Interpretacja Ministra Finansów
DD10/033/204/ZDA/14/RD-21673
z 7 kwietnia 2014 r.
Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Zmiana interpretacji indywidualnej
Na podstawie art. 14e ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.; dalej: Ordynacja podatkowa) Minister Finansów zmienia z urzędu, jako nieprawidłową, interpretację indywidualną wydaną w dniu 30 listopada 2012 r. znak: IPTPB3/423-327/12-2/PM przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi, w ten sposób, iż stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 18 września 2012 r. o wydanie interpretacji indywidualnej z zakresu podatku dochodowego od osób prawnych dotyczące możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na drobny poczęstunek w postaci napojów bezalkoholowych i słodyczy dostępny dla kontrahentów podczas spotkań biznesowych w siedzibie podatnika – jest prawidłowe.
Uzasadnienie
Zgodnie ze stanem faktycznym przedstawionym we wniosku z dnia 18 września 2012 r. przez (dalej: Wnioskodawca lub Spółka), podstawowym przedmiotem działania Spółki jest kolejowy transport towarów. Do stałej praktyki działalności biznesowej Wnioskodawcy należą spotkania z dostawcami towarów i usług, a także potencjalnymi i faktycznymi nabywcami usług oferowanych przez Wnioskodawcę. Spotkania biznesowe zazwyczaj odbywają się w siedzibie Spółki w celu przedstawienia oferty sprzedażowej, prowadzone są rozmowy związane z zawarciem umów zarówno sprzedażowych jak i zakupowych, negocjacje związane z zawarciem umów, porozumień lub nawiązania współpracy o innym charakterze gospodarczym.
Spotkania te związane są z prowadzoną działalnością gospodarczą. Podczas takich spotkań podawany jest drobny poczęstunek w postaci napojów (np. kawa, śmietanka do kawy, herbata, woda, soki,) i słodycze (np. ciastka, paluszki, cukierki). Zarówno napoje jak i słodycze nie są serwowane z zamiarem zaprezentowania się kontrahentom, a ich dostępność w trakcie takich spotkań w powiązaniu z ich niewystawnością nie służy reprezentacji Wnioskodawcy, a jedynie ze względu na przyjęte uzanse w ramach kontaktów biznesowych służą co najwyżej okazaniu szacunku dla partnera biznesowego. Należy zaznaczyć, że kontrahenci Wnioskodawcy przyjeżdżają niejednokrotnie na spotkanie z odległych miejscowości od siedziby Wnioskodawcy, i po kilkugodzinnej podróży, niezaproponowanie kawy czy herbaty musiałoby być uznane za przejaw braku kultury przez gospodarza spotkania.
Ponieważ Wnioskodawca nie zaliczał dotychczas wydatków na zakup napoi czy też słodyczy do kosztów uzyskania przychodów, poddał ponownie analizie treść przepisów o podatku dochodowym od osób prawnych, uwzględniając przy tym dostępne poglądy orzecznictwa i doktryny. W wyniku tej analizy Wnioskodawca uznał, że wydatki na drobny poczęstunek w postaci napojów (np. kawa, śmietanka do kawy, herbata, woda, soki,) i słodycze (np. ciastka, paluszki, cukierki) nie stanowią kosztów reprezentacji Wnioskodawcy i powstają w związku z jego przychodami. Wnioskodawca zamierza, więc traktować je jako wydatki podatkowo zaliczane do kosztów uzyskania przychodu, a także skorygować dotychczasowe rozliczenia w tym zakresie.
W związku z tym zadano pytanie, czy stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe, że wydatki Wnioskodawcy na drobny poczęstunek w postaci napoi i słodyczy dostępny dla kontrahentów podczas spotkań biznesowych, jako nieponiesione w celu reprezentacji, o ile pozostają w związku z przychodami Wnioskodawcy, stanowią koszty uzyskania przychodu.
Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397, ze zm.; dalej: updop) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.
Według art. 16 ust. 1 pkt 28 updop nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów w tym alkoholowych.
Ustawy podatkowe nie definiują pojęcia reprezentacji. W znaczeniu słownikowym, koszty reprezentacji ocenić należy jako synonim pojęcia „koszty zaprezentowania się, pokazania się” niebędące kosztami promocji, czy też reklamy albo pojęcia „koszty przedstawicielstwa, zastępstwa”. Podkreślić należy, że rozumienie pojęcia „koszty reprezentacji” jako „koszty przedstawicielstwa, zastępstwa” prowadziłoby na tle ustawy podatkowej do wykładni ad absurdum, gdyż eliminowałoby z kosztów podatkowych wszelkie wydatki, które podatnik ponosi w związku z jego reprezentowaniem i w konsekwencji zaliczane podatkowo byłyby wyłącznie te koszty, które podatnik ponosi osobiście, co prowadziłoby do różnicowania podatników podmiotowo tj. będących osobami fizycznymi (co do zasady może zaliczyć wszystkie koszty gdy działa osobiście) od podatników będących osobami prawnymi cechującymi się reprezentacją ustawową (koszty tej reprezentacji nie byłyby w takiej sytuacji zaliczane podatkowo, stanowiąc koszty reprezentacji osoby prawnej w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 28 updop). Przy takiej interpretacji tak też byłoby z kosztami reprezentacji tam gdzie np. podatnik nie może działać osobiście (np. w zakresie wymaganego przez prawo przymusu adwokackiego).
Uwzględniając powyższe, niewątpliwie więc koszty reprezentacji w rozumieniu ustawy podatkowej to koszty zaprezentowania się. W stanie sprawy dostępność w trakcie spotkań biznesowych napoi czy też słodyczy nie ma na celu zaprezentowanie się kontrahentowi i nie pozostaje w jakimkolwiek związku z tak rozumianą reprezentacją. W tej sytuacji, wydatki na nabycie napoi i słodyczy, jako w stanie faktycznym jw., niesłużące reprezentacji, gdy zostają poniesione w związku z przychodami podatnika w sposób określony w art. 15 ust. l updop, zaliczane są do kosztów uzyskania przychodów.
Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi, działając z upoważnienia Ministra Finansów (na podstawie przepisów rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego; Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), wydał w dniu 30 listopada 2012 r. interpretację indywidualną nr IPTPB3/423-327/12-2/PM, w której uznał stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe.
Po zapoznaniu się z aktami sprawy, Minister Finansów zważa, co następuje.
Na podstawie art. 14e § 1 Ordynacji podatkowej, Minister Finansów może z urzędu zmienić wydaną interpretację ogólną lub indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości. Przepis ten nie zawiera ograniczeń czasowych, co oznacza, że jeśli stwierdzona zostanie nieprawidłowość wydanej interpretacji indywidualnej, Minister Finansów może z urzędu zmienić ją w dowolnym czasie.
W ocenie Ministra Finansów stanowiska wyrażonego w interpretacji indywidualnej wydanej w dniu 30 listopada 2012 r. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi (Nr IPTPB3/423-327/12-2/PM), nie można uznać za prawidłowe.
Zgodnie z art. 15 ust. 1 updop, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem za koszty uzyskania przychodu, uważa się takie wydatki, których poniesienie przez podatnika jest spowodowane racjonalnym dążeniem i obiektywną możliwością osiągnięcia przychodu lubzachowania albo zabezpieczenia tego źródła i które nie są wymienione w art. 16 ust. 1 updop.
Zatem, aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodów, między tym kosztem, a przychodem musi istnieć związek przyczynowo – skutkowy. Chodzi tu o związek tego typu, że poniesienie kosztu ma lub może mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu lub na jego zachowanie oraz zabezpieczenie. Stosownie do treści art. 16 ust. 1 pkt 28 updop, nieuważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.
Analiza orzecznictwa wskazuje na występowanie poważnych wątpliwości, co do wykładni normy wynikającej z wyżej wymienionych przepisów updop. Sądy administracyjne w swoich orzeczeniach wyrażały pogląd, że skoro ustawodawca nie zdefiniował w sposób jednoznaczny pojęcia reprezentacji, należy posiłkować się definicją słownikową, iż reprezentacja to „okazałość”, „wystawność”, „wytworność” (por. wyroki z dnia 25 maja 2012 r., sygn. akt II FSK 2200/10 i z dnia 27 września 2012 r., sygn. akt II FSK392/11).
W innych orzeczeniach sądy administracyjne uznawały, że termin „reprezentacja” oznacza „przedstawicielstwo”, a nie „wystawność”, „okazałość”, „wytworność” (por. wyrok z dnia 25 stycznia 2012 r. sygn. akt II FSK 1445/10 i z dnia 29 czerwca 2012 r. , sygn. akt II FSK 2571/10 i II FSK 2572/10). Powołane rozbieżności w orzeczeniach sądów administracyjnych w zakresie kosztów reprezentacji wykluczonych z kosztów uzyskania przychodów znalazły swoje podsumowanie w wydanym, w składzie siedmiu sędziów wyroku NSA z dnia 17 czerwca 2013 r., sygn. akt II FSK 702/11.
W wyroku tym Sąd podkreślił potrzebę indywidualnej oceny stanu faktycznego konkretnej sprawy dotyczącej kwalifikowania kosztów (wydatków) jako kosztów reprezentacji, wskazując, że wymienienie w przepisach podatkowych jako przykładowych kosztów reprezentacji wydatków na usługi gastronomiczne, zakup żywności, napojów, w tym alkoholowych nie przesądza ich o wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów. Kwalifikacja każdego przypadku powinna być odrębna, pod kątem warunków i okoliczności uzasadniających ich poniesienie.
Dla kwalifikacji danych wydatków jako wydatków na reprezentację wykluczonych z kosztów uzyskania przychodów nie jest istotne miejsce podawania poczęstunków, świadczenia usług gastronomicznych tzn. nie bierze się pod uwagę tego, czy poczęstunki odbywają się w siedzibie firmy czy też poza nią. Dla oceny takich wydatków nie są także istotne takie cechy jak wystawność, wytworność, okazałość poczęstunków. Nie ma bowiem możliwości skonstruowania miernika dla określenia poziomu wystawności, wytworności itp. jednakowego dla wszystkich podmiotów gospodarczych.
Sąd wskazał ponadto, że za wydatki na zakup żywności, napojów i usług gastronomicznych, wyłączone z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 updop należy uznać te, których wyłącznym lub dominującym celem jest stworzenie pewnego wizerunku podatnika, stworzenie dobrego obrazu jego firmy, czy działalności, wykreowanie pozytywnych relacji z uczestnikami takich spotkań.
Biorąc powyższe pod uwagę - w świetle przedstawionego stanu faktycznego, z którego wynika, że Wnioskodawca ponosi wydatki na drobny poczęstunek w postaci napojów bezalkoholowych i słodyczy dostępny dla kontrahentów podczas spotkań biznesowych w siedzibie Spółki organizowanych w celu przedstawienia oferty sprzedażowej, prowadzenia rozmów związanych z zawarciem umów zarówno sprzedażowych jak i zakupowych, negocjacji związanych z zawarciem umów, porozumień lub nawiązania współpracy o innym charakterze gospodarczym – stwierdzić należy, że wydatki takie nie powinny być wyłączone z kosztów uzyskania przychodów i zaliczane do kosztów reprezentacji. W konsekwencji, stanowisko Spółki należy uznać za prawidłowe.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą zmianę interpretacji przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał zmianę interpretacji indywidualnej w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi; Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wnosi się (w dwóch egzemplarzach) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy).
doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.