2015.01.22 - Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPP2/443-785/14-4/JSz
z 22 stycznia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 15 października 2014 r. (data wpływu 17 października 2014 r.) uzupełnionym pismem z dnia 18 grudnia 2014 r. (data wpływu 29 grudnia 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania stawki w wysokości 5% dla sprzedaży gotowych do spożycia posiłków – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 października 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania stawki w wysokości 5% dla sprzedaży gotowych do spożycia posiłków.

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 18 grudnia 2014 r. poprzez doprecyzowanie opisu sprawy, wskazanie przepisów prawa będących przedmiotem wniosku, wskazanie, że Wnioskodawca oczekuje rozstrzygnięcia zarówno w zakresie stanu faktycznego jak i zdarzenia przyszłego, uiszczenie brakującej opłaty oraz podpis.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny/zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w formie spółki cywilnej, jest czynnym podatnikiem podatku VAT. Przedmiotowa działalność jest prowadzona w oparciu o umowę franczyzy, przy czym Wnioskodawca jest franczyzobiorcą. W ramach przedmiotowej działalności Wnioskodawca prowadzi sprzedaż gotowych do spożycia posiłków takich jak m.in.: kanapki, świeże sałatki, ciastka typu herbatnik oraz sezonowo zupy. Sałatki, kanapki oraz ciastka są przygotowywane w lokalach wynajmowanych przez Wnioskodawcę z przygotowanych uprzednio składników, gotowych bezpośrednio do spożycia bez konieczności dodatkowej obróbki gastronomicznej. Ich przygotowanie nie wymaga większego nakładu pracy, umiejętności, jak również zasobów. Klient ma możliwość wyboru sałatki lub kanapki z menu bądź w zależności od upodobań stworzyć własną kompozycję jednak tylko i wyłącznie z dostępnych na miejscu komponentów. Zakupiona sałatka umieszczana jest w plastikowym pojemniku. Z kolei w przypadku zamówienia kanapki, na życzenie klienta może być ona podgrzana w piecyku. Wskazane na wstępie zupy są już wcześniej przygotowane, przetrzymywane w specjalnych kociołkach zapewniających odpowiednią temperaturę i gotowe do spożycia, a po ich zamówieniu przez klienta umieszcza się je w plastikowych pojemnikach.

Przygotowany w niniejszy sposób posiłek jest gotowy do wzięcia „na wynos” przez klienta. Alternatywnie istnieje możliwość spożycia go w strefie foodcourt galerii handlowych. Zaznaczyć tutaj należy, iż w lokalu nie ma obsługi kelnerskiej, nie są udostępniane klientowi metalowe sztućce, bądź inne naczynia szklane, czy ceramiczne stanowiące zastawę stołową. Serwis pracowników ogranicza się wyłącznie do zapewnienia plastikowych sztućców oraz chusteczek papierowych dostępnych w pojemnikach. W lokalu nie istnieje możliwość zamówienia posiłku do stolika.

W świetle powyższego zdaniem Wnioskodawcy gotowe do spożycia sałatki, kanapki, ciastka oraz sezonowo zupy przygotowywane w opisany powyżej sposób, należy sklasyfikować jako gotowe posiłki i dania do grupowania PKWiU 10.85.1.

W piśmie z dnia 18 grudnia 2014 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, Wnioskodawca wskazał, że oferowane przez niego gotowe do spożycia posiłki, o których mowa we wniosku, nie zawierają alkoholu powyżej 1,2%.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż kanapek, świeżych sałatek, ciastek oraz sezonowo zup klasyfikowanych do grupowania PKWiU 10.85.1 jako gotowe posiłki i dania, na zasadach opisanych w stanie faktycznym stanowi dostawę towarów, dla których właściwa jest 5% stawka podatku VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, uwzględniając całokształt regulacji odnoszących się do zagadnienia podatku VAT, sprzedaż kanapek, świeżych sałatek, ww. ciastek oraz sezonowo zup klasyfikowanych do grupowania PKWiU 10.85.1 jako gotowe posiłki i dania, na zasadach opisanych w przedmiotowym stanie faktycznym stanowi dostawę towarów, dla których właściwa jest 5% stawka podatku VAT określona w art. 41 ust. 2a ustawy o VAT.

