Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP2/443-1144/14-2/MT
z 13 stycznia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. 2012 r., poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni – przedstawione we wniosku z 20 listopada 2014 r. (data wpływu 21 listopada 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży udziału w nieruchomości – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 listopada 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży udziału w nieruchomości.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Na podstawie Decyzji Prezydenta Miasta w dniu 20 czerwca 2011 r. jako spadkobiercy dawnych współwłaścicieli Wnioskodawczyni zostało przyznane prawo użytkowania wieczystego w części 40/2400 niezabudowanej nieruchomości gruntowej. Nieruchomość ta została zabrana na podstawie dekretu z dnia 26 października 1945 r. i objęta w posiadanie przez Gminę w dniu 25 listopada 1948 r.

Łącznie 22 spadkobierców dawnych współwłaścicieli otrzymało prawo użytkowania wieczystego 2040/2400 części powyższej nieruchomości. Użytkownikiem pozostałych 360/2400 było miasto ponieważ dwie spadkobierczynie zmarły bezpotomnie.

Plan zagospodarowania przestrzennego ustala na terenie tej nieruchomości zabudowę śródmiejską usługową, administracyjną handlową oraz zabudowę mieszkaniową wielorodzinną z usługami, a także zabudowę mieszkaniową jednorodzinną lub wielorodzinną ekstensywną w postaci małych domów mieszkalnych, dopuszcza się obiekty usługowe i handlowe.

W dniu 16 maja 2012 r. na podstawie Decyzji Zarządu Dzielnicy przekształcono prawo użytkowania wieczystego w prawo własności. Jako spadkobiercy byłych współwłaścicieli dokonano tego nieodpłatnie. Wnioskodawczyni stała się więc współwłaścicielem nieruchomości gruntowej w udziale 40/2400.

W dniu 11 kwietnia 2012 r. została zawarta umowa pośrednictwa sprzedaży z firmą zajmującą się handlem nieruchomościami.

W dniu 30 maja 2012 r. Wnioskodawczyni zawarła przedwstępną umowę sprzedaży nieruchomości: Warunkiem podpisania umowy przyrzeczonej było zniesienie współwłasności z miastem. Pośrednik otrzymał prowizję za co wystawił faktury VAT.

Prawomocnym postanowieniem Sądu Rejonowego Wydział Cywilny z dnia 4 kwietnia 2013 r., została zniesiona współwłasność ze spłatą na rzecz Miasta. Na tej podstawie 22 współwłaścicieli nabyło 360/2400 należące do Miasta. W ten sposób Wnioskodawczyni stała się współwłaścicielem nieruchomości w udziale 40/2040.

Do podpisania umowy przyrzeczonej nie doszło ponieważ kupujący nie stawił się na wyznaczony termin.

Obecnie Wnioskodawczyni będąc jednym z 22 współwłaścicieli gruntu niezabudowanego o udziale 40/2040 chciałaby dokonać sprzedaży udziału. Na dzień dzisiejszy planowana jest sprzedaż całej nieruchomości, sprzedażą zainteresowani są wszyscy współwłaściciele, ale Wnioskodawczyni nie wyklucza również sprzedaży samego swojego udziału w nieruchomości jeżeli nie dojdzie do sprzedaży całego gruntu.

Od dnia otrzymania prawa użytkowania wieczystego na przedmiotowej nieruchomości nie dokonywano żadnych działań poza usunięciem, nieodpłatnie za zgodą Wydziału Ochrony Środowiska, drzew zagrażających bezpieczeństwu, nie była ona przedmiotem najmu ani dzierżawy. Nie dokonywano żadnego podziału nieruchomości na działki. Nieruchomość nie jest użytkowana przez Wnioskodawczynię w jakikolwiek sposób, w szczególności do prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), jak i działalności rolniczej, o której mowa w art. 2 pkt 15 ww. ustawy.

