2015.03.18 - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP1/4512-96/15-2/MP
z 18 marca 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa ( Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 30 stycznia 2015 r. (data wpływu 4 lutego 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy Nieruchomości – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 lutego 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy Nieruchomości.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawcą jest spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, czynny podatnik podatku VAT [dalej: Spółka lub Wnioskodawca]. Podstawową działalnością Spółki są roboty budowlane związane z wnoszeniem budynków i budowli oraz działalność związana z obsługą rynku nieruchomości.

Spółka jest właścicielem nieruchomości, która obejmuje prawo użytkowania wieczystego dwóch działek gruntu oraz znajdujący się na tych działkach budynek biurowy wraz z budowlami, niezbędnymi urządzeniami, instalacjami, systemami i wyposażeniem [dalej: Nieruchomość].

Prawo użytkowania wieczystego działek wraz z rozpoczętą budową zostało nabyte przez Spółkę w marcu 2013 r. w ramach nabycia wyodrębnionego organizacyjnie i finansowo oddziału sprzedającego (będącego zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa). Transakcja nabycia oddziału nie podlegała opodatkowaniu VAT na podstawie art. 6 ustawy o VAT.

Spółka kontynuowała budowę, która została zakończona w listopadzie 2014 r. W dniu 3 listopada 2014 r. część budynku została przekazana do użytkowania. Realizacja pierwszych umów najmu powierzchni biurowej w części przekazanej do użytkowania miała miejsce w 2014 r.

Aktualnie Spółka zamierza sprzedać Nieruchomość. W ramach planowanej sprzedaży na nabywcę przejdzie własność Nieruchomości wraz z istniejącymi umowami najmu i umowami na dostawę mediów.

Wnioskodawca nie będzie jednak przenosić na nabywcę Nieruchomości:

zobowiązań Spółki, w tym zobowiązań kredytowych służących finansowaniu budowy,
urządzeń i wyposażenia biurowego,
środków pieniężnych na rachunkach bankowych lub w kasie będących własnością Spółki,
należności Spółki powstałych do dnia sprzedaży Nieruchomości,
ksiąg rachunkowych i innych dokumentów związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej Wnioskodawcy,
know-how związanego z prowadzeniem działalności gospodarczej polegającej na wynajmie powierzchni,
umów związanych z funkcjonowaniem Spółki tj. umowy o obsługę księgowo-administracyjną Spółki itp.

Nieruchomość nie jest wyodrębniona organizacyjnie w strukturze Spółki na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze; nie stanowi ona także oddziału Spółki wyodrębnionego w KRS.

Sprzedaż Nieruchomości nie będzie się wiązać z przejściem pracowników Spółki w ramach tzw. przejścia zakładu pracy (art. 23(1) Kodeksu Cywilnego).

Spółka jak i nabywca Nieruchomości są zarejestrowani jako podatnicy VAT i będą zarejestrowanymi podatnikami VAT czynnymi w momencie zawarcia umowy sprzedaży i wydania Nieruchomości. Transakcja sprzedaży Nieruchomości zostanie zawarta w okresie nieprzekraczalnym dwóch lat, od momentu pierwszego zasiedlenia, o którym mowa w art. 2 pkt 14 ustawy o VAT.

W odniesieniu do Nieruchomości Spółce przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z faktur dokumentujących wydatki poniesione przez Spółkę na dokończenie budowy oraz bieżące utrzymanie Nieruchomości.

Po zbyciu Nieruchomości Wnioskodawca będzie kontynuował działalność gospodarczą w oparciu o pozostały w Spółce majątek i środki uzyskane ze sprzedaży Nieruchomości wykorzystując wiedzę nabytą przy prowadzeniu dotychczasowej działalności gospodarczej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy przedmiot transakcji należy traktować jako przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 55(1) Kodeksu cywilnego ?
Czy przedmiot transakcji należy traktować jako zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu przepisów o VAT ?
Czy sprzedaż Nieruchomości podlegać będzie opodatkowaniu stawką 23% VAT ?

Zdaniem Wnioskodawcy : przedmiot transakcji nie stanowi przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 55(1) Kodeksu cywilnego. Przedmiotu transakcji nie należy traktować również jako zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu przepisów ustawy o VAT.

Sprzedaż Nieruchomości podlegać będzie opodatkowaniu stawką 23% VAT.

UZASADNIENIE

Ad. 1.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy VAT opodatkowaniu VAT podlega między innymi odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Art. 2 pkt 6 ustawy VAT wskazuje, iż towarami są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii. Z kolei jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy VAT, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

W świetle powyższej definicji towaru, jak również z uwagi na fakt, że planowana transakcja dotycząca sprzedaży rzeczy (Nieruchomość) będzie przeprowadzona za wynagrodzeniem, uznać należy, iż mieści się ona w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu VAT, jako odpłatna dostawa towarów.

Zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy o VAT przepisów ustawy nie stosuje się jednak do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Przepisy ustawy o VAT nie definiują pojęcia przedsiębiorstwa. W związku z czym należy odwołać się odpowiednio do przepisów Kodeksu cywilnego, co potwierdza powszechnie stosowana praktyka organów podatkowych oraz sądów administracyjnych.

Zgodnie z art. 55(1) Kodeksu cywilnego, przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej.

Obejmuje ono w szczególności:

oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
koncesje, licencje i zezwolenia;
patenty i inne prawa własności przemysłowej;
majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
tajemnice przedsiębiorstwa;
księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Zdaniem Spółki przedmiot sprzedaży w postaci Nieruchomości nie może być uznany za przedsiębiorstwo.

Jak wykazano w stanie faktycznym, Spółka nie przeniesie na nabywcę Nieruchomości swoich wierzytelności, środków pieniężnych na rachunkach bankowych, ksiąg rachunkowych, tajemnic przedsiębiorstwa a także umów związanych z obsługą administracyjno-finansową Spółki.

Sprzedaż nie będzie wiązała się z przejściem pracowników Spółki w ramach tzw. przejścia zakładu pracy. Nabywca Nieruchomości nie przejmie również zobowiązań Spółki związanych z Nieruchomością powstałych do dnia jej zbycia, w tym również zobowiązań kredytowych Spółki.

Przedmiotem transakcji sprzedaży będą tylko poszczególne składniki majątku Wnioskodawcy, tj. Nieruchomość, dokumentacja techniczna dotycząca budynku (w tym prawa autorskie do projektów budowlanych i architektonicznych) oraz zawarte dotychczas umowy najmu i umowy na dostawę mediów.

Nie można zatem uznać, że Nieruchomość może samodzielnie realizować jakiekolwiek zadania
gospodarcze. Innymi słowy, nabywca Nieruchomości nie będzie mógł tylko i wyłącznie w oparciu o Nieruchomość prowadzić działalności gospodarczej. Niemożliwe jest bowiem prowadzenie działalności gospodarczej polegającej na wynajmie powierzchni biurowej czy komercyjnej bez zarządzania i administrowania nieruchomością, którą jej nabywca będzie musiał zorganizować we własnym zakresie.

Jak stwierdził bowiem Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 17 października 2000 r.: „Ocena, czy doszło do nabycia przedsiębiorstwa jest więc możliwa in concreto, a miarodajne jest ustalenie, czy nabyto minimum środków, bez których kontynuowanie przez nabywcę działalności gospodarczej realizowanej przed zbyciem nie jest możliwe. Dlatego też zbycie przedsiębiorstwa powinno obejmować co najmniej te składniki, które determinują funkcje spełniane przez przedsiębiorstwo" (sygn. I CKN 850/98, cytowany wielokrotnie w orzeczeniach sądów administracyjnych, np. wyrok WSA w Warszawie z dnia 6 października 2009 r., sygn. III SA/Wa 368/09).

Z perspektywy Spółki przedmiotem zbycia nie będzie przedsiębiorstwo, ponieważ przedmiotem transakcji nie będą składniki bezwzględnie niezbędne do prowadzenia przedsiębiorstwa (m.in. umowy z pracownikami, umowy o obsługę administracyjno-księgową Spółki itp.). Dopiero bowiem zespół tych wszystkich elementów pozwala na samodzielne prowadzenie przedsiębiorstwa.

Jak słusznie stwierdził Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji z dnia 14 listopada 2008 r. „nie wystarczy bowiem, że ze względu na pewną samodzielność pod względem technicznym, czy nawet organizacyjnym, powyższy zespół składników majątkowych mógłby potencjalnie stanowić odrębne przedsiębiorstwo, ponieważ art. 6 pkt 1 ustawy wyłącza z opodatkowania podatkiem od towarów i usług zbycie wszystkich składników niemajątkowych i majątkowych powiązanych ze sobą funkcjonalnie i przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, nie dotyczy zaś zbycia wyłącznie składników majątkowych, które potencjalnie mogłyby stanowić przedsiębiorstwo”, (sygn. IP-PP2-443- 1352/08-3/BM).

Aby zespół składników mógł być uznany za przedsiębiorstwo, powinien stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym, co oznacza, że powinien być zdolny do samodzielnego funkcjonowania w przestrzeni gospodarczej. Brak istotnych elementów służących do funkcjonowania przedsiębiorstwa jak np. środki pieniężne, zarządzanie i obsługa administracyjna, a także wiedza i doświadczenie skutkują, że składniki majątku pozbawione są istotnych cech składających się na pojęcie przedsiębiorstwa.

W interpretacji z 13 grudnia 2012 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie zgodził się ze stanowiskiem podatnika zgodnie z którym: „Sama Nieruchomość, bowiem nie wyczerpuje przytoczonej definicji przedsiębiorstwa z art. 55(1) Kodeksu cywilnego. Planowanej transakcji nie będzie towarzyszył transfer kluczowych składników, wchodzących w skład normatywnej definicji przedsiębiorstwa i determinujących jego funkcjonowanie. Przy Wnioskodawcy pozostaną bowiem podstawowe elementy składające się na przedsiębiorstwo, a mianowicie nazwa przedsiębiorstwa, środki pieniężne, ruchomości, wierzytelności, zobowiązania wynikające z umów pożyczek, należności z tytułu opłat czynszowych i rozliczenia dostarczanych mediów. (...) przedmiotowa transakcja sprzedaży Nieruchomości na rzecz Nabywcy stanowić będzie jedynie przeniesienie własności konkretnych składników majątkowych, nie spełniających definicji przedsiębiorstwa lub też zorganizowanej części przedsiębiorstwa (nr IPPPl/443-937/12-4/AS).

Podobnie, w wyroku NSA z 5 października 2005 r., Sąd stwierdził: „(...) Sprzedaż poszczególnych elementów przedsiębiorstwa, choćby nawet przedstawiały one znaczną wartość w porównaniu z wartością całego przedsiębiorstwa, nie stanowi podstawy do uznania, iż faktycznie nastąpiła jego sprzedaż. Przedsiębiorstwo jako przedmiot zbycia musi stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym (...)." Powyższe stanowisko podzieliły w swoich wyrokach sądy administracyjne. Przykładowo, wyrok WSA w Warszawie z dnia 7 listopada 2011 r. (sygn. III SA/Wa 1438/11), wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 6 czerwca 2008 r. (sygn. I SA/Wr 355/08).

W świetle powyższego, sprzedaż Nieruchomości nie może być uznana za zbycie przedsiębiorstwa w rozumieniu przepisów Kodeksu cywilnego. W związku z tym, transakcja nie będzie podlegać wyłączeniu z opodatkowania VAT na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy o VAT.

Ad. 2.

W ocenie Spółki przedmiot sprzedaży nie może być również uznany za zorganizowaną część przedsiębiorstwa [dalej: ZCP].

Na podstawie art. 2 pkt 27e ustawy o VAT zorganizowana część przedsiębiorstwa to organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materiainych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

W przypadku Spółki nie jest możliwe zidentyfikowanie zorganizowanego zespołu składników materialnych i niematerialnych służących prowadzonej działalności, ponieważ przedmiotem transakcji będzie tylko Nieruchomość, której bez dodatkowych elementów niezbędnych do prowadzenia działalności gospodarczej (np. pracownicy, umowy o zarządzanie i administrowanie itp.) nie sposób nadać przymiotu „zorganizowania".

Jak wskazano w stanie faktycznym, Spółka nie przeniesie na nabywcę Nieruchomości swoich wierzytelności, środków pieniężnych na rachunkach bankowych, ksiąg rachunkowych, tajemnic przedsiębiorstwa, umów z pracownikami a także umów dotyczących obsługi administracyjnej Spółki.

Jakkolwiek bowiem mamy tu do czynienia ze zbyciem więcej niż jednego składnika majątkowego - gruntu wraz Budynkiem i budowlami (przy czym należy podkreślić, że wszystkie składniki objęte transakcją pozostają we wzajemnej ścisłej relacji, tzn. ich nie przenoszenie w ramach transakcji byłoby nieracjonalne i nieuzasadnione gospodarczo) - to z całą pewnością nie można mówić o wyodrębnionym organizacyjnie i finansowo zespole składników materialnych i niematerialnych. W szczególności zaś zbywana Nieruchomość nie może „stanowić niezależnego przedsiębiorstwa samodzielnie realizującego te zadania [gospodarcze]".

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że ZCP ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, wydział, oddział itp. a samo wyodrębnienie zostało dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego wewnętrznego aktu.

