Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB1/415-1221/14-3/AG
z 27 stycznia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 15 października 2014 r. (data wpływu 27 października 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów (pyt. 1) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 października 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie: kosztów uzyskania przychodów (pyt. 1), amortyzacji składnika majątku opisanego w pyt. 2, amortyzacji składnika majątku opisanego w pyt. 3 oraz amortyzacji składnika majątku opisanego w pyt. 4.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka komandytowa, której Wnioskodawca jest komplementariuszem, w ramach budowy nowego budynku biurowo-usługowego Spółki, zgodnie z warunkami przyłączenia do sieci dystrybutora energii elektrycznej poniosła koszty:

• opłaty przyłączeniowej,
• projektu budowlanego złącza kablowego średniego napięcia,
• budowy linii zasilającej średniego napięcia od złącza kablowego do stacji transformatorowej średniego napięcia,
• budowy samej stacji transformatorowej wraz z urządzeniami,
• budowy linii niskiego napięcia zasilającej budynek w energię elektryczną.
  
  

Wszystkie te prace jako niezbędne do wykonania przez Spółkę były określone przez dystrybutora energii elektrycznej w umowie przyłączeniowej zawartej z dostawcą energii elektrycznej. Z umowy tej wynikało, iż prace związane z przyłączeniem były wykonywane częściowo na koszt Spółki a częściowo przez i na koszt dystrybutora energii, w następujący sposób:

• dystrybutor energii wykonał na własny koszt linię zasilającą średniego napięcia od swojej sieci przesyłowej do dwóch złączy kablowych średniego napięcia znajdujących się na działce należącej do Spółki, na podstawie odrębnego projektu budowlanego fragmentu sieci rozdzielczej-przyłączeniowej przy czym Spółka zobowiązała się do wykonania projektu budowlanego wraz z uzyskaniem pozwolenia na budowę w imieniu dystrybutora dla tego fragmentu sieci a Dystrybutor zobowiązał się do zwrotu części kosztów tego opracowania projektowego;
• Spółka poniosła koszty wykonania ww. projektu budowlanego w całości oraz opłaty przyłączeniowe wynikające z umowy przyłączeniowej zawartej z dystrybutorem energii.
  
  

Ponadto Spółka wykonała na własny koszt pozostałą część prac wskazanych w warunkach przyłączenia, tj. zamontowała w złączu kablowym dystrybutora głowice kablowe niezbędne dla podłączenia zasilania, wybudowała linie średniego napięcia zasilające stację transformatorową ze złączy kablowych dystrybutora oraz linie niskiego napięcia zasilające budynek pomiędzy stacją transformatorową a budynkiem.

Zgodnie z umową przyłączeniową wykonane prace w zakresie sieci do złącza kablowego średniego napięcia wraz z nim, stanowią własność dystrybutora. Zgodnie z zapisami umowy przyłączeniowej koszty poniesione przez Spółkę na realizację projektu budowlanego dla złącza kablowego zostały częściowo refakturowane na dystrybutora.

W dokumentacji projektowej całej inwestycji budowy budynku biurowo-usługowego Spółki, jak też w dokumentach rozliczeniowych kosztów inwestycji poniesionych przez Spółkę, zostały wyodrębnione oddzielnie i jednoznacznie poszczególne fragmenty zewnętrznych sieci rozdzielczych zasilających jak i zamontowane na nich urządzenia, co pozwala na jednoznaczne wyodrębnienie kosztów tych poszczególnych elementów.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie w zakresie kosztów uzyskania przychodów (pyt. 1).

