INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012r. poz. 749) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 13 czerwca 2012r. (data wpływu 18 czerwca 2012r.) uzupełnionym pismem z dnia 24 sierpnia 2012r. (data wpływu 28 sierpnia 2012r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie terminu odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktury dokumentującej sprzedaż ruchomości – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 czerwca 2012r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie terminu odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktury dokumentującej sprzedaż ruchomości. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 24 sierpnia 2012r. (data wpływu 28 sierpnia 2012r.).

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe (ostatecznie doprecyzowane w piśmie z dnia 24 sierpnia 2012r.):

Wnioskodawca jest osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą pod firmą (…) (księgi handlowe). W zakresie działalności gospodarczej Wnioskodawcy jest sprzedaż urządzeń dla branży medycznej oraz kosmetycznej. W roku 2011 Wnioskodawca dokonał sprzedaży na podstawie faktury VAT dla jednego ze swoich klientów, który działa w formie spółki z ograniczoną odpowiedzialnością. Niestety ale klient Wnioskodawcy nie wywiązał się z ciążącego na nim zobowiązania zapłaty za towar. W związku z powyższym Wnioskodawca skierował sprawę na drogę postępowania sądowego w wyniku, którego uzyskał możliwość zaspokojenia swoich należności z majątku dłużnika w drodze zajęć komorniczych. Komornik sądowy przedstawił Wnioskodawcy ruchomość stanowiącą własność dłużnika jako przedmiot mający zaspokoić jego należności. Jako, że dłużnik nie ma innego majątku mogącego zaspokoić należności Wnioskodawcy chce on zdecydować się na przejęcie ww. ruchomości (inne urządzenie kosmetyczne). Jednocześnie Wnioskodawca uzyskał informacje od komornika sądowego, że ten działając na podstawie kodeksu postępowania cywilnego występuje jako płatnik VAT i jest zobowiązany do wystawienia faktury VAT, pobrania należnego podatku VAT i przekazania go na rachunek budżetu państwa. Poprzez wystawienie faktury VAT w imieniu dłużnika Wnioskodawcy komornik przeniesie na Wnioskodawcę prawo do dysponowania przedmiotem. Wystawiona faktura VAT spowoduje powstanie zobowiązania Firmy Wnioskodawcy wobec dłużnika, które to zobowiązanie jednocześnie zostanie skompensowane z jego długiem wobec firmy.

W uzupełnieniu do wniosku wskazano, iż Wnioskodawca jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT i składa deklaracje VAT-7.

Nabyte przez Wnioskodawcę ruchomości, o których mowa we wniosku będą wykorzystane do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca na podstawie tak wystawionej faktury VAT będzie mógł dokonać obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z ww. - faktury w dacie otrzymania faktury... (pytanie oznaczone we wniosku numerem 1)

Stanowisko Wnioskodawcy:

Wnioskodawca uważa, że na podstawie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług przysługiwać będzie mu prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z ww. faktury w dacie otrzymania faktury.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

W myśl postanowień art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą o VAT, w zakresie, w jakim towary są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o VAT kwotę podatku naliczonego stanowi, z zastrzeżeniem ust. 3-7 suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest niewątpliwy i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi. Dokumentem uprawniającym do odliczenia jest faktura VAT, otrzymana przez podatnika z tytułu nabycia przez niego towarów i usług.

Prawo to może zostać zrealizowane w terminach określonych w art. 86 ust. 10-13 ustawy. Stosownie do postanowień art. 86 ust. 10 pkt 1 prawo do obniżenia kwoty podatku należnego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę albo dokument celny, z zastrzeżeniem pkt 2-5 oraz ust. 11, 12, 16 i 18.

Przepis art. 86 ust. 11 ww. ustawy stanowi, że jeżeli podatnik nie dokona obniżenia kwoty podatku należnego w terminach określonych w ust. 10, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych.

Przepis art. 86 ust. 12 ww. ustawy stanowi, iż w przypadku otrzymania faktury, o której mowa w ust. 2 pkt 1 lit. a lub lit. c, przed nabyciem prawa do rozporządzania towarem jak właściciel albo przed wykonaniem usługi, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego powstaje z chwilą nabycia prawa do rozporządzania towarem lub z chwilą wykonania usługi.

Na podstawie art. 86 ust. 12a ww. ustawy, przepisu ust. 12 nie stosuje się do przypadków, gdy:

1. faktura dokumentuje czynności, od których obowiązek podatkowy powstał zgodnie z art. 19 ust. 13 pkt 1, 2, 4, 7, 9-11;
2. nabycie prawa do dysponowania towarem jak właściciel lub wykonanie usługi nastąpiło przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej, w której podatnik dokonał obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z faktury.
   
   

Należy zaznaczyć, iż zgodnie z art. 86 ust. 13 ww. ustawy jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w terminach, o których mowa w ust. 10, 11, 12, 16 i 18, może on obniżyć kwotę podatku należnego przez dokonanie korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego, nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego.

Zgodnie z art. 18 ustawy o podatku od towarów i usług, organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2005r. Nr 229, poz. 1954 ze zm.) oraz komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego są płatnikami podatku od dostawy, dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów.

Do obowiązków płatnika, zgodnie z treścią art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012r., poz. 749), należy natomiast obliczenie i pobranie od podatnika podatku i wpłacenie go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

W myśl § 23 ust. 1 i 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360) organy egzekucyjne, określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2005r. Nr 229, poz. 1954 ze zm.), oraz komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 17 listopada 1964r. – Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. Nr 43, poz. 296 ze zm.), w przypadku sprzedaży towarów, wystawiają w imieniu dłużnika i na jego rachunek faktury potwierdzające dokonanie sprzedaży tych towarów. Fakturę wystawia się, jeżeli na dłużniku spoczywa obowiązek podatkowy związany ze sprzedażą towarów.

Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT i składa deklaracje VAT-7. W zakresie działalności gospodarczej Wnioskodawcy jest sprzedaż urządzeń dla branży medycznej oraz kosmetycznej.

W roku 2011 Wnioskodawca dokonał sprzedaży na podstawie faktury VAT dla jednego ze swoich klientów. Klient Wnioskodawcy nie wywiązał się z ciążącego na nim zobowiązania zapłaty za towar. W związku z powyższym Wnioskodawca skierował sprawę na drogę postępowania sądowego w wyniku, którego uzyskał możliwość zaspokojenia swoich należności z majątku dłużnika w drodze zajęć komorniczych. Komornik sądowy przedstawił Wnioskodawcy ruchomość stanowiącą własność dłużnika jako przedmiot mający zaspokoić jego należności. Wnioskodawca chce zdecydować się na przejęcie ww. ruchomości (inne urządzenie kosmetyczne). Jednocześnie Wnioskodawca uzyskał informacje od komornika sądowego, że ten działając na podstawie kodeksu postępowania cywilnego występuje jako płatnik VAT i jest zobowiązany do wystawienia faktury VAT, pobrania należnego podatku VAT i przekazania go na rachunek budżetu państwa. Poprzez wystawienie faktury VAT w imieniu dłużnika Wnioskodawcy komornik przeniesie na Wnioskodawcę prawo do dysponowania przedmiotem. Wystawiona faktura VAT spowoduje powstanie zobowiązania Firmy Wnioskodawcy wobec dłużnika, które to zobowiązanie jednocześnie zostanie skompensowane z jego długiem wobec firmy.

Nabyte przez Wnioskodawcę ruchomości, o których mowa we wniosku będą wykorzystane do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

Wątpliwości po stronie Wnioskodawcy powstały w związku z ustaleniem terminu do zrealizowania prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z przedmiotowej faktury VAT.

Z powołanego wyżej art. 86 ust. 10 pkt 1 ustawy o VAT wynika, że co do zasady prawo do obniżenia kwoty podatku należnego przysługuje podatnikowi w rozliczeniu za okres w którym otrzymał on fakturę lub dokument celny, z zastrzeżeniem sytuacji wskazanych w przepisach art. 86 ust. 10 pkt 2-5 oraz ust. 11, 12, 16 i 18.

Analiza przedstawionego zdarzenia przyszłego wskazuje, że w przedmiotowej sprawie nie zajdą okoliczności powodujące powstanie u Wnioskodawcy prawa do obniżenia kwoty podatku należnego, z faktury wystawionej przez komornika działającego jak płatnik podatku VAT, w terminie innym niż określony w przepisie 86 ust. 10 pkt 1 ustawy o VAT.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że w przedmiotowej Wnioskodawca będzie miał prawo do odliczenia podatku VAT wykazanego w przedmiotowej fakturze za okres rozliczeniowy w którym ją otrzyma.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, iż prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z ww. faktury będzie mu przysługiwało w dacie otrzymania faktury należało uznać za prawidłowe.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualny błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Podkreślenia wymaga, iż interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku.

W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Końcowo zaznacza się, że niniejsza interpretacja stanowi ocenę przedstawionego we wniosku stanowiska prawnego Wnioskodawcy w zakresie podatku od towarów i usług (pytanie oznaczone we wniosku numerem 1). Ocena stanowiska Wnioskodawcy w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych (pytanie oznaczone we wniosku numerem 2) została zawarta w odrębnym rozstrzygnięciu.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. 14 marca 2012r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.