Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB2/415-936/14-4/WS
z 15 grudnia 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 11 września 2014 r. (data wpływu 15 września 2014 r.), uzupełnionym pismem z dnia 4 grudnia 2014 r. (data wpływu 5 grudnia 2014 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ulgi prorodzinnej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 września 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ulgi prorodzinnej.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych określonych w art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, w związku z powyższym pismem z dnia 1 grudnia 2014 r. nr ILPB2/415-936/14-2/WS, wezwano Wnioskodawcę do jego uzupełnienia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Jednocześnie poinformowano Wnioskodawcę, że stosownie do postanowień art. 139 § 4 w zw. z art. 14d Ordynacji podatkowej, okresu oczekiwania między wezwaniem przez organ, a jego uzupełnieniem nie wlicza się do trzymiesięcznego terminu przewidzianego na wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

Wezwanie wysłano w dniu 1 grudnia 2014 r., skutecznie doręczono dnia 3 grudnia 2014 r., zaś w dniu 5 grudnia 2014 r. (data nadania 4 grudnia 2014 r.), do tut. organu wpłynęła odpowiedź, w której Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest osobą rozwiedzioną od 2003 r. Posiada dwoje małoletnich dzieci – bliźnięta (córka i syn ur. 1997 r.) i jedno pełnoletnie dziecko – (syn ur. 1995 r.), który uczył się w 2013 r. w Liceum, a obecnie studiuje. Syn urodzony w dniu 29 maja 1995 r., w roku podatkowym 2013, nie uzyskał dochodów podlegających opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 lub 30b w łącznej wysokości przekraczającej kwotę stanowiąca iloraz kwoty zmniejszającej podatek oraz stawki podatku, określonych w pierwszym przedziale skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1, czyli kwotę 3 089 zł, z wyjątkiem renty rodzinnej. Dzieci zamieszkują z matką, która nie osiąga żadnych dochodów i pozostaje w nowym związku małżeńskim z którego posiada jedno dziecko. Sąd wykonywanie władzy rodzicielskiej nad małoletnimi powierzył obojgu rodzicom. Wnioskodawca ma stały kontakt z dziećmi i płaci na ich rzecz alimenty. Była żona w związku z brakiem dochodów, nie korzystała w latach 2009, 2010, 2011, 2012 i 2013 z odliczenia w zeznaniu podatkowym ulgi prorodzinnej. Wnioskodawca zawarł z byłą żoną porozumienie, że z ulgi prorodzinnej w rocznych rozliczeniach będzie korzystać on w całości. Za rok 2013 Wnioskodawca złożył PIT-37 i PIT/O i odliczył w całości ulgę prorodzinną na troje dzieci, natomiast za lata 2009 - 2012 zamierza złożyć korektę zeznań i również odliczyć ulgę w całości na troje dzieci.