Należy tutaj podkreślić, iż klasyfikacja dostaw po wielokroć była przedmiotem rozstrzygnięć Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, gdzie ww. organ w przejrzysty, wyraźny sposób podkreślał, iż o klasyfikacji świadczeń złożonych decyduje bezwzględnie charakter tego ze świadczeń składowych, które będzie miało charakter przeważający, przy czym element dominujący określa się z punktu widzenia przeciętnego konsumenta. W opinii TSUE „sprzedaży towaru zawsze towarzyszy minimalny zakres świadczonych usług, takich jak choćby wystawienie rachunku, w związku z czym tylko usługi odrębne od usług nierozerwalnie związanych ze sprzedażą towarów można brać pod uwagę w celu określenia udziału świadczenia usług w świadczeniu złożonym, obejmującym również dostawę towarów” (wyrok TSUE z dnia 10 marca 2011 r. w sprawach połączonych C-497/09, C-499/09, C-501/09 i C-502/09 Manfred Bog i inni).

Tym samym w sytuacji, gdy przygotowanie oferowanych przez Wnioskodawcę gotowych posiłków ogranicza się jedynie do czynności pobieżnych, nie wykraczających poza ogólne standardy trudno w ślad za orzecznictwem TSUE, jak również stanowiskiem przyjętym przez dyrektorów niezależnych Izb Skarbowych w wydanych już wcześniej indywidualnych interpretacjach w analogicznych przypadkach (interpretacja indywidualna z dnia 10 czerwca 2013 r. ITPP1/443-235/13/TS – Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, interpretacja indywidualna z dnia 25 października 2013 r. ITPP1/443-748/13/AP – Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, interpretacja indywidualna z dnia 25 listopada 2013 r. IPTPP2/443-714/13-4/JN – Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi) uznać takie świadczenia za usługę, co dalej oznacza, iż powinno być traktowane dla celów podatku VAT jako dostawa towarów, nawet gdy niezbędnym jest wykonanie dodatkowych czynności mających na celu zapewnienie właściwego przygotowania posiłku. Również zgodnie z linią orzeczniczą TSUE, co podkreślają także ww. interpretacje, udostępnienie podstawowych urządzeń, jak kontuary do konsumpcji, które umożliwiają ograniczonej liczbie klientów konsumpcję na miejscu stanowi jedynie świadczenie dodatkowe w znikomym zakresie i bezdyskusyjnie pozostaje bez wpływu na dominujący charakter świadczenia głównego, jakim jest dostawa towarów.

W ocenie Wnioskodawcy, ważnym dla uzasadnienia swojego stanowiska pozostaje wskazanie, iż w przypadku sprzedaży posiłków w przedmiotowym lokalu ich przygotowanie ogranicza się wyłącznie do prostych czynności tj.: podgrzewania kanapek, pieczenia gotowych bułek, komponowania posiłków z półproduktów. Są to bezsprzecznie czynności standardowe, pozbawione konieczności nadzoru szefa kuchni, wstępnej obróbki używanych składników, dekoracyjnego układania posiłków na talerzach, szczególnej formy podania. Jak już wspomniano wcześniej w lokalu nie istnieje obsługa kelnerska, co do zasady brak również możliwości indywidualizacji zamówienia, wykraczającego poza dostępne na miejscu składniki. Na charakter świadczenia jako dostawy nie może w świetle zarówno orzecznictwa jak i poglądów doktryny mieć wpływu możliwość skorzystania ze stolików znajdujących się w pobliżu lokalu co ma znaczenie drugorzędne i dodatkowe, bowiem konsumpcja na miejscu w tym przypadku nie stanowi zasadniczej cechy dla zawieranej transakcji, wobec czego nie może determinować jej charakteru. Nie sposób byłoby przyjąć, jakoby lokale Wnioskodawcy miały się cechować odpowiednim wystrojem właściwym dla typowych lokali gastronomicznych, tworzących właściwą dla takich atmosferę. Brak w nim również szatni, a nawet miejsca, w którym można pozostawić odzież wierzchnią, co pozwoliłoby na spożycie posiłku w komfortowych warunkach. Zatem podsumowując w opisanym przypadku brak fundamentalnych elementów (szatnia, serwis, obsługa kelnerska, metalowe sztućce, zastawa stołowa itp.) pozwalających na zaklasyfikowanie świadczeń Wnioskodawcy jako usługa gastronomiczna, bowiem charakter dodatkowych czynności towarzyszących dostawie posiłków nie wykracza poza zwykłe czynności integralnie związane ze sprzedażą tego typu towarów. Trudno wskazać w analizowanym przypadku jakieś dodatkowe usługi świadczone na rzecz klienta poza wyłączną dostawą posiłków.

