Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBII/2/4511-261/15/MMa
z 27 maja 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z 24 lutego 2015 r. (data otrzymania 27 lutego 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży udziału w lokalu mieszkalnym – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 lutego 2015 r. otrzymano ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży udziału w lokalu mieszkalnym.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Od 1945 r. Wnioskodawca mieszka w mieszkaniu, które wykupił wraz z małżonkiem w 1990 r. Małżonek Wnioskodawcy zmarł w marcu 2012 r. a Wnioskodawca wspólnie z synem odziedziczyli po nim po ¼ mieszkania każdy z nich. Wnioskodawca jest obecnie właścicielem ¾ całego mieszkania.

Mieszkanie to po śmierci małżonka jest dla Wnioskodawcy nieodpowiednie, zostało już przez niego opuszczone i chce je w najbliższej przyszłości sprzedać. Obecnie Wnioskodawca mieszka w domu, który wybudował wspólnie z synem w 2013 r. na działce kupionej z małżonkiem w 2011 r. Wybudowany budynek pełni funkcje mieszkalno-usługowe.

W związku z powyższym zdarzeniem zadano m.in. następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca jest zobowiązany do zapłacenia podatku od zbycia nieruchomości a jeżeli taki podatek miałby zapłacić, to czy miałby prawo do odliczenia od wartości mieszkania kosztów jego zakupu oraz kosztów poniesionych na jego remonty?

Zdaniem Wnioskodawcy, po śmierci małżonka i przejęciu po nim w spadku ¼ mieszkania, które Wnioskodawca musi teraz sprzedać nie powinien być obciążony żadnym podatkiem dochodowym, ponieważ w rzeczywistości żadnego dochodu po jego sprzedaży nie uzyska, a jedynie zwrot części poniesionych wydatków związanych z jego zakupem i kosztami jego utrzymania w minionych latach.

W mieszkaniu tym Wnioskodawca mieszkał przez 70 lat i wraz z małżonkiem nabył je 25 lat temu. Mieszkanie było przez małżonków cały czas utrzymywane – ponosili koszty remontów bieżących i kapitalnych. Mieszkanie zostało zakupione ze środków wspólnych z małżonkiem a tym samym Wnioskodawca partycypował w zakupie części mieszkania przypisanej małżonkowi. Małżonkowie przez cały czas opłacali należne podatki związane z posiadaniem mieszkania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Na wstępie zauważyć należy, że przedmiot niniejszej interpretacji stanowi odpowiedź na pytanie o skutki podatkowe sprzedaży udziału w lokalu mieszkalnym jakie wystąpią po stronie Wnioskodawcy. Natomiast w zakresie skutków podatkowych sprzedaży udziału w lokalu mieszkalnym jakie wystąpią po stronie syna Wnioskodawcy, wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.) – źródłem przychodu jest, z zastrzeżeniem ust. 2, odpłatne zbycie:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów

–jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości lub praw przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości lub praw nastąpiło po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym miało miejsce nabycie lub wybudowanie – nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a przychód uzyskany z odpłatnego zbycia w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia wynika, że Wnioskodawca wraz z małżonkiem w 1990 r. wykupił mieszkanie, w którym mieszkał od 1945 r. W 2012 r. zmarł małżonek Wnioskodawcy, po którym Wnioskodawca wraz z synem nabył udział w spadku po ¼ każdy z nich. Obecnie Wnioskodawca planuje sprzedać opisane wyżej mieszkanie.

W przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw, dla określenia jego skutków podatkowych, istotne jest ustalenie daty nabycia nieruchomości lub praw.

W niniejszej sprawie istotna jest więc kwestia ustalenia, od której daty w przypadku sprzedaży lokalu mieszkalnego należy liczyć 5-letni okres, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 31 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 788 ze zm.) – z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny).

Ustrój wspólności ustawowej, obejmujący dorobek obojga małżonków, ukształtowany został przez ustawodawcę jako wspólność łączna, bezudziałowa. Wspólność ta charakteryzuje się tym, że w czasie jej trwania małżonkowie nie mają określonych udziałów w majątku wspólnym, nie mogą zatem rozporządzać udziałami, a także nie mogą żądać podziału majątku objętego wspólnością (art. 35 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego).

Ustawowy ustrój majątkowy między małżonkami ustaje m.in. z chwilą śmierci jednego z małżonków. Natomiast w myśl art. 501 Kodeksu – w razie ustania wspólności, udziały małżonków są równe, chyba że umowa majątkowa małżeńska stanowi inaczej. Ustrój wspólności majątkowej będący współwłasnością łączną trwa zatem tak długo, jak długo trwa małżeństwo. Z chwilą ustania wspólności np. w wyniku śmierci jednego z małżonków dochodzi do przekształcenia współwłasności łącznej na współwłasność w częściach ułamkowych a udział każdego z małżonków w majątku wspólnym, według domniemania, jest równy udziałowi drugiego małżonka.

