Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP1/443-972/14-2/JSK
z 14 stycznia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 13 października 2014 r. (data wpływu 20 października 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku usług administrowania i zarządzania nieruchomościami oraz wliczania do wartości sprzedaży, o której mowa w art. 113 ust. 1 ustawy, ww. usług – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 października 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku usług administrowania i zarządzania nieruchomościami oraz wliczania do wartości sprzedaży, o której mowa w art. 113 ust. 1 ustawy, ww. usług.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca (dalej również: Zainteresowany) prowadzi działalność gospodarczą w formie działalności gospodarczej osoby fizycznej, polegającą na świadczeniu usług:

• administrowanie – zarządzanie nieruchomościami – PKD 68.20.Z,
• usługi informatyczne – PKD,
• przeglądy okresowe budynków – PKD.
  
  

Z początkiem października 2014 r. Zainteresowany zarejestrował się na podatek VAT ze względu na przekroczenie obrotów 150.000 zł, zgodnie z art. 113 ustawy o VAT.

Działalność polegająca na administrowaniu/zarządzie nieruchomościami wynosi około 50% w całokształcie działalności w danym roku podatkowym.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy prowadzona przez Zainteresowanego działalność w zakresie administracji i zarządu nieruchomościami zawiera się w wykluczeniu zawartym w art. 113 ust. 2 pkt 2 ppkt 2a ustawy o VAT, tj. jako „transakcje związane z nieruchomościami”?
2. Czy w związku z tym, że czynności administrowania/zarządu wspólnotami mieszkaniowymi korzystają ze zwolnienia z tytułu rozporządzenia do VAT, Wnioskodawca ma obowiązek wliczać ww. sprzedaż polegającą na administrowaniu/zarządzaniu nieruchomościami do limitu podlegania do ustawy o VAT – zgodnie z art. 113 ustawy o VAT?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, z uwagi na:

1. brak definicji w ustawie o VAT pojęcia „transakcje związane z nieruchomościami” należy uznać, że pojęcie to oznacza wszelkie transakcje mające bezpośredni związek z nieruchomościami, tj. m.in.:
   • sprzedaż nieruchomości,
   • wynajem nieruchomości,
   • budowa nieruchomości,
   • projektowanie nieruchomości.
   Rozumienie powyższego pojęcia w sposób zawężający, przykładowo, jako: administrowanie i zarządzanie nieruchomościami, jest – w ocenie Wnioskodawcy – nieuzasadnione. Wykonywana przez Zainteresowanego działalność jest działalnością usługową niewpływającą na wygląd czy też kształt danej nieruchomości. Nie powinna być zatem brana do podstawy obrotu służącego do liczenia obrotu do podlegania pod ustawę o VAT zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy o VAT;
2. zgodnie z rozporządzeniem do ustawy o VAT z dnia 20 grudnia 2013 r. w sprawie zwolnień od podatku od towarów i usług oraz warunków stosowania tych zwolnień – w § 3 pkt 2 ppkt 3, zostały wskazane do zwolnienia usługi zarządzania nieruchomościami, świadczone na zlecenie.
   
   

Jeżeli ww. usługi zostały zwolnione w rozporządzeniu, Wnioskodawca nie widzi zasadności, aby brać ich wartość do obrotu do liczenia podstawy obrotu w VAT – zgodnie z art. 113 ustawy o VAT.

Podsumowując, według Wnioskodawcy, usługi zarządzania nieruchomościami świadczone na zlecenie nie powinny być brane do obrotu będącego podstawą do limitu wynikającego z art. 113 ustawy o VAT, który decyduje o obowiązku rejestracji do podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Stosownie do treści art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast na mocy art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

Zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Stosownie do treści art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże – jak wynika z art. 146a pkt 1 ustawy – w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zarówno w treści wskazanej ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Na mocy art. 82 ust. 3 ustawy, minister właściwy do spraw finansów publicznych może, w drodze rozporządzenia, wprowadzić inne niż określone w art. 43-81 zwolnienia od podatku, a także określić szczegółowe warunki stosowania tych zwolnień, uwzględniając:

1. specyfikę wykonywania niektórych czynności oraz uwarunkowania obrotu gospodarczego niektórymi towarami;
2. przebieg realizacji budżetu państwa;
3. potrzebę uzyskania dostatecznej informacji o towarach będących przedmiotem zwolnienia;
4. przepisy Unii Europejskiej.
   
   

W wykonaniu ww. delegacji Minister Finansów wydał rozporządzenie z dnia 20 grudnia 2013 r. w sprawie zwolnień od podatku od towarów i usług oraz warunków stosowania tych zwolnień (Dz. U. z 2013 r., poz. 1722).

Zgodnie z § 3 ust. 1 pkt 3 ww. rozporządzenia, zwalnia się od podatku usługi zarządzania nieruchomościami mieszkalnymi, świadczone na zlecenie, z wyłączeniem wyceny nieruchomości mieszkalnych (PKWiU ex 68.32.11.0 i PKWiU ex 68.32.12.0).

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w formie działalności gospodarczej osoby fizycznej, polegającą na świadczeniu usług:

• administrowanie – zarządzanie nieruchomościami – PKD 68.20.Z,
• usługi informatyczne – PKD,
• przeglądy okresowe budynków – PKD.
  
  

Z początkiem października 2014 r. Zainteresowany zarejestrował się na podatek VAT ze względu na przekroczenie obrotów 150.000 zł, zgodnie z art. 113 ustawy o VAT. Działalność polegająca na administrowaniu/zarządzie nieruchomościami wynosi około 50% w całokształcie działalności w danym roku podatkowym.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii, czy prowadzona przez Niego działalność w zakresie administracji i zarządu nieruchomościami zawiera się w wykluczeniu zawartym w art. 113 ust. 2 pkt 2 ppkt 2a ustawy, tj. jako „transakcje związane z nieruchomościami” oraz czy w związku z tym, że czynności administrowania/zarządu wspólnotami mieszkaniowymi korzystają ze zwolnienia z tytułu rozporządzenia do VAT, Wnioskodawca ma obowiązek wliczać ww. sprzedaż polegającą na administrowaniu/zarządzaniu nieruchomościami do limitu wartości sprzedaży – zgodnie z art. 113 ustawy.

Jak wynika z art. 113 ust. 1 ustawy, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Natomiast, na podstawie art. 113 ust. 2 ustawy, do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się:

1. wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju oraz sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju;
2. odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług, zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, z wyjątkiem:
   1. transakcji związanych z nieruchomościami,
   2. usług, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38–41,
   3. usług ubezpieczeniowych
   - jeżeli czynności te nie mają charakteru transakcji pomocniczych;
3. odpłatnej dostawy towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.
   
   

W myśl art. 113 ust. 5 ustawy, jeżeli wartość sprzedaży u podatników zwolnionych od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Odnosząc się zatem do wątpliwości Wnioskodawcy należy stwierdzić, że zgodnie z art. 113 ust. 2 pkt 2 lit. a ustawy, do wartości sprzedaży, o której mowa w art. 113 ust. 1 ustawy, nie wlicza się odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług zwolnionych od podatku na podstawie przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3 z wyjątkiem transakcji związanych z nieruchomościami, jeżeli czynności te nie mają charakteru transakcji pomocniczych.

Dokonane przez ustawodawcę od dnia 1 stycznia 2014 r. zmiany w art. 113 mają na celu w sposób bardziej precyzyjny i odpowiadający prawu unijnemu regulować stosowanie zwolnienia od podatku VAT dla drobnych przedsiębiorców, których obrót w skali roku nie przekracza 150.000 zł.

Zgodnie z art. 288 Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347, s. 1, z późn. zm.), zwanej dalej: Dyrektywa 2006/112/WE Rady, kwota obrotu stanowiąca punkt odniesienia dla zastosowania procedury przewidzianej w niniejszej sekcji obejmuje następujące kwoty, z wyłączeniem VAT:

1. wartość dostaw towarów i świadczenia usług, o ile są one opodatkowane;
2. wartość transakcji zwolnionych z prawem do odliczenia VAT zapłaconego na poprzednim etapie zgodnie z art. 110 i 111, art. 125 ust. 1, art. 127 i art. 128 ust. 1;
3. wartość transakcji zwolnionych zgodnie z art. 146-149 oraz art. 151, 152 i 153;
4. wartość transakcji związanych z nieruchomościami, transakcji finansowych, o których mowa w art. 135 ust. 1 lit. b)-g) oraz usług ubezpieczeniowych, chyba że transakcje te mają charakter transakcji pomocniczych.
   
   

Dokonane zatem od dnia 1 stycznia 2014 r. zmiany w ustawie o podatku od towarów i usług w sposób ściślejszy odwzorowują przepisy Dyrektywy 2006/112/WE Rady, która w art. 288 pkt 4 również stanowi, że kwota obrotu obejmuje wartość transakcji związanych z nieruchomościami.

Aby wyjaśnić definicję „transakcji”, należy posłużyć się słownikowym określeniem tego terminu. I tak „Słownik języka polskiego PWN” pod redakcją prof. Stanisława Dubisza, Warszawa 2008, definiuje słowo „transakcja” jako operacja handlowa dotycząca kupna lub sprzedaży towarów lub usług albo umowa handlowa na kupno lub sprzedaż towarów lub usług i samo zawarcie takiej umowy.

Mając powyższe na uwadze, stwierdzić należy, że wykonywane przez Wnioskodawcę usługi zarządzania i administrowania nieruchomościami stanowią transakcje związane z nieruchomościami.

Należy wskazać, że ustawodawca zarówno w ustawie o podatku od towarów i usług, jak i w rozporządzeniach wykonawczych do ustawy nie zdefiniował pojęcia charakter „pomocniczy”. W takim przypadku w pierwszej kolejności stosuje się wykładnię językową. Dopiero gdy wykładnia ta nie prowadzi do jednoznacznych rezultatów, dopuszczalne jest skorzystanie z pozajęzykowych dyrektyw interpretacyjnych.

Według internetowego słownika synonimów (strona internetowa - http://synonim.net/synonim/pomocniczy), synonimami do słowa „pomocniczy” są pojęcia: „pomocny, wspierający, poboczny, akcesoryjny, dodatkowy, dopływowy, posiłkowy, subsydialny, subsydiarny, uzupełniający, wspomagający”.

Przepisy unijnej dyrektywy w zakresie podatku od towarów i usług posługują się określeniem „incidental transactions” w ramach odpowiedniego przepisu, co na język polski może być tłumaczone jako „transakcje incydentalne/uboczne”. Termin „incydentalny” wg Słownika języka polskiego (Słownika Wydawnictwa Naukowego PWN) oznacza przy tym „mający małe znaczenie lub zdarzający się bardzo rzadko”, natomiast termin „uboczny” oznacza „dotyczący czegoś pośrednio, mniej istotny lub dodatkowy”. Transakcje o charakterze „incydentalnym” oznaczają zdarzenia występujące nie tyle rzadko, ile ubocznie, przy określonej okazji, nawet gdyby występowały w sposób powtarzalny. Pojęcie „incydentalności” odnosi się więc nie tyle do samej częstotliwości występowania danego zdarzenia, co raczej do jego poboczności względem zasadniczej działalności podatnika.

Także w wersji francuskiej omawianej VI Dyrektywy użyto określenia „accessoire”, a w wersji niemieckiej „Hilfsumsaetze”, co wskazuje, że w analizowanym kontekście istotne jest, aby były to czynności poboczne, czy też pomocnicze do zasadniczej działalności podatnika (wspomniane powyżej trzy wersje językowe VI Dyrektywy są kompatybilne i wskazują na pomocniczy, poboczny charakter omawianych czynności). Podobnie, polska wersja językowa Dyrektywy 2006/112, która zastąpiła VI Dyrektywę, odstępuje od sformułowania „transakcje sporadyczne” i określa omawiane czynności jako „transakcje pomocnicze”.

Transakcje pomocnicze zatem to takie, które nie są związane z zasadniczą działalnością podatnika, a przychody z ich tytułu nie są bezpośrednim, stałym i koniecznym uzupełnieniem tej działalności. Tak więc, aby ocenić, czy dana czynność może być uznana za pomocniczą, należy wziąć pod uwagę przede wszystkim to, czy stanowi ona uzupełnienie zasadniczej działalności gospodarczej podatnika. Jeżeli natomiast dana działalność stanowi stały i niezbędny element wbudowany w funkcjonowanie przedsiębiorstwa podatnika, to transakcje takie nie mogą być uznane za pomocnicze.

Z treści wniosku wynika, że Zainteresowany prowadzi działalność gospodarczą polegającą m.in. na administrowaniu – zarządzaniu nieruchomościami – PKD 68.20.Z, która to działalność wynosi około 50% w całokształcie działalności Wnioskodawcy w danym roku podatkowym. Informacje te wskazują jednoznacznie, że zarządzanie i administrowanie nieruchomościami stanowi podstawowy przedmiot działalności gospodarczej Zainteresowanego, wobec tego transakcji tych nie można uznać za związane z nieruchomościami o charakterze pomocniczym. Stosownie zatem do treści art. 113 ust. 2 ustawy, zaklasyfikowana przez Wnioskodawcę jako zwolniona od podatku od towarów i usług sprzedaż z tytułu usług zarządzania i administrowania nieruchomościami powinna być wliczana do wartości sprzedaży (kwota 150.000 zł), o której mowa w art. 113 ust. 1 ustawy.

Podsumowując:

1. Prowadzona przez Wnioskodawcę działalność w zakresie administracji i zarządzania nieruchomościami stanowi „transakcje związane z nieruchomościami”, które nie mają charakteru transakcji pomocniczych. Usługi te należy zaliczyć do podstawowej – zasadniczej działalności Zainteresowanego.
2. Wnioskodawca ma obowiązek wliczać ww. sprzedaż polegającą na administrowaniu/zarządzaniu nieruchomościami do limitu wartości sprzedaży, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy. Bez znaczenia pozostaje tu fakt, że – jak wskazał Zainteresowany – czynności administrowania/zarządu wspólnotami mieszkaniowymi korzystają ze zwolnienia z tytułu rozporządzenia do VAT.
   Czynności te nie stanowią zwolnionych od podatku od towarów i usług transakcji związanych z nieruchomościami o charakterze pomocniczym, i z tego powodu nie mogą korzystać z wyłączenia zawartego w art. 113 ust. 2 ustawy.
   
   

Mając powyższe na uwadze, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.