Na nieruchomości do czasu sprzedaży Wnioskodawczyni nie zamierza dokonywać żadnych inwestycji takich jak założenie linii energetycznej, instalacji wodnych i kanalizacyjnych, czy też infrastruktury telekomunikacyjnej. Ponadto Wnioskodawczyni nie zamierza rozpocząć prowadzenia działalności gospodarczej polegającej na obrocie nieruchomościami.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy jako osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej, Wnioskodawczyni będzie zobowiązana do uiszczenia podatku od towarów i usług z tytułu sprzedaży udziału w nieruchomości?

Stanowisko Wnioskodawczyni:

Sprzedaż udziału w nieruchomości otrzymanej w drodze spadku przez osobę fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej, nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jako niezwiązana z prowadzoną działalnością gospodarczą, niemająca charakteru handlowego.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl natomiast art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Pojęcie towaru w sposób jednoznaczny zdefiniowane zostało w art. 2 pkt 6 ustawy o VAT. Stosownie do treści tego przepisu przez towary - rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W świetle powyższego również grunty spełniają definicję towaru, a ich sprzedaż co do zasady, jest traktowana jako odpłatna dostawa towarów na terytorium kraju. Towarem jest również udział w prawie własności, a więc także sprzedaż udziału we współwłasności nieruchomości, jak i sprzedaż wspólnej nieruchomości za zgodą wszystkich współwłaścicieli stanowi odpłatną dostawę towarów.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem, aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności.

Jak wynika natomiast z art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W świetle powyższego podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży w przypadku nieruchomości gruntowej, jest ustalenie, czy majątek został nabyty na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności handlowej.

Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem zaś takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie fakt wystąpienia pojedynczych z nich.

Z treści przedstawionych powyżej przepisów prawa wynika zatem, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonywał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

W świetle powyższego w ocenie Wnioskodawczyni właściwym jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

Stosownie bowiem do treści obowiązujących przepisów prawa, nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Przyjęcie natomiast, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem zaś takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np. nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W przedmiotowym przypadku sprawa dotyczy osoby fizycznej, która nie prowadziła i nie prowadzi i nie będzie prowadziła jakiekolwiek działalności gospodarczej (handlowej) dotyczącej obrotu nieruchomościami. Planowana sprzedaż nabytej w drodze spadku na majątek osobisty nieruchomości jest czynnością incydentalną, poza jakimikolwiek formami działalności gospodarczej.

W świetle powyższego Wnioskodawczyni nie będzie działała jako producent, handlowiec lub usługodawca, a czynność sprzedaży udziału w nieruchomości stanowić będzie jedynie racjonalny sposób zagospodarowania posiadanego prywatnego majątku. Sprzedając udział
w nieruchomości Wnioskodawczyni będzie korzystała z przysługującego jej prawa do rozporządzania własnym majątkiem, zatem czynność ta nie oznacza wykonywania działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Sprzedaż towaru z majątku osobistego nie ma charakteru handlowego, podlegającego opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Czynność ta oznacza bowiem działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania.

Podsumowując, w ocenie Wnioskodawczyni, opisana powyżej sprzedaż udziału w nieruchomości, również w przypadku sprzedaży całej nieruchomości nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Z tytułu tej sprzedaż Wnioskodawczyni nie będzie zobowiązana zapłacić podatku od towarów i usług (VAT).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą o VAT”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, przez towary, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Jak stanowi art. 45 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r., poz. 121), rzeczami w rozumieniu Kodeksu są tylko przedmioty materialne. Natomiast przedmiotami stosunków prawnych są dobra materialne i niematerialne. Wśród dóbr materialnych wyróżniamy m.in. rzeczy. Rzeczy dzieli się na nieruchomości i rzeczy ruchome.

Z kolei w myśl art. 46 § 1 ww. Kodeksu, nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Zgodnie zatem z ww. przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Problematyka współwłasności została uregulowana w art. 195-221 ustawy Kodeks Cywilny. Ze współwłasnością mamy do czynienia wtedy, gdy własność tej samej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom (art. 195 k.c.).