Zgodnie z art. 924 i 925 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2014 r. poz. 121 ze zm.) – spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku. Oznacza to, że z chwilą śmierci należące do spadkodawcy prawa i obowiązki stają się spadkiem, który podlega przepisom prawa spadkowego, a data śmierci (chwila śmierci) spadkodawcy ustala, kto staje się spadkobiercą oraz co wchodzi w skład masy spadkowej. Z kolei postanowienie sądu o stwierdzeniu nabycia spadku lub akt poświadczenia dziedziczenia potwierdzają jedynie prawo spadkobiercy do tego spadku od momentu jego otwarcia.

W myśl art. 1035 Kodeksu cywilnego – jeżeli spadek przypada kilku spadkobiercom, do wspólności majątku spadkowego stosuje się przepisy o współwłasności w częściach ułamkowych. Do momentu zniesienia tej współwłasności lub dokonania działu spadku, spadkobiercy są współwłaścicielami rzeczy i praw wchodzących w skład spadku.

Mając na uwadze przywołane powyżej przepisy Kodeksu cywilnego należy wyjaśnić, że skoro w dacie śmierci spadkodawcy, ustawowi spadkobiercy nabywają udział w nieruchomości (lub prawie) wchodzący do majątku spadkowego, to z tą datą należy utożsamiać datę nabycia tego udziału w nieruchomości (lub prawie). Przyjęcie odmiennego stanowiska – a mianowicie, że udział jaki przysługiwał w nieruchomości lub prawie małżonkowi nie mógłby zostać nabyty w spadku przez tego małżonka, który pozostaje przy życiu, gdyż udział ten należał do tego żyjącego małżonka – oznaczałoby, że małżonek nie mógłby dziedziczyć po drugim małżonku, gdyż to małżonkowi pozostającemu przy życiu, a nie wspólnie małżonkom przysługiwała nieruchomość lub prawo. Wysnucie takiego wniosku stoi w sprzeczności z całokształtem regulacji dotyczących majątkowej wspólności ustawowej oraz dziedziczenia i oznaczałoby przyjęcie tezy graniczącej z „bezsensem”, że śmierć małżonka będącego w ustawowej wspólności majątkowej nie ma żadnego wpływu na przysługujące mu za życia prawa majątkowe, gdyż te w pełnym zakresie przysługują pozostającemu przy życiu małżonkowi, jako że prawa te zostały nabyte przez nich wspólnie na własność a nie na współwłasność. Współwłasność – w tym także współwłasność łączna – oznacza, że własność przysługuje obojgu małżonkom. Ustaje ona jednak z chwilą śmierci jednego z małżonków, w sytuacji braku małżeńskiej umowy majątkowej, przepis prawa – art. 501 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego – przesądza o tym, że udział w majątku wspólnym każdego z małżonków wynosił po ½. To ten właśnie majątek podlega dziedziczeniu, a więc nabyciu przez spadkobiercę lub spadkobierców. W omawianej sprawie Wnioskodawca oraz jego syn nabyli go w chwili śmierci małżonka. Dopiero od tej daty Wnioskodawca i jego syn stali się właścicielami udziału ½ w mieszkaniu, który do tej daty posiadał zmarły małżonek. Potwierdzeniem powyższej tezy jest chociażby fakt, że syn Wnioskodawcy również odziedziczył po małżonku Wnioskodawcy udział w mieszkaniu na równi z Wnioskodawcą.

Gdyby przyjąć odmienny tok rozumowania, to udział ½ w mieszkaniu nie musiałby być zgłoszony do majątku spadkowego. Po drugie – idąc niewłaściwym torem interpretacyjnym ww. przepisów – należałoby przyjąć, że w przypadku śmierci jednego z małżonków brak jest jakichkolwiek podstaw do nabycia w spadku rzeczy i praw objętych wspólnością małżeńską, albowiem zawsze przypadną one w całości drugiemu małżonkowi a tym samym nigdy nie dziedziczyliby inni spadkobiercy. Należy podkreślić, że wspólność ustawowa ustaje z chwilą śmierci jednego z małżonków i staje się współwłasnością w częściach ułamkowych a prawa i rzeczy, w których udział miał zmarły małżonek podlegają dziedziczeniu. Jeżeli spadkobiercą jest żyjący małżonek, to nabywa on na równi z innymi spadkobiercami prawo do udziału w prawach i rzeczach przysługujących zmarłemu dopiero z chwilą jego śmierci.