W tym zakresie warto odwołać się do poglądu wyrażonego w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 11 lutego 2011 r. (nr IPPP1/443-1237/10-2/ISZ), zgodnie z którym „wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że:

zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w istniejącej strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, wydział, oddział, zakład (potwierdzone w zatwierdzonej strukturze organizacyjnej w formie wewnętrznego aktu prawnego),
wzajemne powiązanie składników wskazuje na istnienie zależności pomiędzy tymi składnikami (dopiero ich wspólne działanie prowadzi do realizacji określonej kategorii zadań gospodarczych),
wyodrębnioną strukturą organizacyjną kieruje: kierownik, dyrektor, któremu podlegają pracownicy zatrudnieni w tej komórce organizacyjnej."

Odnosząc się do powyżej wskazanych przesłanek należy zauważyć, że nie zostało dokonane ani formalne wyodrębnienie zbywanych składników (na bazie jakiegokolwiek dokumentu) ani faktyczne (objawiającego się w praktycznym podziale aktywów w przedsiębiorstwie służących do wykonywania określonych zadań i przypisanych do poszczególnych zespołu składników majątkowych). W rezultacie, Nieruchomość wraz z innymi aktywami nie będzie stanowić w strukturze Wnioskodawcy odrębnego wydziału, oddziału lub zakładu, ani też praktyka funkcjonowania Wnioskodawcy nie wskazuje, żeby system powiązań pomiędzy poszczególnymi składnikami majątku pozwolił na wykształcenie się zespołu aktywów (w skład którego wchodziłaby Nieruchomość), jako zorganizowana część pod odrębnym przewodnictwem.

Konsekwentnie, brak odrębności organizacyjnej stoi na przeszkodzie przypisaniu jakichkolwiek przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do „wyodrębnionego" zestawu składników majątkowych, co potwierdza również brak wyodrębnienia finansowego Nieruchomości w ramach przedsiębiorstwa Spółki.

Podsumowując tę część uzasadnienia, Spółka pragnie podkreślić, że przedmiotem transakcji nie będzie ZCP gotowe do prowadzenia działalności gospodarczej, ale jedynie składniki jej majątku. Konkluzji tych nie zmienia fakt, że zbywane aktywo stanowi główne składniki majątku Spółki.

W tym kontekście warto powołać się na wyrok NSA z dnia 6 października 1995 r. (sygn. I SA/Gd 1959/94), zgodnie z którym: „Sprzedaż poszczególnych elementów przedsiębiorstwa, choćby nawet przedstawiały one znaczną wartość w porównaniu z wartością całego przedsiębiorstwa, nie stanowi podstawy do uznania, iż faktycznie nastąpiła jego sprzedaż. Przedsiębiorstwo jako przedmiot zbycia musi stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym". Stanowisko zajęte przez NSA w powyższym wyroku jest kontynuowane przez sądy administracyjne, m.in. wyrok WSA w Gliwicach z 11 października 2013 r. (sygn. III SA/GI 1284/13), wyrok WSA w Warszawie z 7 listopada 2011 r. (sygn. III SA/Wa 1438/11), czy wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 6 czerwca 2008 r. (sygn. I SA/Wr 355/08).

Potwierdzenie zaprezentowanego przez Spółkę podejścia może stanowić również pogląd wyrażony w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 13 grudnia 2012 r. (nr IPPP1/443- 937/12-4/AS), dotyczący kwalifikacji prawnopodatkowej transakcji zbycia nieruchomości (stanowiącej Centrum Handlowe). Organ zgodził się ze stanowiskiem podatnika zgodnie z którym „Sama Nieruchomość, bowiem nie wyczerpuje przytoczonej definicji przedsiębiorstwa z art. 55(1) Kodeksu cywilnego. Planowanej transakcji nie będzie towarzyszył transfer kluczowych składników, wchodzących w skład normatywnej definicji przedsiębiorstwa i determinujących jego funkcjonowanie. Przy Wnioskodawcy pozostaną bowiem podstawowe elementy składające się na przedsiębiorstwo, a mianowicie nazwa przedsiębiorstwa, środki pieniężne, ruchomości, wierzytelności, zobowiązania wynikające z umów pożyczek, należności z tytułu opłat czynszowych i rozliczenia dostarczanych mediów. (...) przedmiotowa transakcja sprzedaży Nieruchomości na rzecz Nabywcy stanowić będzie jedynie przeniesienie własności konkretnych składników majątkowych, nie spełniających definicji przedsiębiorstwa lub też zorganizowanej części przedsiębiorstwa".

Potwierdzeniem stanowiska Wnioskodawcy są również m.in. interpretacje indywidualne wydane przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 21 listopada 2011 r. (nr ILPP1/443-1108/11-5/AW), Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 6 października 2014 r., (nr ITPP2/443-929/14/PS), Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 12 lipca 2012 r. (nr IPPP2/443-381/12-2/AK), z 6 listopada 2012 r. (nr IPPP1/443-905/12-2/AS), z 16 października 2012 r. (nr IPPPl/443-904/12-2/IGo) i z 14 kwietnia 2013 r. (nr IPPP1/443-133/13-4/MP).

Z powyższej analizy wynika zatem, że planowana transakcja nie będzie ZCP, a zatem nie podlega wyłączeniu z opodatkowania VAT na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy o VAT.

Ad. 3.

Z uwagi na fakt, że planowana transakcja dotycząca sprzedaży Nieruchomości będzie przeprowadzona za wynagrodzeniem, uznać należy, iż co do zasady mieści się ona w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu VAT, jako odpłatna dostawa towarów.

W pierwszej kolejności należy określić, czy transakcja opisana w stanie faktycznym nie podlega zwolnieniu z VAT.

W przypadku budynków i budowli, w celu ustalenia czy mamy do czynienia z dostawą zwolnioną z VAT, konieczna jest analiza art. 43 ust. 1 pkt 10 i l0a ustawy.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem, gdy:

dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Jednocześnie przez pierwsze zasiedlenie, zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy o VAT rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy tub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części po ich wybudowaniu lub ulepszeniu, jeżeli wydatki na ulepszenie stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Z treści powołanego wyżej przepisu wynika, że do pierwszego zasiedlenia dochodzi w przypadku oddania budynku, budowli lub ich części w wykonaniu czynności podlegającej opodatkowaniu VAT pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi. Pierwsze zasiedlenie ma miejsce gdy wybudowany lub ulepszony obiekt zostanie sprzedany lub oddany w dzierżawę lub najem.

Jak zostało to wskazane w opisie zdarzenia przyszłego, Nieruchomość oddana została do użytku w listopadzie 2014 r. i pierwsze umowy najmu zostały zawarte w 2014 r. W konsekwencji, w części Nieruchomości, która jest wynajęta od momentu pierwszego zasiedlenia Nieruchomości do momentu dokonania transakcji nie upłynie okres 2 lat. Natomiast, w odniesieniu do tej części Nieruchomości, która będzie niewynajęta na dzień sprzedaży, dostawa będzie dokonana w ramach pierwszego zasiedlenia.

Powyższy przepis nie będzie miał zatem w stosunku do sprzedaży Nieruchomości zastosowania.

Z konstrukcji ustawy o VAT wynika jednak, że jeżeli nie znajduje zastosowania zwolnienie z podatku od towarów i usług wymienione w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, konieczna jest weryfikacja, czy dana czynność nie podlega zwolnieniu z opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt l0a ustawy o VAT.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt l0a ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Podkreślenia wymaga fakt, że dla zastosowania zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt l0a ustawy o VAT oba powyżej wspomniane warunki powinny być spełnione łącznie.

W przypadku Spółki, nie zostaną wypełnione przesłanki zwolnienia dostawy wymienione w art. 43 ust. 1 pkt l0a ustawy o VAT.

W stosunku do poniesionych przez Spółkę nakładów na zakończenie budowy budynku i infrastruktury składającej się na Nieruchomość oraz wydatków na utrzymanie Nieruchomości po jej oddaniu do używania, Spółce przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z tych wydatków, gdyż Spółka wykorzystywała Nieruchomość do świadczenia usług najmu powierzchni komercyjnej, podlegającej opodatkowaniu 23% VAT.

Nabycie prawa użytkowania wieczystego gruntu i nakładów związanych z rozpoczęciem budowy nie podlegało natomiast opodatkowaniu podatkiem VAT, w związku z tym nie wystąpił podatek naliczony, który mógłby podlegać odliczeniu przez Spółkę.

Okoliczności te przesądzają o braku możliwości skorzystania ze zwolnienia wymienionego w art. 43 ust. 1 pkt l0a ustawy o VAT.

W orzecznictwie sądów administracyjnych ugruntowało się stanowisko, zgodnie z którym, zwolnienie od podatku dostawy towaru nie ma zastosowania, jeżeli nabycie towaru przez podatnika nie było opodatkowane podatkiem od towarów i usług. W szczególności, zdaniem Sądów, w odniesieniu do transakcji wyłączonej z opodatkowania przepis art. 43 ust. 1 pkt l0a ustawy o VAT odnoszący się do sytuacji nieprzysługiwania prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego nie będzie miał zastosowania.