Jak stanowi art. 196 § 1 k.c., współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną. Współwłasność łączną regulują przepisy dotyczące stosunków, z których ona wynika. Do współwłasności w częściach ułamkowych stosuje się przepisy niniejszego działu (§ 2 ww. przepisu).

W przypadku współwłasności nieruchomości określonej w częściach ułamkowych, każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w nieruchomości.

Podkreślić należy, że współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Ze względu na charakter udziału, każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli (art. 198 k.c.). Rozporządzenie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział.

Należy wskazać, że na gruncie przepisów ustawy o VAT zarówno sprzedaż udziału we współwłasności nieruchomości na podstawie art. 198 k.c., jak i sprzedaż wspólnej nieruchomości za zgodą wszystkich współwłaścicieli na podstawie art. 199 k.c., stanowi odpłatną dostawę towarów.

Jednakże, nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 5 ww. ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy o VAT działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie o VAT ma na tyle uniwersalny charakter, że pozwala na objęcie pojęciem „podatnika” te wszystkie podmioty, które prowadzą określoną działalność występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

W świetle definicji zawartej w art. 15 ustawy o VAT, dla uznania określonych zachowań podmiotu za działalność gospodarczą istotne znaczenie ma ich zorganizowany charakter. Przy czym, taka działalność wystąpi również w przypadku wykorzystywania towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zatem dostawa towarów (w tym gruntów) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy, można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu statusu podatnika.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym.

Podkreślić przy tym należy, że pod pojęciem „handel” należy rozumieć dokonywany w sposób zorganizowany zakup towarów w celu ich odsprzedaży. Jeżeli zatem dana czynność została wykonana poza zakresem działań producenta, handlowca, usługodawcy, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika, czy wykonującego wolny zawód, to w świetle cytowanego powyżej art. 15 ust. 2 nie można podmiotu dokonującego dostawy uznać za podatnika VAT z tytułu wykonania takiej czynności.

W kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne jest również, czy w świetle zaprezentowanego we wniosku stanu sprawy Wnioskodawczyni w celu dokonania sprzedaży nieruchomości podjęła aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawców w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług - czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu, jako że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy. Natomiast okoliczność podjęcia m.in. takich czynności, jak uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg wewnętrznych, uzyskanie przed sprzedażą decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru oraz działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, stanowią o takiej aktywności w zakresie obrotu nieruchomościami, które mogą wskazywać, że czynności sprzedającego przybierają formę zawodową (profesjonalną), a w konsekwencji zorganizowaną.

Problem odnoszący się do rozstrzygnięcia, czy sprzedaż nieruchomości jest sprzedażą majątku osobistego, czy też stanowi sprzedaż realizowaną przez podatnika prowadzącego w tym zakresie działalność gospodarczą, był przedmiotem orzeczenia z dnia 15 września 2011 r. TSUE w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10.

