Interpretacja Ministra Finansów
DD10/033/311/ZDA/14/RWPD-80562
z 22 lipca 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

Na podstawie art. 14e ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.; dalej: Ordynacja podatkowa) Minister Finansów zmienia z urzędu, jako nieprawidłową, interpretację indywidualną wydaną w dniu 25 sierpnia 2008 r. znak: IP-PB3-423-911/08-3/GJ przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, w ten sposób, iż stwierdza, że stanowisko Sp. z o.o, przedstawione we wniosku z dnia 20 maja 2008 r. o wydanie interpretacji indywidualnej z zakresu podatku dochodowego od osób prawnych dotyczące kwalifikacji wydatków ponoszonych na wykupienie pakietu świadczeń medycznych dla pracowników oraz członków ich rodzin – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

Zgodnie z opisem stanu faktycznego przedstawionym we wniosku z dnia 20 maja 2008 r. L. z siedzibą w P. , (dalej: Spółka lub Wnioskodawca) jako pracodawca zawarła umowę o udzielanie świadczeń zdrowotnych ze spółką prowadzącą działalność gospodarczą w zakresie świadczenia usług medycznych - Centrum medycznym. Na podstawie tej umowy Centrum medyczne zobowiązało się udzielać osobom wskazanym przez Spółkę (osobom uprawnionym) świadczeń medycznych w rozumieniu ustawy o zakładach opieki zdrowotnej oraz ustawy o służbie medycyny pracy. Szczegółowy zakres usług został opracowany w oparciu o założenia zawarte w Rozporządzeniu Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 30 maja 1996 roku w sprawie przeprowadzenia badań lekarskich pracowników, zakresu profilaktycznej opieki zdrowotnej nad pracownikami oraz orzeczeń lekarskich wydawanych do celów przewidzianych w Kodeksie pracy (Dz. U. Nr 69, poz. 332 ze zmianami) i został wskazany w załączniku do umowy. Ponadto, Centrum medyczne, na wniosek Spółki zobowiązało się udzielić innych świadczeń medycznych. Obecnie Centrum medyczne na podstawie umowy udziela świadczeń zdrowotnych w ramach różnych tzw. abonamentów medycznych. Abonamenty różnią się między sobą zakresem udzielanych w ich ramach świadczeń medycznych. Osobami uprawnionymi do skorzystania z usług Centrum medycznego w ramach umowy są pracownicy Spółki oraz członkowie ich rodzin (małżonkowie, konkubenci, dzieci). W zamian za udzielone usługi Spółka zobowiązała się płacić na rzecz Centrum medycznego zryczałtowane miesięczne wynagrodzenie, którego wysokość może ulegać zmianie w zależności od liczby osób uprawnionych do skorzystania z usług i ich zakresu, przy czym umowa nie wskazuje wartości jednostkowej poszczególnych abonamentów. Centrum medyczne wystawia faktury VAT na kwotę należnego zryczałtowanego wynagrodzenia, którą pokrywa w całości Spółka. Zobowiązanie Spółki do pokrywania kosztów świadczeń medycznych nie wynika bezpośrednio z żadnych obowiązujących w Spółce regulacjach takich jak Regulamin Pracy czy Regulamin Wynagrodzenia.

W związku z tym zadano m.in. pytanie

Czy wartość świadczeń medycznych pokrywanych przez Spółkę stanowi koszt uzyskania przychodów.

Zdaniem Wnioskodawcy, w związku z brakiem łączącego Spółkę i członków rodziny pracowników stosunków pracy, kosztów poniesionych przez Spółkę na objęcie ich opieką medyczną nie będzie można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów. Kosztów tych nie można bowiem uznać za koszty poniesione bezpośrednio lub pośrednio w celu osiągnięcia przez Spółkę przychodu.

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, działając z upoważnienia Ministra Finansów (na podstawie przepisów rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego; Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), wydał w dniu 25 sierpnia 2008 r. interpretację indywidualną nr IP-PB3-423-911/08-3/GJ, w której uznał stanowisko Wnioskodawcy za prawidłowe.

Po zapoznaniu się z aktami sprawy, Minister Finansów zważa, co następuje.

Na podstawie art. 14e § 1 Ordynacji podatkowej, Minister Finansów może z urzędu zmienić wydaną interpretację ogólną lub indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości. Przepis ten nie zawiera ograniczeń czasowych, co oznacza, że jeśli stwierdzona zostanie nieprawidłowość wydanej interpretacji indywidualnej, Minister Finansów może z urzędu zmienić ją w dowolnym czasie.

W ocenie Ministra Finansów stanowiska wyrażonego w interpretacji indywidualnej wydanej w dniu 25 sierpnia 2008 r. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie (Nr IP-PB3-423-911/08-3/GJ), nie można uznać za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r. poz. 851, dalej: updop) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Stosownie do art. 16 ust. 1 pkt 57 updop, w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2008 r., nie uważa się za koszty uzyskania przychodów niewypłaconych, niedokonanych lub niepostawionych do dyspozycji wypłat, świadczeń oraz innych należności z tytułów określonych w art. 12 ust. 1 i 6, art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176, z późn. zm.), a także zasiłków pieniężnych z ubezpieczenia społecznego wypłacanych przez zakład pracy.

Na podstawie art. 12 ust. 1 ustawy za dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.; dalej: updof) za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Do przychodów ze stosunku pracy zalicza się także wartość abonamentu medycznego płaconego przez Spółkę za pracownika, do którego wykupienia pracodawca nie jest zobowiązany przepisami kodeksu pracy. Taką kwalifikację wykupionego dla pracownika pakietu świadczeń medycznych potwierdził także Naczelny Sąd Administracyjny w uchwale z dnia 24 października 2011 r. sygn. akt II FPS 7/10. Fakt, iż zakres świadczeń wykupionego przez Spółkę pakietu pozwala na skorzystanie przez pracownika z usług centrum medycznego także w odniesieniu do świadczeń dla członków jego rodziny nie wpływa na sposób rozpoznania przychodu na gruncie art. 12 ust. 1 updof.

Należy zauwazyć, iż wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 57 updop podlegają tylko te należności z tytułów określonych w art. 12 ust. 1 updof, które nie zostały wypłacone lub postawione do dyspozycji. Zatem jeżeli pracownik jest uprawniony do skorzystania z określonych świadczeń medycznych zarówno w odniesieniu do siebie samego jak i członków swojej rodziny w ramach wykupionego przez pracodawcę abonamentu medycznego, należy uznać, że art. 16 ust. 1 pkt 57 updop nie ma zastosowania. W związku z tym wartość takiego abonamentu stanowiąca przychód pracownika na podstawie art. 12 ust. 1 updof może zostać zaliczona do kosztów uzyskania przychodu zgodnie z art. 15 ust. 1 updop w związku z art. 16 ust. 1 pkt 57 updop.

W konsekwencji należy uznać za nieprawidłowe stanowisko Spółki zgodnie z którym, w związku z brakiem łączącego Spółkę i członków rodziny pracowników stosunków pracy, kosztów poniesionych przez Spółkę na objęcie ich opieką medyczną nie będzie można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą zmianę interpretacji przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał zmianę interpretacji indywidualnej w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi; Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wnosi się (w dwóch egzemplarzach) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy).

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.