Mając na względzie fakt, iż zgodnie z treścią art. 288 Traktatu o Funkcjonowaniu Unii Europejskiej Rozporządzenia wspólnotowe mają zasięg ogólny i nie wymagają implementacji celem bycia częścią krajowego porządku prawnego, w świetle definicji usług gastronomicznych i restauracyjnych określonych w Rozporządzeniu Rady UE nr 2006/112/WE prawa wspólnotowego należy stwierdzić, że sprzedaż gotowych posiłków, w stanie faktycznym opisanym w niniejszym wniosku winna być potraktowana jako dostawa towarów, nawet w sytuacji gdyby przedmiotowe świadczenia były zgodnie z zasadami PKWiU klasyfikowane jako usługi związane z wyżywieniem.

Co prawda zgodnie z treścią art. 5a ustawy o VAT „towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5 wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne”, niemniej jednak przepisy o statystyce nie mogą przesądzać czy mamy do czynienia z dostawą towarów, czy świadczeniem usług w rozumieniu ustawy o VAT.

Biorąc pod uwagę powyższe rozważania, w ocenie Wnioskodawcy, sprzedaż przez niego posiłków stanowi dostawę towarów w rozumieniu (art. 7 ust. 1) ustawy o VAT, co oznacza iż stosownie do treści art. 41 ust. 2a ustawy o VAT zastosowanie znajduje tutaj 5% stawka podatku VAT wskazana dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 10 do ustawy (poz. 28).

Mając powyższe na względzie Wnioskodawca wnosi jak na wstępie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii, o czym stanowi art. 2 pkt 6 ustawy.

Stosownie natomiast do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Jak stanowi przepis art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Klasyfikacją, do której odwołują się przepisy ustawy o podatku od towarów i usług w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. jest Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług, wprowadzona w życie rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 207, poz. 1293, z późn. zm.).

Jak stanowi art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Stosownie do treści art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

W myśl art. 146a pkt 1 i 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%;
stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

Ponadto, w myśl art. 41 ust. 2a ustawy, dla towarów wymienionych w załączniku nr 10 do ustawy stawka podatku wynosi 5%.

W załączniku nr 3 do ustawy, zawierającym wykaz towarów i usług opodatkowanych stawką podatku w wysokości 8%, w poz. 42 wskazano na „Gotowe posiłki i dania, z wyłączeniem produktów o zawartości alkoholu powyżej 1,2%” (PKWiU ex 10.85.1).

W myśl art. 2 pkt 30 ustawy, przez PKWiU ex - rozumie się zakres wyrobów lub usług węższy niż określony w danym grupowaniu Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług.

Umieszczenie ww. oznaczenia przy konkretnym symbolu statystycznym ma na celu zawężenie stosowania danej stawki preferencyjnej tylko do towarów/usług należących do wymienionego grupowania statystycznego, spełniających określone warunki sprecyzowane przez ustawodawcę w rubryce „nazwa towaru lub usługi (grupy towarów lub usług)”.

Ponadto zgodnie objaśnieniami do załącznika nr 3 ustawy, wykaz nie ma zastosowania dla zakresu sprzedaży towarów i usług zwolnionych od podatku lub opodatkowanych stawkami niższymi niż stawka, której dotyczy załącznik.

W załączniku nr 10 do ustawy, stanowiącym wykaz towarów opodatkowanych stawką podatku w wysokości 5%, w pozycji 28 wymienione zostały również „Gotowe posiłki i dania, z wyłączeniem produktów o zawartości alkoholu powyżej 1,2%” (PKWiU ex 10.85.1).