Oznacza to, że w sytuacji gdy przy nabyciu nieruchomości gruntowej z naniesieniami (na początku budowy) nie występował podatek VAT z uwagi na dostawę zorganizowanej części przedsiębiorstwa, sprzedaż takiej Nieruchomości podlega opodatkowaniu podatkiem VAT według właściwej stawki.

Przykładowo, w wyroku WSA we Wrocławiu z 15 marca 2012 r. Sąd potwierdził: „jeżeli ustawodawca wprowadził w art. 43 ust. 1 pkt l0a p.t.u. zwolnienie od podatku w sytuacji, gdy podatnikowi nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku, to warunek ten należy wiązać z brakiem prawa do odliczenia, określonym w art. 86 ust. 1 omawianej ustawy. (...) Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest bezpośredni i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi. Jeśli zatem dana czynność podpadałaby pod zastosowanie art. 6 pkt 1 p.t.u., to konieczność powiązania prawa do odliczenia z czynnościami opodatkowanymi powoduje, że w odniesieniu do transakcji wyłączonej z opodatkowania przepis art. 43 ust. 1 pkt l0a ustawy, odnoszący się w szczególności do sytuacji nieprzysługiwania prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, nie będzie miał zastosowania", (sygn. akt I SA/Wr 1722/11).

Podobne stanowisko zajął WSA we Wrocławiu w prawomocnym wyroku z 13 marca 2012 r. (sygn. akt I SA/Wr 1789/11) a także NSA w wyroku z 28 lutego 2013 r. (sygn. akt I FSK 627/12) i z 21 maja 2013 (sygn. akt I FSK 559/13).

Ze względu na fakt, że budynek i budowle są nowowybudowane przez Spółkę, to Spółka nie dokonywała modernizacji budynku przekraczającej 30% wartości początkowej.

Biorąc pod uwagę powyższe, Spółka nie będzie mogła skorzystać ze zwolnienia z opodatkowania VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 i 10 a) ustawy o VAT.

Analizowane przepisy dotyczą wprawdzie dostawy budynków i budowli lub ich części, jednak zgodnie z art. 29a ust. 8 ustawy o VAT w przypadku dostawy budynków tub budowli (albo ich części) trwale z gruntem związanych z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu. Z powyższego przepisu wynika, że co do zasady, grunt będący przedmiotem sprzedaży podlega opodatkowaniu według takiej stawki podatku od towarów i usług, jaką opodatkowane są budynki lub budowie na nim posadowione.

W świetle powyżej przytoczonych argumentów Spółka stoi na stanowisku, że w omawianym stanie faktycznym nie znajduje zastosowania ogólna zasada wynikająca z art. 43 ust. 10 ustawy o VAT, a także szczególna regulacja ust. l0a tego przepisu. Konsekwentnie, sprzedaż Nieruchomości przez Spółkę będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w wysokości 23%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług ( Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 tej ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Na mocy art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na mocy art. 6 pkt 1 ustawy o VAT, przepisów ustawy nie stosuje sie do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie zawierają definicji „przedsiebiorstwa”, zatem dla potrzeb przepisów ustaw podatkowych należy posłużyć się definicją przedsiębiorstwa zawartą w art. 55¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r., poz. 121). Zgodnie z tym przepisem, przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonych do prowadzenia działalności gospodarczej. Obejmuje ono w szczególności:

oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
koncesje, licencje i zezwolenia;
patenty i inne prawa własności przemysłowej;
majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
tajemnice przedsiębiorstwa,
księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Zgodnie natomiast z art. 2 pkt 27e) ustawy, przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Podstawowym wymogiem jest więc to, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa stanowiła zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań). Kolejnym warunkiem jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie. Wydzielenie to ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych). Elementami zespołu składników materialnych i niematerialnych, stanowiących zorganizowaną część przedsiębiorstwa, powinny być w szczególności aktywa trwałe, obrotowe, a także czynnik ludzki, czyli kadra pracownicza.

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, wydział, oddział itp. Przy czym, w doktrynie zwraca się uwagę, że organizacyjne wyodrębnienie powinno być dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze.

Wyodrębnienie finansowe najpełniej realizowane jest w przypadku zakładu lub oddziału osoby prawnej. Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiazań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Natomiast wyodrębnienie funkcjonalne należy rozumieć jako przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych. Zorganizowana część przedsiębiorstwa musi stanowić funkcjonalnie odrębną całość – obejmować elementy niezbędne do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych, którym służy w strukturze przedsiebiorstwa. Aby zatem część mienia przedsiębiorstwa mogła być uznana za jego zorganizowaną część, musi ona – obiektywnie oceniając – posiadać potencjalną zdolność do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy. Składniki majątkowe materialne i niematerialne wchodzące w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa muszą zatem umożliwić nabywcy podjęcie działalności gospodarczej w ramach odrębnego przedsiębiorstwa.