Czy Wnioskodawca może zaliczyć jednorazowo do kosztów uzyskania przychodów wydatki poniesione na realizację fragmentu sieci energii elektrycznej zasilającej (tj. pozostałą część kosztów projektu budowlanego złącza kablowego oraz głowic kablowych umieszczonych w złączu kablowym stanowiącym własność Dystrybutora energii) wraz z opłatą przyłączeniową w momencie ich poniesienia w części przypadającej proporcjonalnie do posiadanych udziałów w Spółce?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z treścią art. 22 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 22a – 22o, z uwzględnieniem art. 23. Zatem z brzmienia powołanego przepisu wyraźnie wynika, iż Spółka komandytowa, której Wnioskodawca jest komplementariuszem, prowadząca księgi handlowe i dokonująca odpisów amortyzacyjnych, powinna skrupulatnie przestrzegać zasad i stawek określonych w obowiązujących regulacjach podatkowych. Tym samym, jeżeli dane aktywo spełnia warunki pozwalające na uznanie go za środek trwały, Spółka powinna ustalić dla niego odpowiednią stawkę amortyzacyjną wynikającą z ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz dokonywać odpisów amortyzacyjnych na zasadach określonych w tej ustawie. Zgodnie z Załącznikiem 1 do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w zakresie określenia stawek amortyzacyjnych, rodzaj środka trwałego należy ustalić w oparciu o Klasyfikację Środków Trwałych zawartą w Rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. (Dz. U. Nr 112, poz. 1317 ze zm.) w sprawie klasyfikacji środków trwałych.

Mając powyższe na uwadze, należy wskazać, iż zgodnie z objaśnieniami wstępnymi w Części I KŚT, „za podstawową jednostkę ewidencji przyjmuje się pojedynczy element majątku trwałego spełniający określone funkcje w procesie wytwarzania wyrobów i świadczenia usług”. Jak potwierdza doktryna, jedynie w nielicznych przypadkach dopuszcza się przyjęcie za pojedynczy obiekt tzw. obiekt zbiorczy, którym może być np. zespół przewodów rurociągowych, zespoły komputerowe lub zespół latarni jednego typu użytkowanych na terenie osiedla, ulicy, zakładu pracy.

Zgodnie natomiast z art. 22a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, amortyzacji podlegają stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością, maszyny, urządzenia i środki transportu, inne przedmioty o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Regulacja kwestii dotyczącej wyposażenia budynku oraz tzw. „obiektów pomocniczych” obsługujących budynek, została zawarta w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (KŚT) (Dz. U. Nr 112, poz. 1317 ze zm.), w uwagach szczegółowych zawartych w Załączniku do rozporządzenia w części III „Szczegółowy podział środków trwałych”, Grupa 1 - budynki i lokale, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego oraz spółdzielcze prawo do lokalu niemieszkalnego. Zawarte tam zapisy stanowią, iż samodzielnym środkiem trwałym w ramach grupy 1 jest budynek posadowiony na stałym fundamencie wraz z przynależnymi do niego przybudówkami i pomieszczeniami pomocniczymi. Natomiast do wyposażenia budynku zalicza się wszystkie instalacje wbudowane w konstrukcję budynku na stale, np. instalacje sanitarne elektryczne, sygnalizacyjne, komputerowe, telekomunikacyjne, przeciwpożarowe oraz normalne wyposażenie budynku np. wbudowane meble. Przy czym, granice instalacji należących do wyposażenia budynku stanowią w zależności od rodzaju instalacji np. mufy, studzienki rewizyjne, zawory zamykające dopływ wody, gazu, czynników grzewczych, itp. W skład budynku, jako pojedynczego obiektu inwentarzowego wlicza się również tzw. „obiekty pomocnicze” obsługujące dany budynek, np. chodniki, dojazdy, podwórka, place, ogrodzenia studnie, itp. Obiekty pomocnicze obsługujące więcej niż jeden budynek, należy zaliczać do właściwych rodzajów zgodnie z ich przeznaczeniem.

Analizując obowiązujące przepisy prawne oraz interpretacje prawa podatkowego, Wnioskodawca uważa, że:

Ad. 1

Koszty poniesione na realizację fragmentu sieci energii elektrycznej zasilającej, stanowiącej własność dystrybutora energii wraz z opłatą przyłączeniową można zaliczyć jednorazowo do kosztów uzyskania przychodów w miesiącu ich poniesienia w części przypadającej proporcjonalnie do udziałów Wnioskodawcy w Spółce.

Przepisy podatkowe nie definiują wprost pojęcia „inwestycji w obcym środku trwałym” również ustawa o rachunkowości definicji takiej nie zawiera - a zdaniem Wnioskodawcy, inwestycją taką są nakłady poniesione na ulepszenie środków trwałych, które używa się na podstawie umowy najmu, dzierżawy itp., które mają na celu przystosowanie środka trwałego na potrzeby podatnika.