Powyższe argumenty Organu potwierdza wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 12 grudnia 2011 r., sygn. akt III SA/Wa 1145/11, który został utrzymany w mocy przez Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 18 lutego 2014 r., sygn. akt II FSK 832/12 oraz wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z 29 stycznia 2009 r., sygn. akt I SA/Gl 1061/08, który również został utrzymany w mocy przez Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 4 listopada 2010 r., sygn. akt II FSK 1054/09, a także najnowsze orzeczenie tego Sądu z 3 marca 2015 r., sygn. akt I SA/Gl 879/14, w którym oddalono skargę podatnika.

Tym samym stwierdzić należy, że Wnioskodawca, w opisanej przez siebie sytuacji, powinien rozpoznać następujące daty nabycia udziałów w mieszkaniu:

• 1990 r. – kiedy Wnioskodawca nabył udział ½ w mieszkaniu w trakcie trwania związku małżeńskiego na zasadach wspólności ustawowej,
• 2012 r. – w udziale jaki Wnioskodawca nabył w spadku po małżonku tj. w udziale ¼.
  
  

Oznacza to, że pięcioletni termin, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych upływa odpowiednio:

• dla udziału nabytego w 1990 r. w dacie 31 grudnia 1995 r.,
• dla udziału nabytego w spadku w 2012 r. – 31 grudnia 2017 r.
  
  

Tym samym sprzedaż przez Wnioskodawcę udziału w mieszkaniu, który został nabyty w 1990 r. nie będzie stanowiła dla niego źródła przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych z uwagi na upływ pięcioletniego terminu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy. Natomiast sprzedaż udziału nabytego w spadku po małżonku, jeżeli sprzedaży tej Wnioskodawca dokona przed 1 stycznia 2018 r. będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych z uwagi na okoliczność, że pięcioletni termin upływa z datą 31 grudnia 2017 r. Przychód ze sprzedaży przypadający na ten udział tj. udział ¼ będzie podlegał opodatkowaniu na podstawie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2009 r.

W myśl art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w ww. brzmieniu – od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

Stosownie do art. 30e ust. 2 ww. ustawy – podstawą obliczenia podatku jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw. Przy czym przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej (art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Pojęcie kosztów odpłatnego zbycia (sprzedaży) nie zostało przez ustawodawcę zdefiniowane w ustawie, należy zatem stosować językowe rozumienie tego wyrażenia, zgodnie z którym za koszty sprzedaży nieruchomości lub praw majątkowych uważa się wszystkie wydatki poniesione przez sprzedającego, które są konieczne, aby transakcja sprzedaży mogła dojść do skutku (wszystkie niezbędne wydatki bezpośrednio związane z tą czynnością np. koszty wyceny nieruchomości przez rzeczoznawcę majątkowego, prowizje pośredników w sprzedaży nieruchomości, koszty ogłoszeń w prasie związanych z zamiarem sprzedaży nieruchomości). Pomiędzy tymi wydatkami a dokonanym odpłatnym zbyciem musi istnieć bezpośredni związek przyczynowo-skutkowy. Koszty te nie są kosztami nabycia, lecz jako koszty odpłatnego zbycia pomniejszają przychód.

Zauważyć jednak należy, że jeśli Wnioskodawca poniesie takie koszty, to odliczyć będzie mógł jedynie taką ich część, która proporcjonalnie odpowiada udziałowi w mieszkaniu nabytemu przez Wnioskodawcę w 2012 r., bo tylko przychód ze sprzedaży mieszkania przypadający na ten właśnie udział stanowił będzie u Wnioskodawcy źródło przychodu (a zatem generował będzie także podatkowe koszty).

Ustalenie kosztów uzyskania przychodu odbywa się natomiast zgodnie z art. 22 ust. 6c lub 6d ww. ustawy w zależności od tego czy zbywaną nieruchomość lub prawo nabyto odpłatne, czy nieodpłatnie.

W rozpatrywanym przypadku – odnośnie do udziału nabytego w 2012 r. – zastosowanie znajdzie art. 22 ust. 6d, gdyż ten udział w mieszkaniu został nabyty przez Wnioskodawcę nieodpłatnie w drodze spadku. Zgodnie z ww. przepisem – za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn.

Ponadto zgodnie z art. 22 ust. 6e ww. ustawy – wysokość nakładów, o których mowa w ust. 6d, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych.