Z ww. orzeczenia wynika m.in., że „osoby fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu art. 9 ust. 1 i art. 12 ust. 1 dyrektywy 112, zmienionej dyrektywą 2006/138/WE, kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeśli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby”. Trybunał zwrócił uwagę, że inaczej jest w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Przykładowo podane zostały działania polegające na uzbrojeniu terenu albo na działaniach marketingowych. Działania takie nie należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Ponadto Trybunał orzekł, że liczba i zakres transakcji sprzedaży nie ma charakteru decydującego i nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Trybunał stwierdził, że dużych transakcji sprzedaży można dokonywać również jako czynności osobistych. Zatem, kryterium decydującym o zaliczeniu transakcji sprzedaży nieruchomości przez osoby fizyczne do działalności gospodarczej jest podejmowanie aktywnych działań angażujących środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców. W konsekwencji, dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. W przypadku, gdy brak jest przesłanek świadczących o aktywności sprzedawcy w przedmiocie zbycia gruntu, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem - zbycie działki nie stanowi działalności handlowej podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, lecz mieści się w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawczyni planuje zbycie udziału w nieruchomości gruntowej niezabudowanej. Prawo użytkowania wieczystego w części 40/2400 niezabudowanej nieruchomości gruntowej zostało przyznane Wnioskodawczyni jako spadkobiercy dawnych współwłaścicieli, którym nieruchomość została zabrana na podstawie dekretu z dnia 26 października 1945 r. Od dnia otrzymania prawa użytkowania wieczystego na przedmiotowej nieruchomości nie dokonywano żadnych działań poza usunięciem nieodpłatnie za zgodą Wydziału Ochrony Środowiska drzew zagrażających bezpieczeństwu, nie była ona przedmiotem najmu ani dzierżawy. Wnioskodawczyni nie dokonywała żadnego podziału nieruchomości na działki. Nieruchomość nie jest użytkowana przez Wnioskodawczynię w jakikolwiek sposób, w szczególności do prowadzenia działalności gospodarczej jak i działalności rolniczej. Na nieruchomości do czasu sprzedaży Wnioskodawca nie zamierza dokonywać żadnych inwestycji takich jak założenie linii energetycznej, instalacji wodnych i kanalizacyjnych, czy też infrastruktury telekomunikacyjnej. Ponadto Wnioskodawczyni nie zamierza rozpocząć prowadzenia działalności gospodarczej polegającej na obrocie nieruchomościami.

Z uwagi na opisane przez Wnioskodawczynię zdarzenie przyszłe oraz obowiązujące przepisy prawa podatkowego w tym zakresie należy stwierdzić, że sprzedaż udziału w przedmiotowej nieruchomości nie spełnia przesłanki zawartej w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy o VAT. Aby uznać określoną sprzedaż za opodatkowaną podatkiem VAT, podmiot dokonujący dostawy w związku ze sprzedażą musi wystąpić jako podatnik podatku VAT, który prowadzi działalność gospodarczą. W analizowanej sprawie taka sytuacja nie występuje, ponieważ Wnioskodawczyni nabyła nieruchomość do majątku osobistego, w drodze spadku. Ponadto jak wskazuje Wnioskodawczyni przedmiotowa działka nie była użytkowana przez Wnioskodawczynię w jakikolwiek sposób do prowadzenia działaności gospodarczej ani nie była przedmiotem najmu, dzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze. W stosunku do działki nie były wykonane i też nie są planowane żadne czynności zmierzające do podniesienia wartości gruntu. Zatem sprzedaż udziału w nieruchomości gruntowej będzie stanowiła zwykłe wykonywanie prawa własności. Skutkiem tego, że Wnioskodawczyni z tytułu transakcji zbycia udziału w nieruchomości nie będzie podatnikiem podatku od towarów i usług, w myśl art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, nie wystąpi obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług. Z uwagi na przywołane uregulowania prawne oraz przedstawioną treść wniosku stwierdzić należy, że pomimo, że grunt spełnia definicję towarów wynikającą z art. 2 pkt 6 ww. ustawy, z okoliczności niniejszej sprawy nie wynika, aby dokonując sprzedaży udziału w nieruchomości, Wnioskująca działała w charakterze handlowca.

Zatem należy uznać, że Wnioskodawczyni w wyniku dokonania czynności sprzedaży należącego do Wnioskodawczyni udziału w gruncie niezabudowanym (zarówno w przypadku sprzedaży całej nieruchomości jak i w przypadku sprzedaży wyłącznie posiadanego udziału), nie będzie działała w charakterze podatnika podatku VAT, prowadzącego działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług. W konsekwencji, dla Wnioskodawczyni z tytułu dokonania przedmiotowej sprzedaży nie powstanie obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług.

Podkreślić należy, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Ponadto wskazać należy, że interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są na wniosek zainteresowanego w jego indywidualnej sprawie, w związku z tym przedmiotowa interpretacja dotyczy wyłącznie Wnioskodawczyni, natomiast współwłaściciele chcąc uzyskać interpretację indywidualną powinni wystąpić z oddzielnymi wnioskami.

Stanowisko Wnioskodawczyni w tak przedstawionym zdarzeniu przyszłym należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art.52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.