Interpretacja Ministra Finansów
DD10/033/23/MZB/14/RWPD-8081/14
z 23 stycznia 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

Na podstawie art. 14e ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.; dalej: Ordynacja podatkowa) Minister Finansów zmienia z urzędu, jako nieprawidłową, interpretację indywidualną wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w dniu 8 stycznia 2010 r. Nr IPPB5/423-661/09-2/JC w ten sposób, iż uznaje stanowisko Sp. z o.o. przedstawione we wniosku z dnia 12 października 2009 r. o wydanie interpretacji indywidualnej z zakresu podatku dochodowego od osób prawnych dotyczące możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków ponoszonych podczas spotkań z kontrahentami poza siedzibą Spółki – za prawidłowe.

UZASADNIENIE

Wnioskiem z dnia 12 października 2009 r. S. Sp. z o.o. (dalej: Spółka lub Wnioskodawca) zwróciła się o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

Z opisu stanu faktycznego wynika, że

Spółka w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą niejednokrotnie ponosi wydatki na okazjonalne spotkania ze swoimi kontrahentami - bieżącymi jak i ewentualnie przyszłymi. W czasie tych spotkań omawiane są różnego rodzaju kwestie biznesowe. Omawiane są przyszłe spotkania, przedstawiana jest nowa oferta handlowa bądź analizowane są zaistniałe zdarzenia o wymiarze biznesowym a dotyczące Spółki. Spotkania takie odbywają się w znacznej mierze na zewnątrz siedziby Spółki w restauracjach, kawiarniach bądź innych lokalach gastronomicznych. Koszty takie ponoszone są czasami przez Spółkę (śniadanie, lunch, obiad czy kolacja). Zamawiane posiłki nie mają charakteru wytworności i nie odbiegają od zasadniczo zamawianych przy takich spotkaniach. Celem takiego posiłku nie jest w jakikolwiek sposób związane z okazaniem wytworności, przepychu. Stanowią wyłącznie tło, uzupełnienie podstawowego celu spotkania biznesowego.

Ponoszone przez Spółkę wydatki dokumentowane są fakturami VAT. Dokumenty takie dodatkowo zawierają zwięzły opis dokonany przez przedstawiciela Spółki biorącego udział na spotkaniu co do charakteru spotkania, uzupełnianego w miarę możliwości również o dane kontrahenta uczestniczącego w spotkaniu poprzez swojego bądź swoich przedstawicieli.

W związku z powyższym zadano pytanie,

czy wydatki związane ze spotkaniami przedstawionymi w stanie faktycznym stanowią koszt uzyskania przychodu Spółki w rozumieniu ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.; dalej: updop).

Zdaniem Spółki wskazane wydatki są kosztem uzyskania przychodu. Updop nie definiuje pojęcia reprezentacji co powoduje konieczność sięgnięcia po definicję tego sformułowania do definicji słownikowej co pozwala na ustalenie znaczenia w pojęciu powszechnym. Reprezentacja oznacza wystawność, okazałość, wytworność w czyimś sposobie życia, związaną ze stanowiskiem bądź pozycją społeczną.

Zdaniem Spółki organizacja spotkania z kontrahentem gdzie uzupełnieniem spotkania jest również spożyty posiłek nie jest działaniem o charakterze nadzwyczajnym i jest od wielu już lat powszechnie przyjętą w biznesie praktyką. Sam posiłek jest zwykłym posiłkiem towarzyszącym spotkaniu i jego zarówno rodzaj jak i wielkość nie wykracza poza ramy powszechności, zwyczajnego charakteru.

Potwierdzeniem takiego stanowiska Spółki są zarówno interpretacje organów podatkowych (m.in. pismo Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 23 października 2008 r. bądź Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 27 sierpnia 2009 r. IPPB5/4240-24/09-2/AM), jaki orzeczenia polskich sądów (m.in. WSA z dnia 12 czerwca 2008 r. III SA/Wa 157/08).

Biorąc powyższe pod uwagę Spółka stoi na stanowisku, że wydatki tego typu, ponoszone w przedstawionych okolicznościach są kosztem uzyskania przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, działając z upoważnienia Ministra Finansów (na podstawie przepisów rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego; Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), wydał w dniu 8 stycznia 2010 r. interpretację indywidualną Nr IPPB5/423-661/09-2/JC, w której uznał stanowisko Spółki za nieprawidłowe.

Po zapoznaniu się z aktami sprawy, Minister Finansów zważył, co następuje.

Zgodnie z przepisem art. 14e § 1 Ordynacji podatkowej, Minister Finansów może, z urzędu, zmienić wydaną interpretację ogólną lub indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości. Przepis ten nie zawiera ograniczeń czasowych, co oznacza, że jeśli stwierdzona zostanie nieprawidłowość wydanej interpretacji indywidualnej, Minister Finansów może, z urzędu zmienić ją w dowolnym czasie.

W ocenie Ministra Finansów stanowiska Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, wyrażonego w interpretacji indywidualnej wydanej w dniu 8 stycznia 2010 r. Nr IPPB5/423-661/09-2/JC, nie można uznać za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 updop, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 updop.

Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem za koszty uzyskania przychodu, uważa się takie wydatki, których poniesienie przez podatnika jest spowodowane racjonalnym dążeniem i obiektywną możliwością osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia tego źródła i które nie są wymienione w art. 16 ust. 1 updop.

Zatem, aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodów, między tym kosztem, a przychodem musi istnieć związek przyczynowo – skutkowy. Chodzi tu o związek tego typu, że poniesienie kosztu ma lub może mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu, lub na jego zachowanie oraz zabezpieczenie.

Stosownie do treści powyżej przywołanego art. 16 ust. 1 pkt 28 updop, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Analiza orzecznictwa wskazuje na występowanie poważnych wątpliwości, co do wykładni normy wynikającej z wyżej wymienionych przepisów updop. Sądy administracyjne w swoich orzeczeniach wyrażały pogląd, że skoro ustawodawca nie zdefiniował w sposób jednoznaczny pojęcia reprezentacji, należy posiłkować się definicją słownikową, iż reprezentacja to „okazałość”, „wystawność”, „wytworność” (por. wyroki z dnia 25 maja 2012 r., sygn. akt II FSK 2200/10 i z dnia 27 września 2012 r., sygn. akt II FSK 392/11).

W innych orzeczeniach sądy administracyjne uznawały, że termin „reprezentacja” oznacza „przedstawicielstwo”, a nie „wystawność”, „okazałość”, „wytworność” (por. wyrok z dnia 25 stycznia 2012 r. sygn. akt II FSK 1445/10 i z dnia 29 czerwca 2012 r. , sygn. akt II FSK 2571/10 i II FSK 2572/10).

Powołane rozbieżności w orzeczeniach sądów administracyjnych w zakresie kosztów reprezentacji wykluczonych z kosztów uzyskania przychodów znalazły swoje podsumowanie w wydanym, w składzie siedmiu sędziów wyroku NSA z dnia 17 czerwca 2013 r., sygn. akt II FSK 702/11.

W wyroku tym Sąd podkreślił potrzebę indywidualnej oceny stanu faktycznego konkretnej sprawy dotyczącej kwalifikowania kosztów (wydatków) jako kosztów reprezentacji, wskazując, że wymienienie w przepisach podatkowych jako przykładowych kosztów reprezentacji wydatków na usługi gastronomiczne, zakup żywności, napojów, w tym alkoholowych nie przesądza o ich wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów. Kwalifikacja każdego przypadku powinna być odrębna, pod kątem warunków i okoliczności uzasadniających ich poniesienie.

Dla kwalifikacji danych wydatków jako wydatków na reprezentację wykluczonych z kosztów uzyskania przychodów nie jest istotne miejsce podawania poczęstunków, świadczenia usług gastronomicznych tzn. nie bierze się pod uwagę tego, czy poczęstunki odbywają się w siedzibie firmy, czy też poza nią. Dla oceny takich wydatków nie są także istotne takie cechy jak wystawność, wytworność, okazałość poczęstunków. Nie ma bowiem możliwości skonstruowania miernika dla określenia poziomu wystawności, wytworności itp. jednakowego dla wszystkich podmiotów gospodarczych.

Sąd wskazał ponadto, że za wydatki na zakup żywności, napojów i usług gastronomicznych, wyłączone z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 updop należy uznać te, których wyłącznym lub dominującym celem jest stworzenie pewnego wizerunku podatnika, stworzenie dobrego obrazu jego firmy, czy działalności, wykreowanie pozytywnych relacji z uczestnikami takich spotkań.

Także w wyroku z dnia 16 października 2013 r. sygn. akt II FSK 2442/13 Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że „oceniając, czy dane koszty mają charakter reprezentacyjny, należy patrzeć właśnie przez pryzmat ich celu. Jeśli wyłącznym bądź dominującym celem ponoszonych kosztów jest właśnie wykreowanie takiego obrazu podatnika, to koszty te mają charakter reprezentacyjny”. Jednocześnie w wyroku tym Sąd orzekł, iż kosztami uzyskania przychodu będą wydatki na usługi gastronomiczne w restauracjach nabywane podczas spotkań biznesowych, których celem jest tylko i wyłącznie omówienie z kontrahentami spraw handlowych. Ponadto Sąd zaznaczył, że na podatniku spoczywać będzie ciężar wykazania, że określone wydatki poniesione zostały w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów oraz, że nie były one ukierunkowane na kształtowanie wizerunku firmy, lecz stanowiły element aktywności gospodarczej.

Reasumując, w świetle przedstawionego stanu faktycznego, wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę na posiłki (śniadanie, lunch, obiad, czy kolację), podawane w trakcie spotkań z kontrahentami lub potencjalnymi kontrahentami poza siedzibą Spółki (tj. w restauracjach, kawiarniach bądź innych lokalach gastronomicznych), których głównym celem jest omawianie różnego rodzaju spraw biznesowych, np. omawiane są przyszłe spotkania, przedstawiana jest nowa oferta handlowa bądź analizowane są zaistniałe zdarzenia o wymiarze biznesowym a dotyczące Spółki, stanowią koszty uzyskania przychodów. W konsekwencji, stanowisko Spółki należy uznać za prawidłowe.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą zmianę interpretacji przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał zmianę interpretacji indywidualnej w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi; Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wnosi się (w dwóch egzemplarzach) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy).

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.