Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB2/436-346/14-4/TR
z 2 marca 2015 r.
Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 20 listopada 2014 r. (data wpływu 24 listopada 2014 r.), uzupełnionym pismem z dnia 23 lutego 2015 r. (data wpływu 25 lutego 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie obowiązku podatkowego – jest:
- nieprawidłowe – w odniesieniu do nieużytków,
- prawidłowe – w odniesieniu do pozostałej części.
UZASADNIENIE
W dniu 24 listopada 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie obowiązku podatkowego.
Z uwagi na fakt, że ww. wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 i § 4 Ordynacji podatkowej, pismem z dnia 19 lutego 2015 r. nr ILPB2/436-346/14-2/TR Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania.
Jednocześnie poinformowano Zainteresowanego, że stosownie do postanowień art. 139 § 4 w zw. z art. 14d Ordynacji podatkowej, okresu oczekiwania między wezwaniem przez organ a uzupełnieniem wniosku przez Wnioskodawcę nie wlicza się do trzymiesięcznego terminu przewidzianego na wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.
Wezwanie wysłano w dniu 19 lutego 2015 r. (skuteczne doręczenie nastąpiło w dniu 23 lutego 2015 r.), zaś w dniu 25 lutego 2015 r. (data nadania 24 lutego 2015 r.) Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek.
We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.
Zainteresowany nie prowadzi żadnej działalności gospodarczej. Nie jest i nigdy nie był rolnikiem ryczałtowym, nie jest płatnikiem podatku VAT i nigdy nie był płatnikiem VAT. Zamierza kupić od swojej matki z zapisem w akcie notarialnym na poszerzenie gospodarstwa działkę numer 79/4 o wielkości 0,9062 ha, na której występują zgodnie z wypisem z rejestru gruntów: grunty orne (0,0262 ha), łąki trwałe (0,8 ha), nieużytki (0,04 ha), rowy (0,04 ha), ale działka ta jest uprawiana rolniczo.
W uzupełnieniu wniosku Zainteresowany podał, co następuje.
Żadna z osób przedmiotowej sprzedaży nie jest i nie będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług ani też podatkiem od wartości dodanej pobieranym na podstawie przepisów obowiązujących w państwach członkowskich.
W rozumieniu przepisów ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. o podatku rolnym przedmiotowa działka w chwili sprzedaży będzie stanowiła gospodarstwo rolne i wejdzie w skład gospodarstwa rolnego Wnioskodawcy.
W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.
Czy w takim przypadku Zainteresowany musi zapłacić 2% podatku od czynności cywilnoprawnych przy akcie notarialnym?
Zdaniem Wnioskodawcy, w tym przypadku nie zachodzi podatek od czynności cywilnoprawnych w wysokości 2%.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest:
- nieprawidłowe – w odniesieniu do nieużytków,
- prawidłowe – w odniesieniu do pozostałej części.
Zgodnie z przepisem art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a) ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz. U. z 2010 r. Nr 101, poz. 649, z późn. zm.) podatkowi podlegają umowy sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych.
W myśl art. 3 ust. 1 pkt 1 oraz art. 4 pkt 1 ww. ustawy, obowiązek podatkowy powstaje, z zastrzeżeniem ust. 2 z chwilą dokonania czynności cywilnoprawnej i przy umowie sprzedaży ciąży na kupującym.
Stosownie do art. 5 ust. 1 ww. ustawy, obowiązek zapłaty podatku ciąży na podatnikach tego podatku.
Zgodnie z art. 6 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, podstawę opodatkowania – przy umowie sprzedaży − stanowi wartość rynkowa rzeczy lub prawa majątkowego, którą określa się na zasadach wskazanych w art. 6 ust. 2. Stawka podatku od umowy sprzedaży m.in. nieruchomości wynosi 2% (art. 7 ust. 1 pkt 1 lit. a) ww. ustawy).
Przepis art. 9 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych zwiera katalog czynności cywilnoprawnych zwolnionych od tego podatku. Art. 9 pkt 2 ww. ustawy stanowi, że zwalnia się od podatku przeniesienie własności nieruchomości lub ich części, wraz z częściami składowymi, z wyjątkiem budynków mieszkalnych lub ich części znajdujących się na obszarze miast, w drodze umów sprzedaży pod warunkiem, że w rozumieniu przepisów o podatku rolnym, w chwili dokonania czynności, nabyte grunty stanowią gospodarstwo rolne albo utworzą gospodarstwo rolne lub wejdą w skład gospodarstwa rolnego będącego własnością nabywcy.