Ponadto Wnioskodawca wskazał, że we wskazanych powyżej latach osiągnął dochody opodatkowane według skali podatkowej i zarówno do niego, jak i do jego dzieci nie mają zastosowania przepisy art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy jako osoba rozwiedziona, nie zamieszkująca wspólnie z dziećmi, posiadająca i wykonująca władzę rodzicielską oraz po zawarciu porozumienia z byłą żoną, Wnioskodawca miał prawo do odliczenia ulgi prorodzinnej w pełnej wysokości za rok 2013?
2. Czy za lata 2009 – 2012 Wnioskodawcy przysługuje prawo złożenia korekt zeznań rocznych, bowiem żadne z rodziców nie korzystało z tej ulgi?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, jego była żona nie korzystała w latach 2009 – 2013 i nie zamierza korzystać w latach przyszłych z odliczenia ulgi prorodzinnej na ich wspólne dzieci i zawarła z Zainteresowanym porozumienie co do wysokości odliczanej przez niego ulgi prorodzinnej za rok 2013, a w przypadku złożenia korekt zeznań podatkowych za lata 2009 – 2012. Wnioskodawca posiada nieograniczoną władzę rodzicielską kontakty z dziećmi pomimo braku wspólnego zamieszkania są bardzo dobre (zamieszkują w tej samej miejscowości, na tej samej ulicy). Zdaniem Wnioskodawcy brak wspólnego zamieszkania nie wyłącza możliwości korzystania z ulgi prorodzinnej, tym bardziej, że z takiej ulgi nie korzysta była żona Zainteresowanego, a ponadto byli małżonkowie zawarli między sobą stosowne porozumienie. Wnioskodawca uważa, że przysługiwało mu prawo do skorzystania z ulgi prorodzinnej w zeznaniu podatkowym za 2013 r. oraz ma prawo złożenia korekt zeznań rocznych za lata 2009 - 2012. Ogólna zasada wynikająca z art. 27f ust. 1 stanowi, że obojgu rodzicom, jeżeli wykonują władzę rodzicielską, przysługuje ulga na dzieci małoletnie, przy czym muszą ustalić w jakiej kwocie i które z nich korzysta z odliczenia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 27f ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), od podatku dochodowego obliczonego zgodnie z art. 27, pomniejszonego o kwotę składki, o której mowa w art. 27b, podatnik ma prawo odliczyć kwotę obliczoną zgodnie z ust. 2 na każde małoletnie dziecko, w stosunku do którego w roku podatkowym:

1. wykonywał władzę rodzicielską;
2. pełnił funkcję opiekuna prawnego, jeżeli dziecko z nim zamieszkiwało;
3. sprawował opiekę poprzez pełnienie funkcji rodziny zastępczej na podstawie orzeczenia sądu lub umowy zawartej ze starostą.
   
   

W myśl art. 27f ust. 2 ww. ustawy, w brzmieniu obowiązującym w latach 2009 - 2012, odliczeniu podlega kwota stanowiąca 1/6 kwoty zmniejszającej podatek określonej w pierwszym przedziale skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, za każdy miesiąc kalendarzowy, w którym podatnik wykonywał władzę, pełnił funkcję albo sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1.

Odliczenie nie przysługuje, poczynając od miesiąca kalendarzowego, w którym dziecko:

1. na podstawie orzeczenia sądu zostało umieszczone w instytucji zapewniającej całodobowe utrzymanie w rozumieniu przepisów o świadczeniach rodzinnych,
2. wstąpiło w związek małżeński.
   
   

Stosownie natomiast do art. 27f ust. 2 pkt 3 ww. ustawy, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2013 r., odliczeniu podlega za każdy miesiąc kalendarzowy roku podatkowego, w którym podatnik wykonywał władzę, pełnił funkcję albo sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do trojga i więcej małoletnich dzieci - kwota stanowiąca:

1. 1/6 kwoty zmniejszającej podatek określonej w pierwszym przedziale skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1, odpowiednio na pierwsze i drugie dziecko,
2. 1/4 kwoty zmniejszającej podatek określonej w pierwszym przedziale skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1, na trzecie dziecko,
3. 1/3 kwoty zmniejszającej podatek określonej w pierwszym przedziale skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1, na czwarte i każde kolejne dziecko.
   
   

Na mocy art. 27 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odliczenie dotyczy łącznie obojga rodziców, opiekunów prawnych dziecka albo rodziców zastępczych pozostających w związku małżeńskim. Kwotę tę mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej.

Według art. 27f ust. 5 ww. ustawy, odliczenia dokonuje się w zeznaniu, o którym mowa w art. 45 ust. 1, podając liczbę dzieci i ich numery PESEL, a w przypadku braku tych numerów - imiona, nazwiska oraz daty urodzenia dzieci. Na żądanie organów podatkowych lub organów kontroli skarbowej, podatnik jest obowiązany przedstawić zaświadczenia, oświadczenia oraz inne dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia, w szczególności:

1. odpis aktu urodzenia dziecka;
2. zaświadczenie sądu rodzinnego o ustaleniu opiekuna prawnego dziecka;
3. odpis orzeczenia sądu o ustaleniu rodziny zastępczej lub umowę zawartą między rodziną zastępczą a starostą;
4. zaświadczenie o uczęszczaniu pełnoletniego dziecka do szkoły.
   