W objaśnieniach do tego załącznika zaznaczono, iż symbol „ex” dotyczy tylko danego wyrobu z danego grupowania, a także ww. wykaz nie ma zastosowania dla zakresu sprzedaży towarów zwolnionych od podatku lub opodatkowanych stawką 0%.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w formie spółki cywilnej, jest czynnym podatnikiem podatku VAT. Przedmiotowa działalność jest prowadzona w oparciu o umowę franczyzy, przy czym Wnioskodawca jest franczyzobiorcą. W ramach przedmiotowej działalności Wnioskodawca prowadzi sprzedaż gotowych do spożycia posiłków takich jak m.in.: kanapki, świeże sałatki, ciastka typu herbatnik oraz sezonowo zupy. Sałatki, kanapki oraz ciastka są przygotowywane w lokalach wynajmowanych przez Wnioskodawcę z przygotowanych uprzednio składników, gotowych bezpośrednio do spożycia bez konieczności dodatkowej obróbki gastronomicznej. Ich przygotowanie nie wymaga większego nakładu pracy, umiejętności, jak również zasobów. Klient ma możliwość wyboru sałatki lub kanapki z menu bądź w zależności od upodobań stworzyć własną kompozycję jednak tylko i wyłącznie z dostępnych na miejscu komponentów. Zakupiona sałatka umieszczana jest w plastikowym pojemniku. Z kolei w przypadku zamówienia kanapki, na życzenie klienta może być ona podgrzana w piecyku. Wskazane na wstępie zupy są już wcześniej przygotowane, przetrzymywane w specjalnych kociołkach zapewniających odpowiednią temperaturę i gotowe do spożycia, a po ich zamówieniu przez klienta umieszcza się je w plastikowych pojemnikach. Przygotowany w niniejszy sposób posiłek jest gotowy do wzięcia „na wynos” przez klienta. Alternatywnie istnieje możliwość spożycia go w strefie foodcourt galerii handlowych. Zaznaczyć tutaj należy, iż w lokalu nie ma obsługi kelnerskiej, nie są udostępniane klientowi metalowe sztućce, bądź inne naczynia szklane, czy ceramiczne stanowiące zastawę stołową. Serwis pracowników ogranicza się wyłącznie do zapewnienia plastikowych sztućców oraz chusteczek papierowych dostępnych w pojemnikach. W lokalu nie istnieje możliwość zamówienia posiłku do stolika.

Ponadto Wnioskodawca wskazał, że oferowane przez niego gotowe do spożycia posiłki, o których mowa we wniosku, nie zawierają alkoholu powyżej 1,2%.

Mając powyższe na uwadze należy w pierwszej kolejności wskazać, że stosownie do art. 6 ust. 1 rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) Nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE. L. 2011.77.1), usługi restauracyjne i cateringowe oznaczają usługi polegające na dostarczaniu gotowej lub niegotowej żywności lub napojów albo żywności i napojów, przeznaczonych do spożycia przez ludzi, wraz z odpowiednimi usługami wspomagającymi pozwalającymi na ich natychmiastowe spożycie. Dostarczanie żywności lub napojów lub żywności i napojów stanowi jedynie element większej całości, w której muszą przeważać usługi. Usługi restauracyjne polegają na świadczeniu takich usług w lokalu należącym do usługodawcy, podczas gdy usługi cateringowe polegają na świadczeniu takich usług poza lokalem usługodawcy.

Zgodnie zaś z ust. 2 ww. artykułu, za usługi cateringowe i restauracyjne w rozumieniu ust. 1 nie uznaje się dostawy gotowej lub niegotowej żywności lub napojów albo dostawy gotowej lub niegotowej żywności i napojów, wraz z ich transportem lub bez niego, ale bez żadnych innych usług wspomagających.