Podsumowując, zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą składniki, bedące we wzajemnych relacjach, takich by można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego. Brak zaistnienia którejkolwiek z omawianych powyżej przesłanek wyklucza uznanie zespołu składników majątkowych przedsiębiorstwa za jego zorganizowaną część w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy. Oznacza to, że zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest sumą poszczególnych składników, przy pomocy których będzie można prowadzić odrębny zakład, lecz zorganizowanym zespołem tych składników, przy czym punktem odniesienia jest tutaj rola, jaką składniki majątkowe odgrywają w funkcjonowaniu przedsiębiorstwa (na ile stanowią w nim wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość).

Na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług mamy więc do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, jeżeli spełnione są wszystkie nastepujące przesłanki:

istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań,
zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie,
składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych,
zespół tych składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące ww. zadania gospodarcze.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca jest właścicielem nieruchomości, która obejmuje prawo użytkowania wieczystego dwóch działek gruntu oraz znajdujący się na tych działkach budynek biurowy wraz z budowlami, niezbędnymi urządzeniami, instalacjami, systemami i wyposażeniem [dalej: Nieruchomość].

Aktualnie Spółka zamierza sprzedać Nieruchomość. W ramach planowanej sprzedaży na nabywcę przejdzie własność Nieruchomości wraz z istniejącymi umowami najmu i umowami na dostawę mediów.

Wnioskodawca nie będzie jednak przenosić na nabywcę Nieruchomości:

zobowiązań Spółki, w tym zobowiązań kredytowych służących finansowaniu budowy,
urządzeń i wyposażenia biurowego,
środków pieniężnych na rachunkach bankowych lub w kasie będących własnością Spółki,
należności Spółki powstałych do dnia sprzedaży Nieruchomości,
ksiąg rachunkowych i innych dokumentów związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej Wnioskodawcy,
know-how związanego z prowadzeniem działalności gospodarczej polegającej na wynajmie powierzchni,
umów związanych z funkcjonowaniem Spółki tj. umowy o obsługę księgowo-administracyjną Spółki itp.

Nieruchomość nie jest wyodrębniona organizacyjnie w strukturze Spółki na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze, nie stanowi ona także oddziału Spółki wyodręnionego w KRS.

Sprzedaż Nieruchomości nie będzie się wiązać z przejściem pracowników Spółki w ramach tzw. przejścia zakładu pracy (art. 23(1) Kodeksu Cywilnego).

W konsekwencji stanowiące przedmiot przyszłej transakcji składniki majątkowe nie będą posiadały zdolności do fukcjonowania jako niezależne przedsiębiorstwo w rozumieniu ustawy o VAT. Przedmiotem transakcji sprzedaży będą tylko poszczególne składniki majątku Wnioskodawcy, tj. Nieruchomość, dokumentacja techniczna dotycząca budynku (w tym prawa autorskie do projektów budowlanych i architektonicznych) oraz zawarte dotychczas umowy najmu i umowy na dostawę mediów. Nie można zatem uznać, że Nieruchomość może samodzielnie realizować jakiekolwiek zadania gospodarcze. Jak słusznie podkreślił Wnioskodawca, niemożliwe jest bowiem prowadzenie działalności gospodarczej polegającej na wynajmie powierzchni biurowej czy komercyjnej bez zarządzania i administrowania nieruchomością, którą jej nabywca będzie musiał zorganizować we własnym zakresie.

Składniki majątkowe będące przedmiotem opisanej we wniosku transakcji nie będą stanowić również zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Nieruchomości stanowiące przedmiot transakcji nie były i nie są wyodrębnione w istniejącym przedsiębiorstwie Wnioskodawcy pod względem organizacyjnym lub funkcjonalnym, nie stanowiły i nie stanowią działów, oddziałów w strukturze organizacyjnej Wnioskodawcy. Przedmiot transakcji nie jest, ani na moment Transakcji nie będzie również wyodrębniony finansowo w księgach rachunkowych Wnioskodawcy.

