Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB3/423-376/14-4/PR
z 14 listopada 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wspólnoty Mieszkaniowej, reprezentowanej przez pełnomocnika, przedstawione we wniosku z 24 lipca 2014 r. (data wpływu 31 lipca 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia dochodu z tytułu otrzymania zwrotu wcześniej poniesionych wydatków – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 31 lipca 2014 r. został złożony ww. wniosek – uzupełniony pismem z 27 października 2014 r. (data wpływu 30 października 2014 r.) – o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia dochodu z tytułu otrzymania zwrotu wcześniej poniesionych wydatków.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wspólnota Mieszkaniowa korzysta ze zwolnienia przychodu od podatku dochodowego zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Budynek formalnie nie posiada pozwolenia na użytkowanie, bo warunkowe pozwolenie zostało cofnięte.

W roku 2013 Wspólnota poniosła koszty, związane z usuwaniem awarii na instalacji wod.-kan., koszt ten został zapłacony z wpłaconych zaliczek na poczet utrzymania nieruchomości wspólnej przez właścicieli lokali mieszkalnych, jak i również lokali użytkowych.

Wspólnota kilkukrotnie zlecała usuwanie awarii z uwagi na to, że deweloper nie chciał wykonać swojego obowiązku w ramach gwarancji i rękojmi.

W miesiącu marcu 2014 r. Wspólnota Mieszkaniowa obciążyła dewelopera kosztami za usuwanie tych awarii uznając, że są to wady powstałe przy budowie budynku Wspólnoty.

Obciążenie jest w tej samej kwocie, jak koszty poniesione przez Wspólnotę Mieszkaniową.

Jako Zarządca Wspólnoty Mieszkaniowej nie naliczono, ani nie odprowadzono podatku dochodowego od powstałego przychodu z tytułu obciążenia dewelopera, ponieważ uznano, iż Wspólnota na tej operacji nie ma dochodu.

Deweloper nie zapłacił Wspólnocie za rachunek, który Wspólnota wystawiła w miesiącu marcu 2014 r. z tytułu poniesionych kosztów związanych z usuwaniem awarii wod.-kan.

Wnioskodawca pismem z 27 października 2014 r. doprecyzował stan faktyczny o następujące informacje:

• koszty poniesione przez Wspólnotę Mieszkaniową związane z usuwaniem awarii instalacji wod.-kan. zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów Wspólnoty w 2013 r.,
• „Operacją” nazwano czynność zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów sześciu faktur obciążających Wspólnotę za usunięcie przedmiotowych awarii wod.-kan., które łącznie opiewały na kwotę 7.826,00 zł oraz zaliczenia do przychodów obciążenia dewelopera kosztami na taką samą kwotę, tj. 7.826,00 zł.
• Wspólnota poniosła koszt usuwania awarii na kwotę 7.826,00 zł. i uzyskała przychód w kwocie 7.826,00 zł, bo obciążyła dewelopera rachunkiem. Skoro przychód jest w tej samej wysokości co poniesiony koszt, to nie ma dochodu.
  
  

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

W związku z tym powstaje pytanie czy Wspólnota Mieszkaniowa postąpiła prawidłowo?

Zdaniem Wnioskodawcy, nie należy naliczać podatku, ponieważ na tej operacji nie ma dochodu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zasady funkcjonowania wspólnot mieszkaniowych zostały ściśle określone w ustawie z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 80, poz. 903 ze zm.).

Zgodnie z art. 6 ww. ustawy, ogół właścicieli, których lokale wchodzą w skład określonej nieruchomości, tworzy wspólnotę mieszkaniową. Wspólnota mieszkaniowa może nabywać prawa i zaciągać zobowiązania, pozywać i być pozwana. Nie posiada jednak osobowości prawnej. Wspólnotę mieszkaniową tworzą zarówno właściciele odrębnych lokali mieszkalnych, jak i właściciele odrębnych lokali użytkowych. Każdy członek wspólnoty mieszkaniowej jest właścicielem lokalu oraz udziału w nieruchomości wspólnej. Udział w nieruchomości wspólnej jest prawem związanym z własnością lokalu.

Wspólnoty jako jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, zgodnie z art. 1 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2014 r., poz. 851 ze zm.), są podatnikami podatku dochodowego od osób prawnych. Jednocześnie nie zostały one wymienione przez ustawodawcę w treści art. 6 ust. 1 tej ustawy, jako podmioty, które zwolnione są od podatku.

