesłusznie pobrany przez Sąd jako płatnika wobec faktu, że Wnioskodawczyni wystawiła fakturę, na podstawie której rozlicza się zarówno z podatku od towarów i usług jak i z podatku dochodowego. W tej sytuacji pobranie podatku dochodowego przez Sąd stanowi ponowne obciążenie tego samego przychodu podatkiem, który już został zaksięgowany i pobrany na podstawie faktury. Dlatego zdaniem Wnioskodawczyni dochodzi do podwójnego opodatkowania podatkiem dochodowym jednego i tego samego przychodu. W rozliczeniu rocznym za 2013 r. do zeznania PIT-36 przychód z tytułu tej opinii Wnioskodawczyni będzie musiała wpisać jako przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej, zgodnie z fakturą oraz drugi raz ten sam przychód musi wpisać jako działalność osoby fizycznej, ponieważ otrzyma z sądu PIT-11. Przychodów tych, zdaniem Wnioskodawczyni, nie można wzajemnie kompensować.

Wnioskodawczyni uważa, że stanowisko Sądu jest niesłuszne i nie powinien on obciążać jej przychodu podatkiem dochodowym.

Zdaniem Wnioskodawczyni sąd powinien dokonać korekty i wpłacić na jej rachunek pobrany podatek jako pobrany nienależnie.

Wydając w imieniu Ministra Finansów, interpretację indywidualną z dnia 03 września 2013 r. Nr IBPB II/1/415-569/13/ASz, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach uznał stanowisko Wnioskodawczyni za nieprawidłowe stwierdzając m.in., że „(…) Wyodrębnienie w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych w katalogu przychodów z działalności wykonywanej osobiście, przychodów osób, którym organ władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, sąd lub prokurator, na podstawie właściwych przepisów, zlecił wykonanie określonych czynności, a zwłaszcza przychodów biegłych w postępowaniu sądowym, dochodzeniowym i administracyjnym oraz płatników – przy jednoczesnym zdefiniowaniu na użytek tej ustawy pojęcia pozarolniczej działalności gospodarczej – nie pozostawia wątpliwości, że źródłem tych przychodów nie jest pozarolnicza działalność gospodarcza, lecz zawsze działalność wykonywana osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy. (...).”

Po zapoznaniu się z aktami sprawy Minister Finansów zważył, co następuje.

Interpretacja indywidualna wydana przez organ upoważniony nie jest prawidłowa.

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), źródłem przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza. Zgodnie z definicją zawartą w art. 5a pkt 6 ustawy jest to działalność zarobkowa:

1. wytwórcza, budowlana handlowa, usługowa,
2. polegająca na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegająca na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

-prowadzona we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1,2 i 4-9.

Natomiast w myśl art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy, odrębnym źródłem przychodów jest działalność wykonywana osobiście. Zgodnie z art. 13 pkt 6 powołanej ustawy, za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody osób, którym organ władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, sąd lub prokurator, na podstawie właściwych przepisów, zlecił wykonanie określonych czynności, a zwłaszcza przychody biegłych w postępowaniu sądowym, dochodzeniowym i administracyjnym oraz płatników, z zastrzeżeniem art. 14 ust. 2 pkt 10, i inkasentów należności publicznoprawnych, a także przychody z tytułu udziału w komisjach powoływanych przez organy władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 9.

Problematyka, na gruncie przepisów wyżej wymienionej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odpowiedniego kwalifikowania do źródła przychodów do właściwego źródła, w sytuacji gdy przychody uzyskiwane przez podatnika są wymienione w katalogu przychodów z działalności wykonywanej osobiście i jednocześnie działalność prowadzona przez podatnika spełnia warunki określone w definicji działalności gospodarczej, była przedmiotem orzecznictwa sądów administracyjnych, które nie było jednolite.

Wobec zaistniałej rozbieżności w orzecznictwie sądów administracyjnych, Naczelny Sąd Administracyjny, w składzie całej Izby Finansowej, podjął w dniu 21 października 2013 r. uchwałę, sygn. akt II FPS 1/13, w której stwierdził, że "wynagrodzenie z tytułu nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez pełnomocnika ustanowionego z urzędu, zależnie od formy prawnej w jakiej wykonuje on swój zawód, należy kwalifikować do źródła przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.) – w przypadku gdy pomoc prawną z urzędu pełnomocnik wykonuje prowadząc działalność zawodową w formie działalności gospodarczej w rozumieniu art. 5a pkt 6 lit. a) u.p.d.o.f., a gdy czyni to w ramach innych form wykonywania swojego zawodu – wynagrodzenie to należy kwalifikować do źródła przychodów z działalności wykonywanej osobiście, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2 tej ustawy".