W orzeczeniu Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, w sprawie Faaborg-Gelting Linien A/S przeciwko Finanzamt Flensburg (C-231/94), TSUE wskazał, że dostawa gotowych posiłków do bezpośredniego spożycia jest rezultatem szeregu usług, przy czym do dyspozycji klienta pozostaje infrastruktura, w tym jadalnia z pomieszczeniami sąsiadującymi. Transakcje w restauracjach charakteryzuje cały zespół cech i czynności, przy czym dostawa posiłku jest jedynie częścią usługi, choć stanowi w nich dominujący element. W związku z tym, Trybunał również w tym wyroku podkreślił, że w sytuacji, w której mamy do czynienia z transakcją składającą się z wielu elementów, należy w pierwszej kolejności uwzględnić wszelkie okoliczności przeprowadzenia danej transakcji. W pkt 14 ww. wyroku w sprawie C-231/94 Trybunał orzekł, że działalność restauracyjną charakteryzuje szereg elementów i czynności, wśród których dostawa żywności jest tylko jedną ze składowych i gdzie zdecydowanie przeważają usługi. Świadczenie takie należy zatem uznać za świadczenie usług, o którym mowa w art. 6 ust. 1 szóstej dyrektywy. Odwrotnie jest natomiast, gdy transakcja dotyczy artykułów żywnościowych na wynos i nie wiąże się ze świadczeniem usług służących organizacji konsumpcji na miejscu w odpowiednich warunkach (punkt 64 powołanego wyroku).

Dodatkowo w punkcie 63 wyroku w sprawach połączonych C-497/09, C-499/09, C-501/09 oraz C-502/09 z dnia 10 marca 2011 r., TSUE wskazał, że przy sprzedaży towaru zawsze towarzyszy minimalny zakres świadczonych usług, takich jak umieszczenie towaru na półkach sklepowych czy wystawienie rachunku, w związku z czym tylko usługi odrębne od usług nierozerwalnie związanych ze sprzedażą towarów można brać pod uwagę w celu określenia udziału świadczenia usług w świadczeniu złożonym, obejmującym również dostawę towarów (wyrok z dnia 10 marca 2005 r. w sprawie C-491/03 Hermann).

Podsumowując, TSUE orzekł m.in.: „że art. 5 i 6 szóstej dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku, zmienionej dyrektywą Rady 92/111/EWG z dnia 14 grudnia 1992 r., należy interpretować w ten sposób, że sprzedaż świeżo przygotowanych dań i artykułów żywnościowych do spożycia na miejscu na stoiskach lub w pojazdach gastronomicznych, lub we foyer kin stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 5 tej dyrektywy, jeżeli z oceny jakościowej całości transakcji wynika, że elementy świadczenia usług poprzedzające dostawę artykułów żywnościowych i towarzyszące jej nie mają charakteru przeważającego”.

Biorąc pod uwagę charakter opisanych przez Wnioskodawcę we wniosku czynności, stwierdzić należy, że w przypadku, gdy faktycznie nie towarzyszą im żadne inne usługi, którym można przypisać charakter dominujący (tj. usługi charakteryzujące działalność restauracyjną, które kwalifikują się do grupowania 56 PKWiU), czynności te należy uznać za dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy.

A zatem, mając na uwadze powołane wyżej przepisy oraz przedstawiony opis sprawy stwierdzić należy, że dostawa będących przedmiotem zapytania dań gotowych (kanapek, świeżych sałatek, ciastek oraz sezonowo zup), sprzedawanych przez Wnioskodawcę „na wynos”, alternatywnie z możliwością spożycia w strefie foodcourt galerii handlowych, jako towar w postaci gotowych posiłków i dań, sklasyfikowanych przez Zainteresowanego w grupowaniu 10.85.1 PKWiU, podlega/będzie podlegać opodatkowaniu stawką podatku VAT w wysokości 5%, na mocy art. 41 ust. 2a ustawy, w związku z poz. 28 załącznika nr 10 do ustawy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku zdarzenia przyszłego – stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zaznacza się także, że Minister Finansów nie jest uprawniony do przyporządkowywania formalnego towarów i usług do określonego grupowania klasyfikacyjnego. Podkreślić należy, iż kwestie dotyczące zaklasyfikowania towaru lub usługi do właściwego grupowania statystycznego nie mieszczą się w ramach określonych w art. 14b § 1 ww. ustawy Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Zgodnie bowiem z Komunikatem Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 roku w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS Nr 1 poz. 11) zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby i usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniami Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej i to jego obciążają ewentualne negatywne konsekwencje z tytułu błędnego zaklasyfikowania towarów i usług.

Końcowo należy wskazać, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin