Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBII/1/4511-248/15/MZ
z 17 czerwca 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku (data wpływu do Organu – 17 marca 2015 r.), uzupełnionym 22 i 27 kwietnia 2015 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z odliczenia w ramach ulgi rehabilitacyjnej – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 marca 2015 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z odliczenia w ramach ulgi rehabilitacyjnej.

Z uwagi na fakt, że wniosek nie spełniał wymogów formalnych, w piśmie z 14 kwietnia 2015 r. znak: IBPB II/1/4511-248/15/MZ wezwano do jego uzupełnienia. Wniosek uzupełniono 22 kwietnia 2015 r. (data wpływu opłaty) oraz 27 kwietnia 2015 r. (data uzupełnienia pozostałych braków formalnych i wpływu pisma do Biura).

W przedmiotowym wniosku oraz jego uzupełnieniu został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest emerytem i osobą niepełnosprawną o umiarkowanym stopniu niepełnosprawności, datowanym od 13 lutego 2003 r. Wnioskodawca posiada orzeczenie o niepełnosprawności wydane przez Powiatowy Zespół ds. Orzekania o Niepełnosprawności. W 2014 r. Wnioskodawca poniósł wydatek na zakup kuli łokciowej oraz za zabieg chirurgiczny i pobyt w Centrum Reumatologii. Ww. placówka nie posiada statusu zakładu lecznictwa uzdrowiskowego, ani statusu zakładu rehabilitacji leczniczej, zakładu opiekuńczo-leczniczego lub pielęgnacyjno-opiekuńczego. Wnioskodawca został przyjęty do placówki leczniczej z powodu dolegliwości bólowych na tle zmian zwyrodnieniowych lewego stawu biodrowego, celem wykonania zabiegu operacyjnego (endoproteza). Na wystawionej fakturze wskazany został zabieg chirurgiczny – implant plus pobyt – koszt jest podany łącznie na kwotę 17.974 zł. Zgodnie z fakturą Wnioskodawca zapłacił za zabieg chirurgiczny z własnych środków, gdyż długie kolejki uniemożliwiły mu skorzystanie z systemu Powszechnego Ubezpieczenia Zdrowotnego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca może odliczyć (i ile) w zeznaniu podatkowym za 2014 r. wydatek za zabieg chirurgiczny i pobyt w Centrum Reumatologii?

Wnioskodawca uważa, że ma prawo odliczyć poniesione wydatki. Potrzebne zabiegi powinny być wykonane nieodpłatnie, a jeżeli się już płaci, to powinna istnieć możliwość odliczenia od podatku chociaż części poniesionej kwoty.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.) podstawę obliczenia podatku z zastrzeżeniem art. 29-30c oraz art. 30e, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4, 4a- 4e, ust. 6 lub art. 24b ust. 1 i 2 lub art. 25, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

Rodzaje wydatków na cele rehabilitacyjne uprawniające do odliczeń od dochodu przed opodatkowaniem zawiera art. 26 ust. 7a ww. ustawy, zaś zasady i warunki dokonywania tych odliczeń określone zostały w ust. 7 i 7b – 7g tego artykułu.

W myśl art. 26 ust. 7d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w ust. 7a, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:

1. orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, określonych w odrębnych przepisach, lub
2. decyzji przyznającej rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową albo rentę socjalną, albo
3. orzeczenia o niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 roku życia, wydanego na podstawie odrębnych przepisów.
   
   

Stosownie do treści art. 26 ust. 7 pkt 4 powołanej ustawy wysokość wydatków na cele określone w ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 7c, ustala się na podstawie dokumentu stwierdzającego ich poniesienie, zawierającego w szczególności: dane identyfikujące kupującego (odbiorcę usługi lub towaru) i sprzedającego (towar lub usługę), rodzaj zakupionego towaru lub usługi oraz kwotę zapłaty (…).

Wydatki, o których mowa w ust. 7a, podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zakładowego funduszu aktywności, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku, gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie (art. 26 ust. 7b ustawy).

W myśl natomiast art. 26 ust. 13a ustawy wydatki na cele określone w ust. 1 (a więc również na cele rehabilitacyjne) podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów lub nie zostały odliczone od przychodu na podstawie ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

Należy zaznaczyć, że katalog ulg wymienionych w art. 26 ust. 7a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest katalogiem zamkniętym, co oznacza, że odliczeniu podlegają jedynie wydatki enumeratywnie w nim wymienione.

Należy również pokreślić, że wszelkie zwolnienia podatkowe są odstępstwem od zasady powszechności opodatkowania, a przepisy dotyczące zwolnień podatkowych powinny być interpretowane ściśle, zgodnie przede wszystkim z ich wykładnią językową. Wykluczone jest w tym wypadku stosowanie wykładni rozszerzającej jak i zawężającej.

W przedmiocie stosowania wszelkiego rodzaju ulg podatkowych trzeba mieć na względzie także art. 84 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, zgodnie z którym każdy jest obowiązany do ponoszenia ciężarów świadczeń publicznych, w tym podatków, określonych w ustawie. Nakładanie podatków, innych danin publicznych, określanie podmiotów, przedmiotów opodatkowania i stawek podatkowych, a także zasad przyznawania ulg i umorzeń oraz kategorii podmiotów zwolnionych od podatków następuje w drodze ustawy, co wynika z art. 217 Konstytucji. Tym samym, każdy wyjątek od zasady powszechności opodatkowania (w tym także ulga podatkowa) nie może być interpretowany dowolnie, ani uzupełniany w drodze interpretacji o treść, której nie zawiera.

Przepis art. 26 ust. 7a pkt 6 ww. ustawy stanowi, że za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 6, uważa się wydatki poniesione na odpłatność za pobyt na leczeniu w zakładzie lecznictwa uzdrowiskowego, za pobyt w zakładzie rehabilitacji leczniczej, zakładach opiekuńczo-leczniczych i pielęgnacyjno-opiekuńczych oraz odpłatność za zabiegi rehabilitacyjne.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera pojęcia „zabieg”, „rehabilitacja” oraz „rehabilitacja lecznicza”, zatem konieczne jest wyjaśnienie tych pojęć w oparciu o definicje encyklopedyczne oraz wydaną z zakresu rehabilitacji literaturę. Zgodnie z definicją tych pojęć zawartą w „Słowniku wyrazów obcych” (PWN, W-wa 1991 r.) oraz „Encyklopedii” PWN, zabieg stanowi interwencję mającą na celu wywołanie określonego skutku, zwykle będącą środkiem zaradczym przeciwdziałającym czemuś (np. skutkom choroby), z kolei „rehabilitacja” jest to przywrócenie choremu sprawności fizycznej i psychicznej poprzez stosowanie odpowiednich zabiegów leczniczych, natomiast „rehabilitacja lecznicza” jest to połączenie leczenia z postępowaniem usprawniającym, które obejmuje zabiegi fizykoterapeutyczne, wodolecznictwo, światłolecznictwo, elektrolecznictwo, mechanoterapię i kinezyterapię.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje również takich pojęć jak: „zakład lecznictwa uzdrowiskowego”, „zakład rehabilitacji leczniczej”, „zakład opiekuńczo-leczniczy” czy też „zakład pielęgnacyjno-opiekuńczy”, w związku z tym w odniesieniu do zakładu lecznictwa uzdrowiskowego należy posiłkować się ustawą z dnia 28 lipca 2005 r. o lecznictwie uzdrowiskowym, uzdrowiskach i obszarach ochrony uzdrowiskowej oraz o gminach uzdrowiskowych (Dz.U. z 2012 r., poz. 651, z późn. zm). Natomiast w odniesieniu do pozostałych ww. pojęć należy sięgnąć do ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej (Dz.U. z 2013 r., poz. 217, z późn. zm).

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca jest osobą niepełnosprawną o umiarkowanym stopniu niepełnosprawności, datowanym od 13 lutego 2003 r. W 2014 r. Wnioskodawca poniósł wydatek za zabieg chirurgiczny i pobyt w Centrum Reumatologii w U. Ww. placówka nie posiada statusu zakładu lecznictwa uzdrowiskowego, ani statusu zakładu rehabilitacji leczniczej, zakładu opiekuńczo-leczniczego lub pielęgnacyjno-opiekuńczego. Wnioskodawca został przyjęty do placówki leczniczej z powodu dolegliwości bólowych na tle zmian zwyrodnieniowych lewego stawu biodrowego, celem wykonania zabiegu operacyjnego (endoproteza). Na wystawionej fakturze wskazany został zabieg chirurgiczny – implant plus pobyt – koszt jest podany łącznie na kwotę 17.974 zł.

W świetle powyższego należy stwierdzić, że niekwestionowanym jest w przedmiotowej sprawie, iż zabieg operacyjny endoprotezy stawu biodrowego poprawi stan zdrowia Wnioskodawcy, jednakże wydatek poniesiony na ww. zabieg oraz za pobyt w Centrum Reumatologii nie mieści się w dyspozycji art. 26 ust. 7a pkt 6 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ani w żadnym innym przepisie traktującym o odliczeniu wydatków poniesionych na cele rehabilitacyjne lub związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych. Przedmiotowego zabiegu nie można bowiem zakwalifikować jako zabiegu rehabilitacyjnego (rehabilitacyjno-leczniczego), lecz wyłącznie jako zabieg o charakterze operacyjnym. Natomiast Centrum Reumatologii nie spełnia wymogów do uznania go za placówkę, w której odpłatny pobyt uprawniałby do odliczenia wydatków z tym związanych za wydatki poniesione na cele rehabilitacyjne. Nie jest bowiem – jak wynika z wniosku – zakładem lecznictwa uzdrowiskowego, zakładem rehabilitacji leczniczej, zakładem opiekuńczo-leczniczym czy też pielęgnacyjno-opiekuńczym. Nadto – jak wynika z opisu stanu faktycznego – na podstawie faktury, którą dysponuje Wnioskodawca nie można wyodrębnić kosztów implantu od kosztów pobytu. Wobec tego Wnioskodawca nie może odliczyć od dochodu w zeznaniu podatkowym za 2014 r. w ramach ulgi rehabilitacyjnej wydatku na ww. zabieg i pobyt, poniesionego w 2014 r., w kwocie 17.974 zł.

Jednocześnie wskazuje się, że odliczenia w ramach ulgi rehabilitacyjnej, zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, można, przy spełnieniu koniecznych warunków, dokonać wyłącznie od dochodu a nie od podatku.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.