Kosztem uzyskania przychodu mogą być zatem nakłady na lokal mieszkalny o ile zwiększyły jego wartość i są udokumentowane fakturami VAT. Do tego zbioru mogą należeć koszty remontów bieżących i kapitalnych ponoszonych w trakcie posiadania mieszkania, ale tylko wówczas jeżeli są udokumentowane w sposób, o którym mowa w art. 22 ust. 6e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W przypadku nabycia w drodze spadku art. 22 ust. 6d ustawy nie wymienia natomiast kosztów nabycia (zakupu) z tej prostej przyczyny, że nabycie w spadku nie jest zakupem ani żadną inną formą odpłatnego nabycia. Spadkobierca otrzymuje spadek nieodpłatnie.

Nakłady podobnie jak koszty odpłatnego zbycia Wnioskodawca może ustalić proporcjonalnie do udziału jaki nabył w 2012 r. w spadku po małżonku.

Jak wynika z powyższych przepisów – w przypadku uzyskania przychodu ze sprzedaży udziału w mieszkaniu podstawą obliczenia podatku będzie dochód, stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia udziału nabytego w spadku po małżonku w 2012 r. określonym zgodnie z art. 19 ustawy (tj. wartością wyrażoną w cenie określonej w umowie sprzedaży, pomniejszoną o koszty odpłatnego zbycia), a kosztami uzyskania przychodu ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W tym miejscu wskazać jednak należy, że kosztu uzyskania przychodu nie stanowią jakiekolwiek wydatki tylko te wydatki, o których mowa w art. 22 ust. 6d ustawy. I tak kosztem uzyskania przychodu w przypadku sprzedaży udziału nabytego w spadku jest kwota zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanego udziału przyjętego do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn. Koszt uzyskania przychodu mogą również stanowić udokumentowane wydatki, poniesione przez Wnioskodawcę, które zwiększyły wartość mieszkania poczynione w czasie jego posiadania – m.in. wydatki związane z remontem. Kosztem uzyskania przychodu nie będzie jednak koszt nabycia (zakupu) mieszkania. Źródłem przychodu do opodatkowania nie jest dla Wnioskodawcy sprzedaż całego mieszkania, ale wyłącznie sprzedaż udział ¼ nabytego w spadku po małżonku. Tymczasem nabywając udział w drodze spadku Wnioskodawca nie poniósł wydatków związanych z jego nabyciem – nabycie w spadku jest bowiem nabyciem nieodpłatnym. Ponadto podkreślić należy, że jeżeli Wnioskodawca poniósł wydatki które mieszczą się w kategorii kosztów odpłatnego zbycia lub kosztów uzyskania przychodu to wydatki te będą stanowiły dla Wnioskodawcy ww. koszty jedynie w tej części jaka proporcjonalnie odpowiada udziałowi nabytemu w spadku po małżonku. Tak obliczony dochód będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 30e ust. 4 ww. ustawy – po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3 (PIT-39), wykazać:

1. dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub
2. dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.
   
   

Stosownie do treści art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy – wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

Katalog wydatków stanowiących własne cele mieszkaniowe zawiera art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W przypadku niewypełnienia warunków określonych w art. 21 ust. 1 pkt 131 – podatnik jest obowiązany do złożenia korekty zeznania, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3 i do zapłaty podatku wraz z odsetkami za zwłokę; odsetki nalicza się od następnego dnia po upływie terminu płatności, o którym mowa w art. 45 ust. 4 pkt 4, do dnia zapłaty podatku włącznie (art. 30e ust. 7 ww. ustawy).

Podsumowując, Wnioskodawca powinien przyjąć dwie daty nabycia swojego udziału ¾ w lokalu mieszkalnym tj. 1990 r., w którym nastąpiło nabycie mieszkania w ramach wspólności majątkowej małżeńskiej (udział ½) oraz 2012 r., w którym Wnioskodawcy przypadł udział w spadku po małżonku (udział ¼). Tym samym sprzedaż udziału nabytego w 1990 r. nie będzie stanowiła dla Wnioskodawcy źródła przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych z uwagi na to, że pięcioletni termin, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy upłynął 31 grudnia 1995 r. Podobnie źródła przychodu podlegającego opodatkowaniu nie będzie stanowiła sprzedaż udziału ¼ nabytego w spadku po małżonku, jeżeli sprzedaży tej Wnioskodawca dokona po 31 grudnia 2017 r. Natomiast w przypadku gdy sprzedaży udziału ¼ Wnioskodawca dokona przed 1 stycznia 2018 r. sprzedaż ta będzie podlegała opodatkowaniu 19% podatkiem dochodowym od osób fizycznych na zasadach określonych w art. 30e ww. ustawy.

Tym samym stanowiska Wnioskodawcy nie można było uznać za prawidłowe.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie – w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.