W myśl art. 18 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podstawę opodatkowania, z zastrzeżeniem art. 21 i 22, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 7 albo w art. 7a ust. 1, (…).

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód bez względu na rodzaj źródeł przychodów, z jakich dochód ten został osiągnięty; w wypadkach, o których mowa w art. 21 i 22, przedmiotem opodatkowania jest przychód.

Dochodem jest, z zastrzeżeniem art. 10 i 11, nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym; jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą (art. 7 ust. 2 cyt. ustawy).

Z opisu sprawy wynika, że Wspólnota w 2013 r. poniosła koszty, związane z usuwaniem awarii instalacji wod.-kan., koszt ten został zapłacony z wpłaconych zaliczek na poczet utrzymania nieruchomości wspólnej przez właścicieli lokali mieszkalnych, jak i również lokali użytkowych. Wspólnota kilkukrotnie zlecała usuwanie awarii z uwagi na to, że deweloper nie chciał wykonać swojego obowiązku w ramach gwarancji i rękojmi. W marcu 2014 r. Wspólnota Mieszkaniowa obciążyła dewelopera kosztami za usuwanie tych awarii uznając, że są to wady powstałe przy budowie budynku Wspólnoty. Obciążenie jest w tej samej kwocie, jak koszty poniesione przez Wspólnotę Mieszkaniową. Deweloper nie zapłacił Wspólnocie za rachunek, który Wspólnota wystawiła w miesiącu marcu 2014 r. z tytułu poniesionych kosztów związanych z usuwaniem awarii wod.-kan. Koszty poniesione przez Wspólnotę Mieszkaniową związane z usuwaniem awarii instalacji wod.-kan. zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów Wspólnoty w 2013 r. Wspólnota poniosła koszt usuwania awarii na kwotę 7.826,00 zł. i uzyskała przychód w kwocie 7.826,00 zł, ponieważ obciążyła dewelopera rachunkiem.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Z przepisu tego wynika, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z przychodami.

Kosztami uzyskania przychodów są zatem wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z działalnością, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie bądź zachowanie źródła przychodów.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego co do zasady koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością,
• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
  
  

Jednym z warunków zaliczenia określonych wydatków do kosztów uzyskania przychodów jest to, aby wydatek ten miał charakter definitywny, tj. który nie podlega zwrotowi.

Opodatkowanie podatkiem dochodowym dotyczy wyłącznie sfery ekonomicznej podatnika, ma związek z osiągniętym przez niego przychodem, w związku z czym powinien on być ustalany w oparciu o poniesione przez niego koszty. Logiczną kontynuację poprzedniej myśli stanowi przesłanka realności poniesionego wydatku. Warunek ten oznacza po prostu konieczność ekonomicznego poniesienia danego kosztu polegający np. na uszczupleniu jego aktywów. Tak więc kosztem zdecydowanie nie będzie wydatek, który następnie podlega zwrotowi, przez co nie można stwierdzić jego definitywności.

Prawo zaliczenia określonych wydatków do kosztów uzyskania przychodów dany podmiot ma zatem w przypadku, gdy wydatki te pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami.

W konsekwencji nie każdy wydatek ponoszony w związku z prowadzoną działalnością stanowić może koszt uzyskania przychodów i jako taki podlegać odliczeniu od podstawy opodatkowania.

W oparciu o opisany we wniosku stan faktyczny stwierdzić należy, że poniesione przez Wspólnotę koszty – związane z usuwaniem awarii instalacji wod.-kan., które deweloper miał wykonać w ramach gwarancji i rękojmi, przy jednoczesnym obciążeniu dewelopera kosztami w tej samej kwocie – nie mają na gruncie podatkowym charakteru kosztu definitywnego (rzeczywistego), ponieważ wartość poniesionego wydatku będzie Wnioskodawcy zwrócona, co stoi w opozycji z omówioną powyżej konstrukcją przychodów i kosztów podatkowych.

Biorąc pod uwagę powyższe należy stwierdzić, że koszty usuwania awarii instalacji wod.-kan. nie spełniają ogólnych przesłanek kosztów uzyskania przychodów podatkowych uregulowanych w art. 15 ust. 1, przez co nie można ich zaliczyć w ciężar kosztów podatkowych Wspólnoty.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przychodami są, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne (pkt 1), jak również inne, niewymienione szczegółowo w ustawie zdarzenia, których skutkiem jest przyrost majątku podatnika.

Jednakże, co do zasady o zaliczeniu danego przysporzenia majątkowego do przychodów decyduje definitywny charakter tego przysporzenia w tym sensie, że w sposób ostateczny faktycznie powiększa ono aktywa podatnika.

Otrzymane świadczenie może być uznane za przychód, jeżeli ma ono charakter definitywny, ostateczny oraz pewny w tym znaczeniu, że podatnik uzyskuje swobodę dysponowania określonym świadczeniem lub środkami pieniężnymi.

Bez znaczenia jest źródło pochodzenia tych środków, tzn. czy zostały one wypracowane wskutek prowadzenia działalności gospodarczej, uzyskane jako pożytki zrealizowane przez wspólnotę z nieruchomości wspólnej czy też otrzymane w inny sposób przewidziany tą ustawą.

Wnioskodawca jest wspólnotą mieszkaniową. Wspólnota mieszkaniowa powstaje w celu realizacji wspólnych działań właścicieli lokali w danej nieruchomości, związanych z utrzymaniem danej nieruchomości, w tym dla rozliczenia poszczególnych właścicieli z wydatków ponoszonych w związku z tymi działaniami. Na pokrycie kosztów zarządu właściciele lokali uiszczają zaliczki w formie bieżących opłat, płatne z góry do dnia 10 każdego miesiąca (art. 15 ust. 1 ustawy o własności lokali).

Zgodnie z art. 14 ww. ustawy, na koszty zarządu nieruchomością wspólną składają się w szczególności:

1. wydatki na remonty i bieżącą konserwację,
2. opłaty za dostawę energii elektrycznej i cieplnej, gazu i wody, w części dotyczącej nieruchomości wspólnej, oraz opłaty za antenę zbiorczą i windę,
3. ubezpieczenia, podatki i inne opłaty publicznoprawne, chyba że są pokrywane bezpośrednio przez właścicieli poszczególnych lokali,
4. wydatki na utrzymanie porządku i czystości,
5. wynagrodzenie członków zarządu lub zarządcy.
   
   

Zatem Wnioskodawca, jako wspólnota mieszkaniowa prowadzi działalność o charakterze niezarobkowym. W konsekwencji Wspólnota powinna rozpoznawać przychody na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Co wykazano powyżej – z uwagi na niespełnienie przesłanki definitywności kosztu – wydatki Wspólnoty z tytułu usunięcie awarii instalacji wod.-kan. nie mogą zostać uznane na gruncie podatkowym za koszty uzyskania przychodu.

Istotne znaczenie ma również fakt domagania się przez Wspólnotę zwrotu kosztów usunięcia awarii instalacji wod.-kan., ponieważ awaria ta wynikała z wad powstałych przy budowie budynku.

W związku z ustawowym wymogiem istnienia związku przyczynowego między wydatkami i przychodami, w rozpatrywanej sprawie stwierdzić konsekwentnie należy, że na gruncie podatkowym nie powstaje również przychód z tytułu obciążenia dewelopera rachunkiem w wysokości poniesionych przez Wspólnotę kosztów usunięcia awarii instalacji wod.-kan.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że obciążenia dewelopera rachunkiem za poniesione przez Wspólnotę wydatki na usunięcie awarii instalacji wod.-kan., nie stanowi przychodu na podstawie art. 12 ust. 4 pkt 6a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zgodnie z którym do przychodów nie zalicza się zwróconych innych wydatków niezaliczonych do kosztów uzyskania przychodów.

Zatem obciążenie dewelopera rachunkiem za usuwanie awarii instalacji wod.-kan., nie powoduje powstania dla Wspólnoty przychodu podatkowego zgodnie z art. 12 ust. 4 pkt 6a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a poniesione przez Wspólnotę wydatki na usunięcie ww. awarii nie stanowią dla Wnioskodawcy kosztów uzyskania przychodów, gdyż nie spełniają przesłanki definitywności, która wynika z art. 15 ust. 1 ww. ustawy.

Podsumowując, podzielić należy stanowisko Wnioskodawcy, że na tej operacji nie ma dochodu, lecz sposób postępowania poprzez zaliczenie tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów oraz ich zwrotu do przychodów jest nieprawidłowy.

Jednocześnie należy dodać, że w rozpatrywanej sprawie nie będzie miał zastosowania art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Ponadto należy wskazać, że dokumenty dołączone przez Wspólnotę do wniosku nie podlegały analizie i weryfikacji w ramach postępowania o wydanie interpretacji indywidualnej.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.