Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP3/4512-218/15/KG
z 2 czerwca 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 10 marca 2015 r. (data złożenia 13 marca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokumentowania sprzedaży – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 marca 2015 r. złożono ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokumentowania sprzedaży.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi sprzedaż wysyłkową. Do każdej przesyłki jest wystawiana faktura dla klienta. Jest to uwarunkowane sposobem działania systemu komputerowego oraz tym, że Wnioskodawca prowadzi pełną księgowość. Zamówienia są realizowane na podstawie przedpłat (faktury VDE) oraz pobrań (faktury VDP). Miesięcznie jest to łącznie około 3800 faktur. Po otrzymaniu należności sprzedaż jest rejestrowana przy użyciu kasy rejestracyjnej. Art. 106h ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług nakazuje w takim przypadku dołączyć do pozostającego u podatnika egzemplarza faktury paragon dokumentujący tą sprzedaż. Cytowany Art. 106h ust. l nie precyzuje sposobu dołączania paragonu do faktury. Zwyczajowo przyjęte jest zszywanie paragonu z fakturą przy użyciu zszywacza. W przypadku tak dużej ilości faktur przyszycie paragonu do każdej faktury zajmuje ok. 35 godzin w miesiącu.

W związku z powyższym, czy w celu zmniejszenia kosztów działania firmy, przepis o dołączeniu paragonów do faktur będzie spełniony, gdy Wnioskodawca postąpi w następujący sposób:

Wnioskodawca dołączy do partii faktur z danego dnia odpowiadające im paragony wydrukowane kolejno, w formie wstęgi (na paragonie jest podany numer faktury) wraz z raportem kontrolnym, na którym zamieszczono wykaz faktur, odpowiadające im kwoty i numer paragonu, tak żeby w każdej chwili można było skojarzyć fakturę z paragonem. Powstanie w ten sposób dzienny zbiór faktur i wystawionych do nich paragonów.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy taki sposób dołączenia zbiorczego paragonów do odpowiadających im faktur można uznać za prawidłowy?

Zdaniem Wnioskodawcy, art. 106h ust. l ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług nie precyzuje sposobu dołączenie paragonu do faktury. Zatem w opinii Wnioskodawcy przedstawiony sposób postępowania jest prawidłowy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących wynika z zapisu art. 111 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT. Zgodnie z tym przepisem, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Szczegółowe zasady dotyczące stosowania kas rejestrujących zostały określone w art. 111 ust. 3a pkt 1 i 8 ustawy o VAT, zgodnie z którym podatnicy prowadzący ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących są obowiązani:

• dokonywać wydruku paragonu fiskalnego lub faktury z każdej sprzedaży oraz wydawać wydrukowany dokument nabywcy;
• dokonywać wydruku emitowanych przez kasę rejestrującą dokumentów i ich kopii.
  
  

Paragon fiskalny stanowi dla nabywcy dowód dokonania zakupu, natomiast dla sprzedawcy dokonanie sprzedaży i potwierdzenie tożsamości towaru.

Z art. 111 ust. 6a ustawy wynika, że kasa rejestrująca służąca do prowadzenia ewidencji, o której mowa w ust. 1, musi zapewniać prawidłowe zaewidencjonowanie podstawowych danych dotyczących zawieranych transakcji, w tym wysokości uzyskiwanego przez podatnika obrotu i kwot podatku należnego, oraz musi przechowywać te dane lub też zapewniać bezpieczny ich przekaz na zewnętrzne nośniki danych. Pamięć fiskalna kasy rejestrującej powinna posiadać numer unikatowy, nadawany w ramach czynności materialno-technicznych przez ministra właściwego do spraw finansów publicznych.

Zasady prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących zostały uregulowane w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 14 marca 2013 r. w sprawie kas rejestrujących (Dz.U. 2013 r., poz. 363), zwanym dalej rozporządzeniem.

Według § 2 pkt 1 rozporządzenia przez dokument fiskalny rozumie się paragon fiskalny, fakturę i raport fiskalny.

Przez paragon fiskalnym w myśl § 2 pkt 12 rozporządzenia – rozumie się wydrukowany przez kasę dla nabywcy w momencie sprzedaży dokument potwierdzający dokonaną transakcję sprzedaży.

Natomiast przez pojęcie raport fiskalny (dobowy, okresowy, w tym miesięczny, oraz rozliczeniowy) rozumie się dokument fiskalny zawierający dane sumaryczne o obrocie i kwotach podatku za daną dobę lub za wybrany okres w ujęciu według poszczególnych stawek podatku oraz sprzedaży zwolnionej od podatku (§ 2 pkt 19 rozporządzenia).