   

Zgodnie z art. 27f ust. 6 ww. ustawy, przepisy ust. 1-5 stosuje się odpowiednio do podatników utrzymujących pełnoletnie dzieci, o których mowa w art. 6 ust. 4 pkt 2 i 3, w związku z wykonywaniem przez tych podatników ciążącego na nich obowiązku alimentacyjnego oraz w związku ze sprawowaniem funkcji rodziny zastępczej.

Przepisy art. 6 ust. 8 i 9 stosuje się odpowiednio do dzieci, o których mowa w ust. 1 i 6 (art. 27f ust. 7 ww. ustawy).

W myśl art. 27f ust. 6 ww. ustawy w powiązaniu z art. 6 ust. 4 pkt 2 i 3 tej ustawy odliczenie kwoty, o której mowa w ust. 2 przysługuje podatnikowi, który utrzymywał dzieci pełnoletnie

• bez względu na ich wiek, które zgodnie z odrębnymi przepisami otrzymywały zasiłek (dodatek) pielęgnacyjny lub rentę socjalną,
• do ukończenia 25 roku życia uczące się w szkołach, o których mowa w przepisach o systemie oświaty, przepisach o szkolnictwie wyższym lub w przepisach regulujących system oświatowy lub szkolnictwo wyższe obowiązujących w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie, jeżeli w roku podatkowym nie uzyskały dochodów podlegających opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 lub art. 30b w łącznej wysokości przekraczającej kwotę stanowiącą iloraz kwoty zmniejszającej podatek oraz stawki podatku, określonych w pierwszym przedziale skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1, z wyjątkiem renty rodzinnej

– w związku z wykonywaniem przez tego podatnika ciążącego na nim obowiązku alimentacyjnego oraz w związku ze sprawowaniem funkcji rodziny zastępczej.

Odnosząc się do powyższego wskazać należy, że obowiązek alimentacyjny zdefiniowany został w art. 128 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 788 ze zm.) jako obowiązek dostarczania środków utrzymania, a w miarę potrzeby także środków wychowania.

Stosownie do art. 133 § 1 ww. ustawy rodzice obowiązani są do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, chyba że dochody z majątku dziecka wystarczają na pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania. Zakres świadczeń alimentacyjnych zależy od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego (art. 135 § 1 cytowanej ustawy). Wykonanie obowiązku alimentacyjnego względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie albo wobec osoby niepełnosprawnej może polegać w całości lub w części na osobistych staraniach o utrzymanie lub o wychowanie uprawnionego; w takim wypadku świadczenie alimentacyjne pozostałych zobowiązanych polega na pokrywaniu w całości lub w części kosztów utrzymania lub wychowania uprawnionego (art. 135 § 2 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego).

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca chciałby skorzystać z odliczenia ulgi prorodzinnej na swe dzieci. Zainteresowany jest osobą rozwiedzioną od 2003 r. Posiada dwoje małoletnich dzieci – bliźnięta (córka i syn ur. 1997 r.) i jedno pełnoletnie dziecko – (syn ur. 1995 r.), który uczył się w 2013 r. w Liceum. Syn urodzony w dniu 29 maja 1995 r., w roku podatkowym 2013, nie uzyskał dochodów podlegających opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 lub 30b w łącznej wysokości przekraczającej kwotę stanowiąca iloraz kwoty zmniejszającej podatek oraz stawki podatku, określonych w pierwszym przedziale skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1, czyli kwotę 3 089 zł, z wyjątkiem renty rodzinnej. Sąd wykonywanie władzy rodzicielskiej nad małoletnimi powierzył obojgu rodzicom.

Zgodnie z ogólną zasadą wynikającą z art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, obojgu rodzicom, jeżeli wykonują władzę rodzicielską, przysługuje ulga na dzieci małoletnie oraz pełnoletnie, spełniające warunki określone w art. 6 ust 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Władza rodzicielska – zgodnie z art. 93 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 788 ze zm.) – przysługuje obojgu rodzicom, a – stosownie do art. 97 § 1 tejże ustawy – jeżeli władza rodzicielska przysługuje obojgu rodzicom, każde z nich jest zobowiązane i uprawnione do jej wykonywania.

Podkreślenia przy tym wymaga, że separacja bądź rozwód rodziców nie są równoznaczne z utratą przez rodzica prawa do wykonywania władzy rodzicielskiej. Sąd rodzinny, ogłaszając separację bądź rozwiązując związek małżeński określa także prawa rodzicielskie. Jeżeli zatem nie pozbawia tego prawa jednego z rodziców, to uznaje, że rodzice są zdolni do porozumienia w sprawach dotyczących dziecka.

W świetle zacytowanych wyżej przepisów uznać więc należy, że w sytuacji, gdy oboje rodzice dysponują prawem wykonywania władzy rodzicielskiej w stosunku do dziecka są uprawnieni do korzystania z ulgi wynikającej z art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem Wnioskodawcy przysługuje prawo do dokonywania odliczeń w ramach ww. ulgi prorodzinnej.

Jednocześnie należy wskazać, że zgodnie z powołanymi przepisami rodzice, jeśli obydwoje mają władzę rodzicielską, będą musieli ustalić, w jakiej kwocie i które z nich korzysta z odliczenia ulgi na dziecko. Konieczne jest zatem porozumienie w tym względzie.

Z powyższego wynika, że w przypadku, gdy obydwoje rodzice wykonywali władzę rodzicielską przez cały rok, ulga przysługuje każdemu z rodziców w proporcjach przez nich ustalonych, z tym, że łączna kwota odliczeń, dokonanych przez oboje rodziców nie może przekroczyć kwoty odliczeń przysługujących względem danego dziecka.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca zawarł z byłą żoną porozumienie, że z ulgi prorodzinnej w rocznych rozliczeniach będzie korzystać on w całości.

Biorąc powyższe pod uwagę, stwierdzić należy, że w przedmiotowej sprawie, Wnioskodawcy przysługiwało w latach 2009 - 2012 prawo do dokonywania odliczeń w ramach ulgi prorodzinnej na dzieci. Takie prawo przysługuje również Wnioskodawcy w rozliczeniu za rok 2013. Skoro Wnioskodawca zawarł z byłą żoną porozumienie, że z ulgi prorodzinnej w rocznych rozliczeniach będzie korzystać on w całości, należy przyjąć, że ulga przysługuje Wnioskodawcy w pełnej wysokości przysługującej na troje dzieci.

Jednocześnie należy wskazać, że z uwagi na możliwość dokonania odliczenia w ramach ulgi prorodzinnej za lata 2009 – 2012, Wnioskodawca jest uprawniony do złożenia korekt zeznań o wysokości osiągniętych dochodów za te lata.

Jednakże podkreślić trzeba, że przy korekcie deklaracji należy uwzględnić przepisy dotyczące przedawnienia zobowiązania podatkowego (art. 70 § 1 ustawy – Ordynacja podatkowa). Zgodnie bowiem z art. 70 § 1 ww. ustawy, zobowiązanie podatkowe przedawnia się z upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku.

Zgodnie z art. 81 § 1 Ordynacji podatkowej jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację.

Na podstawie § 2 ww. artykułu skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie korygującej deklaracji wraz z dołączonym pisemnym uzasadnieniem przyczyn korekty.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.