Mając na uwadze powyższe, Minister Finansów wydał interpretację ogólną z dnia 21 listopada 2013 r. Nr DD3/033/181/CRS/13/RD-90955/13, w której stwierdził m.in., że (...) kwalifikacja do źródła przychodów w podatku dochodowym od osób fizycznych wynagrodzenia z tytułu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez pełnomocnika ustanowionego z urzędu, jest zależna od formy prawnej wykonywania przez niego zawodu adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego czy rzecznika patentowego.

Jeżeli adwokat, radca prawny, doradca podatkowy czy rzecznik patentowy działalność zawodową wykonuje w formie organizacyjnej, w ramach której osiąga dochody kwalifikowane do źródła przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy PIT, wówczas wynagrodzenie z tytułu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu należy zaliczyć do przychodów z tego źródła.

Jeżeli natomiast radca prawny, doradca podatkowy czy rzecznik patentowy wykonuje swoją działalność zawodową w innej formie, np. w ramach stosunku pracy, wówczas ich wynagrodzenie z tytułu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu należy kwalifikować do przychodów z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2 w związku z art. 13 pkt 6 ustawy PIT. W tym przypadku na sądzie spoczywają obowiązki płatnika, określone w art. 41 ust. 1 oraz w art. 42 ust. 1 i 2 ustawy PIT(...).

Należy również wskazać, że wyżej wymienioną interpretacją ogólną, Minister Finansów zmienił dotychczasową interpretację ogólną z dnia 4 września 2002 r. Nr PB5/KD-033-317-2122/02, kwalifikującą omawiane przychody do źródła przychodów z działalności wykonywanej osobiście.

Ponadto mając na uwadze brak uzasadnienia dla odmiennej wykładni tych samych przepisów wobec różnych grup zawodowych Minister Finansów wydał interpretację ogólną z dnia 22 maja 2014 r. Nr DD2/033/30/KBF/14/RD-47426 wskazując, iż (…) podatnik uzyskujący przychody z tytułów wymienionych w art. 13 pkt 2–8 ustawy PIT może dla celów podatku dochodowego zaliczyć te przychody do działalności gospodarczej, pod warunkiem, że uzyskuje je w ramach działalności gospodarczej, zdefiniowanej w art. 5a pkt 6 ustawy PIT, i jednocześnie nie zachodzą łącznie przesłanki negatywne, o których mowa w art. 5b ust. 1 ustawy PIT.

Odnosząc się zatem do opisanego we wniosku zaistniałego stanu faktycznego należy stwierdzić, że jeżeli biegły wykonuje czynności na zlecenie sądu prowadząc działalność gospodarczą w ramach Kancelarii Patentowej to wynagrodzenie z tego tytułu kwalifikowane jest do źródła przychodów „pozarolnicza działalność gospodarcza”. W takiej sytuacji na Sądzie, jako jednostce wypłacającej należności nie ciążą obowiązki płatnika wynikające z art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jeżeli Sąd pomimo braku obowiązków płatnika pobrał zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych i przekazał podatnikowi informację PIT-11, w której wykazał pobraną kwotę zaliczki, wówczas podatnik ma prawo uwzględnić tę kwotę w zeznaniu podatkowym składanym za rok podatkowy na zasadach określonych w art. 45 ustawy.

Mając powyższe na uwadze stwierdza się, że stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej opisanego zaistniałego stanu faktycznego, jest prawidłowe.

W konsekwencji należało, z urzędu, dokonać zmiany pisemnej interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, działającego w imieniu Ministra Finansów, gdyż stwierdzono jej nieprawidłowość.

Zgodnie z art. 14e § 1 Ordynacji podatkowej, Minister Finansów może, z urzędu, zmienić wydaną interpretację ogólną lub indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości. Przepis ten nie zawiera ograniczeń czasowych, co oznacza, że jeśli stwierdzona zostanie nieprawidłowość wydanej interpretacji indywidualnej, Minister Finansów może, z urzędu zmienić ją w dowolnym czasie.

Zmieniona interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania zmienianej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie Ministra Finansów – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o wydaniu zmienionej interpretacji – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.).

Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wnosi się (w dwóch egzemplarzach) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi Ministra Finansów na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli Minister Finansów nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi).

Skargę wnosi się za pośrednictwem Ministra Finansów, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi), na adres: ul. Świętokrzyska 12, 00-916 Warszawa.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.