Na podstawie § 6 ust. 1 pkt 1, 3, 7 i 8 cyt. rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących, podatnicy, prowadząc ewidencję m.in.:

• wydają nabywcy, bez jego żądania, paragon fiskalny;
• sporządzają raport fiskalny dobowy po zakończeniu sprzedaży za dany dzień, nie później jednak niż przed dokonaniem pierwszej sprzedaży w dniu następnym;
• dokonują wydruku wszystkich emitowanych przez kasę dokumentów i w przypadku kas innych niż z elektronicznym zapisem kopii, kopii tych dokumentów na taśmie papierowej;
• przechowują kopie dokumentów fiskalnych przez okres wymagany w ustawie oraz w ustawie z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2012 r. poz. 749, ze zm.) zgodnie z warunkami określonymi w ustawie z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz.U. z 2013 r. poz. 330).
  
  

Zgodnie z art. 106b ust. 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1. sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem;
2. sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju i sprzedaż wysyłkową na terytorium kraju na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
3. wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
4. otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4.
   
   

Stosownie do art. 106h ust. 1 ustawy, w przypadku gdy faktura dotyczy sprzedaży zarejestrowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej, do egzemplarza faktury pozostającego u podatnika dołącza się paragon dokumentujący tę sprzedaż.

Zgodnie z art. 106h ust. 2 ustawy, przepis ust. 1 nie dotyczy sprzedaży dokumentowanej fakturą emitowaną przy zastosowaniu kasy rejestrującej, w przypadkach gdy wartość sprzedaży i kwota podatku są zarejestrowane w raporcie fiskalnym dobowym kasy.

W myśl art. 112 ustawy o VAT – podatnicy są obowiązani przechowywać ewidencje prowadzone dla celów rozliczania podatku oraz wszystkie dokumenty, w szczególności faktury, związane z tym rozliczeniem do czasu upływu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca prowadzi sprzedaż wysyłkową. Do każdej przesyłki jest wystawiana faktura dla klienta. Zamówienia są realizowane na podstawie przedpłat oraz pobrań. Po otrzymaniu należności sprzedaż jest rejestrowana przy użyciu kasy rejestracyjnej. Art. 106h ust. 1 ustawy nie precyzuje sposobu dołączania paragonu do faktury.

W związku z powyższym, Wnioskodawca ma wątpliwość, czy przepis o dołączeniu paragonów do faktur będzie spełniony, gdy dołączy do partii faktur z danego dnia odpowiadające im paragony wydrukowane kolejno, w formie wstęgi (na paragonie jest podany numer faktury) wraz z raportem kontrolnym, na którym zamieszczono wykaz faktur, odpowiadające im kwoty i numer paragonu, tak żeby w każdej chwili można było skojarzyć fakturę z paragonem. Powstanie w ten sposób dzienny zbiór faktur i wystawionych do nich paragonów.

Analiza przedstawionego zdarzenia przyszłego oraz treść przywołanych przepisów prawa podatkowego prowadzi do stwierdzenia, że nie ma przeszkód prawnych, aby Wnioskodawca do partii faktur z danego dnia dołączał odpowiadające im paragony wydrukowane kolejno w formie wstęgi w sposób zapewniający ich powiązanie. Organ zauważa, że taka forma „dołączania paragonów”, pozwala na uznanie, że zgodnie z przepisem art. 106 h ust. 2 do egzemplarza faktury pozostającego u podatnika dołączony został paragon dokumentujący sprzedaż, którą Wnioskodawca zaewidencjonował również za pomocą kasy rejestrującej. Decydująca będzie tutaj wykładnia celowościowa omawianego przepisu. W opisanym przypadku każda sprzedaż jest dokumentowana fakturą, na paragonie jest podany numer faktury, powstanie raport kontrolny, na którym zamieszczono wykaz faktur, odpowiadające im kwoty i numer paragonu. Skoro powstanie dzienny zbiór faktur i wystawionych do nich paragonów, tak żeby w każdej chwili można było skojarzyć fakturę z paragonem, to w ocenie organu przyjęty przez Wnioskodawcę sposób przechowywania paragonów dokumentujących sprzedaż udokumentowaną również fakturami VAT, spełnia przesłanki określone przepisem art. 106h ust. 1 ustawy o VAT.

Zatem proponowany przez Wnioskodawce sposób dołączenia zbiorczego paragonów do odpowiadających im faktur można uznać za prawidłowy.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (pytania) Zainteresowanego. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.