W omawianym przypadku nie można więc mówić o inwestycji w obcym środku trwałym, ponieważ nie ma żadnej umowy najmu, dzierżawy, i tym samym brak jest przesłanek aby poniesiony koszt rozliczać w formie odpisów amortyzacyjnych. Zasady potrącalności kosztów uzyskania przychodów regulują przepisy art. 22 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W świetle wskazanych przepisów, data potrącalności kosztów zależy od charakteru powiązania tych kosztów z przychodem podatkowym.

Ze względu na to iż złącze kablowe jest własnością dystrybutora energii, nie jest możliwe zakwalifikowanie tego złącza do środków trwałych Spółki. Ponadto złącze to nie działa samodzielnie tym samym nie jest kompletne i stanowi element sieci dystrybutora.

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki poniesione na budowę złącza kablowego średniego napięcia w ramach przyłączenia do sieci dystrybutora (w tym niezbędny projekt budowlany złącza kablowego i głowice kablowe zamontowane w złączu) i stanowiącego własność dystrybutora energii stanowią koszty pośrednio warunkujące uzyskanie przychodu. Natomiast, sama opłata przyłączeniowa nie ma charakteru dającego się zaliczyć do wartości wytworzenia środka trwałego gdyż nie jest ona niezbędna do zakończenia realizowanej przez Spółkę inwestycji budowlanej lecz przede wszystkim niezbędna jest do uzyskania podłączenia do sieci energetycznej w celu dostaw energii, wykorzystywanej w toku bieżącej działalności gospodarczej prowadzonej przez Spółkę. Ponadto, opłata ta nie może być traktowana jako nakład na przyłącze energii elektrycznej, lecz jest opłatą administracyjną mającą bezspornie charakter kosztu operacyjnego pośrednio związanego z uzyskiwanymi przychodami. W konsekwencji wydatki poniesione na uiszczenie opłaty przyłączeniowej winny zostać ujęte w kosztach podatkowych Spółki, jako koszty pośrednie w momencie ich poniesienia.

Wobec powyższego, Wnioskodawca stwierdza, iż poniesione przez Spółkę wydatki na infrastrukturę zewnętrzną w zakresie przyłączenia i opłat przyłączeniowych energii elektrycznej powinny zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w momencie ich poniesienia w części przypadającej proporcjonalnie do posiadanych udziałów w Spółce.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy.

Aby zatem dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

• musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów,
• musi być należycie udokumentowany.
  
  

Generalnie należy przyjąć, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, bądź też zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła przychodów, o ile w myśl przepisów ww. ustawy nie podlegają wyłączeniu z tychże kosztów. Przy czym, związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem wydatku, a osiągnięciem przychodu bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów. Zauważyć przy tym należy, że konieczność poniesienia danego wydatku nie może wynikać z zaniedbań, braku nadzoru lub sprzecznych z prawem działań podatnika. Przy czym, kosztem uzyskania przychodu mogą być, co do zasady, jedynie wydatki faktycznie poniesione przez podatnika, tzn. takie, przy poniesieniu których nastąpił uszczerbek w jego majątku.

W myśl art. 22 ust. 5 ww. ustawy, u podatników prowadzących księgi rachunkowe koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 5a i 5b.

Koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą (art. 22 ust. 5c cyt. ustawy).

Przy czym, stosownie do art. 22 ust. 5d ww. ustawy, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 5e, 6ba, 6bb i 7b, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Ponadto, w myśl art. 22 ust. 8 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Z powołanych powyżej przepisów wynika, że wydatki ponoszone przez podatnika prowadzącego pozarolniczą działalność gospodarczą, mogą podlegać zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodu:

• jednorazowo w dacie poniesienia – jeżeli stanowią koszty pośrednio związane z uzyskaniem przychodu,
• w momencie uzyskania przychodu w związku z którym zostały poniesione – jeżeli stanowią koszty bezpośrednio związane z uzyskaniem przychodu,
• poprzez odpisy amortyzacyjne, dokonywane w określonym przedziale czasowym – jeżeli stanowią wydatki poniesione na nabycie, wytworzenie lub ulepszenie środków trwałych, czy też wartości niematerialnych i prawnych.
  
  

Za koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami należy uznać takie wydatki, których poniesienie przekłada się wprost (w sposób bezpośredni) na uzyskanie konkretnych przychodów. W ich przypadku możliwe jest „zidentyfikowanie” wpływu danego kosztu na wielkość osiągniętych przychodów. Do tej kategorii należą głównie te koszty, które mogą być przydzielone, przypisane do określonych wyrobów bądź usług. Klasycznym przykładem bezpośredniego związku kosztów z przychodami jest relacja, w jakiej pozostają wydatki na nabycie lub wytworzenie jednostki towaru i przychód ze zbycia tej jednostki towaru. Natomiast pośrednie koszty uzyskania przychodów to takie wydatki, których nie da się przypisać wprost do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia. Nie pozostają one w uchwytnym związku z konkretnymi przysporzeniami podatnika - brak jest możliwości ustalenia, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód. Do tego rodzaju kosztów zalicza się m.in. koszty ogólnego zarządu, koszty administracyjne, wydatki na utrzymanie obiektów, obsługę prawną, ubezpieczenia. Każdy z ww. wydatków jest związany z działalnością prowadzoną przez podatnika i przyczynia się w sposób ogólny do osiągania przez niego przychodów. Nie można jednak ustalić, uzyskaniu jakiego konkretnego przychodu dany wydatek służy. Powyższy podział kosztów uzyskania przychodów na koszty bezpośrednio związane z uzyskanym przychodem oraz koszty pośrednie determinuje moment potrącalności tych kosztów.

Zgodnie z art. 22a ust. 1 powołanej ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

– o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Amortyzacji podlegają również, z zastrzeżeniem art. 22c, niezależnie od przewidywanego okresu używania przyjęte do używania inwestycje w obcych środkach trwałych, zwane dalej „inwestycjami w obcych środkach trwałych” (art. 22a ust. 2 pkt 1 ww. ustawy).

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że spółka komandytowa, której Wnioskodawca jest komplementariuszem, w ramach budowy nowego budynku biurowo-usługowego spółki, zgodnie z warunkami przyłączenia do sieci dystrybutora energii elektrycznej poniosła m.in. koszty na realizację fragmentu sieci energii zasilającej wraz z opłatą przyłączeniową. W dokumentacji projektowej całej inwestycji budowy budynku biurowo-usługowego Spółki, jak też w dokumentach rozliczeniowych kosztów inwestycji poniesionych przez Spółkę, zostały wyodrębnione oddzielnie i jednoznacznie poszczególne fragmenty zewnętrznych sieci rozdzielczych zasilających jak i zamontowane na nich urządzenia, co pozwala na jednoznaczne wyodrębnienie kosztów tych poszczególnych elementów.

Spółka dystrybutorem energii nie zawarła umowy najmu, dzierżawy.

Mając na względzie powyższe informacje oraz powołane przepisy prawa stwierdzić należy, że w przedstawionym stanie faktycznym poniesione przez spółkę ww. koszty można uznać jako koszty uzyskania przychodów w momencie ich poniesienia. Koszty na realizację fragmentu sieci energii zasilającej wraz z opłatą przyłączeniową nie dotyczą bowiem środka trwałego spółki, w której Wnioskodawca jest wspólnikiem, a związane są ze składnikiem majątku będącym własnością dystrybutora energii. Ponadto – jak wynika z opisu sprawy – wskazany fragment sieci nie jest używany na podstawie umowy najmu czy dzierżawy, nie stanowi więc inwestycji w obcym środku trwałym.

Jednocześnie wskazać należy, że Wnioskodawca może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu jedynie tę część ww. kosztów podatkowych, jaka przypada na Zainteresowanego proporcjonalnie do wysokości jego prawa do udziału w zysku spółki komandytowej. Zgodnie bowiem z art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

Zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do:

1. rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat;
2. ulg podatkowych związanych z prowadzoną działalnością w formie spółki niebędącej osobą prawną (art. 8 ust. 2 cyt. ustawy).
   
   

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Tut. Organ informuje, że w zakresie pozostałej problematyki dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych (tj. amortyzacji składnika majątku opisanego w pyt. 2, amortyzacji składnika majątku opisanego w pyt. 3 oraz amortyzacji składnika majątku opisanego w pyt. 4), wniosek zostanie rozstrzygnięty w odrębnym terminie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.