Na tle powyższego należy stwierdzić, że zwolnienie zawarte w art. 9 pkt 2 lit. a) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych ma charakter warunkowy, co oznacza, że umowa sprzedaży będzie zwolniona od podatku od czynności cywilnoprawnych, tylko wtedy, gdy w rozumieniu ustawy o podatku rolnym, w chwili dokonania czynności, nabywany grunt będzie stanowił gospodarstwo rolne albo utworzy gospodarstwo rolne lub wejdzie w skład gospodarstwa rolnego będącego własnością nabywcy.
Jak stanowi art. 1 ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. o podatku rolnym (Dz. U. z 2013 r., poz. 1381, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem rolnym podlegają grunty sklasyfikowane w ewidencji gruntów i budynków jako użytki rolne lub jako grunty zadrzewione i zakrzewione na użytkach rolnych, z wyjątkiem gruntów zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej innej niż działalność rolnicza. Na podstawie art. 2 ust. 1 tejże ustawy, za gospodarstwo rolne uważa się obszar gruntów, o których mowa w art. 1, o łącznej powierzchni przekraczającej 1 ha lub 1 ha przeliczeniowy, stanowiących własność lub znajdujących się w posiadaniu osoby fizycznej, osoby prawnej albo jednostki organizacyjnej, w tym spółki, nieposiadającej osobowości prawnej.
Stosownie do postanowień § 68 ust. 1 rozporządzenia Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa z dnia 29 marca 2001 r. (Dz. U. z 2001 r. Nr 38, poz. 454, z późn. zm.) w sprawie ewidencji gruntów i budynków, grunty rolne dzielą się na:
- użytki rolne, do których zalicza się:
- grunty orne, oznaczone symbolem - R,
- sady, oznaczone symbolem - S,
- łąki trwałe, oznaczone symbolem - Ł,
- pastwiska trwałe, oznaczone symbolem - Ps,
- grunty rolne zabudowane, oznaczone symbolem - Br,
- grunty pod stawami, oznaczone symbolem - Wsr,
- grunty pod rowami, oznaczone symbolem - W,
- grunty zadrzewione i zakrzewione na użytkach rolnych, oznaczone symbolem - Lzr,
- nieużytki, oznaczone symbolem - N.
Z zacytowanych przepisów wynika więc, że za gospodarstwo rolne (a tym samym za grunty wchodzące w jego skład) uznane mogą być grunty sklasyfikowane w ewidencji gruntów i budynków jako użytki rolne lub jako grunty zadrzewione i zakrzewione na użytkach rolnych, ich powierzchnia będzie większa od 1 ha lub 1 ha przeliczeniowy oraz nie będą one w momencie realizowania transakcji zajęte na prowadzenie działalności gospodarczej innej niż działalność rolnicza.
Jak wskazał Zainteresowany, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. o podatku rolnym przedmiotowa działka w chwili sprzedaży będzie stanowiła gospodarstwo rolne i wejdzie w skład gospodarstwa rolnego Wnioskodawcy. Jednocześnie jednak Wnioskodawca wskazał, że w skład ww. działki wchodzą również m.in. nieużytki.
Z wyżej przywołanych przepisów wynika natomiast, że nieużytki stanowią kategorię gruntów odrębną od użytków rolnych. Nie mogą tym samym zostać uznane za gospodarstwo rolne w rozumieniu ustawy o podatku rolnym, gdyż nie zostały zaliczone do użytków rolnych, a tylko tak sklasyfikowane grunty – jak wykazano wyżej – mogą zostać uznane za wchodzące w skład takiego gospodarstwa.
Biorąc powyższe pod uwagę, należy stwierdzić, że na gruncie przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego planowana umowa sprzedaży w części dotyczącej nieużytków nie będzie korzystała ze zwolnienia od podatku od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 9 pkt 2 lit. a) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. W tej bowiem części nie zostaną spełnione warunki do skorzystania z tego zwolnienia, tj. będące przedmiotem czynności cywilnoprawnej grunty nie będą stanowiły w chwili sprzedaży gospodarstwa rolnego, jak również nie będą mogły one utworzyć nowego gospodarstwa rolnego czy też wejść w skład już istniejącego gospodarstwa rolnego. W konsekwencji, w tej części Wnioskodawca będzie zobowiązany do zapłaty z tytułu zawarcia umowy sprzedaży, podatku od czynności cywilnoprawnych według stawki 2%.
Natomiast w pozostałej części – tj. niedotyczącej nieużytków – planowana umowa sprzedaży będzie korzystała ze zwolnienia od podatku od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 9 pkt 2 lit. a) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, ponieważ przedmiotowa działka w chwili sprzedaży będzie stanowiła gospodarstwo rolne i wejdzie w skład gospodarstwa rolnego Wnioskodawcy. W konsekwencji, na Zainteresowanym nie będzie ciążył obowiązek zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych z tytułu zawarcia rzeczonej umowy sprzedaży w tejże (niedotyczącej nieużytków) części.
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.
doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.