W konsekwencji, w analizowanej sprawie nie znajdzie zastosowania art. 6 pkt 1 ustawy o VAT – do planowanej transakcji zbycia opisanych nieruchomości będą miały zastosowanie ogólne zasady dotyczące opodatkowania tej transakcji podatkiem od towarów i usług.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy – stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast, na podstawie art. 146a pkt 1 i 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Oprócz stawki podstawowej, na wybrane grupy towarów i usług, ustawodawca przewidział stawki obniżone, jak również zwolnienie od podatku VAT.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 Ustawy o VAT, zwolnieniu od podatku podlega dostawa budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem, gdy:

dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Stosownie do art. 2 pkt 14 Ustawy o VAT, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

wybudowaniu lub
ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym stanowiły co najmniej 30 % wartości początkowej.

Z powołanej wyżej definicji pierwszego zasiedlenia wynika zatem, że oddanie do użytkowania powinno nastąpić w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu, a za taką należy uznać np. umowę sprzedaży, najmu czy dzierżawy, pod warunkiem, że jest to czynność objęta zakresem ustawy o podatku od towarów i usług, nawet jeśli na podstawie przepisów szczególnych korzysta ona ze zwolnienia od podatku.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10a) Ustawy o VAT zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Spełnienie obu warunków łącznie uprawnia podatnika do skorzystania ze zwolnienia przy dostawie budynków, budowli lub ich części.

Stosownie do art. 29a ust. 8 ustawy – w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu. Z powyższego jednoznacznie wynika, że co do zasady grunt będący przedmiotem dostawy podlega opodatkowaniu według takiej stawki podatku od towarów i usług, jaką opodatkowane są budynki lub budowle na nim posadowione.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że Nieruchomość oddana została do użytku w listopadzie 2014 r. a pierwsze umowy najmu zostały zawarte w 2014 r. Transakcja sprzedaży Nieruchomości zostanie zawarta w okresie nieprzekraczalnym dwóch lat od momentu pierwszego zasiedlenia. Zatem, dla części Nieruchomości, która została wynajęta, od momentu pierwszego zasiedlenia do chwili planowanej sprzedaży nie upłynie okres dłuższy niż dwa lata. Natomiast, w odniesieniu do niewynajętej części tej Nieruchomości, planowana dostawa odbywać się będzie w ramach pierwszego zasiedlenia.

W konsekwencji, do planowanej dostawy Nieruchomości nie znajdzie zastosowania zwolnienie wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

W analizowanej sprawie nie została również spełniona pierwsza przesłanka wynikająca z treści art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT. Zgodnie ze wskazaniem Wnioskodawcy, przysługiwało mu prawo do odliczenia podatku naliczonego w stosunku do poniesionych nakładów na dokończenie budowy budynku i infrastruktury składającej się na Nieruchomość. W konsekwecnji, dla planowanej dostawy Nieruchomości nie znajdzie zastosowania zwolnienie od podatku wynikające z ww. artykułu.

Tut. Organ zauważa, że pojęcie nieprzysługiwania prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego obejmuje sytuacje, gdy podatek naliczony nie wystapił z uwagi na to, że określone czynności były dokonane w ramach transakcji pozostających poza zakresem przepisów ustawy, jak również sytuacje, w przypadku których brak prawa do odliczenia podatku naliczonego wiązał się np. z wykorzystaniem towarów i usług do czynności zwolnionych z podatku VAT.

Nie można zatem zgodzić się ze stanowiskiem, że w ramach planowanych dostaw nieruchomości zabudowanych nie ma zastosowania zwolnienie z opodatkowania VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a Ustawy o VAT w każdym przypadku, w którym nabycie tych nieruchomości następowało w ramach transakcji niepodlegających przepisom o VAT.

Dla tych części Nieruchomości, dla których nie znajdzie zastosowania zwolnienie od podatku wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 10 i 10a ustawy, ustawodawca przewidział zwolnienie na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT.

Zgodnie z 43 ust. 1 pkt 2 ustawy – zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, od 1 stycznia 2014 r. dotyczy wszystkich towarów – zarówno nieruchomości, jak i ruchomości – przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych – niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy czy lat) – wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Jak wynika z przedstawionych okoliczności sprawy, nieruchomości stanowiące przedmiot planowanej transakcji były wykorzystywane przez Wnioskodawcę do prowadzenia opodatkowanej działalności gospodarczej (najmu) a ponadto Wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu budowy budynku i budowli. W świetle powyższych okoliczności, do planowanej transakcji zbycia Nieruchomości nieobjętych zwolnieniem na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 i 10a , nie znajdzie również zastosowania zwolnienie wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Zatem, planowana przez Wnioskodawcę dostawa Nieruchomości opodatkowana będzie podstawową stawką podatku VAT w wysokości 23%, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin