INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 16 lutego 2012r. (data wpływu 21 lutego 2012r.), uzupełnionym pismem z dnia 15 maja 2012r. (data wpływu), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania usług betoniarskich wykonywanych przy budowie budynków mieszkalnych jednorodzinnych o powierzchni użytkowej nieprzekraczającej 300 m²– jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 lutego 2012r. wpłynął ww. wniosek, uzupełniony pismem z dnia 15 maja 2012r. (data wpływu), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania usług betoniarskich wykonywanych przy budowie budynków mieszkalnych jednorodzinnych o powierzchni użytkowej nieprzekraczającej 300 m².

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca zajmuje się produkcją masy betonowej, która została sklasyfikowana wg PKWiU 2363Z. Produkcja i sprzedaż betonu dokonywana jest różnym odbiorcom tak indywidualnym osobom fizycznym jak i firmom czy instytucjom.

Spółka zajmuje się również wykonywaniem robót betoniarskich, oznaczonych symbolem 43.99.40.0 wg PKWiU z 2008r. na rzecz budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, a więc dla budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa nie przekracza 300 m² (art. 41 ust. 12-12c ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004r. Dz. U. Nr 54 poz. 535 ze zm.). Wnioskodawca jest producentem masy betonowej, której dotyczy usługa oraz posiada niezbędny sprzęt tj. węzeł betoniarski, betonomieszarki, pompy do betonu, obsługiwane przez jego pracowników (operatorów) posiadających odpowiednie kwalifikacje.

Firma Wnioskodawcy zamierza z zamawiającymi podpisywać umowy cywilnoprawne na świadczenie robót (usług) betoniarskich, w których będzie określona między innymi pow. użytkowa budynku oraz cena za usługę będzie kompleksowa (materiał, robocizna, sprzęt).

Wykonanie usługi polega na wykonaniu następującego zakresu czynności:

1. przygotowaniu na węźle betoniarskim (wytwórni) masy betonowej.
2. załadunku betonu do betonomieszarki.
3. transport betonu betonomieszarką do zamawiającego.
4. rozładunku i rozprowadzeniu masy betonowej przy użyciu sprzętu specjalistycznego (pompy do betonu) tj. wlaniu go do fundamentów, stropów, wieńcy, słupów, schodów, tarasów itp.
   
   

Wnioskodawca oświadcza, że przedstawione we wniosku elementy stanu faktycznego w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem postępowania podatkowego, kontroli podatkowej lub skarbowej, bądź sprawa nie została rozstrzygnięta w ostatecznej decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej.

W uzupełnieniu Wnioskodawca wskazał, że usługi są wykonywane w ramach budowy, remontu, przebudowy i modernizacji obiektów budowlanych lub ich części zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w myśl art. 41 ust. 12 ustawy o VAT. Usługi opisane we wniosku dotyczą budynków mieszkalnych zaliczanych do grupowania PKOB 111.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy dla robót (usług) betoniarskich wykonywanych przy budowie budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa nie przekracza 300 m² ma zastosowanie preferencyjna stawka VAT w wysokości 8%...

Zdaniem Wnioskodawcy, do usług budowlanych związanych z wykonaniem robót betoniarskich z własnego materiału wraz z usługą operatora betonomieszarki i operatora pompy do betonu w oparciu o zawarte umowy cywilnoprawne, dotyczące budynków mieszkalnych o PKOB 11 ma zastosowanie stawka 8% na podstawie art. 41 ust. 12-12c ustawy z dnia 11 marca 2004r. ze zm. o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do art. 2 pkt 6 ww. ustawy o VAT przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Jak stanowi art. 8 ust. 1 ww. ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ww. ustawy o VAT, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W myśl art. 41 ust. 2 ww. ustawy o VAT, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Stosownie do art. 146a pkt 1 i 2 ww. ustawy o VAT w okresie od dnia 1 stycznia 2011r. do dnia 31 grudnia 2013r., z zastrzeżeniem art. 146f:

• stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%;
• stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.
  
  

Jak stanowi art. 41 ust. 12 ww. ustawy o VAT, stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Zgodnie z treścią art. 41 ust. 12a ww. ustawy o VAT, przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 - wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b.

Stosownie do art. 41 ust. 12b ww. ustawy o VAT, do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym określonego w ust. 12a nie zalicza się:

1. budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m²;
2. lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m².
   
   

W myśl art. 41 ust. 12c ww. ustawy o VAT, w przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej limity określone w ust. 12b stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej.

Zgodnie z art. 2 pkt 12 ww. ustawy o VAT, przez obiekty budownictwa mieszkaniowego rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11.

Dział 11 PKOB obejmuje m. in. budynki mieszkalne jednorodzinne (PKOB 111).

Należy zauważyć, że w treści wskazanego powyżej przepisu, t.j. art. 41 ust. 12 ustawy, ustawodawca użył pojęć: budowa, remont, modernizacja, termomodernizacja, przebudowa, nie dokonując ich zdefiniowania, dlatego też, w celu ustalenia, czy świadczone usługi mieszczą się w tych pojęciach, należy odwołać się do przepisów innych niż podatkowe.

Jak stanowi z art. 3 pkt 6 ustawy z dnia 7 lipca 1994r. Prawo budowlane (t.j. Dz. U. z 2010r. Nr 243, poz. 1623, ze zm.) przez budowę należy rozumieć wykonywanie obiektu budowlanego w określonym miejscu, a także odbudowę, rozbudowę, nadbudowę obiektu budowlanego.

Przez przebudowę, zgodnie z pkt 7a tego artykułu, należy rozumieć wykonywanie robót budowlanych, w wyniku których następuje zmiana parametrów użytkowych lub technicznych istniejącego obiektu budowlanego, z wyjątkiem charakterystycznych parametrów, jak: kubatura, powierzchnia zabudowy, wysokość, długość, szerokość bądź liczba kondygnacji; w przypadku dróg są dopuszczalne zmiany charakterystycznych parametrów w zakresie niewymagającym zmiany granic pasa drogowego.

Z kolei definicja remontu została zawarta w pkt 8 art. 3 cyt. ustawy Prawo budowlane. Zgodnie z jego brzmieniem, przez remont należy rozumieć wykonywanie w istniejącym obiekcie budowlanym robót budowlanych polegających na odtworzeniu stanu pierwotnego, a nie stanowiących bieżącej konserwacji, przy czym dopuszcza się stosowanie wyrobów budowlanych innych niż użyto w stanie pierwotnym.

Modernizacja to według internetowego słownika języka polskiego (Wydawnictwo Naukowe PWN S.A.) - „unowocześnienie i usprawnienie czegoś”.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca zajmuje się produkcją masy betonowej, która została sklasyfikowana wg PKWiU 2363Z. Produkcja i sprzedaż betonu dokonywana jest różnym odbiorcom tak indywidualnym osobom fizycznym jak i firmom czy instytucjom.

Spółka zajmuje się również wykonywaniem robót betoniarskich, oznaczonych symbolem 43.99.40.0 wg PKWiU z 2008r. na rzecz budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, a więc dla budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa nie przekracza 300 m² (art. 41 ust. 12-12c ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004r. Dz. U. Nr 54 poz. 535 ze zm.). Wnioskodawca jest producentem masy betonowej, której dotyczy usługa oraz posiada niezbędny sprzęt tj. węzeł betoniarski, betonomieszarki, pompy do betonu, obsługiwane przez jego pracowników (operatorów) posiadających odpowiednie kwalifikacje.

Firma Wnioskodawcy zamierza z zamawiającymi podpisywać umowy cywilnoprawne na świadczenie robót (usług) betoniarskich, w których będzie określona między innymi pow. użytkowa budynku oraz cena za usługę będzie kompleksowa (materiał, robocizna, sprzęt).

Wykonanie usługi polega na wykonaniu następującego zakresu czynności:

1. przygotowaniu na węźle betoniarskim (wytwórni) masy betonowej.
2. załadunku betonu do betonomieszarki.
3. transport betonu betonomieszarką do zamawiającego.
4. rozładunku i rozprowadzeniu masy betonowej przy użyciu sprzętu specjalistycznego (pompy do betonu) tj. wlaniu go do fundamentów, stropów, wieńcy, słupów, schodów, tarasów itp.
   
   

Ww. usługi wykonywane są w ramach budowy, remontu, przebudowy i modernizacji obiektów budowlanych lub ich części zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w myśl art. 41 ust. 12 ustawy o VAT.

Strony w umowach cywilnoprawnych określają co jest przedmiotem sprzedaży. Wobec powyższego, przy ustaleniu właściwej stawki podatku VAT decydujące znaczenie ma ustalenie, co jest przedmiotem sprzedaży, czy podatnik dokonuje dostawy towarów czy świadczy usługę, czy czynność wykonywana przez podatnika mieści się w zakresie czynności wymienionych w art. 41 ust. 12 ustawy o VAT (budowa obiektów budowlanych lub ich części, roboty budowlane) oraz czy budynek mieszkalny zaliczony jest do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Biorąc pod uwagę przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe oraz powołany stan prawny stwierdzić należy, iż skoro przedmiotowe usługi betoniarskie wykonywane są w ramach czynności wymienionych w art. 41 ust. 12 ustawy o VAT i dotyczą budynków mieszkalnych jednorodzinnych (PKOB 111), zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, zatem ich świadczenie podlega opodatkowaniu obniżoną stawką w wysokości 8%, zgodnie z art. 41 ust. 12 w związku z art. 146a pkt 2 ustawy o VAT.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Niniejsza interpretacja traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.